Πολλές φορές λέμε μεταφορικά πως οι σπουδαίοι επιθετικοί μπορούν να σκοράρουν με χίλιους και έναν τρόπους. Για τον Jean-Pierre Papin όμως αυτό ίσχυε στην κυριολεξία και μάλιστα τα εντυπωσιακά γκολ που πετύχαινε είχαν αποκτήσει και όνομα.

Ο Γάλλος επιθετικός ξεπήδησε από την Valenciennes στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και θα έλεγε κανείς πως ήταν ο πρώτος σύγχρονος striker που εμφανίστηκε στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Σε μια εποχή που οι επιθετικοί δρούσαν αποκλειστικά μέσα στην αντίπαλη περιοχή και επιβαλλόταν να έχουν ύψος ανάλογο των κεντρικών αμυντικών ώστε να μπορούν να τα βάλουν μαζί τους, ο σχετικά κοντούλης (1.76 μέτρα) Papin άρχισε σύντομα να κλέβει την παράσταση με την ταχύτητα, τους ελιγμούς και τα περίτεχνα τελειώματα του.

Τα 15 τέρματα που είχε σημειώσει το 1985 με την Valenciennes στην 2η κατηγορία τράβηξαν την προσοχή πολλών ομάδων. Η Brugge ήταν αυτή που έδειξε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, κινήθηκε γρήγορα και εξασφάλισε τις υπηρεσίες του. Μετά από μόλις μία σεζόν στα εγχώρια πρωταθλήματα ο Papin στα 22 του βρέθηκε να παίζει στο εξωτερικό και ήταν τόσο καλός που όχι μόνο συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της Γαλλίας για το World Cup του 1986, αλλά ήταν βασικός στο πρώτο της παιχνίδι στην διοργάνωση. Με 20 γκολ ήταν ο τρίτος σκόρερ του Βελγικού Πρωταθλήματος και η ομάδα του έχασε τον τίτλο στην ισοβαθμία από την Anderlecht. Σκόραρε εφτά φορές στην πορεία της προς την κατάκτηση του κυπέλλου και με ακόμα πέντε τέρματα στο UEFA Cup ολοκλήρωσε τη σεζόν με 32 γκολ σε 43 εμφανίσεις.

Η επιλογή του για το World Cup από τον τότε προπονητή της Γαλλίας, Henri Michel, αποτέλεσε έκπληξη. Οι Γάλλοι θα πήγαιναν στο Μεξικό, όπου φιλοξενήθηκε η διοργάνωση το 1986, ως πρωταθλητές Ευρώπης (είχαν πάρει το Euro το 1984) και οι απατήσεις που υπήρχαν έφταναν και μέχρι την κατάκτηση του τίτλου. Με μόλις μία συμμετοχή στο ενεργητικό του με την εθνική, ο Papin (ήταν ο νεαρότερος παίκτης στην αποστολή της Γαλλίας) στον πρώτο αγώνα πήρε θέση στο αρχικό σχήμα και μάλιστα σημείωσε το μόνο τέρμα της αναμέτρησης με τον Καναδά. Βασικός ήταν επίσης στο 1-1 με την Σοβιετική Ένωση και στο 3-0 επί της Ουγγαρίας, αλλά οι ευκαιρίες που έχασε επέφεραν σκληρή κριτική από τις γαλλικές εφημερίδες, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα στην επόμενη φάση να μείνει στον πάγκο.

Η Γαλλία αποκλείστηκε στα ημιτελικά χάνοντας 2-0 από την Γερμανία και ο Papin επανήλθε στην ενδεκάδα της για τον μικρό τελικό με το Βέλγιο, συμβάλλοντας με ένα τέρμα στη νίκη με 4-2 στην παράταση. Οι εμφανίσεις του δεν προκάλεσαν ιδιαίτερη αίσθηση στο γαλλικό κοινό και πολλοί πίστεψαν πως δύσκολα θα εξελιχτεί σε σπουδαίο παίκτη. Ο Bernard Tapie, που μόλις είχε αγοράσει την Marseille, πάλι είχε αντίθετη άποψη και έκανε τα πάντα για τον φέρει στην Μασσαλία χαλώντας την προφορική συμφωνία που είχε με την Monaco. Του ανέλυσε τα μεγαλεπήβολα σχέδια του για κυριαρχία εντός και εκτός συνόρων και αφού του πρότεινε εξαιρετικές επιπλέον οικονομικές απολαβές που αφορούσαν στην προσωπική του απόδοση κατάφερε να τον πείσει.

Στις πέντε πρώτες εμφανίσεις του τον είδε να βρίσκει τον δρόμο προς τα δίχτυα τέσσερις φορές και τελικά με συνολικά 13 γκολ στην Ligue 1 βοήθησε την Marseille, που την περασμένη σεζόν ήταν 12η, να τερματίσει δεύτερη πίσω από την πρωταθλήτρια Bordeaux. Αυτή ήταν απλά μια χρονιά προσαρμογής για τον Papin. Την επόμενη η ομάδα του μπορεί να έπεσε στην 6η θέση του βαθμολογικού πίνακα, αλλά ο ίδιος αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 19 τέρματα. Η δουλειά που έκανε μόλις που είχε αρχίσει να πιάνει τόπο, καθώς παρουσιαζόταν όλο και πιο γρήγορος, όλο και πιο δυνατός, ενώ πλέον όταν ερχόταν αντιμέτωπος με τον αντίπαλο τερματοφύλακα ήταν αμείλικτος.

Το ρεπερτόριο του έγινε ανεξάντλητο και κάθε του γκολ ήταν ένα μικρό αριστούργημα. «Ψαλιδάκια», vol planes, φοβερά σε δύναμη σουτ έξω από την περιοχή, λόμπες, τρομερές κεφαλιές, άψογες εκτελέσεις φάουλ και φυσικά οι περίφημες Papinades. «Η Papinade δεν μπορεί να εξηγηθεί ή να διδαχτεί. Είναι αυτή η σπάνια σχέση που έχει ο Papin με τη μπάλα, η οποία του επιτρέπει να υπολογίσει τη δύναμη που θα την χτυπήσει, την ταχύτητα που θα της δώσει και κατά συνέπεια την γωνία στην οποία θα την στείλει», είχε πει ο εμπνευστής του όρου Alain Pecheral (Γάλλος δημοσιογράφος). Με άλλα λόγια μια Papinade περιγράφεται κάπως έτσι: Σέντρα, σουτ του Papin στην κίνηση και γκολ από δύσκολη θέση.

Οι Papinades αναδεικνύουν το στοιχείο που έκανε τον Papin μοναδικό και ήταν η ενστικτώδης αντίδραση του μπροστά από το τέρμα. Όπως και να του ερχόταν η μπάλα εκτελούσε ακαριαία χωρίς δεύτερη σκέψη και σκόραρε από σημεία που έμοιαζε ακατόρθωτο να βρει τον στόχο. Εν μέρει υπεύθυνος για αυτή την εικόνα ήταν και ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας της Marseille εκείνη την περίοδο. Επί τρία χρόνια σε καθημερινή βάση ο Alain Casanova δεχόταν να μείνει για ώρες στο γήπεδο μετά την προπόνηση προκειμένου να βοηθήσει τον Papin να εξασκηθεί σε όλα αυτά τα τελειώματα και ήταν κάτι σαν προσωπικός του προπονητής.

Οι φίλαθλοι της ομάδας του απολάμβαναν όσο τίποτα τα φινετσάτα τέρματα του, τα οποία σύντομα την έφεραν στην κορυφή. Το 1989 χάρη στα 22 γκολ του (ήταν πάλι ο πρώτος σκόρερ της Ligue 1) η Marseille πήρε το πρωτάθλημα για πρώτη φορά μετά από 17 χρόνια και το συνόδευσε με την κατάκτηση του Κυπέλλου Γαλλίας. Ο Papin σκόραρε οκτώ φορές στην διοργάνωση και ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής του τελικού σημειώνοντας τρία γκολ στο 4-3 επί της Monaco. Από εκεί και πέρα δεν παιζόταν. Το 1990 ήταν η πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του, καθώς σταμάτησε στα 30 τέρματα στο πρωτάθλημα και για 3η συνεχόμενη σεζόν ήταν ο κορυφαίος σκόρερ. Μάλιστα αποτέλεσε τον πρώτο παίκτη που έπιασε αυτό το νούμερο μετά τον Carlos Bianchi που το 1978 είχε σκοράρει 37 φορές με την φανέλα της Paris Saint-Germain.

Για να πετύχει ξανά κάποιος τόσα γκολ έπρεπε να φτάσουμε στο 2013 όταν ο Zlatan Ibrahimovic έβαλε 30 επίσης με την PSG. Όσο για τον πρώτο Γάλλο με τέτοια επίδοση στο σκοράρισμα μετά τον Papin, αυτός ήταν πέρυσι ο Kylian Mbappe της PSG με 33 τέρματα. Η Marseille είχε καταφέρει να υπερασπιστεί τον τίτλο της πρωταθλήτριας Γαλλίας και έφτασε ένα βήμα μακριά από τον τελικό του Champions League. Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του Papin στην Ligue 1 περιελάμβαναν τα τέσσερα γκολ που είχε βάλει στο 6-1 επί της Sochaux και τα τρία hat-trick κόντρα σε Toulouse, Toulon και Lille της οποίες η Marseille είχε κερδίσει κατά σειρά 6-1, 3-0 και 4-1. Στην Ευρώπη ήταν ο πρώτος σκόρερ του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών με έξι τέρματα (τόσα είχε και ο Romario της PSV Eindhoven) και σκόραρε σε όλους του γύρους, αλλά η ομάδα του στάθηκε άτυχη.

Η πορεία της Marseille σταμάτησε στα ημιτελικά, όπου παρότι επικράτησε της Benfica με 2-1 στο πρώτο παιχνίδι στην Μασσαλία ηττήθηκε 1-0 στην Λισαβόνα και αποκλείστηκε, σε μια αναμέτρηση που μέχρι να δεχτεί γκολ στο 83′ είχε χάσει ένα σωρό ευκαιρίες για να σκοράρει. Ο Papin πάλι στο ντεμπούτο του στην διοργάνωση στο 3-0 επί της Brondby είχε συστηθεί στο ευρωπαϊκό κοινό με ένα απίθανο «ψαλιδάκι», που ο Peter Schmeichel δεν πρόλαβε καν να το δει. To 1991 μπορεί να μην ήταν εξίσου παραγωγικός στο πρωτάθλημα, αλλά η ομάδα του «άγγιξε» το Treble και έτσι αναδείχτηκε παμψηφεί καλύτερος παίκτης στον κόσμο παίρνοντας την Χρυσή Μπάλα.

Τα 23 τέρματα του στην Ligue 1 φυσικά δεν ήταν λίγα και έδωσαν στην Marseille τον τίτλο για 3η συνεχόμενη χρονιά, ενώ ο ίδιος βρέθηκε για 4η σερί στην κορυφή του πίνακα των σκόρερς. Σκόραρε τέσσερις φορές στο 7-0 επί της Lyon και άλλες τρεις στο 6-2 απέναντι στην Nancy και στο κύπελλο έβαλε πέντε γκολ βοηθώντας την ομάδα του να φτάσει έως τον τελικό, όπου έχασε 1-0 από την Monaco. Στο Champions League ήταν και πάλι ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης (μαζί με τον Peter Pacult της Tirol) με έξι τέρματα. Η Marseille ισοπέδωνε τους αντιπάλους της και αφού απέκλεισε στα προημιτελικά την επί δύο συνεχόμενα χρόνια πρωταθλήτρια Ευρώπης Milan, ήταν έτοιμη να την διαδεχτεί. Παρόλα αυτά στον τελικό έπεσε θύμα έκπληξης και έχασε 5-3 στα πέναλτι από τον Ερυθρό Αστέρα.

Η φήμη του Papin πλέον ξεπερνούσε τα γαλλικά σύνορα και μετά από ακόμα μία εκπληκτική σεζόν ήταν η ώρα να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο Campionato, που ήταν το πιο ισχυρό πρωτάθλημα της εποχής. Το 1992 στην τελευταία του χρονιά στην Marseille φρόντισε να της εξασφαλίσει το 4ο συνεχόμενο πρωτάθλημα της και με τα 27 τέρματα του έγινε ο πρώτος παίκτης μετά τον Bianchi (1974, 1976, 1977, 1978, 1979) που αναδεικνύεται πέντε φορές πρώτος σκόρερ στην Ligue 1 και ο μόνος που το έχει καταφέρει πέντε χρόνια στην σειρά. Χάρη στα γκολ του η Marseille διεκδικούσε και πάλι όλους τους τίτλους μόνο που στο Κύπελλο Γαλλίας την σταμάτησε μια τραγωδία και στο νεοσύστατο Champions League έπαθε μεγάλο στραπάτσο μένοντας εκτός ομίλων.

Στον εκτός έδρας ημιτελικό του κυπέλλου με την Bastia η κατάρρευση μιας εξέδρας οδήγησε στον χαμό 18 ανθρώπων και στον τραυματισμό άλλων 2.357 και έτσι η διοργάνωση δεν συνεχίστηκε. Στην Ευρώπη ο Papin σε τέσσερα παιχνίδια με την Union από το Λουξεμβούργο (έχασε από την Marseille δύο φορές με 5-0) και την Sparta Prague για τα προκριματικά πρόλαβε να σκοράρει εφτά φορές (ήταν ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης μαζί με τον Sergei Yuran της Benfica), αλλά στο μόνο που δεν βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα η ομάδα του αποκλείστηκε, αφού επικράτησε των Τσέχων στην Μασσαλία 3-2 και στην Πράγα έχασε 2-1. Η ειρωνεία της τύχης ήταν πως τελικά κατάφερε να στεφτεί πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1993 και μάλιστα κόντρα στον Papin που έπαιζε πλέον για την Milan.

Ο Silvio Berlusconi έχοντας ήδη τον Marco Van Basten ήθελε να φτιάξει το κορυφαίο δίδυμο επιθετικών στον κόσμο και έτσι τον Ιούλιο του 1992 δεν δίστασε να κάνει τον Papin τον ακριβότερο παίκτη όλων των εποχών έως τότε δαπανώντας για την απόκτηση του 12 εκατομμύρια ευρώ σε σημερινά χρήματα. Ουσιαστικά όμως δεν έπαιξαν ποτέ μαζί. Ο Ολλανδός τραυματίστηκε ενώ, λόγω της παρουσίας του Ruud Gullit και του Frank Rijkaard, όσο αγωνιζόταν, επειδή επιτρέπονταν μόνο τρεις ξένοι, ο Papin συνήθως έμενε εκτός αποστολής. Όταν αναγκαστικά έγινε βασικός έδειξε στους Ιταλούς τις Papinades και συνεισέφερε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος με 13 γκολ (ήταν ο πρώτος σκόρερ των Rossoneri μαζί με τον Van Basten).

Η Milan άφησε πίσω της την εποχή των τριών Ολλανδών και το 1994 υιοθέτησε μια πλήρως αμυντική τακτική. Πήρε ξανά το πρωτάθλημα, αλλά σκόραρε μόλις 36 φορές σε 34 αγώνες με τον Papin να μην έχει θέση στα πλάνα της, αλλά παρόλα αυτά να είναι ο δεύτερος σκόρερ της με πέντε γκολ. Στο Champions League όπως και την προηγούμενη χρονιά ήταν βασικός και σκόραρε συνεχώς στα προκριματικά. Στην φάση των ομίλων πάλι, διατήρησε την θέση του στους δύο πρώτους αγώνες και δεν συμπεριλήφθηκε ξανά στην αποστολή, οπότε δεν διαδραμάτισε κανέναν ρόλο στην κατάκτηση του τίτλου.

Όλα αυτά τον εξώθησαν στο να μεταπηδήσει στην Bayern Munich. Δυστυχώς στην διετία που πέρασε στο Μόναχο ταλαιπωρήθηκε από πολλούς τραυματισμούς και έτσι έκανε ελάχιστες εμφανίσεις με την φανέλα της, βάζοντας βέβαια και εκεί ορισμένα καταπληκτικά γκολ. Στα 33 του πλέον επέστρεψε στην Γαλλία για να αγωνιστεί στην Bordeaux και τελικά το 1999 ολοκλήρωσε την καριέρα του με την Guingamp στην 2η κατηγορία. Σε διεθνές επίπεδο μέτρησε 55 συμμετοχές και 31 γκολ. Εκτός από το World Cup του 1986 η άλλη μεγάλη διοργάνωση που πήρε μέρος ήταν το Euro του 1992, όπου σκόραρε δύο φορές. Οι Papinades με τα χρώματα της εθνικής Γαλλίας εννοείται πως δεν έλειψαν.

Για κακή του τύχη τα καλύτερα του χρόνια έπεσαν ανάμεσα στην εποχή του Michel Platini και σε αυτήν του Zinedine Zidane, που έφεραν μεγάλες επιτυχίες στο γαλλικό ποδόσφαιρο. Ο Papin ήταν μέλος μιας γενιάς παικτών που χαρακτηρίστηκε καταραμένη, αφού παρά το πλούσιο ταλέντο που διάθετε απαρτιζόταν από ιδιόρρυθμους χαρακτήρες όπως ο Eric Cantona και ο David Ginola. Τα εσωτερικά προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί δεν της επέτρεψαν να αποδώσει τα αναμενόμενα και την οδήγησαν σε αποκλεισμό από την τελική φάση του World Cup το 1990 και το 1994.