Στην Τουρκία πλέον τον φωνάζουν «προφήτη» γιατί κάθε φορά που λέει πως θα πάρει κάποιον τίτλο στο τέλος τον κερδίζει. Στην πραγματικότητα όμως ο Ergin Ataman με την κατάκτηση της EuroLeague από την Efes για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά απέδειξε πως είναι ένας προπονητής που γνωρίζει πολύ καλά την ομάδα του, ξέρει πως να την κάνει να επιτύχει το αποτέλεσμα που θέλει και κάθε φορά που προβαίνει σε δηλώσεις περί κούπας υπάρχει λόγος.
Ο 56χρονος Τούρκος τεχνικός είχε πει πως η Efes θα έπαιρνε την EuroLeague προτού την δούμε να παίζει το διαστημικό μπάσκετ της προηγούμενης διετίας και πέρυσι δικαιώθηκε πανηγυρικά οδηγώντας την για πρώτη φορά στην ιστορία της στην κορυφή της Ευρώπης. Φέτος όμως η εικόνα της δεν είχε καμία σχέση με το υπέροχο σύνολο που ξέραμε και για μεγάλο διάστημα βρισκόταν εκτός οκτάδας. Ξεκίνησε την διοργάνωση με τέσσερις συνεχόμενες ήττες και μετά από οκτώ αγωνιστικές είχε πετύχει μόνο δύο νίκες με τον Ataman να παραδέχεται πως οι παίκτες του δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση και να συνιστά ψυχραιμία δηλώνοντας πως σταδιακά η κατάσταση θα βελτιωθεί.
Έτσι κι έγινε. Όχι στα περυσινά επίπεδα που από ένα σημείο και μετά η Efes πάτησε γκάζι και εξαφανίστηκε αλλά τουλάχιστον εδραιώθηκε στις θέσεις που οδηγούσαν στα playoffs και κοιτούσε μήπως μπορέσει να μπει και στην τετράδα. Ο Ataman είχε δηλώσει από νωρίς σίγουρος πως η ομάδα του θα είναι μέσα στις πρώτες οκτώ της βαθμολογίας και όταν τα πράγματα έδειχναν πως θα τερματίσει από 6η έως 4η είπε πως είτε με πλεονέκτημα έδρας είτε χωρίς θα βρεθεί στο Final 4. Η απορία που υπήρχε ήταν το πως θα γινόταν αυτό, ενώ οι Τούρκοι φαινόταν πως δεν μπορούν να πιάσουν τα γνωστά στάνταρ απόδοσης τους και η απάντηση δόθηκε στην σειρά με την Armani Milano.
H Efes καθήλωνε τους πάντες με την υπερηχητική επίθεση της, όμως εφόσον φέτος δεν βρήκε ποτέ τον ξέφρενο ρυθμό της το γύρισε στην άμυνα και μάλιστα στην σκληρή άμυνα. Στα τέσσερα παιχνίδια της με τους Ιταλούς στα playoffs δεν σκόραρε ούτε σε ένα πάνω από 77 πόντους, δεν δέχτηκε σε κανένα περισσότερους από 73, στα τρία τους κράτησε κάτω από τους 70 και στο πρώτο τους επέτρεψε να σημειώσουν όλους κι όλους 48. Ο Ataman βλέπετε είχε καταλάβει πως εάν η ομάδα του επιδίωκε να υπερασπιστεί τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης με τον τρόπο που τον κατέκτησε δεν θα είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα, καθώς θα έμενε από δυνάμεις.
Ο Vasilije Micic με τον Shane Larkin ήταν δύσκολο να βγάλουν άλλη μία σεζόν στα κόκκινα, ο Bryant Dunston στα 35 του δεν έχει τις αντοχές που απαιτούνται για να τρέχει πάνω κάτω το γήπεδο σε κάθε αγώνα, ο Chris Singleton όλη τη χρονιά είναι σε κακό φεγγάρι και ο Rodrigue Beaubois με τον Krunoslav Simon τέθηκαν εκτός μάχης λόγω τραυματισμού, οπότε η Efes, που με εξαίρεση τον Elijah Bryant σε σχέση με πέρυσι δεν έκανε άλλη αξιόλογη προσθήκη, στο κρισιμότερο σημείο της σεζόν βρέθηκε να παίζει ουσιαστικά με εφτά παίκτες υπολογίζοντας ακόμα Tibor Pleiss και Adrien Moerman. Γι’ αυτό επικεντρώθηκε στο να εξουδετερώσει τους αντιπάλους της και επιθετικά σκοπός της ήταν να βρει έστω ένα στήριγμα για να βοηθήσει τον Micic με τον Larkin να της κερδίσουν το παιχνίδι.
Όταν λοιπόν διαπίστωσε πως το νέο πλάνο έχει αφομοιωθεί από τους παίκτες του και λειτουργεί ο Ataman φρόντιζε συνεχώς να τους τονώνει λέγοντας τους πως είναι δυνατοί και πως θα αντέξουν να φτάσουν μέχρι το τέλος για να σηκώσουν ξανά το τρόπαιο. Πριν από τις δύο αναμετρήσεις με την Armani στην Κωνσταντινούπολη και την σειρά ισόπαλη 1-1 δεν δίστασε να εκδηλώσει δημόσια την πεποίθηση του πως η Efes θα κατακτήσει πάλι την EuroLeague και όταν η πρόκριση στο Final 4 επισφραγίστηκε πήγε στα αποδυτήρια και είπε απευθυνόμενος στους παίκτες του: «Θα σας πω ένα πράγμα, με δύο ακόμα νίκες θα είστε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά πρωταθλητές Ευρώπης».
Με όλα αυτά κατάφερε να τους κάνει να ξεχάσουν την κούραση και το γεγονός ότι δεν παίζουν όσο καλά θα μπορούσαν πείθοντας τους πως εάν δώσουν τα πάντα θα βρεθούν στην κορυφή. Έτσι λοιπόν η Efes παρουσιάστηκε στο Βελιγράδι έτοιμη για ανταρτοπόλεμο με τον Ataman να δηλώνει στην συνέντευξη Τύπου πως ήρθε να πάρει την κούπα. Τόσο απέναντι στον Ολυμπιακό στον ημιτελικό όσο και κόντρα στην Real Madrid απέδωσε επιθετικά βάσει των δυνατοτήτων της μονάχα στα πέντε πρώτα λεπτά της 3ης περιόδου στο παιχνίδι με τους «ερυθρόλευκους» αποκτώντας προσωρινά διψήφια διαφορά και στα υπόλοιπα 75 των δύο αναμετρήσεων πάλευε σε κάθε φάση για ένα ριμπάουντ, μια άμυνα ή ένα καλάθι που θα έγερνε την πλάστιγγα υπέρ της.
Οι αντοχές της αποδείχτηκαν μεγάλες. Με τον Dunston και τον Singleton να παίζουν 20 και 23 λεπτά αντίστοιχα, αφού αποβλήθηκαν και οι δύο με πέντε φάουλ, η Efes ήρθε ισόπαλη 34-34 με τον Ολυμπιακό στην μάχη των ριμπάουντ και παρότι η Real παρατάχθηκε με πεντάδα που όλα τα μέλη της είχαν ύψος από δύο μέτρα και πάνω την κέρδισε 44-40. Στον ημιτελικό η άμυνα της εξαφάνισε τον Sasha Vezenkov, δέχτηκε μόλις δύο καλάθια από τον Κώστα Σλούκα και συνολικά τρία από την ελληνική ομάδα στην 4η περίοδο, ενώ στον τελικό κράτησε τους Ισπανούς στους 57 πόντους και τα έβγαλε πέρα μέχρι και με τον Walter Tavares που στο πρώτο δεκάλεπτο σκόραρε 12 πόντους και από εκεί πέρα πέτυχε άλλους δύο με βολές.
Οι βοήθειες που αναζητούσε στην άλλη πλευρά του παρκέ ήρθαν από τον Byrant των 5.3 πόντων που όμως σημείωσε 16 με 4/6 τρίποντα στον ημιτελικό και στον τελικό από τον Pleiss του οποίου φέτος ο ρόλος αναβαθμίστηκε. Το κενό που άφησε στην θέση του center η μετακίνηση του Sertac Sanli, που πέρυσι ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών της πορείας προς την κορυφή, στην Barcelona δεν μπόρεσε να καλυφθεί από τον απόκτηση του Filip Petrusev που στα 21 του δεν ήταν έτοιμος να συνεισφέρει στον βαθμό που ήθελε ο Ataman και το αποτέλεσμα ήταν να βρεθεί στο προσκήνιο ο Γερμανός που πραγματοποίησε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του στην EuroLeague με αποκορύφωμα τους 19 πόντους με τους οποίους φόρτωσε το καλάθι της Real (σ.σ. είχε «υπογράψει» την πρόκριση στο Final 4 βάζοντας 25 πόντους στον 4ο αγώνα με την Armani).
Ο Ataman πιστώνεται και την ηρεμία με την οποία διαχειρίστηκε η ομάδα του τις τελευταίες φάσεις των δύο αγώνων. Με το σκορ ισόπαλο 74-74 απέναντι στον Ολυμπιακό ο Micic κράτησε τη μπάλα περιμένοντας πως θα του γίνει φάουλ για να πάει στις βολές και αφού κάτι τέτοιο δεν συνέβη επέλεξε να σουτάρει στο μηδέν ώστε εάν ευστοχήσει (που το έκανε διαμορφώνοντας το τελικό 77-74) να μην μείνει άλλος χρόνος διαθέσιμος, ενώ στον τελικό η Efes είχε τη μπάλα στα χέρια της στα τελευταία 44 δευτερόλεπτα παίρνοντας με τον Σέρβο και τον Larkin έξυπνα φάουλ που παρότι δεν την οδήγησαν στην γραμμή των βολών της επέτρεψαν να διατηρήσει το υπέρ της 58-57.
Με την παρουσία της στην κανονική περίοδο της διοργάνωσης η Efes έκανε πολλούς να πουν πως ο κύκλος της μάλλον κλείνει εννοώντας πως μπορεί να μην φτάσει στο Final 4 ή αφού βρέθηκε εκεί πως δεν μπορεί να πάρει ξανά την EuroLeague, όμως ο προπονητής της ακόμα και αν συμμεριζόταν αυτή την άποψη φρόντισε η πορεία αυτού του συνόλου να ολοκληρωθεί όπως ήθελε αυτός. Αυτό βέβαια δεν είναι και σίγουρο. Την ημέρα του τελικού κυκλοφόρησε η είδηση πως οι Τούρκοι έχουν έρθει σε συμφωνία με τον Will Clyburn που μένει ελεύθερος από την CSKA Moscow και εφόσον σκοπεύουν να ενισχυθούν σημαντικά μην απορήσετε εάν κάποια στιγμή ο Ataman κάνει λόγο για three peat.
Αφήστε μια απάντηση