2000: Μια θεότρελη χρονιά για το ισπανικό ποδόσφαιρο (vids)

Μια κούρσα έξι ομάδων για την κατάκτηση του τίτλου που είχε απρόσμενο πρωταθλητή, ένας αναπάντεχος υποβιβασμός, τρεις ομάδες στα ημιτελικά του Champions League και δύο στον τελικό, βαρβάτες εκπλήξεις στο Copa del Rey και μια τελείως παλαβή πορεία στο Euro του 2000, που ήταν μια χρονιά την οποία οι Ισπανοί θα θυμούνται για πάντα.

Με άλλα λόγια το 2000 οι ισπανικές ομάδες προκάλεσαν χάος σχεδόν σε όλες τις ποδοσφαιρικές διοργανώσεις. Ας ξεκινήσουμε όμως με τα όσα συνέβησαν εντός ισπανικών συνόρων. Ο συνωστισμός στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας της La Liga δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Την προηγούμενη διετία η πρωταθλήτρια Barcelona είχε εξαλείψει τον ανταγωνισμό αφήνοντας πίσω της εννιά βαθμούς την Athletic Bilbao το 1998 και 11 την Real Madrid το 1999, αλλά στην πρώτη περίπτωση ο δεύτερος της βαθμολογίας από τον όγδοο απείχε έξι βαθμούς και στην δεύτερη οκτώ. Το 2000 όμως οι Καταλανοί είχαν επικεντρωθεί στο Champions League και έμπλεξαν και αυτοί στον χαμό που γινόταν από κάτω τους με αποτέλεσμα τα δεδομένα να αλλάξουν.

Η Barcelona ξεκίνησε με πέντε νίκες στις έξι πρώτες αγωνιστικές και παρά την ήττα της με 2-1 από την Alaves (10 βαθμοί) ήταν πρώτη με 15 βαθμούς ακολουθούμενη από Deportivo La Coruna (11 βαθμοί) και Zaragoza (11 βαθμοί). Η Real πάλι είχε μείνει στους εννιά, αφού μετά από τρεις συνεχόμενες ισοπαλίες είχε χάσει μέσα στην Μαδρίτη 3-2 από την Valencia η οποία είχε αρχίσει το πρωτάθλημα με τέσσερις σερί ήττες. Οι «νυχτερίδες» την 9η αγωνιστική είχαν κερδίσει 2-0 την La Coruna και έτσι η Barcelona αν και είχε φέρει δύο απανωτές ισοπαλίες (η μία ήταν το 2-2 με την Real στο Camp Nou) αύξησε το προβάδισμα της. Είχε 20 βαθμούς, η Zaragoza 17, η La Coruna 15 και η Real, που είχε μείνει χωρίς νίκη επί εφτά συνεχόμενες αγωνιστικές, 12.

Από την 10η αγωνιστική και μετά ήρθαν τα πάνω κάτω. Η La Coruna κέρδισε την Barcelona 2-1 ξεκινώντας ένα σερί εφτά συνεχόμενων νικών, ενώ για τους Blaugrana αυτή ήταν η πρώτη από τις τέσσερις σερί ήττες τους. Μετά και από την ήττα με 3-2 από την Sevilla για την 15η αγωνιστική βρίσκονταν 10 βαθμούς (33-23) μακριά από την κορυφή στην οποία πλέον είχε εδραιωθεί για τα καλά η Depor. Πίσω της μάλιστα βρίσκονταν η Zaragoza (26 βαθμοί) που την προηγούμενη αγωνιστική είχε διαλύσει την Real 5-1 μέσα στο «Santiago Bernabeu» και η Alaves (24 βαθμοί). Η Valencia κερδίζοντας (3-1) και την Barcelona είχε ανέβει στους 21 βαθμούς και η Real, που στα τελευταία 13 παιχνίδια της είχε κάνει μόλις μία νίκη, είχε μείνει στους 17.

Μέχρι την 20η αγωνιστική όμως τα πράγματα είχαν αλλάξει ξανά. Η La Coruna είχε χάσει 2-1 από την Zaragoza την 17η αγωνιστική, αμέσως μετά ηττήθηκε εντός έδρας 3-0 από την Santander, έφερε 0-0 με την Espanyol και έχασε 2-1 από την Alaves. Η Zaragoza την 19η αγωνιστική είχε συντρίψει 4-2 την Valencia, ενώ την 18η είχε έρθει 0-0 με την Barcelona που εν τω μεταξύ είχε ανακάμψει. Έτσι η βαθμολογία είχε διαμορφωθεί ως εξής: La Coruna, 37, Zaragoza 35, Barcelona 34, Alaves 29 και Valencia 27, ενώ η Real είχε φτάσει τους 26 βαθμούς με δύο αγώνες λιγότερους λόγω της συμμετοχής της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα συλλόγων της FIFA.

Μετά την βαριά ήττα της Depor από την Valladolid με 4-1 Zaragoza και Barcelona πλησίασαν στους δύο βαθμούς (40-38), αλλά τα έκαναν θάλασσα. Την 23η αγωνιστική η La Coruna έκανε την Real να μην ξέρει που να κρυφτεί επικρατώντας στην μεταξύ τους αναμέτρηση με 5-2, ενώ η Barcelona έχασε στο γήπεδο της 1-0 από την Alaves και η Zaragoza ήρθε 2-2 εκτός έδρας με την Atletico Madrid. Την επόμενη αγωνιστική τους έκανε κι άλλο δώρο, αλλά πάλι δεν το εκμεταλλεύτηκαν. Ηττήθηκε 1-0 από την Numancia, όμως η Barcelona έχασε 2-1 από την Betis και η Zaragoza παραχώρησε ισοπαλία 1-1 στην Rayo Vallecano. Οπότε η κατάταξη έγινε La Coruna 43, Zaragoza 40, Alaves 38, Barcelona 38, Real 36 με παιχνίδι λιγότερο και Valencia 34.

Ύστερα από την 27η αγωνιστική γινόταν Ο χαμός. Η La Coruna είχε χάσει 1-0 από την Malaga, η Real είχε κερδίσει 3-0 την Barcelona την 26η αγωνιστική αλλά αμέσως μετά ήρθε 1-1 με την Oviedo και έτσι είχαμε αυτή την εικόνα: Depor 49, Alaves 45, Zaragoza 44, Real 44, Barcelona 44 και Valencia 41. Κι ακόμα υπήρχε δρόμος μπροστά. Η Barcelona την 29η αγωνιστική επικράτησε της La Coruna με 2-1 και με το 3-0 επί της Valencia για την 31η μείωσε σε 58-56 συμπληρώνοντας πέντε συνεχόμενες νίκες. Η Zaragoza συνέχισε να ακολουθεί με 54 βαθμούς, Real και Alaves είχαν από 50 και η Valencia 45. Για πολλοστή φορά όμως συνέβη κάτι απροσδόκητο. Η Barcelona έχασε στην έδρα της 3-0 από την Mallorca και την 33η αγωνιστική ηττήθηκε με το ίδιο σκορ από την Oviedo, με αποτέλεσμα η La Coruna, παρότι έχασε 2-0 από την Rayo Vallecano, να βρεθεί στο +5 (61-56).

Κάπως έτσι η Real, που είχε περάσει από την έδρα της Zaragoza (55 βαθμοί) με 1-0, είχε φτάσει τους 56 βαθμούς και είχε μπει στην μάχη του τίτλου. Παρόλα αυτά το Champions League την ενδιέφερε περισσότερο και η νέα εντός έδρας συντριβή της, με θύτη αυτή τη φορά την Santander που την κέρδισε 4-2, σε συνδυασμό με την ήττα 1-0 από την Alaves (επίσης στο «Santiago Bernabeu») την έβγαλαν εκτός παιχνιδιού. Με τρεις αγωνιστικές να απομένουν η Depor έχασε 2-1 από την Celta και η Barcelona πλησίασε ξανά στους δύο βαθμούς (64-62), αλλά και πάλι πέταξε την όποια ευκαιρία είχε για να επωφεληθεί στα σκουπίδια. Την 36η αγωνιστική η La Coruna ήρθε 2-2 στο γήπεδο της με την Zaragoza, όμως οι Καταλανοί έχασαν στο δικό τους 2-0 από την Rayo Vallecano.

Ακόμα και έτσι πάντως είχαν ελπίδες κατάκτησης του τίτλου, όπως και η Zaragoza, μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Την 37η η La Coruna έφερε 0-0 με την Santander, όπως και η Barcelona με την Sociedad, η Zaragoza κέρδισε 3-2 την Malaga, ενώ στο παιχνίδι θα ήταν και η Valencia που αν μετά από πέντε συνεχόμενες νίκες δεν ερχόταν 0-0 με την Celta. Με την Depor να έχει 66 βαθμούς και την Barca με την Zaragoza από 63 υπήρχαν τρία σενάρια. Η La Coruna ήθελε οπωσδήποτε έναν βαθμό για να τερματίσει πρώτη, αφού δεν θα ευνοούταν στην ισοβαθμία με κανέναν από τους άλλους δύο, η Barcelona ζητούσε δική της νίκη και ήττα της Depor καθώς θα ήταν πρωταθλήτρια ακόμα και σε τριπλή ισοβαθμία και η Zaragoza για να πάρει το πρωτάθλημα έπρεπε να κερδίσει, να χάσει η La Coruna και να μην κερδίσει η Barcelona.

Τελικά η La Coruna κέρδισε 2-0 την Espanyol και το 2000 αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Ισπανίας για πρώτη φορά στην ιστορία της φτάνοντας τους 69 βαθμούς. Η Barcelona μετά το 2-2 με την Celta ήταν δεύτερη με 64 υπερτερώντας στην ισοβαθμία της 3ης Valencia που κέρδισε 2-1 την Zaragoza και την άφησε 4η με 63, η Real ήταν 5η με 62 και η Alaves 6η με 61. «Αρχιτέκτονας» του θριάμβου της Depor το 2000 ήταν ο Javier Irureta ο οποίος συνήθιζε να εμπιστεύεται τον Jacques Songo’o κάτω από τα δοκάρια, την τετράδα των Manuel Pablo, Donato, Noureddine Naybet και Enrique Romero στην άμυνα, τους Mauro Silva και Flavio Conceicao ως αμυντικούς χαφ, τον Victor με τον Fran στα δύο άκρα της μεσαίας γραμμής, τον Djalminha στον ρόλο του δημιουργού και τον νεοφερμένο τότε από την Tenerife, Roy Makaay (22 γκολ), σε αυτόν του εκτελεστή.

Στον πάτο της βαθμολογίας εκτός από την Sevilla που είχε ανέβει την προηγούμενη χρονιά και έπεσε ξανά ως τελευταία με 28 βαθμούς, βρέθηκε το 2000 χωρίς να το περιμένει κανείς και η Atletico Madrid. Οι Rojiblancos τερμάτισαν προτελευταίοι με 38 βαθμούς και υποβιβάστηκαν για πρώτη φορά μετά από 66 χρόνια και να φανταστείτε πως το 1999 η δεύτερη ομάδα τους ήταν δεύτερη στην Segunda Division! Highlights της χειρότερης χρονιάς στην ιστορία τους ήταν η νίκη τους επί της Real στο «Santiago Bernabeu» με 3-1 για την 10η αγωνιστική, η συμμετοχή τους στον τελικό του Copa del Rey και η εξαιρετική σεζόν που έκανε ο Jimmy Floyd Hasselbaink, ο οποίος με 24 τέρματα ήταν ο δεύτερος σκόρερ του Ισπανικού Πρωταθλήματος το 2000 πίσω από τον Salva Ballesta της Santander που είχε 27.

Το Κύπελλο Ισπανίας το 2000 έτσι όπως πήγαιναν τα πράγματα αναμενόταν να καταλήξει στα χέρια της Real ή σε αυτά της Barcelona, αλλά το πήρε η Espanyol. Στα ημιτελικά η Atletico κέρδισε στην Μαδρίτη 3-0 την Barcelona και η Espanyol έφυγε από την ισπανική πρωτεύουσα έχοντας αποσπάσει ισοπαλία 0-0 από την Real. Η Barcelona δεν κατέβηκε στην ρεβάνς, αφού λόγω αγώνων των εθνικών ομάδων είχε ξεμείνει από παίκτες και έχασε 3-0 στα χαρτιά, ενώ η συμπολίτισσα της έκανε την έκπληξη και πέταξε έξω την Real κερδίζοντας την 1-0. Στον τελικό, που έγινε στο Mestalla, η Espanyol επικράτησε των Rojiblancos 2-1 με γκολ από τον Raul Tamudo και τον Sergio και κατέκτησε το Copa del Rey για πρώτη φορά μετά το 1940.

Το Champions League το 2000 εξελίχτηκε σε ισπανική υπόθεση. Η Barcelona φαινόταν να είναι αυτή που είχε τις περισσότερες πιθανότητες για την κατάκτηση του, όμως στον τελικό αναμετρήθηκαν η Real με την Valencia και η «βασίλισσα» στέφτηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης για το 2000. Ο Louis van Gaal είχε μετατρέψει την Barcelona σε ολλανδική παροικία και την είδε να αποδίδει τα μέγιστα στην πρώτη φάση των ομίλων. Με τον Ruud Hesp στην θέση του τερματοφύλακα, τους Michael Reiziger, Abelardo, Frank de Boer και Sergi στην άμυνα, ένα κέντρο με τους Pep Guardiola, Phillip Cocu, Luis Figo και Luis Enrique, επιθετικό δίδυμο τους Rivaldo και Patrick Kluivert και τους Ronald de Boer, Jari Litmanen, Dani και Boudewijn Zenden να δίνουν λύσεις από τον πάγκο οι Καταλανοί είχαν την καλύτερη επίθεση με 19 γκολ και κατατρόπωσαν Fiorentina, Arsenal και AIK.

Με γκολ από τον Abelardo και τον Dani έκαναν ανατροπή και πέρασαν στην πρεμιέρα με 2-1 από την Στοκχόλμη, κέρδισαν 4-2 την Fiorentina στο Camp Nou με δύο τέρματα από τον Rivaldo και ένα από τον Figo και τον Luis Enrique, παραχώρησαν ισοπαλία 1-1 στην Arsenal με σκόρερ τον Luis Enrique και την κέρδισαν 4-2 στο Λονδίνο με σκόρερς τους Rivaldo, Luis Enrique, Figo και Cocu, επικράτησαν 5-0 της AIK χάρη σε δύο τέρματα του Kluivert και ένα από τους Zenden, Gabri και Frederic Dehu και έκαναν φινάλε με το 3-3 στην Φλωρεντία με δύο γκολ του Rivaldo και ένα του Figo. Το έργο της Real ήταν πιο δύσκολο, καθώς η Porto την κόντραρε για την πρωτιά. Στα μέσα του Νοέμβρη του 1999 ο Vicente del Bosque είχε αντικαταστήσει στον πάγκο της τον John Toshack και υπήρχαν έντονες αμφιβολίες για το κατά πόσο μπορεί η σεζόν να είναι επιτυχημένη.

Υπό την καθοδήγηση του όμως ο 18χρονος τότε Iker Casillas έχοντας μπροστά του στην άμυνα τους Michel Salgado, Fernando Hierro, Ivan Helguera και Roberto Carlos (στην πορεία έγιναν βασικοί λόγω τραυματισμών ο Ivan Campo και ο Aitor Karanka), τους Fernando Redondo, Guti, Savio και Steve McManaman στο κέντρο και τον Fernando Morientes με τον Raul στην επίθεση τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο το 2000. Μετά το 3-3 στην Αθήνα με τον Ολυμπιακό, όπου σκόραραν ο Savio, ο Roberto Carlos και ο Raul, η Real κέρδισε 4-1 την Molde στην Μαδρίτη με δύο γκολ από τον Savio και ένα από τον Morientes και τον Guti, 3-1 την Porto με τον Morientes, τον Helguera και τον Hierro να βρίσκουν τον δρόμο προς τα δίχτυα, έχασε 2-1 στην Πορτογαλία, επικράτησε 3-0 του Ολυμπιακού στο «Santiago Bernabeu» με σκόρερς τους Raul, Morientes και Roberto Carlos και νίκησε 1-0 Molde στη Νορβηγία με τέρμα του Christian Karembeu.

Η Valencia παρότι δεν τα πήγαινε καλά στο ισπανικό πρωτάθλημα το 2000 κατάφερε να τερματίσει πρώτη στον όμιλο της αφήνοντας δεύτερη την Bayern Munich. Κέρδισε 2-0 τους Glasgow Rangers στο Mestalla με δύο γκολ από τον Kily Gonzalez, πήρε ισοπαλία 1-1 από την PSV Eindhoven στην Ολλανδία με τον Claudio Lopez να ανοίγει το σκορ, έφυγε με ένα βαθμό και το ίδιο σκορ από το Μόναχο χάρη στον Gerard, 1-1 ήταν το σκορ και όταν φιλοξένησε την Bayern με τον Adrian Ilie να την βάζει μπροστά, κέρδισε 2-1 στην Σκωτία με γκολ από τους Gaizka Mendieta και Lopez και τελείωσε την δουλειά επικρατώντας 1-0 της PSV με σκόρερ και πάλι τον Lopez.

Στην δεύτερη φάση των ομίλων η Barcelonaτο 2000 έκανε πάλι θραύση. Πήρε ισοπαλία 1-1 στο Βερολίνο από την Hetha με γκολ του Luis Enrique, κέρδισε 5-0 στην Βαρκελώνη την Sparta Prague με δύο γκολ του Kluivert, δύο του Luis Enrique και ένα του Guardiola, 4-2 την Porto χάρη σε δύο τέρματα του Rivaldo, ένα του Frank de Boer και ένα του Kluivert, πέρασε με 2-0 από την Πορτογαλία με τον Abelardo και τον Rivaldo να σκοράρουν, επικράτησε 3-1 της Hertha με γκολ από τους Xavi, Gabri και Kluivert και με δύο γκολ από τον Gabri κέρδισε και στην Πράγα 2-1.

Η Real ξεκίνησε με νίκη 2-1 στο Κίεβο απέναντι στην Dynamo που δέχτηκε γκολ από τον Morientes και τον Raul, κέρδισε 3-1 στην έδρα της την Rosenborg που την «πάτησε» από τους Raul, Savio και Roberto Carlos και στην συνέχεια γνώρισε δύο ντροπιαστικές ήττες από την Bayern. Παρά τα γκολ του Morientes και του Raul οι Βαυαροί πέρασαν με 4-2 από την Μαδρίτη και επικράτησαν και 4-1 στο Μόναχο. Σαφώς επηρεασμένη από τις απανωτές συντριβές η Real έχασε βαθμούς στην έδρα της από την Dynamo που της πήρε ισοπαλία 2-2 (Rul, Roberto Carlos) και την τελευταία αγωνιστική επικράτησε στο Trondheim 1-0 με γκολ του Raul.

Όσο για την Valencia πήρε τα παιχνίδια που έπρεπε και προκρίθηκε και αυτή στα προημιτελικά. Κέρδισε 3-0 την Bordeaux στο Mestalla με γκολ από τον Farinos, τον Ilie και τον Gonzalez, έχασε 3-0 από την Manchester United στο Old Trafford και 1-0 την Ιταλία από την Fiorentina, ο Ilie και ο Mendieta φρόντισαν ώστε να πάρει ρεβάνς επικρατώντας 2-0 των Viola, πέρασε από την Γαλλία με το εντυπωσιακό 4-1 με τους Miroslav Djukic, Mendieta, Gonzalez και Juan Sanchez να σκοράρουν και έκλεισε με το εντός έδρας 0-0 με την United.

Η κλήρωση για τον επόμενο γύρο έφερε την Barcelona αντιμέτωπη με την Chelsea, την Real με την Manchester United, και την Valencia με την Lazio. Φαβορί ήταν μόνο οι Καταλανοί, αλλά έφυγαν από το Stamford Bridge ηττημένοι 3-1. Το γκολ του Figo τους έδινε πιθανότητες πρόκρισης τις οποίες και αξιοποίησαν στο Camp Nou, όπου κέρδισαν 5-1 και πέρασαν στα ημιτελικά μετά από παράταση με τον Rivaldo να σημειώνει δύο τέρματα και τους Figo, Dani και Kluivert από ένα. Η Real μετά το 0-0 στο «Santiago Bernabeu» μόνο τον πρώτο λόγο δεν είχε, όμως χάρη στα δύο γκολ του Raul και το αυτογκόλ του Roy Keane βρέθηκε να κερδίζει 3-0 στην Αγγλία και προκρίθηκε με 3-2.

Όσο για την Valencia έκανε την έκπληξη της χρονιάς για το 2000 στην διοργάνωση και ισοπέδωσε στο Mestalla τους Ιταλούς με 5-2 με τον Gerard να κάνει hat-trick και τους Miguel Angel Angulo και Claudio Lopez να της εξασφαλίζουν σκορ πρόκρισης. Στη Ρώμη ηττήθηκε με 1-0 αλλά δεν την πείραξε καθόλου. Στα ημιτελικά «ζευγάρωσε» με την Barcelona και συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει στον προηγούμενο γύρο. Οι Καταλανοί ούτε που κατάλαβαν τι τους χτύπησε στο Mestalla και έχασαν 4-1 με δύο γκολ από τον Angulo, ένα από τον Mendieta και ένα από τον Lopez, οπότε το 2-1 στην ρεβάνς δεν ήταν αρκετό για να τους στείλει στον τελικό.

Η Real συναντήθηκε ξανά με την Bayern και παρότι όλοι πίστευαν πως δεν είχε ελπίδα κατάφερε να προκριθεί. Ο Nicolas Anelka, που τότε ήταν η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της, με το γκολ που έβαλε στο 2-0 της Μαδρίτης και αυτό που πέτυχε στην ήττα με 2-1 στην Γερμανία δικαιολόγησε ένα μέρος από τα 35 εκατομμύρια ευρώ σε σημερινά χρήματα που είχε ξοδέψει για να τον πάρει από την Arsenal το καλοκαίρι του ’99 (σ.σ. στο τέλος της σεζόν τον πούλησε με τα ίδια χρήματα στην Paris Saint-Germain) και την έστειλε στον τελικό του Παρισιού.

Ο Hector Raul Cuper και η φοβερή και τρομερή αρμάδα του που αποτελούταν από τους Santiago Canizares, Jocelyn Angloma, Mauricio Pellegrino, Miroslav Djukic, Amedeo Carboni, Javier Farinos, Gaizka Mendieta, Gerard, Kily Gonzalez, Miguel Angel Angulo, Claudio Lopez και Adrian Ilie μεταξύ άλλων είχε το μομέντουμ, αλλά στο Stade de France υπήρχε μια ομάδα και αυτή ήταν η Real. Με τα τέρματα των Morientes, McManaman και Raul (ήταν ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης το 2000 μαζί με τον Rivaldo και τον Mario Jardel της Porto με 10 γκολ) η «βασίλισσα» επικράτησε 3-0 και κατέκτησε το Champions League για 8η φορά στην ιστορία της.

Μετά την ολοκλήρωση των συλλογικών διοργανώσεων πήρε σειρά το Euro 2000. Σε έναν όμιλο με Γιουγκοσλαβία, Νορβηγία και Σλοβενία η Ισπανία ήταν το απόλυτο φαβορί, αλλά πέρασε στα προημιτελικά με την ψυχή στο στόμα. Παρά την εξαιρετική χρονιά που έκαναν, ο Jose Antonio Camacho δεν συμπεριέλαβε στις επιλογές του τον Morientes και τον Farinos και γενικότερα τα αγωνιστικά του πλάνα προκάλεσαν απορίες. Όσοι τα αμφισβήτησαν δικαιώθηκαν όταν οι Ισπανοί έχασαν 1-0 από τη Νορβηγία στο πρώτο παιχνίδι. Στην αναμέτρηση με την Σλοβενία αναθεώρησε και έτσι οι Jose Francisco Molina, Paco Jemez, Ismael Urzaiz και Fran βρέθηκαν εκτός ενδεκάδας με τους Canizares, Abelardo, Alfonso και Mendieta να παίρνουν την θέση τους.

Με γκολ από τον Raul και τον Joseba Etxeberria η Ισπανία κέρδισε 2-1 και την τελευταία αγωνιστική ήθελε δική της νίκη και ήττα ή ισοπαλία της Νορβηγίας για να προκριθεί. Αυτή τη φορά ο Camacho άφησε στον πάγκο τον Hierro και τον Etxeberria (τον έβαλε στο παιχνίδι μετά από 22 λεπτά στην θέση του Fran) και χρησιμοποίησε τον Helguera ως παρτενέρ του Guardiola στην μεσαία γραμμή. Η αναμέτρηση όμως δεν πήγαινε όπως την ήθελε, αφού η Γιουγκοσλαβία είχε ανοίξει το σκορ με τον Savo Milosevic και μετά την ισοφάριση του Alfonso είχε πάρει πάλι το προβάδισμα με τον Dejan Govedarica. O Pedro Munitis, που είχε μπει αλλαγή στο ημίχρονο (όπως και ο Govedarica), έκανε άμεσα το 2-2, όμως οι Γιουγκοσλάβοι πέρασαν και πάλι μπροστά με τον Slobodan Komljenovic.

Με την συμπλήρωση 90 λεπτών και τον αγώνα Νορβηγία-Σλοβενία να λήγει 0-0 οι Ισπανοί ήταν και με τα δύο πόδια εκτός διοργάνωσης, αλλά κατάφεραν να προκριθούν. Έκαναν το σκορ 3-3 με εύστοχο κτύπημα πέναλτι από τον Mendieta στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων και πήραν τη νίκη και την πρώτη θέση του ομίλου με νέο τέρμα του Alfonso στο 90’+5′. Ο προημιτελικός με την Γαλλία είχε και αυτός το σασπένς του. Με πέναλτι από τον Mendieta η Ισπανία είχε ισοφαρίσει το τρομερό απευθείας φάουλ του Zinedine Zidane, αλλά στην τελευταία φάση του αγώνα έχασε την ευκαιρία να στείλει την αναμέτρηση στην παράταση. Το άστοχο πέναλτι του Raul έδωσε την πρόκριση στην Γαλλία με 2-1 και ήταν ο επίλογος σε μια απίθανη χρονιά κατά την οποία έγιναν πράγματα και θαύματα στο ισπανικό ποδόσφαιρο.