Από τότε που ο Roman Abramovich αγόρασε την Chelsea ένα πράγμα είναι σίγουρο. Κανένας προπονητής της δεν είναι ασφαλής. Ούτε καν ο Jose Mourinho ο οποίος μάλιστα έχει απολυθεί δύο φορές από τον Ρώσο μεγιστάνα, που δεν έχει συγχωρήσει σε κανέναν από τους τεχνικούς που έχει προσλάβει μία κακή χρονιά.

Το πιο πρόσφατο θύμα του είναι ο Antonio Conte. Ο Ιταλός απολύθηκε με μία λυτή ανακοίνωση 60 λέξεων στην οποία δεν αναφέρεται πουθενά έστω ένα “ευχαριστώ” για την συνεισφορά του στην ομάδα αυτά τα δύο χρόνια που κάθισε στον πάγκο της. Υπό τις οδηγίες του η Chelsea πέρυσι κατέκτησε το πρωτάθλημα κάνοντας 30 νίκες οι 17 εκ των οποίων ήταν συνεχόμενες (δύο ρεκόρ που κατέρριψε η Manchester City), ενώ φέτος πήρε το FA Cup. Το γεγονός όμως πως τερμάτισε στην 5η θέση της Premier League δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικό για τον Abramovich, που στην θέση του σκοπεύει να πάρει τον μέχρι πρότινος προπονητή της Napoli, Maurizio Sarri.

Πέντε προπονητές στα έξι πρώτα χρόνια

Με άλλα λόγια παλιά του τέχνη κόσκινο, αφού πάνω κάτω κάθε δύο χρόνια η Chelsea αλλάζει προπονητή. Όταν την αγόρασε το 2003 βρήκε στον πάγκο της τον Claudio Ranieri στον οποίο έδωσε μόλις μία σεζόν περιθώριο για να πάρει το πρωτάθλημα ή το Champions League και εφόσον δεν τα κατάφερε του έδειξε την πόρτα της εξόδου. Ο Ιταλός είχε αναλάβει τους “μπλε” τον Σεπτέμβριο του 2000 και υπό την καθοδήγηση του κάθε χρόνο μάζευαν όλο και περισσότερους βαθμούς. Το 2004 τερμάτισαν δεύτεροι (η υψηλότερη θέση που είχαν πάρει στην βαθμολογία τα τελευταία 49 χρόνια) πίσω από την αήττητη Arsenal, ενώ στο Champions League αποκλείστηκαν στα ημιτελικά από την Monaco.

Η αλήθεια είναι πως ο Ρώσος είχε πάρει την απόφαση να τον αντικαταστήσει από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο Λονδίνο και τελικά μετά από μια ολόκληρη χρονιά γεμάτη φήμες και διάφορους υποψήφιους προπονητές κατέληξε στον Mourinho. Στο πρόσωπο του Πορτογάλου έμοιαζε να έχει βρει τον άνθρωπο του, αφού η Chelsea το 2005 κατέκτησε τον τίτλο στην Αγγλία για πρώτη φορά μετά το 1955 κάνοντας ρεκόρ βαθμών (95) για τότε, ενώ δέχτηκε τα λιγότερα γκολ (15) από κάθε άλλη ομάδα στην ιστορία της Premier League. Επίσης πήρε το League Cup και το 2006 κατάφερε να παραμείνει στην κορυφή.

Τότε άρχισαν να διαφωνούν για τον μεταγραφικό σχεδιασμό και παρότι το 2007 ο Mourinho κατέκτησε το League Cup και το FA Cup η καρέκλα του άρχισε να “τρίζει” επικίνδυνα, αφού στο πρωτάθλημα η Chelsea ήρθε δεύτερη πίσω από την Manchester United και στο Champions League αποκλείστηκε για δεύτερη φορά μέσα δύο χρόνια από την Liverpool στα ημιτελικά. Έτσι το κακό ξεκίνημα της επόμενης σεζόν οδήγησε στην απομάκρυνση του, η οποία επήλθε μετά το εντός έδρας ισόπαλο 1-1 με την Rosenborg στην πρεμιέρα του Champions League.

Ο Avram Grant από τεχνικός διευθυντής έγινε προπονητής και ολοκλήρωσε τη χρονιά, αλλά παρότι οδήγησε την Chelsea για πρώτη φορά στην ιστορία της στον τελικό του Champions League, όπου ηττήθηκε από την Manchester United στα πέναλτι, δεν συνέχισε σε κανένα από τα δύο πόστα. Ο επόμενος εκλεκτός του Abramovich ήταν ο Luiz Felipe Scolari. Ο Βραζιλιάνος άντεξε μόλις μερικούς μήνες, καθώς τα αποτελέσματα της ομάδας δεν ήταν τα επιθυμητά και έτσι απολύθηκε τον Φεβρουάριο του 2009 με τον Guus Hiddink να παίρνει την θέση του. Ο Ολλανδός αποτελεί τον μόνο προπονητή που εκτίμησε ο Ρώσος ιδιοκτήτης της Chelsea, όμως δεν του έκανε την χάρη να μείνει στο Λονδίνο για πολύ καιρό. Αφού ολοκλήρωσε τη χρονιά έχοντας χάσει μόνο ένα παιχνίδι στο πρωτάθλημα και φτάνοντας μερικά δευτερόλεπτα από το να αποκλείσει την Barcelona στα ημιτελικά του Champions League, πήρε το FA Cup και αποχώρησε.

Κορυφή σε Αγγλία και Ευρώπη με διαφορετικά πρόσωπα στον πάγκο

Στην συνέχεια ο Abramovich προσέλαβε τον Carlo Ancelotti πληρώνοντας τον μάλιστα αδρά. Ο Ιταλός αμειβόταν με παραπάνω από εφτά εκατομμύρια ευρώ το χρόνο και στην πρώτη του σεζόν στον πάγκο της Chelsea δικαιολόγησε απόλυτα τον μισθό του. Το 2010 την οδήγησε στο πρώτο double της ιστορίας της, αφού κατέκτησε το πρωτάθλημα με ρεκόρ για τότε στο σκοράρισμα (103 γκολ) και στην συνέχεια πήρε και το FA Cup. Στην δεύτερη όμως δεν τα πήγε και τόσο καλά. Έχασε το πρωτάθλημα από την Manchester United η οποία απέκλεισε την Chelsea στα προημιτελικά του Champions League, όπως είχε κάνει και η Inter του Mourinho την προηγούμενη σεζόν στην φάση των “16”, οπότε μόλις δύο ώρες μετά το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν για την Premier League έγινε γνωστή η απόλυση του.

Σειρά πήρε ο Andre Villas-Boas που λόγω των επιτυχιών του με την Porto πήγε στο Λονδίνο ως ο νέος Mourinho. Για χάρη του ο Abramovich πλήρωσε στην πορτογαλική ομάδα το ποσό ρεκόρ των 15 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά τον Μάρτιο του 2012 τον απάλλαξε από τα καθήκοντα του. Η κακή πορεία της Chelsea στο πρωτάθλημα (εκείνο το διάστημα βρισκόταν εκτός τετράδας) και η κόντρα του Πορτογάλου τεχνικού με τους παλιούς της παίκτες οδήγησαν στην αντικατάσταση του από τον Roberto Di Matteo, ο οποίος έκανε πραγματικότητα το όνειρο του αφεντικού του. Βέβαια παρότι κατέκτησε το Champions League και έγινε μόνιμος προπονητής (πήρε και το UEFA Super Cup) απολύθηκε το Νοέμβριο του 2012.

Η Chelsea αποκλείστηκε στην φάση των ομίλων του Champions League και υποβιβάστηκε στο Europa League το οποίο κατέκτησε με προπονητή τον Rafael Benitez το 2013. Ο Abramovich είχε ξεκαθαρίσει στον Ισπανό πως η παραμονή του στο Λονδίνο θα είναι σύντομη και έτσι στο τέλος της σεζόν είχαμε την επιστροφή του Jose Mourinho. Οι σχέσεις τους φαινόταν να έχουν αποκατασταθεί και έτσι ο “special one” το 2015 οδήγησε την Chelsea ξανά στην κορυφή, ενώ πήρε και το League Cup. Οι εννιά ήττες όμως στα πρώτα 16 παιχνίδια της επόμενης σεζόν στο πρωτάθλημα οδήγησαν σε νέο “χωρισμό” με τον Mourinho να απολύεται τον Δεκέμβριο του 2015.

Ο Hiddink επιστρατεύτηκε εκ νέου για να σώσει την κατάσταση, αλλά δεν κατάφερε να κάνει και πολλά πράγματα. Παρότι ξεκίνησε με ρεκόρ συνεχόμενων νικών στην Premier League για νεοφερμένο προπονητή, η Chelsea τερμάτισε στην 10η θέση της βαθμολογίας και είχε την χειρότερη πορεία όλων των εποχών για ομάδα που υπερασπιζόταν τον τίτλο της πρωταθλήτριας Αγγλίας. Ο Abramovich επιχείρησε άλλη μία φορά να τον πείσει να συνεχίσει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Εφόσον δεν τα κατάφερε επέλεξε τον Conte και δικαιώθηκε. Αυτό βέβαια δεν σήμαινε πως θα του την χάριζε εάν η Chelsea, όπως και έγινε, έμενε εκτός Champions League.