Παρότι φέτος είχε όλα τα εχέγγυα για να βρεθεί στην κορυφή της Premier League, η Liverpool έμεινε χωρίς πρωτάθλημα για 29η συνεχόμενη χρονιά αφήνοντας τους φιλάθλους της να αναρωτιούνται τι άλλο θα έπρεπε να κάνει για να κατακτήσει επιτέλους τον τίτλο.
Το πλάνο του Jurgen Klopp ήταν ξεκάθαρο από την αρχή και λειτούργησε στην εντέλεια άσχετα από το εάν η ομάδα του τελικά κατέληξε στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Ο Γερμανός τεχνικός γνώριζε καλά πως η Manchester City θα έχανε σπάνια βαθμούς, οπότε η Liverpool από την πρώτη κιόλας αγωνιστική αντιμετώπιζε κάθε παιχνίδι σαν να είναι τελικός προκειμένου να εκμεταλλευτεί και το παραμικρό «στραβοπάτημα» της.
Ο Klopp δεν έπεσε έξω. Μέχρι να μπει το 2019 η City σε 20 αγώνες είχε δύο ισοπαλίες και τρεις ήττες, ενώ οι μόνες βαθμολογικές απώλειες της δικής του ομάδας είχαν προέλθει από τρεις ισοπαλίες. Στην αναμέτρηση μεταξύ των δύο ομάδων, στο Manchester στις 3 Ιανουαρίου, η Liverpool υπέστη την πρώτη και μοναδική φετινή της ήττα. Οι παίκτες του Pep Guardiola επικράτησαν 2-1 μειώνοντας την διαφορά από τους εφτά στους τέσσερις βαθμούς και ξεκίνησαν μια εντυπωσιακή αντεπίθεση, η οποία κατέληξε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, μετρώντας 16 νίκες και μία ήττα στις 17 αγωνιστικές που απέμεναν.
Η Liverpool έφερε ακόμα τέσσερις ισοπαλίες και έχασε τον τίτλο για μόλις έναν βαθμό. Οι 97 που συγκέντρωσε αποτελούν την 3η καλύτερη επίδοση στην ιστορία της Premier League με την μόνη ομάδα που έχει μαζέψει περισσότερους να είναι η Manchester City φέτος με 98 και πέρυσι με 100. Με άλλα λόγια έκανε σεζόν πρωταθλήτριας, καθώς αγωνιστικά δεν της έλειπε τίποτα. Είχε στις τάξεις τον παίκτη της χρονιάς, τους δύο από τους τρεις παίκτες που μοιράστηκαν το βραβείο του πρώτου σκόρερ, τον καλύτερο τερματοφύλακα, είδε τους πλάγιους μπακ της να κάνουν ρεκόρ σε ασίστ για αμυντικό στην Premier League, δέχτηκε λιγότερα γκολ από κάθε άλλη ομάδα και έχασε όπως είπαμε μόνο ένα παιχνίδι.
Πέρυσι μπορεί να εντυπωσίασε με την επίθεση της όμως φέτος η απίθανη πορεία της «χτίστηκε» μέσω της άμυνας της. Η Liverpool δέχτηκε 22 γκολ (ένα λιγότερο από την City) με τον Alisson να την αποζημιώνει πλήρως για τα περίπου 75 εκατομμύρια ευρώ (σ.σ. όταν έγινε η μεταγραφή ήταν ο πιο ακριβός goalkeeper στην ιστορία του ποδοσφαίρου) που έδωσε πέρυσι το καλοκαίρι στην Roma για να τον αποκτήσει. Ο Βραζιλιάνος τερματοφύλακας κράτησε ανέπαφη την εστία του σε 21 αγώνες κερδίζοντας το χρυσό γάντι της Premier League και μπροστά του είχε τον κορυφαίο αμυντικό στον πλανήτη.
Ο Virgil van Dijk αποτελεί τον πιο ακριβό αμυντικό όλων των εποχών (η Liverpool στα μέσα της περασμένης σεζόν δαπάνησε 85 εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση του από την Southampton) και φέτος έβγαλε τα λεφτά του και με το παραπάνω. Ο αρχηγός της εθνικής Ολλανδίας ήταν ηγέτης με τα όλα του και δικαίως αναδείχτηκε παίκτης της χρονιάς στην Αγγλία. Απροσπέλαστος κανονικά και με τον νόμο, καθώς κανένας αντίπαλος του δεν κατάφερε να τον περάσει με ντρίμπλα όλη τη χρονιά, ενώ συνέβαλε και επιθετικά πετυχαίνοντας 4 γκολ.
Μιλώντας για γκολ ο Trent Alexander-Arnold και ο Andrew Robertson ήταν αυτοί που δημιούργησαν τα περισσότερα τέρματα για τους συμπαίκτες τους φέτος. Οι δύο ακραίοι αμυντικοί της Liverpool εντυπωσίασαν με την παρουσία τους στις δύο πλευρές του γηπέδου και ειδικά στην επίθεση.
Ο Alexander-Arnold έδωσε 12 ασίστ (οι περισσότερες που είχε ποτέ αμυντικός στην ιστορία της Premier League) από το δεξί άκρο της άμυνας και ο αρχηγός της εθνικής Σκωτίας άλλες 11 από το αριστερό.
Οι πιο πολλές φυσικά μετατράπηκαν σε γκολ από τον Mohamed Salah και τον Sadio Mane, οι οποίοι σκόραραν από 22 φορές και αναδείχτηκαν πρώτοι σκόρερς του πρωταθλήματος μαζί με τον Pierre-Emerick Aubameyang της Arsenal.
Ο Αιγύπτιος προερχόταν από μία απίστευτη πρώτη σεζόν στα αγγλικά γήπεδα κατά την οποία είχε σημείωσε 32 γκολ (ρεκόρ για την Premier League σε σεζόν 38 αγωνιστικών) και είχε πάρει το βραβείο του πρώτου σκόρερ και αποτελούσε και πάλι μόνιμη απειλή για τις αντίπαλες άμυνες, ενώ ο Σενεγαλέζος ξεπέρασε κάθε προσδοκία πραγματοποιώντας την κορυφαία χρονιά της καριέρας του.
Φυσικά αυτοί δεν ήταν οι μόνοι πρωταγωνιστές. Ο 21χρονος Joe Gomez προτού τραυματιστεί και μείνει εκτός έδρας για κάτι λιγότερο από πέντε μήνες, είχε κάνει πολύ καλές εμφανίσεις και είχε καθιερωθεί ως παρτενέρ του van Dijk στο κέντρο της άμυνας. Η μεσαία γραμμή της Liverpool μπορεί να μην διέθετε κάποιον σταρ αλλά οι Jordan Henderson, James Milner, Georginio Wijnaldum και Fabinho έβαλαν όλοι ένα χεράκι ώστε να γίνει καλή δουλειά, ενώ ο νεοφερμένος Naby Keita, που άργησε να βρει τα πατήματα του, προς το τέλος της σεζόν καθιερώθηκε στην βασική ενδεκάδα.
Κατά τα άλλα ο Roberto Firmino συμπλήρωσε ιδανικά τους Salah και Mane στην επίθεση συνεισφέροντας με 12 γκολ και ο Xherdan Shaqiri πρόσφερε για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα πολύτιμες λύσεις από τον πάγκο. Ο Ελβετός σκόραρε έξι φορές με αποκορύφωμα τα δύο γκολ που έβαλε στο εντός έδρας 3-1 επί της Manchester United.
Ακόμα και παίκτες που δεν είχαν μεγάλο χρόνο συμμετοχής συνέβαλαν με την παρουσία τους έστω και σε ένα παιχνίδι. Τρανά παραδείγματα ο Daniel Sturridge που είχε βάλει ένα απίθανο γκολ προκειμένου η Liverpool να πάρει εκτός έδρας ισοπαλία 1-1 από την Chelsea και ο Divock Origi ο οποίος πέτυχε ένα από τα πιο τυχερά τέρματα που έχουμε δει ποτέ ώστε η ομάδα του να επικρατήσει 1-0 στις καθυστερήσεις της Everton στο Anfield.
Η Liverpool λοιπόν είναι ξεκάθαρο πως δεν βρίσκεται μακριά από το να επιστρέψει στην κορυφή του Αγγλικού Πρωταθλήματος για πρώτη φορά μετά το 1990. Μπορεί σε λίγο καιρό να είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης εάν πάρει το Champions League, αλλά ακόμα και έτσι ο Klopp το καλοκαίρι θα κληθεί να εντοπίσει τις οποίες αδυναμίες έχει το ρόστερ της ομάδας του και να τις καλύψει προσθέτοντας ίσως τις τελευταίες «πινελιές» για το πολυπόθητο πρωτάθλημα.
Αφήστε μια απάντηση