«Βαριά» κουβέντα, αλλά ισχύει. Ο Russell Westbrook και ο James Harden είναι σκληρά υποτιμημένοι καθώς, παρά τα όσα εξωπραγματικά κάνουν τα τελευταία χρόνια, ο κόσμος συνήθως μιλάει αρνητικά γι’ αυτούς. Ακόμα και τώρα που θα είναι συμπαίκτες στους Rockets, η πρώτη σκέψη πολλών ήταν το πόσες μπάλες θα χρειαστούν.
Οι φίλαθλοι έχουν μάθει να χαρακτηρίζουν έναν παίκτη που κρατάει πολύ τη μπάλα στην κατοχή του και παίρνει πάρα πολλές επιθετικές προσπάθειες ως μονοπώλιο. Ξεχνάνε όμως πως το NBA δεν είναι η αλάνα της γειτονιάς τους. Όταν παίζεις με τους φίλους σου για πλάκα είναι απόλυτα λογικό να θες η μπάλα να περνάει αρκετές φορές από τα χέρια σου και φυσικά από τα χέρια όλων (άραγε πόσων η νοοτροπία να περιλαμβάνει και το δεύτερο σκέλος;) ώστε να ευχαριστηθείτε το παιχνίδι. Όταν όμως μιλάμε για επαγγελματικό μπάσκετ και δη στο υψηλότερο επίπεδο του κόσμου τα πράγματα δεν είναι έτσι. Υπάρχουν πλάνα, ρόλοι και κάθε ομάδα θα κάνει ότι μπορεί για να κερδίσει με οποιονδήποτε τρόπο.
Εφόσον οι Rockets φέτος χρειάστηκε να παίξουν για μεγάλο διάστημα χωρίς τους Chris Paul, Eric Gordon και Clint Capela, ο Harden έπρεπε να επιχειρεί 24.5 σουτ ανά αγώνα γιατί αν δεν σκόραρε όσο περισσότερο γινόταν δεν θα κέρδιζαν. Επίσης από την στιγμή που εκτός από εκτελεστικό, έχει και δημιουργικό ρόλο ήταν αναμενόμενο πως θα ήταν με διαφορά πρώτος σε ποσοστό χρήσης της μπάλας (40.5%) στο NBA. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν, μόνο δύο τρόποι υπήρχαν για να σκοράρει το Houston. Να το κάνει ο Harden ή να δώσει έτοιμο καλάθι σε κάποιον συμπαίκτη του. Το ερώτημα όμως ήταν «σε ποιον;», όταν οι μόνοι που μπορούσαν να σκοράρουν ήταν τραυματίες.
Δυστυχώς σίγουρα θα βρεθεί κάποιος να πει πως αν αγωνίζονταν δεν θα τους έδινε τη μπάλα και θα έπαιζε μόνος του. Πως γίνεται όμως ένας παίκτης που την τελευταία πενταετία έχει κάθε χρόνο μέσο όρο πάνω από 7 ασίστ και το 2017 ήταν πρώτος στο NBA με 11.2 ανά αγώνα, να μην μοιράζεται τη μπάλα με τους υπόλοιπους; Επόμενη απορία. Από πότε έπαψε να είναι εντυπωσιακό ένας παίκτης να βάζει κάθε βράδυ 40, 50, 60 ή και περισσότερους πόντους; Ο Harden έκανε μια ιστορική σεζόν ολοκληρώνοντας την κανονική περίοδο με μέσο όρο 36.1 πόντους και αντί να αναδειχτεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά MVP αγνοήθηκε παντελώς στην ψηφοφορία.
Το επιχείρημα της επικράτησης του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που φυσικά άξιζε και αυτός πέρα για πέρα το βραβείο, ήταν για πολλούς το ότι οι Bucks είχαν το καλύτερο ρεκόρ στο NBA. Οι 60 νίκες στην σαφώς υποδεέστερη Ανατολή, χωρίς σε καμία περίπτωση να υποβαθμίζουμε το σπουδαίο επίτευγμα του Milwaukee, με τις 53 των Rockets στην πανίσχυρη Δύση δεν έχουν την ίδια «βαρύτητα». Εάν ο Harden δεν έπαιζε έτσι, το Houston ίσως να δυσκολευόταν να μπει στα playoffs. Αν’ αυτού χάρη στην εκτίναξη της απόδοσης του τερμάτισε μέσα στην πρώτη τετράδα, κάτι που με τα υπάρχοντα δεδομένα αποτελεί υπέρβαση.
Πάμε τώρα στον Westbrook. Το 2017 γνώρισε την αποθέωση γιατί σε αντίθεση με τον Kevin Durant, που πήγε στους Warriors για να πάρει το πρωτάθλημα, έμεινε πιστός στους Thunder και πραγματοποίησε μια απίστευτη σεζόν που οδήγησε στην ανάδειξη του σε MVP. Έκανε απίθανα πράγματα καταλήγοντας να γίνει μόλις ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία του NBA που ολοκληρώνει την κανονική περίοδο με μέσο όρο triple-double και έσπασε το ρεκόρ για τα περισσότερα σε μία χρονιά.
Τότε το γεγονός πως ήταν πρώτος σε ποσοστό χρήσης της μπάλας στο NBA με 41.7% και επιχειρούσε κατά μέσο όρο 24 σουτ δεν είχε απασχολήσει κανέναν. Λογικό, καθώς για να έχεις 31.6 πόντους, 10.7 ριμπάουντ και 10.4 ασίστ ανά αγώνα θα πρέπει να έχεις τη μπάλα στα χέρια σου συνέχεια. Μετά από τρεις συνεχόμενες σεζόν με μέσο όρο triple-double (κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ ξανά στην ιστορία του NBA), ο Westbrook χαρακτηρίζεται ως παίκτης που παίζει για τα στατιστικά του και δεν δίνει τη μπάλα στους άλλους. Το ότι επί τέσσερα συνεχόμενα χρόνια έχει μέσο όρο πάνω από 10 ασίστ και την τελευταία διετία είναι πρώτος στο NBA, μάλλον δεν «λέει» τίποτα.
Για το ότι φέτος είχε μέσο όρο 22.9 πόντους, 11.1 ριμπάουντ και 10.7 ασίστ με ποσοστό χρήσης της μπάλας μόλις 30.9% (10ος στο NBA) επίσης ούτε κουβέντα. Οι Thunder βέβαια δεν είχαν τόσο καλή πορεία όσο θα ήθελαν, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Ο τρόπος που έπαιζε ο Westrbook σίγουρα δεν ήταν η αιτία που τους ώθησε να διαλύσουν ελαφρά τη καρδία ένα σύνολο που υποτίθεται πως θα κόντραρε τους Warriors στη Δύση και θα διεκδικούσε το πρωτάθλημα.
Ας μιλήσουμε και λίγο για την άμυνα. Ο Westbrook και ειδικά ο Harden θεωρείται πως αδιαφορούν για αυτό τον τομέα του παιχνιδιού. Εν μέρει μπορεί να ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια. Την τελευταία διετία όμως και οι δύο βρίσκονται μέσα στην πρώτη δεκάδα της λίστας με τους παίκτες που έχουν κάνει τα περισσότερα κλεψίματα. Φέτος μάλιστα ο Harden (είχε 2 κλεψίματα ανά αγώνα) ήταν δεύτερος και ο Westbrook τέταρτος. Δεν πρόκειται για τους κορυφαίους αμυντικούς του πρωταθλήματος, αλλά για να είσαι στοιχειωδώς καλός στην άμυνα δεν είναι απαραίτητο να περνάς «χειροπέδες» στους αντιπάλους σου.
Θα πει κανείς πως παίκτες όπως ο Michael Jordan ή ο Kobe Bryant (δεν έχει ακούσει κι αυτός λίγα για το πόσο κρατούσε τη μπάλα ή πόσα σουτ έπαιρνε εδώ που τα λέμε) διέπρεψαν και στις δύο πλευρές τους παρκέ. Εντάξει παιδιά συγνώμη κιόλας, αλλά δεν μπορούμε να κατηγορούμε κάποιον επειδή δεν είναι εφάμιλλος του κορυφαίου όλων των εποχών ή του παίκτη που είναι ότι πιο κοντινό έχουμε δει σε αυτόν. Τι να κάνουμε; Η κορυφή είναι για λίγους, όμως αυτό δεν σημαίνει πως οι υπόλοιποι δεν είναι καλοί. Ο Jordan άφησε χωρίς πρωτάθλημα ένα σωρό από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών και στις μέρες μας το Golden State έκοψε τον δρόμο προς τον τίτλο, όχι μόνο στον Harden και στον Westbrook, αλλά μέχρι και στον LeBron James.
Το πόσο υποτιμημένοι είναι όμως φαίνεται και από κάπου άλλου. Άραγε όσοι χρησιμοποιούν την «καραμέλα» για το πόσο κρατάνε τη μπάλα ο Westbrook και ο Harden, έχουν αναρωτηθεί ποτέ ποιοι παίκτες πρώτευσαν κατά το παρελθόν σε ποσοστό χρήσης της; Κατά κανόνα αυτός που αναδεικνυόταν πρώτος σκόρερ. Όχι με τόσο μεγάλα ποσοστά όσα τα δικά τους, αλλά μιλάμε για να έναν τελείως διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού με λιγότερες κατοχές, πολύ λιγότερα σουτ, μικρότερα σκορ και σαφώς πιο αργό ρυθμό.
Ο Jordan για παράδειγμα από τις 10 φορές που ήταν ο πρώτος σκόρερ του NBA μόνο τις δύο δεν ήταν πρώτος σε ποσοστό χρήσης της μπάλας. Στην κορυφαία χρονιά (1987) της καριέρας του δε από άποψη σκοραρίσματος για να πετυχαίνει 37.1 πόντους ανά αγώνα είχε ποσοστό χρήσης της μπάλας 38.3%. και επιχειρούσε κατά μέσο όρο 27.8 σουτ. Ξέρετε κάτι; Κανένας δεν ασχολήθηκε ποτέ με το πόσο σουτάρει ή το πόσο κρατάει τη μπάλα. Οι επιδόσεις του στο σκοράρισμα άφηναν τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό και προκαλούσαν στο κοινό απίστευτο ενθουσιασμό. Δηλαδή φέτος ο Harden τι διαφορετικό έκανε; Είχε 2% παραπάνω τη μπάλα στα χέρια του; Αστειευόμαστε;
Αφήστε μια απάντηση