Αν υπήρχε τέτοιο βραβείο, ο Vasilije Micic φέτος θα το έπαιρνε χωρίς αντίπαλο. Ο 25χρονος Σέρβος guard δεν έχει καμία σχέση με τον παίκτη που ξέραμε τα προηγούμενα χρόνια και το πιστοποίησε απόλυτα οδηγώντας την Efes στον τελικό του Final Four της EuroLeague.
Σε μικρή ηλικία ο Micic θεωρούταν μεγάλο ταλέντο, αλλά η εξέλιξη της καριέρας του σε καμία περίπτωση (τουλάχιστον μέχρι πρότινος) δεν είχε δικαιώσει τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί. Το 2014, φεύγοντας από την Mega Bemax του Misko Raznatovic από την οποία αναδείχτηκε, επελέγη στο νούμερο 52 στον δεύτερο γύρο του draft του NBA από τους Philadelphia 76ers, όμως δεν πέρασε ποτέ τον Ατλαντικό.
Από τη στιγμή που δεν υπήρξε ενδιαφέρον για την απόκτηση του από τις δύο παραδοσιακές δυνάμεις της Σερβίας (Partizan, Ερυθρός Αστέρας) ή από άλλη μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα υπέγραψε με την Bayern Munich. Παρότι αναμενόταν να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο δεν εντυπωσίασε με την παρουσία του στο Μόναχο και έτσι την επόμενη σεζόν επέστρεψε στα πάτρια εδάφη ως δανεικός για λογαριασμό του Ερυθρού Αστέρα.
Σε μια ομάδα όπου οι νεαροί παίκτες είχαν τον πρώτο λόγο ο Micic δεν κατάφερε να ξεχωρίσει. Εφόσον δεν ήθελαν να τον κρατήσουν στο Βελιγράδι, το καλοκαίρι του 2016 η Bayern τον άφησε ελεύθερο. Ο επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν η Τουρκία. Πραγματοποίησε μια πάρα πολύ καλή σεζόν με την Tofas Bursa η οποία του έδωσε το «εισιτήριο» της επιστροφής για την EuroLeague.
Πέρυσι με την φανέλα της Zalgiris Kaunas έδειξε κάποια σημάδια βελτίωσης, έκανε μερικά εξαιρετικά παιχνίδια στο ξεκίνημα της σεζόν και τελικά εξελίχθηκε σε χρήσιμο ρολίστα συμβάλλοντας στην πορεία της προς το Final Four. Κανονικά δεν θα έπρεπε να έχει κανέναν λόγο να φύγει από την Λιθουανία, αλλά η οικονομική πρόταση που του έκανε η Efes αποτέλεσε σημαντική αύξηση των ετήσιων απολαβών του.
Υπό τις οδηγίες του Ergin Ataman αναμενόταν πως θα είχε τον ίδιο ρόλο που είχε και υπό την καθοδήγηση του Sarunas Jasikevicius στην Zalgiris. Ο Τούρκος τεχνικός όμως τον μετέτρεψε, μαζί με όλη την ομάδα του που τερμάτισε 4η στην κανονική περίοδο, στην έκπληξη της χρονιάς στην EuroLeague. Για πρώτη φορά στην καριέρα του ο Micic είχε μέσο όρο διψήφιο αριθμό πόντων στην διοργάνωση και η φετινή σεζόν εξελίχτηκε στην καλύτερη που έχει κάνει ποτέ (σ.σ. ψηφίστηκε στην 2η καλύτερη πεντάδα).
Μπορεί η φυσική του θέση να είναι αυτή του point guard, όμως ο Ataman διέκρινε πως με ύψος 1.97 μέτρα μπορεί να καλύψει τόσο την θέση «2» όσο και την θέση «3» κάνοντας πολλές δουλειές στο παρκέ. Έτσι κατάφερε να αξιοποιήσει στο μέγιστο τις δυνατότητες του και τον ταίριαξε ιδανικά με τον Shane Larkin στην περιφέρεια. Ο Micic απάλλαξε τον Αμερικανό από το κομμάτι της δημιουργίας και του επέτρεψε να ασχοληθεί αποκλειστικά με το σκοράρισμα, καθώς είναι ο κορυφαίος πασέρ της Efes με μέσο όρο 5.5 ασίστ.
Επίσης αποτελεί το στήριγμα του στην επίθεση. Ο Larkin μπορεί να έχει κάνει μεριές εξωπραγματικές εμφανίσεις, αλλά δεν είναι εντυπωσιακός σε κάθε αγώνα. Ο Micic δεν θα βάλει πάνω από 30 πόντους με περισσότερα από πέντε εύστοχα τρίποντα, όπως έχει κάνει ήδη τρεις φορές φέτος ο συμπαίκτης του, όμως αποδείχτηκε πιο σταθερός επιθετικά και είναι έστω και με μικρή διαφορά ο πρώτος σκόρερ της Efes έχοντας 12.5 πόντους ανά αγώνα. Κι όλα ενώ μέχρι πέρυσι σκόραρε μετά βίας κάτι παραπάνω από εφτά πόντους στην EuroLeague.
Εκτός αυτού βελτίωσε σε μεγάλο βαθμό και τα ποσοστά του. Την περασμένη σεζόν σούταρε με 46.1% στα δίποντα, 35.5% στα τρίποντα και μόλις 70.7% στις βολές. Φέτος πάλι είναι ο δεύτερος πιο εύστοχος παίκτης της ομάδας του στα σουτ δύο πόντων με 58.2%, έχει 37.9% στα τρίποντα και 81.9% από την γραμμή του φάουλ!
Κατά την διάρκεια της κανονικής περιόδου έκανε ατομικό ρεκόρ σε ασίστ με 11 στο εκτός έδρας 102-92 επί της Baskonia και παρότι οι περισσότερες από τις καλύτερες του εμφανίσεις συνοδεύτηκαν από ήττες, στην συνέχεια φρόντισε να πιάσουν τόπο. Στην ήττα από την Armani με 81-80 στο Μιλάνο για την 5η αγωνιστική σημείωσε 15 πόντους με 3/4 τρίποντα, μάζεψε 7 ριμπάουντ (προσωπικό ρεκόρ), έδωσε 5 ασίστ και έκανε 2 κλεψίματα. Την 12η αγωνιστική πάλι, φόρτωσε το καλάθι του Ολυμπιακού με 24 πόντους έχοντας 4/7 τρίποντα και 6 ασίστ, αλλά η Efes έχασε στο ΣΕΦ 88-81.
Την 16η «τιμώρησε» την παλιά του ομάδα σκοράροντας 20 πόντους με 4/5 τρίποντα (είχε ακόμα 5 ασίστ, 4 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα) στο εντός έδρας 92-77 επί της Bayern. Την 20η είχε 21 πόντους, 5 ασίστ και 2 κλεψίματα στην ήττα από την Real στην Μαδρίτη με 92-84, την 28η η στατιστική του κατέγραψε 18 πόντους, 4/8 τρίποντα και 6 ασίστ στο εκτός έδρας 91-84 κόντρα στην Buducnost και την 30η 18 πόντους και 8 ασίστ στη νίκη κόντρα στην Armani με 101-95.
Στα playoffs άνοιξε τον δρόμο της πρόκρισης απέναντι στην Barcelona. Στον πρώτο αγώνα της σειράς σημείωσε 21 πόντους με 4/5 τρίποντα και μοίρασε 7 ασίστ ώστε η Efes να επικρατήσει 75-68. Στον 3ο την βοήθησε να ανακτήσει το προβάδισμα και να κερδίσει μέσα στην Βαρκελώνη 102-68 χάρη σε 14 πόντους, 8 ασίστ και 3 κλεψίματα (ρεκόρ καριέρας) από τα δικά του χέρια, ενώ στον 5ο και τελευταίο συνέβαλε με 10 πόντους, 10 ασίστ και 3 κλεψίματα.
Η Efes κέρδισε 80-71 και πέρασε στο Final Four για πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια με τον Micic να κρατάει το καλύτερο παιχνίδι που έχει κάνει ποτέ για τον ημιτελικό με την Fenerbahce. Η ομάδα του Zeljko Obradovic παρά τα πολλά προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπιζε ήταν το φαβορί, αλλά η συμπολίτισσα της εκμεταλλεύτηκε όλες τις αδυναμίες της και επικράτησε 92-73 με τον Σέρβο guard να σταματάει στους 25 πόντους με 7/9 δίποντα και 3/6 τρίποντα μαζεύοντας επίσης 5 ριμπάουντ.
Τόσο η δική του, όσο και η πορεία της ομάδας του, είναι πέρα για πέρα αναπάντεχη. Ο Micic από χαμένο ταλέντο έγινε πέρυσι ένας χρήσιμος ρολίστας και φέτος χωρίς να το περιμένει κανείς μετατράπηκε σε πρωταγωνιστή οδηγώντας την Efes, η οποία μέχρι πρότινος δεν είχε δώσει το «παρών» ποτέ στο Final Four της σύγχρονης EuroLeague, για πρώτη φορά στην ιστορία της στον τελικό της διοργάνωσης. Αν μάλιστα καταφέρουν να πάρουν το τρόπαιο απέναντι στην CSKA Moscow, η ιστορία τους θα γίνει ένας από τους θρύλους του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Αφήστε μια απάντηση