To NBA σνομπάρει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (vids)

Η συντριπτική πλειοψηφία των αστέρων του NBA αποφάσισαν να ασχοληθούν με την προετοιμασία τους εν όψει της νέας σεζόν από το να πάνε στην Κίνα αποδυναμώνοντας αισθητά τις εθνικές τους ομάδες, που είχαν βλέψεις για διάκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα όσο υπολόγιζαν στην βοήθεια τους.

Ακόμα και οι παντοδύναμοι Αμερικανοί μοιάζουν με κοινούς θνητούς σε αυτή την διοργάνωση. Οι ΗΠΑ μπορεί να έχουν την πολυτέλεια να στελεχώσουν την εθνική τους ομάδα επιλέγοντας ανάμεσα σε αμέτρητους εξαιρετικούς παίκτες, όμως φέτος θα εκπροσωπηθούν ίσως από την πιο αδύναμη ομάδα που έχουν κατεβάσει ποτέ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα από τότε που οι επαγγελματίες του NBA απέκτησαν δικαίωμα συμμετοχής στις διεθνείς διοργανώσεις της FIBA.

Από τους 20 παίκτες που κλήθηκαν να πάρουν μέρος στην προετοιμασία μόνο οι εννιά τέθηκαν υπό τις οδηγίες του Gregg Popovich και από αυτούς στην Κίνα ταξίδεψαν οι εφτά. Οι Anthony Davis, James Harden, Damian Lillard, Kevin Love, Andre Drummond, Kyle Lowry, Bradley Beal, CJ McCollum, Paul Millsap, Eric Gordon και Tobias Harris δήλωσαν ο ένας μετά τον άλλο κόλλημα και έτσι αντικαταστάθηκαν σταδιακά από τους Montrezl Harrell, Julius Randle, Thaddeus Young, Bam Adebayo, Marvin Bagley, De’Aaron Fox, Jaylen Brown, Joe Harris, Mason Plumlee, Derrick White και Marcus Smart.

Ακόμα και από εκεί όμως υπήρξαν απώλειες. Ο Harrell με τον Randle δεν αποδέχτηκαν την πρόσκληση της USA Basketball και ο Fox με τον Bagley παρότι πήραν μέρος στις προπονήσεις και θα συμπεριλαμβάνονταν στην τελική 12άδα αποχώρησαν. Ο P.J. Tucker τέθηκε εκτός μάχης λόγω τραυματισμού κάτι που συνέβη την τελευταία στιγμή και με τον Kyle Kuzma, ο Young με τον Adebayo ήταν οι μόνοι που «κόπηκαν» από το ρόστερ, ενώ το ίδιο έγινε και με τον Smart από τον οποίο τελικά ζητήθηκε να επιστρέψει μετά την απόφαση του Fox να εγκαταλείψει την ομάδα.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά λοιπόν οι ΗΠΑ θα πάρουν μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με τους Derrick White, Donovan Mitchell, Joe Harris, Marcus Smart, Harrison Barnes, Jaylen Brown, Jayson Tatum, Mason Plumlee, Myles Turner, Brook Lopez, Khris Middleton και Kemba Walker. Όπως θα δείτε στους πίνακες που ακολουθούν αυτή η ομάδα έχει τις λιγότερες κλήσεις σε All-Star Game (5) από κάθε άλλο σύνολο που έχουν παρατάξει στην διοργάνωση οι ΗΠΑ από το 1994 και μετά. Περισσότερες από μία φορά All-Star έχει γίνει μόνο ο Walker που αποτελεί τον καλύτερο παίκτη των Αμερικανών, ανερχόμενοι σταρ θεωρούνται ο Mitchell με τον Tatum και ενδεχομένως ο Brown, ενώ εμπειρία από διεθνή διοργάνωση έχουν μόνο ο Plumlee από το προηγούμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και ο Barnes από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016.

Η USA Basketball ανέκαθεν έστελνε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το ανφάν-γκατέ των ανερχόμενων αστέρων του NBA και φρόντιζε να τους πλαισιώνει με βετεράνους πρώτης γραμμής. Το 1994 στον Καναδά οι ΗΠΑ εκπροσωπήθηκαν μεταξύ άλλων από τον MVP των τελικών του 1989 και πρωταθλητή με τους Pistons το 1989 και το 1990 Joe Dumars, τον Dominique Wilkins που ήδη ήταν ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών και αν δεν ήταν τραυματίας θα ήταν μέλος της Dream Team στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 και τους τρεις από τους τέσσερις τελευταίους rookie της χρονιάς (Derrick Coleman, Larry Johnson, Shaquille O’Neal), που μάλιστα είχαν επιλεγεί στο νούμερο ένα του draft και εν τω μεταξύ είχαν γίνει All-Star.

Η 12άδα τους επίσης περιλάμβανε τους δύο καλύτερους σουτέρ του NBA (Dan Majerle, Reggie Miller), δυο εκ των κορυφαίων point guards του πρωταθλήματος (Mark Price, Kevin Johnson), τον Alonzo Mourning που είχε επιλεγεί στο νούμερο δύο στο draft του 1992, τον Shawn Kemp που μαζί με τον O’Neal ήταν ίσως οι δύο δημοφιλέστεροι παίκτες στον κόσμο εκείνη την περίοδο και τον Steve Smith που ήταν ο μόνος που δεν είχε γίνει ακόμα All Star. Στις αρχικές κλήσεις υπήρχαν τα ονόματα των Isiah Thomas (Detroit Pistons) και Tim Hardaway (Golden State Warriors) που όμως δεν είχαν πάρει μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα επειδή είχαν υποστεί σοβαρούς τραυματισμούς.

Φυσικά με τέτοιο ρόστερ η Dream Team II εκμηδένισε τον ανταγωνισμό. Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο σκοράροντας 120.1 πόντους ανά αγώνα, κέρδιζε με μέση διαφορά 37.7 πόντους και έκανε κάμποσα ρεκόρ με τον O’Neal να αναδεικνύεται MVP της διοργάνωσης και να συμπεριλαμβάνεται στην καλύτερη πεντάδα μαζί με τον Miller και τον Kemp.

Στην Αθήνα το 1998 μπορεί να ήρθαν Αμερικανοί παίκτες που δεν αγωνίζονταν στο NBA λόγω του lockout, αλλά η ομάδα που θα εκπροσωπούσε κανονικά τις ΗΠΑ στην διοργάνωση ήταν από άλλο πλανήτη. Πρώτο και μεγαλύτερο όνομα στην σύνθεση της ο Grant Hill που τότε ήταν ο πλέον ανερχόμενος σούπερ σταρ του NBA και εξαιρετικά δημοφιλής παγκοσμίως. Νούμερο τρία στο draft του 1994, rookie της χρονιάς το 1995 (σ.σ. μοιράστηκε το βραβείο με τον Jason Kidd), All-Star από την πρώτη κιόλας σεζόν του στο NBA και μάλιστα πρώτος στην σχετική ψηφοφορία, ξεπέρασε ακόμα και τον Michael Jordan σε ψήφους το 1996, ενώ την ίδια χρονιά είχε πάρει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες ως μέλος της Dream Team III.

Η Dream Team IV θα είχε επίσης στην σύνθεση της παίκτες όπως ο Kevin Garnett, ο Tim Duncan (νούμερο ένα στο draft το 1997, rookie της χρονιάς και All-Star το 1998), ο Gary Payton (αμυντικός της χρονιάς και χρυσός Ολυμπιονίκης το 1996), ο Chris Webber (νούμερο ένα στο draft το 1993 και rookie της χρονιάς το 1994), ο Tim Hardaway, ο Glen Rice (MVP του All-Star Game το 1997), ο Christian Leattner (χρυσός Ολυμπιονίκης και νούμερο τρία στο draft το 1992) και άλλοι All-Star σαν τον Vin Baker, τον Terrell Brandon και τον Tom Gugliotta, ο οποίος πήρε το χρίσμα αφού αρχικά είχαν αρνηθεί ο Shaquille O’Neal και ο Alonzo Mourning. Για την ιστορία ο μόνος που δεν είχε γίνει ακόμα All-Star τότε ήταν ο Allan Houston.

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2002 στην Indianapolis εξελίχθηκε στο απόλυτο φιάσκο για τους Αμερικανούς. Εφόσον φιλοξενούσαν την διοργάνωση είχαν σκοπό να παρατάξουν στο παρκέ τους κορυφαίους παίκτες του NBA, αλλά από την στιγμή που οι Shaquille O’Neal, Kobe Bryant, Tim Duncan, Jason Kidd, Kevin Garnett, Chris Webber, Allen Iverson, Tracy McGrady, Vince Carter και Ray Allen δεν είχαν καμία όρεξη να χαραμίσουν τις διακοπές τους αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε επιλογές δεύτερης και τρίτης γραμμής. Ο μόνος που αποδέχτηκε αρχικά την πρόσκληση της Αμερικανικής Ομοσπονδίας ήταν ο Reggie Miller που, μετά το χρυσό στον Καναδά το 1994 και αυτό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του ’96, στα 37 του κλήθηκε τιμητικά για να εκπροσωπήσει την Indiana λόγω των Pacers.

Δίπλα του είχε ανερχόμενους σταρ του NBA όπως οι Paul Pierce, Jermaine O’Neal (πήρε το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη στο NBA το 2002), Baron Davis (νούμερο τρία στο draft του 1999) και Elton Brand (νούμερο ένα στο draft του 1999 και rookie της χρονιάς το 2000 μαζί με τον Steve Francis) που μόλις είχαν γίνει All-Star, τον Shawn Marion που επίσης είχε κάνει το ξεπέταγμα του και τον Michael Finley που διένυε την καλύτερη περίοδο της καριέρας του. Το ρόστερ συμπληρώθηκε από τον Ben Wallace (αμυντικός της χρονιάς το 2002), τον Jay Williams που μόλις είχε επιλεγεί στο νούμερο ένα του draft, τον βετεράνο Antonio Davis που την περασμένη σεζόν είχε γίνει για πρώτη φορά All-Star και είχε παίξει για χρόνια στους Pacers, τον Andre Miller που ότι είχε πάει με ανταλλαγή από τους Cavaliers στους Clippers και ήταν από τους ελάχιστους αξιόπιστους διαθέσιμους point guards και τον Raef LaFrentz (νούμερο τρία στο draft του 1998) ο οποίος είχε αντικαταστήσει τον Austin Croshere (θα τον δείτε στην ομαδική φωτογραφία με το νούμερο «15») που είχε κληθεί να συμπληρώσει την 12άδα μόνο και μόνο επειδή αγωνιζόταν στους Pacers.

Μέχρι οι ΗΠΑ να βρουν στον δρόμο τους τις καλές ομάδες του τουρνουά όλα ήταν τέλεια, καθώς κέρδιζαν με μέση διαφορά 34.2 πόντων σκοράροντας 106.4 πόντους ανά αγώνα. Έκαναν πέντε συνεχόμενες νίκες, αλλά στο τελευταίο παιχνίδι της δεύτερης φάσης των ομίλων έχασαν 87-80 από την Αργεντινή, που έγινε η πρώτη ομάδα που κέρδισε τους Αμερικανούς με παίκτες του NBA στην σύνθεση τους. Από εκεί και πέρα τους πήρε η κάτω βόλτα. Ηττήθηκαν 81-78 από την μετέπειτα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Γιουγκοσλαβία και τελικά τερμάτισαν έκτοι, αφού έχασαν και στον αγώνα κατάταξης για τις θέσεις 5-6 από την Ισπανία 81-75.

Το 2006 στην Ιαπωνία οι ΗΠΑ είχαν στην διάθεση του όλους τους εκκολαπτόμενους σούπερ σταρ του NBA. Τον LeBron James (νούμερο ένα στο draft το 2003 και rookie της χρονιάς το 2004), τον Dwyane Wade που μόλις είχε οδηγήσει τους Heat στην κατάκτηση του πρώτου τους πρωταθλήματος και είχε αναδειχτεί MVP των τελικών, τον Carmelo Anthony (νούμερο τρία στο draft το 2003), τον Chris Bosh, τον Chris Paul που ήταν ο rookie της χρονιάς και τον Dwight Howard που ήταν το νούμερο ένα του draft πριν δύο χρόνια. Οι τρεις πρώτοι μάλιστα είχαν εμπειρία από διεθνή διοργάνωση, αφού είχαν πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 και είχαν κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο.

Πλαισιώθηκαν από καλούς παίκτες που ήταν ήδη All-Star ή έγιναν αργότερα όπως ο Joe Johnson, ο Antawn Jamison και ο Elton Brand και από ρολίστες όπως ο Shane Battier, ο Kirk Hinrich και ο Brad Miller. Φαινόταν όμως πως υποτιμούσαν τους αντιπάλους τους και την «πάτησαν» από την Ελλάδα στα ημιτελικά. Η μόνη τους ήττα (101-95) στην διοργάνωση τους έστειλε στον μικρό τελικό, όπου κέρδισαν την Αργεντινή 96-81 και πήραν το χάλκινο μετάλλιο.

Στην Τουρκία το 2010 είχε έρθει η ώρα να επιστρέψουν στην κορυφή. Με ηγέτη τον Kevin Durant (νούμερο δύο στο draft το 2007 και rookie της χρονιάς το 2008), που ήταν ο πρώτος σκόρερ του NBA και αναδείχτηκε πολυτιμότερος παίκτης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, οι ΗΠΑ κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο χωρίς να εντυπωσιάσουν, αλλά χωρίς επίσης να ζοριστούν ιδιαίτερα.

Σε μια διοργάνωση που ο υπόλοιπος κόσμος νόμιζε πως έχουν πάει με τα δεύτερα, οι Αμερικανοί παρέταξαν παίκτες όπως ο Derick Rose (νούμερο ένα στο draft το 2008 και rookie της χρονιάς το 2009) που την επόμενη χρονιά πήρε το βραβείο του MVP της κανονικής περιόδου στο NBA, ο Russell Westbrook και ο Kevin Love που καθιερώθηκαν ως All-Star αμέσως μετά, ο Stephen Curry και ο Eric Gordon. Με την εμπειρία πρωταθλητισμού που κουβαλούσαν ο Chauncey Billups (πρωταθλητής και MVP των τελικών του 2004 με τους Pistons) με τον Lamar Odom (πρωταθλητής με τους Lakers το 2009 και το 2010) και την σημαντική βοήθεια που προσέφεραν ρολίστες σαν τον Andre Iguoadala, τον Tyson Chandler, τον Rudy Gay (μαζί με τον Odom που είχε παίξει στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004 ήταν οι μόνοι που είχαν αγωνιστεί ξανά σε διεθνή διοργάνωση) και τον Danny Granger στέφτηκαν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές για πρώτη φορά μετά από 16 χρόνια.

Στην Ισπανία το 2014 πάλι οι ΗΠΑ παρουσίασαν τους παίκτες που μεσουρανούν τώρα στο NBA. Ο Stephen Curry, ο James Harden, ο Anthony Davis, ο Kyrie Irving, ο Klay Thompson και η υπόλοιπη παρέα τους έφτασαν μέχρι τον τελικό με σβηστές «μηχανές». Δεν απειλήθηκαν από κανέναν αντίπαλο στην πορεία και πραγματοποίησαν την καλύτερη τους εμφάνιση συντρίβοντας την Σερβία 129-92 με τον Irving, που ήταν ο MVP της διοργάνωσης, να κάνει πράγματα και θαύματα.

Φέτος τα πράγματα αναμένεται να είναι σαφώς πιο δύσκολα. Οι Αμερικανοί με τόσες πολλές απουσίες δεν είναι καν το φαβορί για το χρυσό μετάλλιο και η απόσταση από μια θέση στο βάθρο μέχρι την επανάληψη ενός νέου 2002 δεν είναι μεγάλη. Η Αυστραλία τους κέρδισε 98-94 σε φιλική αναμέτρηση δείχνοντας πως με τις υπάρχουσες συνθήκες δεν χρειάζεται να είναι κανείς υπερπλήρης για να τους κάνει ζημιά, οπότε ομάδες όπως η Σερβία, η Ισπανία, η Γαλλία και γιατί όχι και η Ελλάδα λόγω του του Γιάννη Αντετκούνμπο δεν αποκλείεται να είναι σε θέση να τους κοιτάξουν στα μάτια.

Βέβαια οι ΗΠΑ δεν είναι η μόνη αποδυναμωμένη ομάδα λόγω της απουσίας των καλών παικτών της από το NBA. Μιας και αναφέραμε την Αυστραλία με την παρουσία του Ben Simmons θα είχε σοβαρές πιθανότητες να πάρει ένα μετάλλιο. Οι Αυστραλοί κατά τα άλλα είναι πάνοπλοι, όμως με τον Simmons θα ανέβαιναν επίπεδο. Ο ίδιος είχε δηλώσει διαθέσιμος για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά όταν οι Sixers του έδωσαν πενταετή επέκταση συμβολαίου αξίας 170 εκατομμυρίων ευρώ απέσυρε την συμμετοχή του θέλοντας να προετοιμαστεί όσο το δυνατόν καλύτερα για τη νέα σεζόν, καθώς η ομάδα του έχει βλέψεις για κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Ο Καναδάς έπαθε ακόμα μεγαλύτερη ζημιά από τις ΗΠΑ. Ενώ θα μπορούσε να κατεβάσει 12άδα από το NBA είδε τον έναν μετά τον άλλο τους αστέρες του να ενημερώνουν πως δεν σκοπεύουν να πάνε στην Κίνα. Andrew Wiggins (Minnesota Timberwolves), Jamaal Murray (Denver Nuggets), R.J. Barrett (New York Knicks), Trey Lyles (San Antonio Spurs), Tristan Thompson (Cleveland Cavaliers), Dwight Powell (Dallas Mavericks), Dillon Brooks (Memphis Grizzlies), Shai Gilgeous-Alexander (Oklahoma City Thunder) και Brandon Clarke (Memphis Grizzlies) μέχρι να αρχίσει η προετοιμασία για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υπολογίζονταν από τον Nick Nurse, όμως δεν έδωσαν το «παρών».

Οι Καναδοί προσέλαβαν τον προπονητή των Raptors για να μπορέσει να διαχειριστεί το πλούσιο υλικό τους, αλλά δεν θα έχει στην διάθεση του ούτε τον μοναδικό παίκτη του από το NBA που ήθελε να πάρει μέρος στην διοργάνωση. Ο Kelly Olynyk (Miami Heat) τραυματίστηκε και δεν θα μπορέσει να αγωνιστεί, ενώ ο Corey Joseph (Sacramento Kings) ακόμα το σκέφτεται. Σύμφωνα με τον Nurse πάντως θα αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Παίξει δεν παίξει μικρή σημασία έχει. Ο Καναδάς από ανερχόμενη δύναμη και φαβορί για μετάλλιο, μάλλον θα δει την Αυστραλία και την Λιθουανία να περνάνε εύκολα στην επόμενη φάση από τον όμιλο του.

Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις. Οι παίκτες που κυνηγάνε μία διάκριση με την εθνική τους ομάδα θα είναι στην Κίνα. Ως MVP της κανονικής περιόδου του NBA ο Γιάννης Αντετοκούνμπο (Milwaukee Bucks) δεν θα μπορούσε να λείπει από την διοργάνωση. Ο Nikola Jokic (Denver Nuggets), ο Bogdan Bogdanovic (Sacramento Kings), ο Boban Marjanovic (Dallas Mavericks) και ο Nemanja Bjelica (Sacramento Kings) ξέρουν πως μπορούν να οδηγήσουν την Σερβία στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Ο Marc Gasol (Toronto Raptors), ο Ricky Rubio (Phoenix Suns), ο Willy Hernangomez (Charlotte Hornets) και ο Juan Hernangomez (Denver Nuggets) έχουν βάλει στόχο το βάθρο με την Ισπανία, όπως και οι Rudy Gobert (Utah Jazz), Nicolas Batum (Charlotte Hornets), Evan Fournier (Orlando Magic) και Frank Ntilikina (New York Knicks) με την Γαλλία.