PSG: Μεταγραφές μόνο από το δεύτερο «ράφι» (vids)

Η PSG έχει την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει όποιον παίκτη θέλει, αλλά τα τελευταία χρόνια κάνει φθηνές και αμφιβόλου ποιότητας επιλογές γεγονός που προκαλεί ερωτηματικά σχετικά με τον μεταγραφικό σχεδιασμό της.

Το χαμένο πρωτάθλημα του 2017 από την Monaco και ο αποκλεισμός από την Barcelona στην φάση των «16» στο Champions League με ήττα 6-1 μετά τη νίκη με 4-0 στον πρώτο αγώνα έκαναν τον Πρόεδρο της PSG, Nasser Al-Khelaifi, να βγει στο μεταγραφικό παζάρι με άγριες διαθέσεις. Πραγματοποίησε την ακριβότερη μεταγραφή όλων των εποχών πληρώνοντας 222 εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση του Neymar από την Barcelona και αμέσως μετά έκανε την δεύτερη ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου παίρνοντας τον Kylian Mbappe από την Monaco για 180 εκατομμύρια ευρώ.

Βέβαια δεν είχε σκοπό να σταματήσει εκεί, καθώς ήθελε να ενισχύσει την PSG με τους κορυφαίους παίκτες στον κόσμο και είχε σκοπό να ξοδέψει παραπάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ για να φέρει στο Παρίσι τον τερματοφύλακα της Atletico Madrid Jan Oblak και τον N’Golo Kante της Chelsea. Κάπου εκεί όμως επενέβη η UEFA και του υπενθύμισε πως λόγω του Financial Fair Play δεν μπορεί να ξοδεύει τόσα πολλά χρήματα για μεταγραφές και έτσι τα μεγαλεπήβολα σχέδια του «ναυάγησαν».

Ακόμα και ο Mbappe μετακόμισε στην PSG αρχικά ως δανεικός και η μεταγραφή του συμπεριλήφθηκε στα έξοδα της ομάδας το επόμενο καλοκαίρι. Θεωρητικά υπό αυτές τις συνθήκες ο Al-Khelaifi θα μπορούσε να κάνει μια μεταγραφή των 100 εκατομμυρίων κάθε χρόνο, αλλά από τότε δεν έχει προβεί ξανά σε μια τόσο ηχηρή κίνηση. Η πρωταθλήτρια Γαλλίας δεν κυνηγάει πλέον τα μεγάλα ονόματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και δεν παίρνει καν παίκτες που θα την βοηθήσουν να ανέβει επίπεδο.

Κάθε καλοκαίρι μοιάζει να βρίσκεται σε σύγχυση όσον αφορά στους στόχους που έχει θέσει για την ενίσχυση της με αποτέλεσμα κατά την διάρκεια της σεζόν να παρουσιάζει ένα σύνολο που δεν έχει ισορροπία, αφού οι περισσότεροι παίκτες της δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν τους Neymar, Mbappe, Thiago Silva, Edinson Cavani, Angel Di Maria και Marquinhos που είναι ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης. Αν τα βάλουμε κάτω η PSG με εξαίρεση την επίθεση υστερεί σχεδόν σε όλες τις θέσεις και έχει επιχειρήσει να καλύψει τα κενά της με παίκτες οι οποίοι κανονικά θα έπρεπε να αποτελούν εναλλακτικές λύσεις ερχόμενοι από τον πάγκο της.

Οι μεγάλες ομάδες λένε ότι «χτίζονται» από πίσω προς τα εμπρός και ξεκινάνε με την απόκτηση ενός πολύ καλού τερματοφύλακα. Η PSG κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (2013, 2014, 2015) με βασικό goalkeeper τον Salvatore Sirigu τον οποίο είχε αποκτήσει το καλοκαίρι του 2011 από την Palermo για κάτι λιγότερο από 4 εκατομμύρια ευρώ, πήρε άλλο ένα το 2016 με τον Kevin Trapp (η απόκτηση του από την Eintracht Frankfurt της είχε στοιχίσει περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ) κάτω από τα δοκάρια της και εφόσον δεν μπόρεσε να αποκτήσει τον Oblak αποφάσισε να στηρίξει ένα δικό της παιδί.

Μετά από συνεχόμενους επιτυχημένους δανεισμούς σε Lens, Bastia και Villarreal ο Alphonse Areola γύρισε στο Παρίσι έτοιμος να υπερασπιστεί την εστία της Paris Saint-Germain και την βοήθησε να επιστρέψει άμεσα στην κορυφή κατακτώντας τον τίτλο στην Ligue 1 το 2018. Πέρυσι όμως η ομάδα του αποφάσισε να αποκτήσει ως ελεύθερο τον 40χρονο Gianluigi Buffon με τον οποίο μοιράστηκαν την θέση του τερματοφύλακα και φέτος την τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου τον έστειλε δανεικό στην Real Madrid (σ.σ. θα είναι αναπληρωματικός του Thibaut Courtois) για να ρίξει την τιμή του Keylor Navas στα 15 εκατομμύρια ευρώ.

Πάμε τώρα και στον Κοσταρικανό που παρότι είναι ένας εξαιρετικός goalkeeper και μάλιστα αρκετά υποτιμημένος αποτελεί και αυτός λύση ανάγκης. Όπως και πέρυσι η PSG αρχικά ήθελε να πάρει τον Gianluigi Donnarumma από τη Milan αλλά δεν τα κατάφερε, οπότε την τελευταία στιγμή κατέφυγε στον Navas που είχε ζητήσει να αποχωρήσει από την Real επειδή δεν έπαιζε. Δεν αμφιβάλει κανείς πως θα κάνει καλή δουλειά στο Παρίσι, όμως μέσα στη σεζόν θα γίνει 33 ετών και η κορυφαία περίοδος της καριέρας του έχει περάσει και ήταν αυτή κατά την οποία βοήθησε τους Ισπανούς να κατακτήσουν τρία συνεχόμενα Champions League (2016, 2017, 2018).

Στην άμυνα η PSG ακόμα αναζητά τον ιδανικό παρτενέρ για τον Thiago Silva. Ο Βραζιλιάνος κεντρικός αμυντικός σε λίγες μέρες θα κλείσει τα 35 και οδεύοντας προς το τέλος της καριέρας του θα έπρεπε να έχει έναν αξιόπιστο συνεργάτη, αλλά και κάποιον που να είναι έτοιμος να τον διαδεχτεί. Κανονικά και τους δύο ρόλους θα έπρεπε να τους έχει παίξει ο Marquinhos που αποκτήθηκε από τη Roma το καλοκαίρι του 2013 για αυτό το σκοπό για κάτι παραπάνω από 30 εκατομμύρια ευρώ. Έξι χρόνια μετά τον βρίσκουμε όμως να αγωνίζεται στην μεσαία γραμμή γιατί δεν υπάρχει παίκτης που να μπορεί να καλύψει την θέση του αμυντικού χαφ.

Ο Presnel Kimpembe βγήκε από τις ακαδημίες της PSG, έδειξε πως μπορεί να πρωταγωνιστήσει και έγινε βασικός στο πλευρό του αρχηγού, αλλά αντιμετωπίζει μόνιμα προβλήματα τραυματισμών. Ο Thilo Kehrer αποκτήθηκε πέρυσι από την Schalke έναντι 37 εκατομμυρίων ευρώ ως ελπιδοφόρος και αρκετά εξελίξιμος, ενώ το ίδιο συνέβη φέτος με τον Abdou Diallo που ήρθε από την Dortmund με αντίτιμο 32 εκατομμύρια ευρώ.

Η μεγαλύτερη «τρύπα» στην άμυνα της PSG όμως είναι το αριστερό της άκρο. Από τα δεξιά η προσθήκη του Thomas Meunier το καλοκαίρι του 2016 για μόλις 7 εκατομμύρια ευρώ από την Club Brugge ήταν σκέτο κελεπούρι και έχοντας πίσω του τον ανερχόμενο Colin Dagba (άλλο ένα «προϊόν» των τμημάτων υποδομής της Paris Saint-Germain) η πρωταθλήτρια Γαλλίας έχει το κεφάλι της ήσυχο. Στην άλλη πλευρά όμως οι επιλογές που κάνει είναι η μία χειρότερη από την άλλη.

Ο Layvin Kurzawa αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2015 από την Monaco έναντι 25 εκατομμυρίων ευρώ ως ότι καλύτερο είχε να επιδείξει τότε η Γαλλία στην θέση του αριστερού μπακ. Μετά από τέσσερα χρόνια στο Παρίσι όμως έχει κάνει μόνο 74 εμφανίσεις στην Ligue 1 καθότι είναι μόνιμα τραυματίας. Πως επιχείρησε να καλύψει το κενό του η PSG; Παίρνοντας τον Yuri Berchiche από την Real Sociedad έναντι 16 εκατομμυρίων ευρώ το καλοκαίρι του 2017 και αφού τον πούλησε πέρυσι στην Athletic Bilbao για 24 εκατομμύρια ευρώ απέκτησε τον Juan Bernat από την Bayern Munich για μόλις 5 εκατομμύρια ευρώ. Φέτος μάλιστα έφερε και τον 19χρονο Mitchel Bakker ως ελεύθερο από τον Ajax.

Προχωράμε εκεί όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλα, αφού το κέντρο της PSG είναι ανύπαρκτο. Η παραχώρηση του Blaise Matuidi στην Juventus για μόλις 25 εκατομμύρια ευρώ το καλοκαίρι του 2017 ήταν «έγκλημα» και σε συνδυασμό με την αποχώρηση του Thiago Motta από την ενεργό δράση στο τέλος της επόμενης σεζόν την άφησε τελείως «γυμνή» στην μεσαία γραμμή. Ο Marco Verratti βρίσκεται εφτά χρόνια στο Παρίσι και δεν έχει ανταποκριθεί στις προσδοκίες που υπήρχαν όταν αποκτήθηκε στα 20 του από την Pescara, ο Adrien Rabiot αρνήθηκε να ανανεώσει το συμβόλαιο του πέρυσι και εκδιώχθηκε από την ομάδα με αποτέλεσμα να υπογράψει ως ελεύθερος στην Juventus και όσοι μέσοι αποκτήθηκαν εν τω μεταξύ πέρασαν και δεν ακούμπησαν.

Ο Grzegorz Krychowiak ήρθε ως προσωπική επιλογή του Unai Emery που τον πήρε μαζί του στο Παρίσι από την Sevilla έναντι 27.5 εκατομμυρίων ευρώ το καλοκαίρι του 2016, αλλά μόλις μετά από μία χρονιά παραχωρήθηκε δανεικός στην West Bromwich και πέρυσι στην Lokomotiv Moscow η οποία τελικά τον αγόρασε για 12 εκατομμύρια ευρώ. Την ίδια χρονιά η PSG απέκτησε τον Giovani Lo Celso από την Rosario έναντι 10 εκατομμυρίων ευρώ και της τον άφησε δανεικό για έξι μήνες. Ο Αργεντινός εντάχθηκε στο δυναμικό της τον Ιανουάριο του 2017 και μετά από μία ολόκληρη σεζόν με την φανέλα της παραχωρήθηκε στην Betis ως δανεικός. Στην La Liga έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις με αποτέλεσμα η ισπανική ομάδα να τον αγοράσει πληρώνοντας 22 εκατομμύρια ευρώ και στην συνέχεια να τον πουλήσει στην Tottenham για 65 εκατομμύρια ευρώ.

Το επόμενο καλοκαίρι η PSG δεν μπόρεσε να πάρει τον Kante και αντ’ αυτού έφερε τον Lassana Diarra. Ο Γάλλος διεθνής μέσος βρισκόταν πλέον στο τέλος της καριέρας του, είχε μείνει ελεύθερος από την Al Jazira και προτού αποσυρθεί από την ενεργό δράση έκανε 13 εμφανίσεις με την φανέλα της στο Γαλλικό Πρωτάθλημα. Ο Leandro Paredes αποκτήθηκε έναντι 40 εκατομμυρίων ευρώ από την Zenit στα μέσα της περασμένης σεζόν και κανένας δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι παίζει στην Paris Saint-Germain, η οποία αυτό το καλοκαίρι επέλεξε να εμπλουτίσει το κέντρο της με τον Ander Herrera που έμεινε ελεύθερος από την Manchester United και τον Idrissa Gueye του οποίου η μεταγραφή από την Everton της κόστισε 30 εκατομμύρια ευρώ. Τουλάχιστον ο 30χρονος Σενεγαλέζος δείχνει πως θα τα βγάλει τα λεφτά του.

Στην επίθεση πάλι η «λάμψη» της τριάδας Neymar-Mbappe-Cavani και οι μαγικές ενέργειες του Di Maria που έχει γίνει ένας από τους πιο σταθερούς παίκτες της PSG κρύβουν καλά το χάος που υπάρχει από πίσω. Ο Eric Maxim Choupo-Moting αποκτήθηκε πέρυσι ως ελεύθερος από την Stoke City για να υπάρχει τουλάχιστον κάποιος να παίξει σε έκτακτη ανάγκη, κάτι που παρουσιάστηκε στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν. Με τον Neymar προς το παρόν εκτός δράσης και τους Mbappe-Cavani να τραυματίζονται, ο Καμερουνέζος επιθετικός βρέθηκε από το πουθενά να ξελασπώνει με τα γκολ του την ομάδα του η οποία αναγκάστηκε την τελευταία μέρα των μεταγραφών να πάρει δανεικό τον Mauro Icardi από την Inter με την προοπτική να τον αγοράσει του χρόνου για 70 εκατομμύρια ευρώ (σ.σ. ο Pablo Sarabia ήρθε από την Sevilla έναντι 19.5 εκατομμυρίων ευρώ για να συνεισφέρει κυρίως δημιουργικά και όχι τόσο στο σκοράρισμα).

Με τον Neymar να κάνει τα πάντα για φύγει μόλις μετά από δύο χρονιές στο Παρίσι και αυτές μισές επειδή τραυματίστηκε και συνυπολογίζοντας τις περιπτώσεις των Hatem Ben Arfa (έκανε φασαρία επειδή δεν του δόθηκε πρωταγωνιστικός ρόλος και ήταν ξένο σώμα στην ομάδα από την πρώτη στιγμή), Jese (αποκτήθηκε από την Real Madrid έναντι 25 εκατομμυρίων ευρώ, έπαιξε ελάχιστα και την τελευταία τριετία ήταν συνέχεια δανεικός μέχρι που τον αγόρασε την τελευταία μέρα των μεταγραφών η Sporting Lisbon), Julian Draxler (η μεταγραφή του από την Wolfsburg κόστισε 36 εκατομμύρια ευρώ αλλά ακόμα δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα) και Goncalo Guedes (αποκτήθηκε για 30 εκατομμύρια ευρώ από την Benfica όμως δεν βρήκε χρόνο συμμετοχής και παραχωρήθηκε στην Valencia έναντι 40 εκατομμυρίων ευρώ), η PSG τα τελευταία χρόνια έχει κάνει αμέτρητες αποτυχημένες μεταγραφές. Κυρίως επειδή οι παίκτες που παίρνει δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις που υπάρχουν.

Το πρωτάθλημα στην Γαλλία κουτσά στραβά μπορεί να το παίρνει, όμως το Champions League δεν μπορείς να το πάρεις με βασικούς τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα της Real, το δεύτερο αριστερό μπακ της Bayern, με έναν παίκτη που αποτελούσε εναλλακτική λύση στο αδύναμο κέντρο της Manchester United, το βασικό «10άρι» της Sevilla και έναν επιθετικό που ήθελε να ξεφορτωθεί οπωσδήποτε η Inter όσα γκολ και αν έβαζε τα προηγούμενα χρόνια. Η PSG είχε μάθει να αγοράζει καλούς παίκτες χάρη στην οικονομική της ευρωστία και τελικά αποδεικνύεται πως δεν έχει επενδύσει καθόλου στην οργάνωση της σε διοικητικό επίπεδο.

Όταν ο Al-Khelaifi την αγόρασε είχε την τύχη να έχει στο πλευρό του ως Τεχνικό Διευθυντή τον Leonardo ο οποίος του είχε ανοίξει διάπλατα την πόρτα της ιταλικής αγοράς από την οποία πήρε τον Zlatan Ibrahimovic, τον Thiago Silva, τον Marquinhos, τον Javier Pastore, τον Motta, τον Ezequiel Lavezzi, τον Verratti και τον Cavani μεταξύ άλλων. Στον Patrick Kluivert μάλλον είχε αναθέσει τυπικά αυτό τον ρόλο και γι’ αυτό τον απέλυσε σε λιγότερο από 12 μήνες, ενώ την τελευταία διετία είχε δώσει εντολή στον Antero Henrique να προσαρμόσει την μεταγραφική πολιτική της PSG στις απαιτήσεις του Financial Fair Play.

Ο Πορτογάλος ήταν ο Τεχνικός Διευθυντής της Porto επί μία δεκαετία και θέλησε να εφαρμόσει την ίδια φιλοσοφία και στο Παρίσι μόνο που κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό. Με την σφικτή οικονομική πολιτική που ακολούθησε έχανε τον έναν μεταγραφικό στόχο πίσω από τον άλλο και ήρθε σε ρήξη με τον Thomas Tuchel, ο οποίος άλλους παίκτες ζητούσε και άλλους έβλεπε να καταφθάνουν στο Παρίσι. Η PSG δεν γινόταν να κάνει μεταγραφές με την λογική της Porto και έτσι ο Henrique γρήγορα έχασε τον έλεγχο με αποτέλεσμα να απολυθεί μέσα σε μία διετία.

Η επιστροφή του Leonardo μοιάζει με ευλογία, αλλά αυτό το καλοκαίρι δεν πρόλαβε να σώσει την κατάσταση. Τον χειμώνα η PSG είχε χάσει μέσα από το χέρια της τον Frenkie de Jong που είχε προτιμήσει την τελευταία στιγμή την Barcelona και όταν ο Βραζιλιάνος ανέλαβε πάλι το πόστο του Τεχνικού Διευθυντή την έβαλε για τα καλά στο παιχνίδι για την απόκτηση του Matthijs de Ligt που όμως επέλεξε στις λεπτομέρειες την Juventus. Οι δύο Ολλανδοί αποτελούν τα μοναδικά «καυτά» μεταγραφικά ονόματα με τα οποία ασχολήθηκε η Paris Saint-Germain την τελευταία διετία και από εδώ και πέρα μένει να δούμε εάν θα αλλάξει πλεύση ή θα εξακολουθήσει να ψωνίζει μόνο από το δεύτερο «ράφι».