Συνήθως στα πρώτα 10 νούμερα του draft οι ομάδες του NBA ψάχνουν να βρουν μελλοντικούς All-Star. Φέτος αυτοί ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού και έτσι αρκετοί διοικητικοί παράγοντες αποφάσισαν να επενδύσουν σε παίκτες που διακρίνονται περισσότερο μέσω των αμυντικών ικανοτήτων τους.
Το draft του 2020 ήταν ένα από τα πιο περίεργα που έχουν γίνει ποτέ. Η οριστική διακοπή της σεζόν στο NCAA τον Μάρτιο λόγω κορονοϊού δεν επέτρεψε στις ομάδες του NBA να έχουν σαφή εικόνα για όλους τους παίκτες και εκτός αυτού κλήθηκαν να επιλέξουν με πέντε μήνες καθυστέρηση δοκιμάζοντας τους κάτω από αντίξοες συνθήκες ελέω πανδημίας. Αυτές που βρέθηκαν στα πρώτα νούμερα μάλιστα δεν είχαν ξεκάθαρους στόχους. Οι σίγουρες θεωρητικά επιλογές ήταν περιορισμένες και σε πολλές περιπτώσεις δεν ταίριαζαν με τις ανάγκες που είχαν οι ομάδες σε συγκεκριμένες θέσεις.
Οι Minnesota Timberwolves μέχρι και την τελευταία στιγμή ήταν ανοιχτοί σε προτάσεις για την παραχώρηση του νούμερο ένα, αλλά δεν συγκινήθηκαν από κάποια. Επέλεξαν τον Anthony Edwards που είχε δείξει πως είναι με διαφορά ο καλύτερος παίκτης αυτού του draft, όμως δεν είναι απόλυτα σίγουροι εάν μπορούν να τον «παντρέψουν» στην περιφέρεια τους με τον D’Angelo Russell. Οι Golden State Warriors επίσης ήταν διατεθειμένοι να δώσουν σε κάποια ανταλλαγή το νούμερο δύο. Παρότι οι φήμες έλεγαν πως δεν αποκλείεται να κάνουν κάποια ψαγμένη επιλογή εάν το κρατήσουν, έπραξαν το αυτονόητο παίρνοντας τον James Wiseman που ήταν ο κορυφαίος διαθέσιμος center για να καλύψουν το κενό που έχουν στην θέση «5».
Έτσι χάλασαν τα σχέδια των Charlotte Hornets που τον ήθελαν για τον ίδιο ακριβώς λόγο στο νούμερο 3. Εφόσον δεν τον πρόλαβαν πήγαν στον αμέσως επόμενο της λίστας τους που ήταν ο LaMelo Ball, ο οποίος θεωρείται ο πιο ταλαντούχος παίκτης αυτής της γενιάς. Μάλιστα την επιλογή ενέκρινε απόλυτα και ο ιδιοκτήτης τους, Michael Jordan. Οι Detroit Pistons προχωράνε σε ριζική ανανέωση και εφόσον ήθελαν point guard πόνταραν στις πολλές δυνατότητες του Γάλλου Killian Hayes στο νούμερο εφτά, οι New York Knicks στο οκτώ εμπιστεύτηκαν τον παίκτη της χρονιάς πέρυσι στο Κολεγιακό Πρωτάθλημα και παιδί της πόλης τους, Obi Toppin, ενώ στο εννιά οι Washington Wizards έτριβαν τα χέρια τους γιατί όλες οι προηγούμενες ομάδες προσπέρασαν τον Ισραηλινό Deni Avdija που αναμενόταν να επιλεγεί στα πέντε πρώτα νούμερα.
Οι τέσσερις επιλογές με τις οποίες έκλεισε η δεκάδα βασίστηκαν σε αμυντικά κριτήρια. Η έκπληξη ήρθε στο νούμερο τέσσερα όπου οι Bulls πήραν τον Patrick Williams (small forward, 19 ετών, 2.03 μέτρα) από το Florida State. Το Chicago το καλοκαίρι έκανε ριζική αναδιάρθρωση διοικητικά και προπονητικά προκειμένου να μπορέσει επιτέλους να αξιοποιήσει τον νεανικό κορμό που έχει δημιουργήσει. Εφόσον ήδη έχει τους Zach LaVine (shooting guard, 25 ετών), Lauri Markkanen (power forward, 23 ετών), Wendell Carter (center, 21 ετών) και Coby White (point guard, 20 ετών) ήθελε να ενισχυθεί στην θέση «3», αλλά με έναν παίκτη που σε πρώτη φάση θα έρχεται πίσω από τον Otto Porter (small forward, 27 ετών) και θα προφέρει άλλα πράγματα αφού αυτό το σύνολο επιθετικά διαθέτει ήδη αρκετό ταλέντο.
Αυτήν ακριβώς τη δουλειά έκανε ο Williams στην μοναδική σεζόν του στο NCAA. Ήταν ο έκτος παίκτης της ομάδας του παίρνοντας μάλιστα και το σχετικό βραβείο στην ACC (η Atlantic Coast Conference είναι η περιφέρεια στην οποία ανήκει το Florida State). Ερχόταν από τον πάγκο και άλλαζε τις ισορροπίες μέσω της αμυντικής παρουσίας του κάτι που ξεχώρισε και τόνισε εξηγώντας γιατί τον επέλεξε ο νέος διοικητικός ηγέτης των Bulls Arturas Karnisovas: «Ξεχωρίσαμε τρία στοιχεία στον Patrick. Αθλητικότητα, προσαρμοστικότητα και την ικανότητα να παίξει σε πολλές θέσεις. Είναι ένας παίκτης που μπορεί να μαρκάρει τους πάντες. Στο κολέγιο πίεζε σε όλο το γήπεδο ακόμα και τον αντίπαλο point guard. Αυτή είναι μια πολύ ιδιαίτερη ικανότητα για έναν ψηλό παίκτη με τέτοια αθλητικά προσόντα. Είναι ακόμα 19 ετών, πολύ ώριμος στο παιχνίδι του και έχει την θέληση να μάθει, χαρακτηριστικά που δεν τα βρίσκεις εύκολα».
Στο νούμερο πέντε οι Cleveland Cavaliers πήραν έναν δυναμικό small forward που επίσης φημίζεται για τις αμυντικές αρετές του, όμως φαίνεται πως μπορεί να εξελιχτεί σε μεγάλο βαθμό και επιθετικά. Ο Isaac Okoro (19 ετών) μπορεί να θεωρείται κοντός (1.98 μέτρα) για «3άρι» στο NBA, αλλά στα παρκέ του NCAA με την φανέλα του Auburn ήταν πραγματικός «δυναμίτης». Ο General Manager των Cavs, Coby Altman, τον χαρακτήρισε απόλυτα έτοιμο σωματικά να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που υπάρχουν στην θέση του στο NBA και τόνισε πως πρόκειται για έναν παίκτη που θα ενθουσιάσει το κοινό της ομάδας του.
Ο ίδιος πάλι πάει στο NBA με άγριες διαθέσεις. Είπε πως είναι ο καλύτερος αμυντικός του φετινού draft και δήλωσε έτοιμος να μαρκάρει τον κορυφαίο παίκτη της αντίπαλης ομάδας εδώ και τώρα. Επίσης υπογράμμισε πως όσοι πιστεύουν πως η επίθεση περιλαμβάνεται στα μειονεκτήματα του θα βρεθούν προ εκπλήξεως, καθώς θα διαπιστώσουν άμεσα πως είναι ένα από τα δυνατά του σημεία. Σύμφωνα με τον προπονητή του στο κολέγιο, Bruce Pearl, από αυτόν τον τομέα θα κριθεί το αν θα γίνει σπουδαίος παίκτης ή απλά ένας καλός παίκτης. Είναι αξιόπιστος σουτέρ τριών πόντων και αν αναβαθμιστεί σε μόνιμη απειλή πίσω από την γραμμή του τριπόντου τότε είναι σίγουρος πως ο δρόμος που θα ακολουθήσει θα είναι ο πρώτος.
Οι Atlanta Hawks την προηγούμενη διετία έστησαν την περιφέρεια τους μέσω του draft παίρνοντας το 2018 τον Trae Young (σ.σ. διάλεξαν στο νούμερο τρία τον Luka Doncic και τον έδωσαν στους Dallas Mavericks που είχε διαλέξει τον Young στο πέντε) και τον Kevin Huerter στο νούμερο 19, ενώ πέρυσι επέλεξαν στο νούμερο τέσσερα τον De’Andre Hunter (σ.σ. απέκτησαν το pick μέσω των Los Angeles Lakers συμμετέχοντας στην ανταλλαγή με τους New Orleans Pelicans για τον Anthony Davis) και τον Cameron Reddish στο 10. Οπότε φέτος εστίασαν στην γραμμή των ψηλών τους και πήραν στο νούμερο έξι τον Onyeka Okongwu (center, οσονούπω 20 ετών, 2.06 μέτρα) από το University of Southern California. Το γιατί το εξήγησε ο ίδιος με τρεις λέξεις: «Άμυνα, άμυνα, άμυνα»!
Στο ντεμπούτο του μόνο στο NCAA έκανε 8 κοψίματα και τον είδαμε να κάνει και 7 και 6 και 5 έχοντας συνολικά 3 και πάνω στα 14 από τα 28 παιχνίδια που αγωνίστηκε. Αυτό βέβαια είναι μόλις ένα από τα προσόντα του. Χαρακτήρισε τον εαυτό του ως «μπαλαντέρ» και δεν έχει άδικο. Το γεγονός πως είναι κοντός για «5άρι» του δίνει την ευχέρεια να μετακινείται γρήγορα, να δίνει βοήθειες, να αλλάζει μαρκαρίσματα και γενικότερα να ανταποκρίνεται σε όλες τις περιστάσεις που μπορεί να προκύψουν την ώρα που αμύνεται. Εκτός αυτού είναι εξαιρετικός ριμπάουντερ για το ύψος του και αρέσκεται στο να διασχίζει ταχύτατα το γήπεδο για να τελειώσει φάσεις στην επίθεση, όπου υπήρξαν αρκετές βραδιές που ήταν κυρίαρχος. Χαρακτηριστικά αν μη τι άλλο ιδανικά για μια ομάδα που χρησιμοποιεί κοντά σχήματα και παίζει γρήγορο μπάσκετ.
Εκτός από αυτή των Bulls απρόσμενη ήταν και η επιλογή των Phoenix Suns στο νούμερο 10. Ο Jalen Smith (power forward, 20 ετών, 2.08 μέτρα) αναμενόταν να επιλεγεί από το νούμερο 15 και μετά, αλλά τελικά έγινε ο μόνος παίκτης που βρέθηκε στην πρώτη δεκάδα έχοντας μείνει και δεύτερη χρονιά στο κολέγιο. Ο λόγος ήταν ένας από αυτούς που έκαναν τους Suns να τον διαλέξουν. Ήθελε να βελτιώσει το παιχνίδι του και στην δεύτερη του σεζόν στο Maryland η συνεισφορά του στο παρκέ έγινε πολυδιάστατη κάτι που εκτίμησαν ιδιαίτερα στο Phoenix σύμφωνα με τον General Manager των Suns, James Jones: «Διαπιστώσαμε πως δεν είναι απλά ένας καλός παίκτης, αλλά ήδη ένας επαγγελματίας αθλητής. Πειθαρχημένος, οργανωμένος, δουλευταράς και αφοσιωμένος απόλυτα στο να βελτιωθεί όσο περισσότερο γίνεται».
Κατά τα άλλα κατάλαβαν πως ταιριάζει απόλυτα σε αυτό που σκοπεύουν να δημιουργήσουν. Θέλουν ο Deandre Ayton (νούμερο ένα στο draft του 2018) να κυριαρχήσει κάτω από τα καλάθια και έψαχναν έναν παίκτη που να μπορεί να τον ντουμπλάρει και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο Smith ως εξαιρετικά αθλητικός ψηλός κρίθηκε κατάλληλος και με το παραπάνω, αφού στην άμυνα είναι ικανότατος μπλοκέρ και ριμπάουντερ, ενώ στην επίθεση μπορεί να σουτάρει από μακριά. Μέσα σε έναν χρόνο το ποσοστό του στα τρίποντα από το 26.8% ανέβηκε στο 36.8% και έτσι στην κορυφαία εμφάνιση του στο NCAA έφτασε να σημειώσει 29 πόντους με 4/6 τρίποντα. Εκτός από όλα αυτά σημαντικό ρόλο στην επιλογή του όπως είπε ο Jones έπαιξε το γεγονός πως όταν δοκιμάστηκε επέτρεψε στους Suns να δουν και τις αδυναμίες του κάτι που δεν κάνει ποτέ κανένας παίκτης πριν από το draft.
Στις μέρες μας στο NBA όπως έχουμε πει πολλές φορές υπάρχει πλέον θέση για οποιονδήποτε μπορεί να κάνει κάτι καλά και να βοηθήσει την ομάδα του. Έτσι ακόμα και όταν δεν μπορείς να βρεις αστείρευτο ταλέντο σε αφθονία, όπως σε αυτό το draft, δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να «ψαρέψεις», ακόμα και στις υψηλές θέσεις, ένα «εργαλείο» που θα παίξει σημαντικό ρόλο στα όσα έχεις σχεδιάσει.
Αφήστε μια απάντηση