Όταν οι Ισπανοί διεθνείς εναντιώθηκαν στην ένταξη ενός Αμερικανού στην εθνική τους ομάδα δεν πρέπει να φαντάζονταν, όπως όλοι μας άλλωστε, πως η συμμετοχή του στο EuroBasket θα ήταν το «κλειδί» για να φτάσουν στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Κι όμως ο Lorenzo Brown ηγήθηκε του συνόλου που έφτασε ανέλπιστα στην κορυφή της Ευρώπης σαν να ήταν χρόνια μέλος του πραγματοποιώντας τις κορυφαίες εμφανίσεις της καριέρας του οι οποίες ξεπέρασαν κάθε μα κάθε προσδοκία.
Με τον Ricky Rubio να αναρρώνει από σοβαρό τραυματισμό και τον 36χρονο Sergio Rodriguez να έχει ενημερώσει από πέρυσι πως αποσύρεται από την εθνική η Ισπανία ξέμεινε από point guard και στράφηκε στη λύση ενός νατουραλιζέ. Ο Sergio Scariolo επέλεξε τον Brown που με συνοπτικές διαδικασίες απέκτησε ισπανικό διαβατήριο και τέθηκε υπό τις οδηγίες του, όμως οι υπόλοιποι παίκτες του είχαν αντίρρηση. Το θέμα δεν ήταν προσωπικό, αλλά δεοντολογικό. Οι Ισπανοί θεώρησαν πως δεν είναι σωστό ένας ξένος (ειδικά από τη στιγμή που δεν έχει αγωνιστεί ποτέ στο Ισπανικό Πρωτάθλημα) να στερήσει την θέση κάποιου συμπατριώτη τους στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και εξέφρασαν την δυσαρέσκεια τους παίρνοντας το μέρος του Συνδέσμου των Ισπανών Επαγγελματιών Καλαθοσφαιριστών που είχε ήδη διαμαρτυρηθεί για αυτή την εξέλιξη.
Κατά την διάρκεια της προετοιμασίας υπήρξαν σχετικές διαβουλεύσεις μέχρι που επενέβη ο Πρόεδρος της Ισπανικής Ομοσπονδίας Jorge Garbajosa και το ζήτημα έληξε οριστικά. Προκειμένου να μην υπάρξουν κι άλλα προβλήματα στην ήδη δύσκολη λόγω των πολλών απουσιών και των συνεχόμενων τραυματισμών κατάσταση ο παλαίμαχος διεθνής power forward κατέστησε σαφές πως η απόφαση για την συμμετοχή του 32χρονου Αμερικανού στην εθνική είναι αμετάκλητη και ζήτησε από τους συμπαίκτες του να τον βοηθήσουν να εγκλιματιστεί. Έτσι κι έγινε, αλλά ποιος να περίμενε το απίστευτο ρεσιτάλ που έδωσε ο Brown στο EuroBasket του οποίου κανονικά θα έπρεπε να είναι ο MVP.
Οι Ισπανοί πήραν έναν παίκτη που η περασμένη σεζόν ήταν η καλύτερη του στην EuroLeague όπου μέτρησε κατά μέσο όρο με την φανέλα της UNICS Kazan 13.8 πόντους και 6.1 ασίστ, οπότε πίστευαν πως πάνω κάτω κάτι τέτοιο θα τους προσφέρει. Άδικο δεν είχαν, αφού στην φάση των ομίλων η στατιστική του κατέγραψε 11.2 πόντους και 6.4 ασίστ ανά αγώνα. Παρότι ήρθαν πρώτοι στον πρώτο όμιλο ήταν το αουτσάιντερ απέναντι στην Λιθουανία στους «16». Από τα τέλη της δεύτερης περιόδου και μετά κυνηγούσαν μόνιμα στο σκορ και με περίπου τέσσερα λεπτά να απομένουν για την ολοκλήρωση της αναμέτρησης έχαναν 75-68 μέχρι που ο Brown ανέλαβε δράση.
Με έξι γρήγορους πόντους έφερε την αναμέτρηση στα ίσα (78-78) και εφόσον ακολούθησε παράταση (σκορ κανονικής διάρκειας 83-83) πήρε την κατάσταση στα χέρια του σκοράροντας τους 14 από τους 21 πόντους της Ισπανίας στο έξτρα πεντάλεπτο ώστε να την οδηγήσει στην πρόκριση με 102-94. Η λήξη του παιχνιδιού τον βρήκε να έχει φτάσει συνολικά τους 28 πόντους τους οποίους συνόδευσε με 8 ασίστ που μετατράπηκαν σε 16 πόντους και 2 κλεψίματα, εμφάνιση καλύτερη της οποίας σε τέτοιο επίπεδο έχει κάνει μόνο κόντρα στον Ολυμπιακό ως παίκτης του Ερυθρού Αστέρα όταν το 2020 πρωτοστάτησε στη νίκη των Σέρβων με 88-81 για την EuroLeague έχοντας 34 πόντους.
Στα προημιτελικά απέναντι στην Φινλανδία ήταν περισσότερο δημιουργός με μια συγκεκριμένη αποστολή. Να τροφοδοτεί τον Willy Hernangomez (27 πόντοι). Η συνεργασία τους ήταν αυτή που άλλαξε τα δεδομένα του αγώνα, αφού χάρη στις προσπάθειες τους οι Ισπανοί ανέτρεψαν το -15 (48-33) με το οποίο έχαναν λίγο πριν το ημίχρονο και έκλεισαν την 3η περίοδο (σε αυτό το διάστημα ο Brown δημιούργησε με τις ασίστ του 11 πόντους οι οκτώ εκ των οποίων προήλθαν από τον Hernangomez) στο +6 (73-67) θέτοντας τις βάσεις για την τελική τους επικράτηση (100-90) στην οποία ο Brown συνεισέφερε με 10 πόντους, 11 ασίστ (μετατράπηκαν σε 26 πόντους και απέφεραν στην Ισπανία 11 και στην 4η περίοδο) και 2 κλεψίματα.
Απέναντι στην Γερμανία στα ημιτελικά η Ισπανία χρειαζόταν οπωσδήποτε κάποιον να ματσάρει επιθετικά τον Dennis Schroder (30 πόντοι) που ύστερα από τρεις περιόδους είχε φορτώσει ήδη το καλάθι της με 30 πόντους και ο Brown βγήκε πάλι μπροστά. Δεν ήταν μόνο ότι σκόραρε 11 πόντους στην 4η περίοδο, αλλά το γεγονός πως τους έβαλε σε καίρια σημεία. Από εφτά δικούς του πόντους το -7 (77-70) έγινε +6 (86-80) και από εκεί και πέρα αποτέλεσε το σίγουρο χέρι που με 4/4 βολές σφράγισε την πρόκριση (96-91) στον τελικό με την προσωπική του σούμα να βγάζει 29 πόντους και 6 ασίστ σε άλλη μία μεγαλειώδη βραδιά.
Ο τελικός με την Γαλλία δεν ανήκε σε αυτόν, όμως δεν πήγε πίσω. Πέτυχε 14 πόντους, έδωσε 11 ασίστ που απέφεραν άλλους 26, έκανε 2 κλεψίματα και μετά τη νίκη των Ισπανών με 88-76 ψηφίστηκε στην κορυφαία πεντάδα του τουρνουά. Παρότι αναμενόταν να είναι ο MVP της διοργάνωσης λέγεται πως οι Ισπανοί δημοσιογράφοι για λόγους αλληλεγγύης έδωσαν τις ψήφους τους στον Willy Hernangomez και έκαναν την διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Αν και ανεπιθύμητος αρχικά ο Brown αποδείχτηκε «λαχείο» και εκτός του ότι θα μνημονεύεται εσαεί στην Ισπανία για αυτό το πάρα πολύ σπουδαίο κατόρθωμα θα έχει την δική του ξεχωριστή θέση στην ιστορία του EuroBasket.
Αφήστε μια απάντηση