Η φετινή χρονιά είναι ιδιαίτερη για την Lazio. Το 2020 σηματοδοτεί την συμπλήρωση μιας εικοσαετίας από την κατάκτηση του τελευταίου πρωταθλήματος της και η τύχη τα έφερε έτσι ώστε φέτος να διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο στην Ιταλία, έχοντας στον πάγκο της έναν από τους πρωταγωνιστές της πορείας προς την κορυφή το 2000.
Ο Simone Inzaghi τότε ήταν ένα από τα νέα αποκτήματα της Lazio και με τα 7 τέρματα που είχε σημειώσει στις 22 εμφανίσεις που έκανε στην Serie A την είχε βοηθήσει να στεφτεί πρωταθλήτρια για δεύτερη φορά στην ιστορία της και πρώτη μετά το 1974. Τώρα στην 4η σεζόν του ως προπονητής της, την έχει φέρει έναν βαθμό πίσω από την πρωτοπόρο και πρωταθλήτρια επί οκτώ συνεχόμενα χρόνια Juventus έχοντας δημιουργήσει ένα σύνολο που μοιάζει ικανό να την «εκθρονίσει».
Οδηγός της θα έλεγε κανείς, η επετειακή φανέλα του 2000. Η Lazio από τότε που μπήκε το 2020 φοράει την ίδια εμφάνιση με τότε αντλώντας έμπνευση από τα κατορθώματα της κορυφαίας χρονιάς στην ιστορία της, αφού εκτός από το πρωτάθλημα είχε πάρει επίσης το Coppa Italia και το UEFA Super Cup, ενώ είχε συμμετάσχει για πρώτη φορά στο Champions League φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά. Αυτό ήταν το αποκορύφωμα μιας προσπάθειας που ξεκίνησε το 1992 με την αγορά της από τον επιχειρηματία Sergio Cragnotti, ο οποίος επένδυσε πακτωλό χρημάτων στην ομάδα φέρνοντας στην Ρώμη σπουδαίους παίκτες.
Μέσα σε δύο χρόνια η Lazio έχοντας στον πάγκο της τον Dino Zoff έφτασε από την 10η θέση του Campionato στην 4η και συμμετείχε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για πρώτη φορά μετά το 1978. Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της από τον Zdenek Zeman το καλοκαίρι του 1994 την μετέτρεψε στην κορυφαία επίθεση των ιταλικών γηπέδων και την έφερε στην 2η θέση πίσω από την Juventus (σ.σ. πήρε το πρωτάθλημα με 10 βαθμούς διαφορά) το 1995 και στην 3η το 1996 (σ.σ. υπερτέρησε της Fiorentina στην ισοβαθμία και τερμάτισε έξι βαθμούς πίσω από την Juventus και 14 πίσω από την πρωταθλήτρια Milan). Οι τίτλοι όμως άρχισαν να έρχονται όταν την ανέλαβε ο Sven-Goran Eriksson.
Υπό τις οδηγίες του Σουηδού η Lazio το 1998 κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας για δεύτερη φορά και πρώτη μετά το 1958, ενώ έφτασε μέχρι τον τελικό του UEFA Cup όπου ηττήθηκε από την Inter. Στο πρωτάθλημα μπορεί να ήταν 7η, αλλά την επόμενη χρονιά έχασε τον τίτλο για μόλις έναν βαθμό από την Milan. Το 1999 κατέκτησε τον πρώτο και μοναδικό μέχρι σήμερα ευρωπαϊκό της τίτλο παίρνοντας το UEFA Cup Winners’ Cup (γνωστό στην χώρα μας ως Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης) στην τελευταία χρονιά διεξαγωγής του και έκανε δύο τα τρόπαια της, αφού στο ξεκίνημα της σεζόν είχε κερδίσει και το Supercoppa Italiana (σ.σ. το Ιταλικό Super Cup), αλλά η απώλεια του πρωταθλήματος ήταν καθαρή «αυτοκτονία».
Μετά από 26 αγωνιστικές η Lazio είχε καταφέρει να αποκτήσει διαφορά εφτά βαθμών από την Milan, την οποία θα υποδεχόταν στην Ρώμη για την 27η αγωνιστική με σκοπό να τελειώσει την υπόθεση του τίτλου. Οι Rossoneri πήραν ισοπαλία 0-0 και από εκεί και πέρα πέτυχαν μόνο νίκες. Η Lazio πάλι, αμέσως μετά έκανε δύο συνεχόμενες ήττες χάνοντας 3-1 από Roma και Juventus με αποτέλεσμα το πλεονέκτημα της να μειωθεί στον ένα βαθμό και τελικά η εκτός έδρας ισοπαλία (1-1) με την Fiorentina την προτελευταία αγωνιστική της στέρησε το πρωτάθλημα.
Παρότι πούλησε τον Christian Vieri στην Inter για το ποσό ρεκόρ των 50 εκατομμυρίων ευρώ σε σημερινά χρήματα (σ.σ. ο Ιταλός επιθετικός αποτελούσε τότε την ακριβότερη μεταγραφή όλων των εποχών) δεν αποδυναμώθηκε. Πήρε ως αντάλλαγμα από τους Nerazzurri τον Diego Simeone και έδωσε 30 εκατομμύρια ευρώ στην Parma για να αποκτήσει τον Juan Sebastian Veron δημιουργώντας έτσι μία από τις πιο ισχυρές μεσαίες γραμμές που έχουν υπάρξει ποτέ στην Serie A. Από την Parma είχε έρθει ένας ακόμα Αργεντινός μέσος που δεν ήταν άλλος από τον πολύπειρο Nestor Sensini ο οποίος κόστισε 7.5 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το κενό που άφησε στην επίθεση η παραχώρηση του Vieri καλύφθηκε με έξυπνες κινήσεις όπως η απόκτηση του Simone Inzaghi από την Piacenza και αυτή του Fabrizio Ravanelli από την Marseille στα μέσα της σεζόν.
Η Lazio λοιπόν με τον Luca Marchegiani κάτω από τα δοκάρια, τον Paolo Negro (2 γκολ) στο δεξιό άκρο της άμυνας της, τον Giuseppe Pancaro (3 γκολ) στο αριστερό, τους Alessandro Nesta και Sinisa Mihajlovic (6 γκολ) ως κεντρικούς αμυντικούς, τον Simeone (5 γκολ) και τον Matias Almeyda (1 γκολ) ως απροσπέλαστα αμυντικά χαφ, τον Veron (8 γκολ) μπροστά τους σαν «10άρι» να πραγματοποιεί την κορυφαία σεζόν της καριέρας του, τον Dejan Stankovic (3 γκολ) στα δεξιά της μεσαίας γραμμής, τον Pavel Nedved (5 γκολ) στα αριστερά και τον Marcelo Salas (12 γκολ) στην επίθεση κατάφερε το 2000 να φτάσει στην κορυφή.
Φυσικά αυτοί δεν ήταν οι μόνοι πρωταγωνιστές. Ο Fernando Couto και ο Giuseppe Favalli αποτελούσαν κάτι παραπάνω από αξιόπιστες αμυντικές λύσεις, ο Sensini (1 γκολ) με τον Attilio Lombardo (1 γκολ) πρόσδιδαν εμπειρία στο κέντρο, ο Sergio Conceicao (5 γκολ) ήταν αυτός που ντούμπλαρε στα πλάγια τον Nedved και τον Stankovic, ο Inzaghi (7 γκολ) θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν βασικός σε άλλη ομάδα, ενώ οι Alen Boksic (4 γκολ), Roberto Mancicni και Ravanelli (2 γκολ) ήταν μια εξαιρετική τριάδα βετεράνων επιθετικών.
Αυτή τη φορά ο ρόλος της ομάδας του Eriksson αντιστράφηκε. Για 21 αγωνιστικές Lazio και Juventus έδιναν σκληρή μάχη και εναλλάσσονταν συνεχώς στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, όμως μετά τις ήττες των Biancocelesti από Milan (2-1) και Verona (1-0) και την ισοπαλία (2-2) με την Inter, η Vecchia Signora απέκτησε διαφορά εννιά βαθμών. Με οκτώ αγωνιστικές να απομένουν για την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος η Juventus ήταν «αγκαλιά» με τον τίτλο, άλλα έκανε τέσσερις ήττες. Έχασε διαδοχικά από Milan (2-0) και Lazio (1-0) και ηττήθηκε 2-0 από την Verona. Παρόλα αυτά εξακολουθούσε να κρατάει την τύχη της στα χέρια της, αφού πριν το τελευταίο παιχνίδι βρισκόταν στο +2.
Η Lazio από την πλευρά της έκανε ό,τι δεν είχε κάνει την προηγούμενη χρονιά. Κέρδισε τα δύο σερί ντέρμπι με Roma (2-1) και Juventus (1-0) και η μόνη απώλεια βαθμών που είχε ήταν το εκτός έδρας 3-3 με την Fiorentina. Την τελευταία αγωνιστική κέρδισε 3-0 την Reggina και περίμενε ένα δώρο από την Perugia, που φιλοξενούσε τους Bianconeri. Το 0-0 του ημιχρόνου στο «Renato Curi» σήμαινε πως αν δεν άλλαζε κάτι. Juventus και Lazio θα τερμάτιζαν ισόβαθμες στην πρώτη θέση και το πρωτάθλημα θα κρινόταν σε μεταξύ τους αγώνα μπαράζ.
Μέχρι οι παίκτες των δύο ομάδων να επιστρέψουν από τα αποδυτήρια είχε πέσει τόση βροχή που ο αγωνιστικός χώρος είχε γίνει ακατάλληλος για την συνέχιση του αγώνα, όμως ο Pierluigi Collina που ήταν ο διαιτητής της αναμέτρησης είχε αντίθετη άποψη. Διέταξε να ξεκινήσει το δεύτερο μέρος και το γκολ του Alessandro Calori στο 49′ έδωσε στην Perugia τη νίκη με 1-0 στέλνοντας τον τίτλο «πακέτο» στην Ρώμη, αφού μετά την ήττα της Juventus η Lazio είχε έναν βαθμό παραπάνω.
Μερικές μέρες αργότερα ήρθε και η κατάκτηση του Coppa Italia που σήμανε το πρώτο και μοναδικό double που έχει κάνει ποτέ η Lazio. Το 0-0 στο Μιλάνο με την Inter ήταν αρκετό, αφού στον πρώτο τελικό στην Ρώμη είχε κερδίσει 2-1 με τον Nedved να ισοφαρίζει και τον Simeone να της δίνει τη νίκη. Με αυτό τον τρόπο είχε ολοκληρωθεί μια πέρα για πέρα ιστορική χρονιά που θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερη. Η Lazio είχε κάνει εξαιρετική πορεία και στο Champions League και ήταν φαβορί για μια θέση στα ημιτελικά της διοργάνωσης, αλλά αποτέλεσε το πρώτο θύμα της Valencia η οποία στους «8» την κέρδισε 5-2 στο πρώτο παιχνίδι και την απέκλεισε (σ.σ. έχασε 1-0 στον δεύτερο αγώνα στην Ιταλία) κάνοντας το πρώτο βήμα της πορείας που την οδήγησε μέχρι τον τελικό.
Παρόλα αυτά η Lazio δεν είχε σκοπό να σταματήσει εκεί. Αμέσως μετά τον θρίαμβο της φρόντισε να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο και έσπασε το παγκόσμιο μεταγραφικό ρεκόρ δαπανώντας 56.8 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσει τον Hernan Crespo από την Parma στέλνοντας της επίσης ως έμψυχα ανταλλάγματα τον Matias Almeyda και τον Sergio Conceicao. Mε ακόμα 35 εκατομμύρια ευρώ έφερε τον Claudio Lopez από την Valencia, ενώ αγόρασε και τον Angelo Peruzzi από την Inter έναντι 20 εκατομμυρίων ευρώ για να γίνει ο νέος βασικός τερματοφύλακας της.
Τα μεγαλεπήβολα σχέδια της όμως δεν υλοποιήθηκαν. Μπορεί η επόμενη σεζόν να ξεκίνησε ιδανικά με την κατάκτηση του Supercoppa σε ένα τρομερό παιχνίδι με την Inter, όπου η Lazio με δύο γκολ από τον Lopez (δεν σκόραρε ούτε μία φορά στο Campionato το 2001) επικράτησε 4-3, αλλά στο πρωτάθλημα τερμάτισε 3η πίσω από την πρωταθλήτρια Roma και την Juventus. Οι Giallorossi από την 13η κιόλας αγωνιστική είχαν αποκτήσει διψήφια διαφορά από τους συμπολίτες τους και την 25η βρίσκονταν στο +12. Χάρη στα γκολ του Crespo, που ήταν ο πρώτος σκόρερ της Serie A το 2001 με 26 τέρματα, η Lazio ανέκαμψε και την τελευταία αγωνιστική απείχε μόλις τρεις βαθμούς από την κορυφή, αλλά δεν μπορούσε να πάρει το πρωτάθλημα ό,τι και αν γινόταν. Αν η Roma έχανε από την Parma (την κέρδισε 3-1) και η ίδια κέρδιζε την Lecce, από την οποία έχασε 2-1, ο τίτλος θα κατέληγε πάλι στα ίδια χέρια αφού οι Giallorossi θα υπερτερούσαν στην ισοβαθμία.
Δυστυχώς ο Cragnotti άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και έτσι η Lazio το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς αναγκάστηκε να πουλήσει τον Veron στην Manchester United και τον Nedved στην Juventus, ενώ ο Eriksson έφυγε για να αναλάβει την εθνική Αγγλίας. Το 2002 αποκαλύφθηκε πως ο ιδιοκτήτης της ήταν μπλεγμένος σε οικονομικό σκάνδαλο και μαζί του χρεοκόπησε και η ομάδα που εξακολουθούσε να βγάζει στο σφυρί τους καλύτερους της παίκτες. Από τότε το καλύτερο που έχει καταφέρει η Lazio είναι να τερματίσει 3η στην Serie A το 2007 και το 2015. Πέρυσι και το 2016 ήταν 8η, το 2014 9η, το 2009 10η, το 2010 12η και παρότι έχει πάρει το Κύπελλο Ιταλίας τέσσερις φορές (2004, 2009, 2013, 2019) δεν ήταν ποτέ μέχρι σήμερα διεκδικήτρια του πρωταθλήματος.
Αφήστε μια απάντηση