Το να φτάσεις στην κορυφή της Ευρώπης στο μπάσκετ δεν είναι εύκολο ακόμα και αν έχεις την πιο δυνατή ομάδα της EuroLeague. Η πλειάδα επιλογών ενός έμψυχου δυναμικού όπως αυτό της Barcelona μπορεί να λύσει τα χέρια του προπονητή της αλλά και να του δημιουργήσει αρκετούς πονοκεφάλους, καθώς ενδέχεται να τον φέρει αντιμέτωπο με διλήμματα ικανά να απογειώσουν ή να διαταράξουν με καταστροφικές συνέπειες την λειτουργία του συνόλου.
Αυτό ακριβώς συνέβη στον Sarunas Jasikevicius και μάλιστα την χειρότερη δυνατή στιγμή. Ο Λιθουανός στην πρώτη του σεζόν στον πάγκο της Barcelona την οδήγησε μέχρι τον τελικό του Final 4 της EuroLeague και μετά την ήττα από την Efes κλήθηκε να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις που φέτος θα της επέτρεπαν να διαδεχτεί τους Τούρκους. Αποφάσισε να διατηρήσει ανέπαφη την βασική του πεντάδα (Νικ Καλάθης, Cory Higgins, Alex Abrines, Nikola Mirotic, Brandon Davies) και έδωσε εντολή να γίνουν προσθήκες που θα έδιναν βάθος και ποιότητα στο ρόστερ του.
Εφόσον δεν μπόρεσε να φέρει στην Βαρκελώνη τον Jan Vesely που δεσμευόταν με ένα πανάκριβο συμβόλαιο (λέγεται πως οι ετήσιες απολαβές του ξεπερνάνε τα 2.5 εκατομμύρια ευρώ) από την Fenerbahce πλαισίωσε τους ψηλούς του με την απόκτηση του Sertac Sanli της Efes που προερχόταν από εξαιρετική χρονιά και του είχε κάνει και ζημιά στον τελικό. Κέρδισε την μάχη με την CSKA Moscow για τα την υπογραφή του 21χρονου Rokas Jokubaitis τον οποίο είχε αναδείξει ο ίδιος όσο ήταν προπονητής στην Zalgiris Kaunas παίρνοντας τον για αναπληρωματικό point guard και από εκεί και πέρα άρχισε να κλείνει τρύπες.
Ο Saras ήθελε έναν παίκτη να ντουμπλάρει τον Higgins στην θέση «2» και αφού δεν βρήκε κατέφυγε στην λύση του Nico Laprovittola που αναζητούσε ομάδα ύστερα από την αποδέσμευση του από την Real Madrid, είδε τον Nikola Kalinic που ήταν ο εκλεκτός του για το «3» να προτιμάει την καλύτερη από οικονομικής πλευράς πρόταση του Ερυθρού Αστέρα (σ.σ. στο Βελιγράδι ο Σέρβος forward αμείβεται περίπου με 1.5 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο) και έτσι κράτησε στην ομάδα τον Kyle Kuric, ενώ προβληματίστηκε για το ποιος θα είναι ο παίκτης που θα αντικαθιστά τον Mirotic στο «4». Τελικά επέλεξε να μην πάρει κάποιον power forward που θα αξίωνε ρόλο παρόμοιο του ηγέτη της Barcelona και αποτάθηκε στον Nigel Hayes ο οποίος βρισκόταν υπό τις οδηγίες του στην Zalgiris.
Με τον Pierre Oriola 5ο ψηλό και τον Rolands Smits να συμπληρώνει την 12άδα της η Barcelona στα χαρτιά είχε το πιο ισχυρό ρόστερ στην φετινή EuroLeague μαζί με την CSKA και την Real. Στην πράξη αποδείχτηκε πως ήταν αυτό με τις περισσότερες λύσεις, αφού σε αντίθεση με την άσπονδη φίλη της και τους Ρώσους μπόρεσε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα τραυματισμών που της προέκυψαν και οδήγησε την κούρσα για την πρωτιά από την αρχή μέχρι το τέλος κατακτώντας άνετα και πάνω από όλα πειστικά την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα στην κανονική περίοδο.
Μάλιστα ο Jasikevicius είχε την δυνατότητα να δώσει αρκετό χρόνο συμμετοχής στον 22χρονο Sergi Martinez και να φέρει στο προσκήνιο τον 18χρονο Michael Caicedo και τον 17χρονο James Nnaji που άφησαν υποσχέσεις για το μέλλον (ειδικά ο δεύτερος που είναι ένας θηριώδης center). Η Barcelona έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ με τον Καλάθη να χάνει 10 παιχνίδια, τον Higgins 19 και τον Abrines 26. Παρά την απουσία τους δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα, καθώς η τριάδα των Laprovittola-Jokubaitis-Kuric την έκανε να περάσει απαρατήρητη. Μαζί με τον Mirotic, τον Davies, τον Dante Exum που κατέφτασε στο Palau Blaugrana λίγο πριν την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου, τον Sanli και τον Hayes συνέθεσαν ένα rotation που λειτουργούσε στην εντέλεια.
Όταν ήρθε η ώρα να επανέλθουν όμως οι τραυματίες οι ισορροπίες διαταράχτηκαν. Με τον Καλάθη στο παρκέ ο Jokubaitis είδε τον χρόνο συμμετοχής του να μειώνεται αισθητά. Ο Jasikevicius ήθελε μεν την εμπειρία του Ελληνοαμερικανού στην οργάνωση του παιχνιδιού, αλλά έχασε την επιθετική συνεισφορά του νεαρού Λιθουανού και κυρίως την άγνοια κινδύνου που τον διακατέχει. Ο Jokubaitis πρωταγωνίστησε σχεδόν σε όλες τις νίκες της Barcelona που κρίθηκαν στις λεπτομέρειες, όμως από ένα σημείο και μετά βρισκόταν στον πάγκο στα κρίσιμα με αποκορύφωμα την ήττα (86-83) από την Real στον η ημιτελικό του Final 4 που έπαιξε μόλις 10 λεπτά.
Ο Καλάθης πάλι παρότι μοίρασε 9 ασίστ ήταν ακίνδυνος επιθετικά, ενώ οι Καταλανοί έψαχναν απεγνωσμένα μεγάλα σουτ στο τέλος. Ο Laprovittola που χωρίς να το περιμένει κανείς πραγματοποιεί ονειρική σεζόν δεν έχασε την θέση του στο rotation γιατί δεν γινόταν αλλιώς τόσο καλά που έπαιζε και έβαλε μερικά από αυτά. Τα απανωτά τρίποντα του ήταν «μαχαιριά» για την αντίπαλη άμυνα, αλλά με την επίθεση της Barcelona να είναι στατική και να μην μπορεί να δημιουργήσει καταστάσεις οι όποιοι πόντοι της όταν «καιγόταν» ήρθαν με δυσκολία. Σε τέτοιες περιστάσεις λοιπόν όταν έπαιζε ο Jokubaitis οι διεισδύσεις του έφερναν την απαραίτητη κίνηση και επέφεραν επιπλέον απειλές με τον ίδιο να είναι μία από αυτές, αφού τελείωνε και κάμποσες φάσεις.
Τα λεπτά του Λιθουανού περιορίστηκαν σημαντικά επίσης από την παρουσία του Higgins. Ο Αμερικανός αντιμετώπισε διάφορους τραυματισμούς και παρά το γεγονός ότι αναμενόταν να χάσει το υπόλοιπο της σεζόν μία εβδομάδα πριν από το Final 4 ήταν έτοιμος να αγωνιστεί. O Jasikevicius τον χρησιμοποίησε αρκετά στις δύο τελευταίες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου του Ισπανικού Πρωταθλήματος για να τον βοηθήσει να βρει τα πατήματα του, αλλά ο 32χρονος guard αποδείχτηκε ανέτοιμος και στα 11 λεπτά που έπαιξε στην αναμέτρηση με την Real στο Βελιγράδι η προσφορά του ήταν μηδενική. Τα μισά από αυτά δε τα έγραψε στην καταστροφική 3η περίοδο όπου η Barcelona πέτυχε μόλις 11 πόντους και δέχτηκε 26 χάνοντας την διψήφια διαφορά (45-34) με την οποία κέρδιζε στο ημίχρονο.
Παρόμοιες συνθήκες ισχύουν και για τον Abrines που έδωσε το «παρών» σε αγώνα της EuroLeague για πρώτη φορά φέτος στις 11 Μαρτίου. Εν τη απουσία του ο Kuric έπαιζε τις περισσότερες φορές από 25 λεπτά και πάνω, έκανε σπουδαίες εμφανίσεις και «σκότωνε» πίσω από την γραμμή του τριπόντου. Όταν όμως ο Saras άρχισε να βάζει όλο και πιο πολύ τον Ισπανό «ροκανίζοντας» τον δικό του χρόνο συμμετοχής ο Αμερικανοσλοβάκος σουτέρ έχασε τον ρυθμό του και το ποσοστό του στα τρίποντα στην σειρά των playoffs με την Bayern Munich έπεσε στα τάρταρα. Έτσι ο Abirnes έγινε η πρώτη επιλογή του Jasikevicius εν όψει Final 4. Απέναντι στη Real ο Kuric πάτησε παρκέ για μόλις δύο λεπτά, ενώ ο συμπαίκτης του έμεινε στο παιχνίδι σχεδόν για 17 έχοντας 1/5 τρίποντα.
Το χειρότερο όμως ήταν πως υπήρξε «μαύρη τρύπα» στην άμυνα. Ο Fabien Causer (18 πόντοι) τον περνούσε όποτε και όπως ήθελε οπότε πιστεύοντας πως από την παρουσία του θα κερδίσει επιθετικά ο προπονητής της Barcelona έχασε πάρα πολλά αμυντικά. Ο Kuric από την άλλη χάρη στην αθλητικότητα και τα μακριά του χέρια όλη τη σεζόν τα είχε πάει περίφημα σε αυτό τον τομέα και βοηθούσε και πιο πολύ στα ριμπάουντ. Εν τω μεταξύ μέσα σε όλα αυτά κάπου χάθηκε και ο Exum. Ο καλύτερος αμυντικός της Barcelona χωρίς τον Higgins και τον Abrines τριγύρω έπαιζε είτε στο «3» είτε στο «2» συμπληρώνοντας ιδανικά τους υπόλοιπους περιφερειακούς της και πάνω που είχε αρχίσει να ανεβαίνει και επιθετικά είδε τα πράγματα να αλλάζουν ελέω της επιστροφής τους.
Έτσι όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα στην τελική ευθεία της σεζόν ο Jasikevicius βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο δίλλημα. Να εντάξει στο rotation του μερικούς από τους πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες του (προ μειώσεων μισθών λόγω κορονοϊού ο Mirotic έπαιρνε 5 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, οι απολαβές του Καλάθη και του Higgins ξεπερνούσαν τα δύο και αυτές του Abrines τα πλησίαζαν) ή να συνεχίσει με έναν κορμό που είχε ταιριάξει και απέδιδε τα μέγιστα. Οι αποφάσεις που πήρε οδήγησαν στην διάλυση της χημείας που είχε αναπτύξει η ομάδα του έως τότε και εκεί που έπρεπε να φορτσάρει άρχισε να παραπατάει.
Από τον Απρίλιο και μετά σε πρωτάθλημα και EuroLeague η Barcelona έπαιζε με την φωτιά. Παρουσίασε μεγάλα κενά διαστήματα στο παιχνίδι της που έφεραν απρόσμενες ήττες και την ανάγκασαν να κυνηγάει να καλύψει μεγάλες διαφορές προκειμένου να επικρατήσει, ενώ έδωσαν το δικαίωμα στην Bayern να την απειλήσει με αποκλεισμό φτάνοντας την στα όρια της. Όλα αυτά έμοιαζαν με ένα καλό τεστ αντοχής πριν από το Final 4 μέχρι που προέκυψε το 3ο δεκάλεπτο του ημιτελικού όπου οι Καταλανοί έχασαν από την γεμάτη προβλήματα μεγάλη αντίπαλο τους, κόντρα στην οποία είχαν 2/2 στο πρωτάθλημα, 2/2 στην EuroLeague και την είχαν κερδίσει και στον τελικό του Copa del Rey κάνοντας απέναντι της μερικά από τα καλύτερα τους παιχνίδια.
Κάλλιστα θα μπορούσε να πει κανείς πως αποκλείστηκε από μία ομάδα της οποίας ο προπονητής πήρε τις σωστές αποφάσεις σε αντίθεση με τον δικό της. Η Real χτυπήθηκε αρκετά από τραυματισμούς (ο Anthony Randolph έχασε την μισή κανονική περίοδο της EuroLeague και στον ημιτελικό με την Barcelona δεν έπαιξε καθόλου ενώ ο Carlos Alocen αγωνίστηκε μόνο σε εννιά παιχνίδια) ακόμα και την ώρα του αγώνα που έχασε τον Nigel Williams-Goss και τον Rudy Fernandez, ενώ είχε να αντιμετωπίσει και τα πειθαρχικά παραπτώματα των Thomas Heurtel και Trey Thompkins. Ο Pablo Laso βλέποντας την ομάδα του έτοιμη να καταρρεύσει όμως έλαβε σκληρά μέτρα. Τελείωσε μια κι έξω τους ταραξίες και κατέβηκε στη μάχη του Final 4 με όσους μπορούσαν και ήθελαν να πολεμήσουν.
O Jasikevicius πάλι είχε την πολυτέλεια να αντικαταστήσει περισσότερο από επάξια όλους τους βασικούς περιφερειακούς του όσο έλειπαν, αλλά το timing που είχε τους πάντες στην διάθεση του δεν ήταν καλό. Είναι λογικό άλλωστε οι παίκτες που τράβηξαν όλο το κουπί στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν να μην θέλουν να αποχωριστούν τον ρόλο του πρωταγωνιστή προ μιας τόσο μεγάλης ευκαιρίας όπως η κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή Ευρώπης όπως εξίσου λογικό είναι οι επανακάμψαντες να ζητούν (ειδικά όταν πρόκειται για τους πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες σου) μερίδιο από την πιθανή επιτυχία.
Ο Saras μάλλον προσπάθησε να τους βολέψει όλους όσο μπορούσε και ίσως να αισθάνεται προδομένος (εφόσον τους έβγαλε στην σέντρα μετά την ήττα στον ημιτελικό) από το αποτέλεσμα που προέκυψε. Τόσες πολλές ποιοτικές επιλογές λοιπόν μπορεί να αποτελέσουν ευχή για μία ομάδα και ταυτόχρονα κατάρα υπό προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες η σωστή διαχείριση τους δεν θα είναι απόλυτα εφικτή.
Αφήστε μια απάντηση