Μέχρι τα 24 του, όταν και αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο NBA, ο αείμνηστος Drazen Petrovic είχε προλάβει να κατακτήσει τέσσερις ευρωπαϊκούς τίτλους με Cibona και Real Madrid μέσα σε μία πενταετία εκμηδενίζοντας τον ανταγωνισμό.
Μετά από δύο συνεχόμενους χαμένους τελικούς στο Korac Cup (1982, 1983) και την απώλεια του πρωταθλήματος της τότε ενωμένης Γιουγκοσλαβίας το 1983 με την Sibenka, που ήταν η πρώτη του ομάδα, ο Petrovic σε ηλικία 19 ετών εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και επέστρεψε στη δράση αποφασισμένος να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα του. Μάλιστα το έκανε από την πρώτη κιόλας χρονιά που φόρεσε την φανέλα της Cibona, την οποία οδήγησε το 1985 στην κατάκτηση του λεγόμενου «Triple Crown» κάτι που μέχρι τότε είχαν καταφέρει μόνο η Real Madrid (1965, 1974), η Varese (1970, 1973) και η Maccabi Tel Aviv (1977, 1981).
Η ομάδα του πήρε το Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας κερδίζοντας την Jugoplastika 104-83 και στην συνέχεια στέφτηκε πρωταθλήτρια για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά επικρατώντας με 2-1 του Ερυθρού Αστέρα στην σειρά των τελικών. Ο Petrovic ήταν ο πρώτος σκόρερ του Γιουγκοσλαβικού Πρωταθλήματος με μέσο όρο 32 πόντους, αλλά εκεί που οι τρομερές εμφανίσεις του έκαναν την μεγάλη διαφορά ήταν στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (η σημερινή EuroLeague). Αφού απέκλεισε κατά σειρά CSKA Sofia και Helsinki σε διπλούς αγώνες στους δύο προκριματικούς γύρους, η Cibona βρέθηκε στην τελική φάση της διοργάνωσης μαζί με την Real Madrid, την Maccabi Tel Aviv, την CSKA Moscow, την Roma που ήταν η πρωταθλήτρια Ευρώπης της προηγούμενης χρονιάς και την Virtus Bologna (γνωστή τότε ως Granarolo λόγω του χορηγού της) σε έναν όμιλο από τον οποίο οι δύο πρώτοι προκρίνονταν στον τελικό.
Η Cibona μόνο φαβορί δεν ήταν, όμως ο Petrovic φρόντισε ώστε να τερματίσει πρώτη με εφτά νίκες σε 10 παιχνίδια υπερτερώντας της Real στην ισοβαθμία αφού την είχε κερδίσει δύο φορές. Η πρώτη μάλιστα ήταν στο Ζάγκρεμπ με 99-90 για την πρώτη αγωνιστική με τον Petrovic να σταματάει στους 44 πόντους. Ακολούθησαν 31 πόντοι στην ήττα από την Virtus στην Ιταλία με 81-72, άλλοι τόσοι στο εντός έδρας 88-77 επί της Maccabi και 28 στην ήττα στη Ρώμη με 89-87. Από τότε η ομάδα του έχασε μόνο στο Ισραήλ από την Maccabi 88-87 (Petrovic 30 πόντοι) και κέρδισε δύο φορές την CSKA (95-77 εντός έδρας και 71-65 στη Μόσχα), την Virtus 96-89 (Petrovic 31 πόντοι), τη Roma 97-89 και πέρασε και από την Μαδρίτη με 89-87 χάρη σε 35 δικούς του πόντους.
Στον τελικό του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας Cibona και Real συναντήθηκαν για 3η φορά. Οι Ισπανοί έχοντας πάθει μεγάλη ζημιά από τον Petrovic στις δύο προηγούμενες αποφάσισαν να τον αντιμετωπίσουν στέλνοντας πάνω του δεύτερο, τρίτο ή ακόμα και τέταρτο παίκτη όταν απαλλασσόταν από το μαρκάρισμα του προσωπικού του αντιπάλου, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Δέχτηκαν 36 πόντους και ηττήθηκαν 87-78. Η Cibona βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία της όμως δεν είχε σκοπό να την αποχωριστεί, αφού το 1986 ο Petrovic είχε ακόμα πιο άγριες διαθέσεις.
Οι άμυνες που είχαν ήδη βρεθεί απέναντι του δεν είχαν δει τίποτα ακόμα. Η σεζόν εντός συνόρων ξεκίνησε με ένα ιστορικό ρεκόρ. Η Cibona υποδεχόταν την Olimpija Ljubljana για την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, όμως η αντίπαλος της δεν είχε καταθέσει έγκαιρα τα απαραίτητα έγραφα των παικτών της στην Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία και αναγκάστηκε να παραταχθεί με 12άδα που απαρτιζόταν από τα τμήματα υποδομής της. Σε ένδειξη καλής θέλησης η Cibona αποφάσισε να κάνει το ίδιο με εξαίρεση όμως τον Petrovic, που ήθελε να σπάσει το ρεκόρ του Radivoj Korac για τους περισσότερους πόντους σε ένα παιχνίδι και βρήκε την ιδανική ευκαιρία.
Αν και είχε δηλώσει πως όταν θα ξεπερνούσε τους 74 πόντους που είχε σκοράρει ο Korac με την Beograd απέναντι στην Mladost το 1962 θα έβγαινε από το παιχνίδι, θέλησε να σιγουρευτεί πως το δικό του ρεκόρ θα παραμείνει αξεπέραστο. Γι’ αυτό σταμάτησε στους 112 με 30/40 δίποντα, 10/20 τρίποντα και 22/22 βολές. Η ομάδα του επικράτησε 158-77 και συνέχισε κερδίζοντας τους πρώτους 20 αγώνες της στο πρωτάθλημα. Το αήττητο σερί της κράτησε μέχρι που έχασε για πρώτη και τελευταία φορά στην κανονική περίοδο την προτελευταία αγωνιστική 102-100 από την Sibenka παρά τους 52 πόντους του. Φυσικά για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ήταν ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, με τους 43.1 πόντους του να αποτελούν τον μεγαλύτερο μέσο όρο όλων των εποχών στην Γιουγκοσλαβία.
Στα ανανεωμένα playoffs, όπου πλέον συμμετείχαν οι οκτώ πρώτοι της βαθμολογίας, η Cibona χρειάστηκε έξι παιχνίδια για να αποκλείσει με 2-1 νίκες τον Ερυθρό Αστέρα και την Partizan στον πρώτο και το δεύτερο γύρο αντίστοιχα. Με τον Petrovic να συνεχίζει το ρεσιτάλ του η ομάδα του σκόραρε 116.8 πόντους ανά αγώνα (ο μέσος όρος της στην κανονική περίοδο ήταν 112.4) και η Zadar έμοιαζε να μην έχει καμία τύχη απέναντι της στους τελικούς. Το 84-70 του πρώτου αγώνα ήταν τιμητικό θα έλεγε κανείς για την ομάδα του Vlade Djurovic (μετέπειτα προπονητής σε Πανιώνιο, Άρη, ΑΕΚ και Δάφνη), που όμως δεν το έβαλε κάτω. Ενώ όλοι περίμεναν πως στο επόμενο παιχνίδι η Cibona θα πανηγυρίσει την κατάκτηση του τίτλου ηττήθηκε 84-73. Ο Petrovic δεν αγωνίστηκε προληπτικά επειδή υπέστη έναν μικροτραυματισμό στο ζέσταμα, αλλά μέχρι και σήμερα οι φήμες λένε πως δεν χρησιμοποιήθηκε εσκεμμένα προκειμένου η Cibona να χάσει ώστε να μπορέσει να πάρει το πρωτάθλημα στο γήπεδο της μπροστά στο κοινό της.
Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο η φαεινή ιδέα που είχαν οι παράγοντες της κατέληξε σε φιάσκο. Το 3ο παιχνίδι της σειράς έμεινε στην ιστορία, καθώς παρά την επιστροφή του Petrovic (39 πόντοι) η Zadar κέρδισε μετά από δύο παρατάσεις 111-110 (σ.σ. ο Petrovic αποβλήθηκε με 5 φάουλ στην πρώτη) και πήρε το πρωτάθλημα για πρώτη φορά μετά το 1975 πετυχαίνοντας μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών. Ο θρίαμβος της μάλιστα στοίχισε στην Cibona την συμμετοχή της στο Κύπελλο Πρωταθλητριών της επόμενης χρονιάς, αφού η FIBA μόλις είχε αποφασίσει πως ο πρωταθλητής Ευρώπης δεν θα έχει πια εξασφαλισμένη θέση στην διοργάνωση.
Ο Petrovic μπορεί να μην γνώριζε πως το 1986 θα ήταν η τελευταία χρονιά που θα έπαιζε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, φρόντισε όμως να μείνει σε όλους αξέχαστη. Κάθε παιχνίδι του στην διοργάνωση εκείνη τη σεζόν ήταν ένα μοναδικό σόου. Η Cibona απέκλεισε στα προκριματικά την Galatasaray και την Klosterneuburg και ανανέωσε το ραντεβού της με τις κορυφαίες ομάδες της «Γηραιάς Ηπείρου», που αυτή τη φορά ήταν η Zalgiris Kaunas, η Olimpia Milano που τότε λεγόταν Simac λόγω χορηγού, η Real Madrid, η Maccabi Tel Aviv και η Limoges. Πρώτο του θύμα η Maccabi με την Cibona να επικρατεί 90-86 εντός έδρας χάρη στους 44 πόντους του.
Την δεύτερη αγωνιστική αυτή που επισκέφτηκε το Ζάγκρεμπ ήταν η Simac. Ο Petrovic σκόραρε 26 πόντους στο πρώτο ημίχρονο, ολοκλήρωσε την αναμέτρηση με 47 και πέντε εύστοχα τρίποντα και από ένα σημείο και μετά άρχισε να μοιράζει την μία απίθανη ασίστ πίσω από την άλλη (σ.σ. λέγεται πως κατέληξε να έχει 25) οδηγώντας την ομάδα του στη νίκη με 111-95. Η πρώτη εκτός έδρας εξόρμηση ήταν στο Κάουνας. Η Zalgiris κατάφερε να τον κρατήσει στους 34 πόντους και έτσι επικράτησε 94-91, αλλά η Real δεν μπόρεσε να την μιμηθεί. Η Cibona πήγε στην Μαδρίτη για την 4η αγωνιστική και έφυγε πάλι νικήτρια όπως και την προηγούμενη σεζόν. Αυτή τη φορά όμως δεν συνάντησε καν αντίσταση, αφού ο Petrovic πέτυχε 49 πόντους (5/10 τρίποντα) και έδωσε 11 ασίστ.
Μαθημένοι από την περασμένη χρονιά οι Ισπανοί αποφάσισαν να τον αντιμετωπίσουν με double-team κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα και το μόνο που κατάφεραν ήταν να δέχονται συνέχεια καλάθια από τους συμπαίκτες του. Ο Petrovic μοίρασε τσάκα τσάκα 6 ασίστ και ταυτόχρονα κατάφερε να φορτώσει το καλάθι της Real με 20 πόντους μέχρι το ημίχρονο, αναγκάζοντας την να αλλάξει στρατηγική. Ο Lolo Sainz, που καθόταν τότε στον πάγκο της «βασίλισσας», ανέθεσε μόνιμα το μαρκάρισμα του στον Juan Antonio Corbalan και τον είδε να υποφέρει. Ο Petrovic έβαλε άλλους 29 πόντους στο δεύτερο μέρος και η Cibona κέρδισε 108-91.
Σειρά πήρε η Limoges. Το σχέδιο της για να τον περιορίσει ήταν να του γίνει «τσιμπούρι» ο Gregor Beugnot. Από το πρώτο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης ο Γάλλος point guard «κόλλησε» πάνω του και με την ασφυκτική πίεση που του άσκησε κατάφερε να τον εκνευρίσει. Η τακτική των Γάλλων απέδωσε. Ο Petrovic δεν μπορούσε να αποκτήσει ρυθμό με τίποτα και πολλές φορές η μπάλα δεν έφτανε καν στα χέρια του. Παρόλα αυτά βρήκε τον τρόπο να απελευθερωθεί. Ο Beugnot του έκανε ένα φάουλ και όταν του γύρισε την πλάτη δέχτηκε μια καλά κριμένη από τους διαιτητές αγκωνιά στη μέση. Έγινε έξω φρενών και αντέδρασε χτυπώντας τον στο πρόσωπο. Ο Petrovic με μια μικρή δόση υπερβολής σωριάστηκε στο παρκέ και μόλις διαπίστωσε πως ο Γάλλος αποβλήθηκε, σηκώθηκε και πήρε θέση στην γραμμή των ελευθέρων βολών σαν μην τρέχει τίποτα.
Μέχρι τότε είχε σημειώσει μόνο 8 πόντους έχοντας 2/4 δίποντα, 0/1 τρίποντα και 4/7 βολές. Λίγο αργότερα η Cibona βρέθηκε στο -16 (43-27) και είχε έρθει η ώρα να πάρει μπροστά για τα καλά. Ευστόχησε σε εφτά συνεχόμενα τρίποντα και μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου η στατιστική του είχε καταγράψει συνολικά 37 πόντους, 2/4 δίποντα, 8/10 τρίποντα, 9/13 βολές και 5 ασίστ. Κάθε φορά που έβρισκε τον στόχο πίσω από τα 6.25 μέτρα (σε αυτή την απόσταση βρισκόταν τότε η γραμμή του τριπόντου) πανηγύριζε δίνοντας το έναυσμα στο κοινό της ομάδας του να ξεσηκωθεί και μέσα στον πανζουρλισμό που δημιούργησε, η Cibona κατάφερε να μειώσει σε 62-60. Με ακόμα 14 πόντους και άλλες 5 ασίστ στο δεύτερο μέρος η ανατροπή ολοκληρώθηκε και η νίκη ήρθε με 116-106. Τελικός απολογισμός για τον Petrovic 51 πόντοι, 5/12 δίποντα, 10/14 τρίποντα, 11/15 βολές και 10 ασίστ.
Η επόμενη στάση ήταν το Ισραήλ. Η Maccabi δέχεται μεν 41 πόντους από τον Petrovic, αλλά κερδίζει 105-102. Ακολουθεί το Μιλάνο και ο απόλυτος άθλος από την Simac που τον σταματάει επιτρέποντας του να σκοράρει μόνο 16 πόντους και διαλύει την Cibona 90-66. Αυτή ήταν και η τελευταία της ήττα. Τα «σπασμένα» τα «πλήρωσε» η Zalgiris την επόμενη αγωνιστική χάνοντας 99-90 στο Ζάγκρεμπ δεχόμενη 40 πόντους (οι 27 στο πρώτο ημίχρονο) από τον Petrovic. Η Real βέβαια δεν είχε καλύτερη τύχη. Τον είδε να φορτώνει το καλάθι της με 41 πόντους (6/13 τρίποντα) και ηττήθηκε 88-81. Με το εκτός έδρας 92-79 (Petrovic 37 πόντοι) επί της Limoges η Cibona εξασφάλισε την πρωτιά, καθώς υπερτέρησε στην ισοβαθμία της Zalgiris που είχε επίσης 7 νίκες και 3 ήττες και έδωσε πάλι ραντεβού μαζί της στην Βουδαπέστη για τον τελικό.
Εφόσον στη νέα συνάντηση τους κρινόταν το που θα καταλήξει το τρόπαιο, η Zalgiris έπρεπε να κόψει στον Petrovic τον δρόμο προς το καλάθι της με κάθε τρόπο. Τον εξώθησε σε αρκετά λάθη και σε πολλά άστοχα σουτ (4/10 δίποντα, 2/5 τρίποντα) αναγκάζοντας τον να σκοράρει κυρίως με βολές (8/10). Οι 22 πόντοι του δεν την «πόνεσαν», όμως οι 24 του Danko Cvjeticanin και οι 23 του Sven Usic της έκαναν ανεπανόρθωτη ζημιά. Η αποβολή του Arvydas Sabonis (27 πόντοι, 14 ριμπάουντ, 3 κοψίματα), που έριξε μπουνιά στον Mihovil Nakic, εννιά λεπτά πριν τη λήξη ήταν η χαριστική βολή. Η Cibona είχε ήδη διαφορά οκτώ πόντων και τελικά επικράτησε 94-82 διατηρώντας τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης.
Λίγο καιρό αργότερα ο Petrovic επελέγη στο draft του NBA από τους Portland Trail Blazers οι οποίοι του διεμήνυσαν πως τον περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες. Ταυτόχρονα όμως μετά το «μακελειό» που είχε προκαλέσει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών είχε γίνει το πιο «καυτό» όνομα στην μπασκετική Ευρώπη. Οι κανονισμοί της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας έλεγαν πως κανένας παίκτης δεν μπορεί να φύγει από την χώρα με προορισμό άλλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αν δεν έχει συμπληρώσει τα 28 του χρόνια, αλλά ο Petrovic δεν είχε σκοπό να περιμένει ακόμα μια εφταετία.
Η μετακίνηση στο NBA δεν απαγορευόταν και την χρησιμοποίησε για να παρακάμψει τον ηλικιακό κανονισμό. Ενημέρωσε την Ομοσπονδία πως αν δεν του επιτρέψει να πάρει μεταγραφή θα πάει στους Blazers και έτσι δεν θα μπορεί να αγωνιστεί με την εθνική ομάδα και την έπεισε να παραλλάξει τον κανόνα. Πλέον ένας παίκτης θα ήταν ελεύθερος να παίξει εκτός Γιουγκοσλαβίας μετά από οκτάχρονη παρουσία στο πρωτάθλημα ή όταν θα συμπλήρωνε 120 συμμετοχές με την εθνική ομάδα. Σε δύο χρόνια ο Petrovic θα πληρούσε τις προϋποθέσεις και έτσι επέλεξε να συνεχίσει την καριέρα του στην Ισπανία.
Barcelona και Real θέλησαν να κλείσουν άμεσα συμφωνία μαζί του και η τυχερή ήταν η πρώτη. Ο Petrovic διάλεξε την Βαρκελώνη, όμως οι Καταλανοί έκαναν πίσω λίγο προτού πέσουν οι υπογραφές και τον άφησαν να πάει στην Μαδρίτη. Η Real του έδωσε τετραετές συμβόλαιο με ετήσιες απολαβές που πλησίαζαν το 1 εκατομμύριο δολάρια, πλήρωσε 225 χιλιάδες στην Cibona και άλλες 80 στην Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία προκειμένου να της επιτρέψουν να τον κλείσει προτού μείνει ελεύθερος και ανέμενε την άφιξη του μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988.
Στα αγωνιστικά δρώμενα η νίκη επί της Bosna Sarajevo με 110-98 (Petrovic 46 πόντοι) στον τελικό του Κυπέλλου Γιουγκοσλαβίας το 1986 έστειλε την Cibona την επόμενη χρονιά στο Κύπελλο Κυπελλούχων (γνωστό αργότερα ως Saporta Cup), όπου κληρώθηκε στον δεύτερο όμιλο της διοργάνωσης μαζί με την Scavolini Pesaro, την Efes Pilsen και την Mechelen. Πέρασε ως πρώτη και αήττητη στα ημιτελικά, όπου κέρδισε δύο φορές την Villeurbanne και στον τελικό επικράτησε ξανά της Scavolini για να αναδειχτεί Κυπελλούχος Ευρώπης για δεύτερη φορά στην ιστορία της μετά το 1982.
Ο Petrovic βέβαια δεν παιζόταν και χάρη στα τρελά του κέφια η ομάδα του σκόραρε ακατάπαυστα. Επικράτησε της Scavolini στο Ζάγκρεμπ με 123-99, της Mechelen στο Βέλγιο με 121-98 και τον ίδιο να σταματάει στους 46 πόντους, πέρασε από την Τουρκία με 86-70 και 32 πόντους από τα δικά του χέρια, παρά την απουσία του κέρδισε στο Πέζαρο 83-82, ενώ άμα τη επιστροφή του έβαλε 43 πόντους στο 130-90 επί της Mechelen και ολοκλήρωσε την φάση των ομίλων με 34 στο 125-78 απέναντι στην Efes. Η Villeurbanne επίσης δεν προέβαλε αντίσταση. Έχασε το πρώτο παιχνίδι στο γήπεδο της 98-82 δεχόμενη 32 πόντους από τον Petrovic και στο δεύτερο ηττήθηκε 109-93 βλέποντας τον να της βάζει 28. Με τόσους φόρτωσε και το καλάθι της Scavolini στον τελικό και η Cibona στέφτηκε Κυπελλούχος Ευρώπης για το 1987 κερδίζοντας 89-74.
Στο πρωτάθλημα υπήρξε ακριβώς η ίδια εικόνα. Η Cibona σκόραρε πάλι πάνω από 100 πόντους ανά αγώνα (101.9 για την ακρίβεια) και με τον Petrovic να είναι ξανά ο πρώτος σκόρερ με μέσο όρο 37.1 πόντους (κορυφαία επίδοση του εκείνη τη χρονιά οι 59 πόντοι κόντρα στην Bosna), ολοκλήρωσε αήττητη την κανονική περίοδο με 22 νίκες σε ισάριθμες αγωνιστικές. Παρόλα αυτά δεν κατάφερε να επιστρέψει στην κορυφή, αφού στα ημιτελικά των playoffs αποκλείστηκε με 2-1 νίκες από τον Ερυθρό Αστέρα, ο οποίος στην συνέχεια έχασε τον τίτλο από την Partizan. Έτσι το 1988 την βρήκε στο Korac Cup, που είναι ο μοναδικός ευρωπαϊκός τίτλος που δεν πήρε ο Petrovic στην καριέρα του.
Η Cibona έφτασε εκ νέου αήττητη στον τελικό όπου την περίμενε η επόμενη ομάδα του. Στα προκριματικά διέλυσε 138-110 και 127-101 την Kotkan Tyovaen Palloilijat από την Φινλανδία και στην συνέχεια βρέθηκε στον δεύτερο όμιλο της διοργάνωσης παρέα με την Racing Paris, την ομάδα μπάσκετ της Manchester United (πλέον ονομάζεται Manchester Giants) και την Caserta του Oscar Schmidt. Η αρχή έγινε με το εντός έδρας 112-82 επί της United και ο Petrovic χρειάστηκε να σκοράρει μόνο 24 πόντους. Απέναντι στην Paris δεν αγωνίστηκε, αλλά οι Γάλλοι έφυγαν από το Ζάγκρεμπ ηττημένοι 81-64, ενώ απών ήταν και από τη νίκη επί της Caserta στην Ιταλία με 105-93.
Έλειψε επίσης από το 99-92 στο Manchester και το «διπλό» (84-79) στο Παρίσι, αλλά επέστρεψε ορεξάτος με 41 πόντους στο 114-113 επί της Caserta στην παράταση. Στα ημιτελικά η Cibona βρέθηκε αντιμέτωπη με την Hapoel Tel Aviv και οι Ισραηλινοί δεν πίστευαν στα μάτια τους με όσα είδαν στο πρώτο παιχνίδι. Έχασαν στο γήπεδο τους 103-93 και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να σταματήσουν τον Petrovic, που πέτυχε τους 38 από τους 59 πόντους του στο δεύτερο ημίχρονο βάζοντας έξι τρίποντα σε αυτό το διάστημα. Στον δεύτερο αγώνα πάλι, χρειάστηκε να σημειώσει συνολικά 37 ώστε η ομάδα του να επικρατήσει 101-89.
Αυτή τη φορά η Real θα είχε δύο ευκαιρίες για να τον κερδίσει, αφού ο τελικός του Korac Cup ήταν διπλός και η πρώτη αναμέτρηση θα γινόταν στην Μαδρίτη. Για τους παίκτες της πλέον ήταν θέμα γοήτρου. Μπορεί σε λίγους μήνες ο Petrovic να γινόταν συμπαίκτης τους, αλλά δεν είχαν σκοπό να του επιτρέψουν να τους πάρει έναν ακόμα τίτλο μέσα από τα χέρια. Στο πρώτο μέρος του παιχνιδιού έγιναν λίγο πολύ τα γνωστά, καθώς έβαλε 19 πόντους. Στο δεύτερο όμως ο Lolo Sainz έστειλε επάνω του τον ψηλό (2.06 μέτρα) αλλά ευέλικτο Wendell Alexis. Με 21 πόντους, 9 ριμπάουντ και 6 ασίστ ο Αμερικανός forward δίνει «ρέστα» και στις δύο πλευρές του παρκέ, ο Petrovic μένει στους δύο πόντους τελειώνοντας τον αγώνα με 3/12 δίποντα και 3/8 τρίποντα και από εκεί που το σκορ ήταν ισόπαλο (76-76) η Cibona έχασε 102-89.
Πιστεύοντας πως πίσω στην Γιουγκοσλαβία θα πουν ότι δεν έπαιξε καλά επειδή έχει υπογράψει ήδη στην Real, ο Petrovic δήλωσε αποφασισμένος να πάρει μόνος του το τρόπαιο και τόνισε πως η διαφορά των 13 πόντων δεν είναι δύσκολο να καλυφθεί. Από το πρώτο δευτερόλεπτο του δεύτερου αγώνα έκανε τα λόγια του πράξη και σκόραρε τους 15 από τους πρώτους 26 πόντους της Cibona. Με το σκορ στο 31-29 υπέρ της, συγκρούστηκε με έναν συμπαίκτη του στην διεκδίκηση ενός ριμπάουντ και έσκισε το φρύδι του. Αναγκαστικά πήγε στα αποδυτήρια για να του προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες, αλλά στα τέσσερα λεπτά που έλειψε από το παρκέ η διαφορά αυξήθηκε και μόλις επέστρεψε την έστειλε στο +11 (44-33).
Η Cibona ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο με δικό του τρίποντο και με το γήπεδο να παίρνει «φωτιά» ξέφυγε 53-39. Η Real όμως έβρισκε τον τρόπο να «ροκανίζει» το προβάδισμα της μέχρι που ο Petrovic με απανωτά τρίποντα έκανε το σκορ 75-58. Παρά το -17 οι Ισπανοί δεν πτοήθηκαν στο ελάχιστο. Ο Alexis (22 πόντοι) τον «κλείδωσε» πάλι και έτσι απάντησαν άμεσα με ένα απίθανο επιμέρους 30-8 το οποίο τους έφερε μπροστά 88-83. Αν και μετά από αυτή την εξέλιξη ήταν γεμάτος νεύρα, ο Petrovic δεν παράτησε το παιχνίδι. Μπορεί ο τίτλος να είχε χαθεί, αλλά ήθελε τουλάχιστον τη νίκη. Ολοκλήρωσε λοιπόν την αναμέτρηση με 47 πόντους (8/13 δίποντα, 8/16 τρίποντα, 7/10 βολές) και με το τελευταίο του τρίποντο διαμόρφωσε το τελικό 94-93 υπέρ της ομάδας του, που είδε την Real να πανηγυρίζει μέσα στο Ζάγκρεμπ την κατάκτηση του Korac Cup για πρώτη φορά.
Εντός συνόρων ο Petrovic για 4η συνεχόμενη χρονιά ήταν πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα της Γιουγκοσλαβίας με μέσο όρο 38 πόντους. Η Cibona πλέον δεν ήταν ανίκητη. Τερμάτισε δεύτερη στην κανονική περίοδο πίσω από την Jugoplastika και στα ημιτελικά των playoffs αποκλείστηκε με 2-1 νίκες από την Partizan. Βέβαια ήταν η ομάδα που απέτρεψε την παρέα του Toni Kukoc και του Dino Radja από το να κάνει το εγχώριο double κερδίζοντας την στον τελικό του κυπέλλου 82-80.
Στη Μαδρίτη τον περίμενε μια νέα πρόκληση. Η Real είχε χάσει την θέση της στην κορυφή από την Barcelona, η οποία την τελευταία διετία εκτός από το πρωτάθλημα είχε πάρει και το Copa del Rey, οπότε επιθυμούσε να βάλει οπωσδήποτε τέλος στην κυριαρχία της. Στο κύπελλο τα κατάφερε. Με 36 πόντους από τον Petrovic (15/16 δίποντα) κέρδισε 99-74 την Badalona στον ημιτελικό και στον τελικό πήρε ρεβάνς από τους Καταλανούς για την ήττα της προηγούμενης χρονιάς. Ο Petrovic σκόραρε 27 πόντους οδηγώντας την στη νίκη με 85-81 και πανηγύρισε τον πρώτο του τίτλο για το 1989.
Το πρωτάθλημα εξελίχτηκε σε προσωπική υπόθεση για τις δύο ομάδες που συναντήθηκαν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στους τελικούς. Ο Petrovic φυσικά ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της ACB έχοντας 28 πόντους ανά αγώνα, αφού μόλις στην 3η του εμφάνιση πέτυχε 42 απέναντι στην Cajabilbao και αμέσως μετά 38 με 6/10 τρίποντα κόντρα στην Granada. Την 9η αγωνιστική φόρτωσε το καλάθι της Zaragoza με 40 πόντους, την 11η αυτό της Badalona με 43, την 15η στη νέα αναμέτρηση με την Granada σταμάτησε στους 42, την 26η έβαλε 37 με 6/10 τρίποντα στην Ferrol και την 29η φιλοδώρησε με άλλους 42 την Zaragoza.
Εν τω μεταξύ η Real είχε επικρατήσει στις τρεις από τις τέσσερις μονομαχίες της με την Barcelona. Την κέρδισε στην Μαδρίτη 81-67 για την 10η αγωνιστική, 101-98 στην Βαρκελώνη για την 21η με τον Petrovic να έχει 30 πόντους και πάλι εκτός έδρας με 94-87 για την 23η χάρη σε 34 πόντους του. Στα playoffs η «βασίλισσα» απέκλεισε με 2-0 νίκες την Taugres (η σημερινή Baskonia) και στον επόμενο γύρο ετοιμαζόταν να πετάξει έξω και την Badalona. Είχε κερδίσει τα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς στο γήπεδο της και παρότι στο 3ο ο Petrovic έβαλε 40 πόντους με 9/14 τρίποντα έχασε 90-87. Η πρόκριση ήρθε τελικά στον επόμενο αγώνα με σκορ 87-76 και 32 δικούς του πόντους με 5/8 τρίποντα.
Στους τελικούς η Barcelona ήταν αυτή που είχε το πλεονέκτημα έδρας και ξεκίνησε εντυπωσιακά με το επιβλητικό 94-69. Στο δεύτερο παιχνίδι όμως δέχτηκε 37 πόντους από τον Petrovic και ηττήθηκε 88-81. Παρόλα αυτά πήρε ξανά προβάδισμα επικρατώντας στον τρίτο αγώνα στην Μαδρίτη με 100-86. Η απάντηση της Real ήταν και πάλι ο Petrovic που πραγματοποίησε την κορυφαία εμφάνιση στην ιστορία των τελικών της ACB κάνοντας ρεκόρ πόντων (42) και τριπόντων (8/12) για να της δώσει τη νίκη (88-87). Στο 5ο παιχνίδι όμως οι Καταλανοί κατάφεραν να τον σταματήσουν και αφού τον κράτησαν στους 14 πόντους επικράτησαν 96-85 και πήραν ξανά το πρωτάθλημα.
Στο Κύπελλο Κυπελλούχων πάλι, καμία άμυνα δεν ήταν σε θέση να τον κάνει καλά. Η Real στα προκριματικά κέρδισε 116-89 και 134-91 τους Glasgow Rangers και κληρώθηκε στον πρώτο όμιλο της διοργάνωσης με την Caserta, την Hapoel Galil Elyon και την Cholet. Με 28 πόντους από τον Petrovic κέρδισε τους Γάλλους στην Μαδρίτη 69-62 και στο επίσης εντός έδρας 109-92 επί των Ιταλών τον είδε να σκοράρει 43 με 6/15 τρίποντα. Την διαφορά την έκανε και στο Ισραήλ με 39 πόντους προκειμένου οι Ισπανοί να επικρατήσουν 92-82, αλλά στην Γαλλία οι 31 πόντοι του δεν έφτασαν και η Cholet τους κέρδισε 95-85. Η Caserta δέχτηκε επίσης 31 πόντους από τον Petrovic στην έδρα της και έχασε 95-94, ενώ η Hapoel ηττήθηκε στην Ισπανία 100-81.
Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε η αντίπαλος της Real στα ημιτελικά να είναι η Cibona. Ο Petrovic επέστρεψε στο Ζάγκρεμπ χωρίς να έχει καμία διάθεση να χαριστεί στην προηγούμενη ομάδα του και της έβαλε 38 πόντους με αποτέλεσμα η Real να γυρίσει στην Μαδρίτη νικήτρια 92-91. Με το σκορ στο 89-88 υπέρ της Cibona ο αδερφός του, Aleksandar Petrovic, τον παρακάλεσε να μην βάλει τις βολές που είχε κερδίσει λέγοντας του: «Άσε μας να κερδίσουμε. Η διοίκηση μας έχει υποσχεθεί πριμ για τη νίκη. Εσείς έτσι κι αλλιώς θα κερδίσετε εύκολα στο επόμενο παιχνίδι και θα προκριθείτε». Για τον Drazen βέβαια κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο, οπότε το αυτί του δεν ίδρωσε. Ευστόχησε και στις δύο και στην ρεβάνς δεν έδειξε κανένα οίκτο σκοράροντας 47 πόντους (8/10 δίποντα, 5/7 τρίποντα, 16/17 βολές) προκειμένου η ομάδα του να επικρατήσει 119-97.
Ο τελικός με την Caserta στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας δεν αποτέλεσε απλά το καλύτερο παιχνίδι που έχει κάνει ποτέ, αλλά και την κορυφαία εμφάνιση που έχει υπάρξει σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Οι συμπαίκτες του ανέφεραν τότε πως ο Petrovic είχε γίνει εμμονικός με αυτή την αναμέτρηση και όταν πάτησε στο παρκέ τον είδαν να παίζει σαν δαιμονισμένος και να τελειώνει το πρώτο ημίχρονο με 26 πόντους. Οι 50 που έβαλε μέχρι την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας του αγώνα δεν ήταν αρκετοί για να δώσουν στην Real τη νίκη και έτσι συνέχισε ακάθεκτος και στην παράταση. Με ακόμα 12 πόντους στο έξτρα πεντάλεπτο και συνολικά 62 (12/14 δίποντα, 8/16 τρίποντα, 14/15 βολές) της χάρισε το δεύτερο Κύπελλο Κυπελλούχων της (είχε πάρει το πρώτο το 1984 και πρόσθεσε άλλα δύο το 1992 και το 1997) με τους Ιταλούς τελικά να υποκύπτουν 117-113 παρά τους 44 πόντους του Oscar Schmidt.
Μερικούς μήνες αργότερα ο Petrovic βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης και σε διεθνές επίπεδο, αφού οδήγησε την Γιουγκοσλαβία στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο EuroBasket του 1989 που έγινε στο Ζάγκρεμπ και αναδείχτηκε MVP της διοργάνωσης. Τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς θα γινόταν 25 ετών και είχε φτάσει πλέον η στιγμή να πάει στο NBA. Άλλωστε στην Ευρώπη δεν υπήρχαν άλλες προκλήσεις. Ήταν ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος και η θέση του ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους παίκτες του πλανήτη στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού.
Αφήστε μια απάντηση