Denver Nuggets: Πρωτάθλημα με διαφορά μεγέθους (vids)

Ήταν η καλύτερη ομάδα στο NBA φέτος καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν και πλέον απολαμβάνουν το «νέκταρ» του τίτλου. Οι Denver Nuggets είναι για πρώτη φορά πρωταθλητές παίζοντας ένα μπάσκετ που συνδυάζει τα πάντα και χαρακτηρίζεται κυρίως από το μέγεθος τους το οποίο εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο στους τελικούς απέναντι στους Miami Heat.

Γύρω γύρω όλοι και στην μέση ο Nikola Jokic θα μπορούσε να το περιγράψει κανείς στην πιο απλή του μορφή. Το παιχνίδι των Nuggets είναι απόλυτα συνυφασμένο με την απαράμιλλη ικανότητα του Σέρβου center στην πάσα. Από εκεί ξεκινάνε τα πάντα και καταλήγουν συνήθως σε κάρφωμα ή λέι απ από δική του ασίστ ή και όχι καμιά φορά (περισσότερα επί του θέματος σε λίγο). Ο προπονητής του Mike Malone τον πλαισίωσε ιδανικά στελεχώνοντας την ομάδα του με παίκτες που είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε διάφορους ρόλους και να έχουν πολύπλευρή συνεισφορά. Όλοι απειλούσαν πίσω από την γραμμή του τριπόντου, όλοι μπορούσαν να τελειώσουν με άνεση φάσεις κάτω από το καλάθι, όλοι μπορούσαν να τρέξουν στον αιφνιδιασμό και βέβαια να μασήσουν σίδερα στην άμυνα.

Οι Nuggets λοιπόν έμπαιναν στο παρκέ με τον Jokic (2.11 μέτρα), τον Michael Porter (2.08 μέτρα), τον Aaron Gordon (2.03 μέτρα), τον Kentavious Caldwell-Pope (1.96 μέτρα) και τον Jamal Murray (1.93 μέτρα), ενώ σήκωναν από τον πάγκο τους Bruce Brown (1.93 μέτρα), Jeff Green (2.03 μέτρα) και τον rookie Christian Braun (2.01 μέτρα), υπερτερώντας κατά πολύ των Heat σε ύψος, δύναμη και αθλητικότητα. Βλέπετε το Miami είχε να αντιπαρατάξει ένα σχήμα με ψηλότερο παίκτη τον Bam Adebayo (2.06 μέτρα), τρεις κάτω από τα δύο μέτρα και έναν που τα ξεπερνούσε οριακά. Jimmy Butler (2.01 μέτρα), Caleb Martin (1.96 μέτρα), Max Strus (1.96 μέτρα) και Gabe Vincent (1.90 μέτρα) ήταν αυτοί που τον πλαισίωναν με εναλλακτικές λύσεις τους Duncan Robinson (2.01 μέτρα), Kyle Lowry (1.83 μέτρα) και Kevin Love (2.03 μέτρα) που υστερούσαν όμως κατά πολύ στις σωματικές μάχες.

Κάθε μαρκάρισμα λοιπόν ήταν αυτόματα μις ματς και καλύτερος τρόπος για να το εξαργυρώσεις, ακόμα και στην εποχή του τριπόντου, από το να πας την μπάλα μέσα στο ζωγραφιστό δεν υπάρχει. Εάν ο Jokic δεν μπορούσε να σκοράρει, πάντα έβλεπε τα κοψίματα των συμπαικτών του προς το καλάθι και τους τροφοδοτούσε ακόμα και με πάσες από αυτές που στην γλώσσα του μπάσκετ λέμε πως δεν περνάνε. Οι οκτώ από τις 14 ασίστ του στον πρώτο αγώνα των τελικών κατέληξαν σε καλάθι μέσα από την ρακέτα, σημείο από το οποίο οι Nuggets σημείωσαν 46 πόντους έναντι 38 των Heat με τον ίδιο να πετυχαίνει τους 14 και να έχει συνολικά 27 πόντους, 10 ριμπάουντ και 14 ασίστ.

Άλλους τόσους πρόσθεσε ο Gordon που σκόραρε τους 14 από τους 16 πόντους του μέσα από το ζωγραφιστό και 12 είχε ο Murray (26 πόντοι, 10 ασίστ) που είναι ο πιο κοντός από τους βασικούς των Nuggets οι οποίοι επικράτησαν 104-93 δίνοντας ρεσιτάλ στην άμυνα. Κράτησαν τον Butler στους 13 πόντους και εξαφάνισαν Martin (3 πόντοι, 1/7 σουτ), Strus (άποντος με 0/10 σουτ) και Robinson (3 πόντοι, 1/6 σουτ). Το Miami διαπίστωσε πως θα ανταπεξέλθει σε αυτές τις συνθήκες μόνο εάν κόψει τις πάσες του Jokic και μεγιστοποιήσει την ευστοχία του πίσω από την γραμμή του τριπόντου που είναι το δυνατό του όπλο. Άλλωστε επρόκειτο για τον μόνο τομέα όπου είχε το πάνω χέρι (13/39 τρίποντα έναντι 8/27 του Denver).

Έτσι κι έγινε. Στην δεύτερη αναμέτρηση παρότι οι Heat έχασαν συντριπτικά σε κάθε άλλη κατηγορία με κυριότερες τους πόντους μέσα από την ρακέτα (50-34) και αυτούς από αιφνιδιασμό (18-5) σούταραν με 48.8% (17/35) στα τρίποντα και επέτρεψαν στον Jokic να δώσει μόνο 4 ασίστ. Ναι μεν τους έβαλε 41 πόντους, αλλά κατάφεραν να τον αποκόψουν από τους συμπαίκτες του και να γλυτώσουν από όποια σοβαρή ζημιά θα μπορούσαν να τους κάνουν. Την ίδια στιγμή τρεις δικοί τους παίκτες σκόραραν πάνω από 20 πόντους με τον Vincent (4/6 τρίποντα) να έχει 23 και τον Butler με τον Adebayo από 21. Παρόλα αυτά επικράτησαν οριακά με 111-108.

Οι Nuggets πλέον ήξεραν πως οι αντίπαλοι τους έπρεπε να υπερβούν τον εαυτό τους σε κάθε παιχνίδι προκειμένου να τους κερδίσουν οπότε παρέμειναν πιστοί στο πλάνο τους. Καθολική επικράτηση στα ριμπάουντ (58-33), διπλάσιοι πόντοι από ανανεωμένες επιθέσεις (14-7) και απόλυτη κυριαρχία μέσα στο ζωγραφιστό από όπου σημείωσαν 60 πόντους και δέχτηκαν μόνο 34. Εφτά από τις 10 ασίστ του Jokic (21 ριμπάουντ) έγιναν καλάθι μέσα από τη ρακέτα, από εκεί προήλθαν οι 18 από τους 32 πόντους του και το 109-94 στον τρίτο αγώνα ήρθε με την συμβολή του Murray (34 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 10 ασίστ) που έβαλε 14 πόντους μέσα από το ζωγραφιστό, του Braun που από εκεί πέτυχε τους 14 από τους 15 πόντους του και του Gordon (11 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 5 ασίστ) με 10 πόντους από αυτό το σημείο.

Το Miami φυσικά με μόνους διακριθέντες Butler (28 πόντοι) και Adebayo (22 πόντοι, 17 ριμπάουντ) και 11/35 τρίποντα δεν είχε τύχη και ας είχε το Denver μόλις 5/18. Στο τέταρτο παιχνίδι πάλι την πάτησε από την ανάποδη. Ο Jokic (23 πόντοι, 12 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα, 3 κοψίματα) έδωσε όλες κι όλες 3 ασίστ και οι πόντοι μέσα στη ρακέτα ήταν σχεδόν στα ίσα (48-46 υπέρ του Denver), όμως οι Heat είχαν 8/25 τρίποντα με τους Vincent και Strus, που μαζί με τον Robinson (12 πόντοι, 2/4 τρίποντα) είναι οι καλύτεροι σουτέρ τους, να γράφουν συνολικά 0/7 με τον πρώτο να μένει στους δύο πόντους και τον δεύτερο στο μηδέν. Από την άλλη οι Nuggets κάλυψαν τις ασίστ του Jokic από αυτές του Murray (15 πόντοι, 12 ασίστ) και έδειξαν γιατί στην κανονική περίοδο ήταν η 4η πιο εύστοχη ομάδα του ΝΒΑ στα τρίποντα με 37.9% αν και ήταν 25οι σε προσπάθειες πίσω από τα 7.25 μέτρα με μέσο όρο 31.2.

Σούταραν με 50% (14/28) με μπροστάρηδες τον Jokic, τον Gordon (27 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 6 ασίστ) και τον Brown (21 πόντοι) που είχαν από τρία εύστοχα. Μάλιστα κάθε άλλος πόντος αυτής της τριάδας με εξαίρεση τις βολές προήλθε μέσα από το ζωγραφιστό με τον Gordon να έχει 16 πόντους και τους άλλους δύο από 10. Και για να καταλάβετε πόσο χάλασε τους Heat η αστοχία τους στα τρίποντα φανταστείτε πως εκτός από Butler (25 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 7 ασίστ) και Adebayo (20 πόντοι, 11 ριμπάουντ) είχαν άλλους τέσσερις παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων και ηττήθηκαν 108-95. Ακόμα αξίζει να αναφέρουμε πως οι Nuggets τους χτύπησαν με ένα ακόμα από δικά τους δυνατά χαρτιά που είναι οι πόντοι από λάθη του αντιπάλου. Οι παίκτες του Erik Spoelstra είναι μανούλες σε αυτό τον τομέα μόνο που σε αυτή την αναμέτρηση είδαν το Denver να τους κερδίζει 17-8, αφού υπέπεσε μόνο σε 6 λάθη την ίδια στιγμή που μόνος του ο Adebayo έκανε 7 (τα μισά των Heat που είχαν 14).

Στην μία νίκη που απέμενε για την κατάκτηση του τίτλου δεν θα μπορούσε παρά να οδηγεί το ίδιο μονοπάτι. Στο 5ο παιχνίδι των τελικών οι Nuggets έβαλαν 60 πόντους μέσα από το ζωγραφιστό έναντι 44 του Miami. Οι 22 από αυτούς ανήκαν στον Jokic (28 πόντοι, 16 ριμπάουντ) και το εκπληκτικό είναι πως μόλις ένα από τα από 33 εύστοχα δίποντα του Denver προήλθε εκτός ρακέτας κι αυτό ακριβώς στο όριο. Οι Heat βασίστηκαν στις λίγες ασίστ του Σέρβου που έδωσε 4 και στην τρομακτική αστοχία των Nuggets στα τρίποντα (5/28), αλλά προδόθηκαν από την δική τους. Είχαν 9/35 τρίποντα κι αυτά με τα 4/9 του Lowry (12 πόντοι, 9 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 2 κλεψίματα).

Το Denver είχε φροντίσει να εξουδετερώσει κάθε τρίποντη απειλή. Ο Vincent (6 πόντοι) είχε 0/4, ο Strus (12 πόντοι) 1/6, ο Robinson (5 πόντοι) 1/3, ο Love (3 πόντοι) 1/4 και ο Martin (10 πόντοι, 5 ριμπάουντ) 0/4. Όλοι τους υπέφεραν από την πίεση που άσκησαν στην περιφέρεια οι Nuggets η οποία οδήγησε σε 19 πολύτιμους πόντους στον αιφνιδιασμό (οι Heat είχαν 12). Το Miami ήταν μπροστά στο ημίχρονο 51-44 χάρη στους 18 πόντους του Adebayo (20 πόντοι, 12 ριμπάουντ), όμως στο δεύτερο είχε μεγάλο πρόβλημα στην επίθεση και αν δεν ξυπνούσε ξαφνικά στο τέλος ο Butler (21 πόντοι, 5 ασίστ, 3 κλεψίματα) ώστε από το -7 (83-76) να το φέρει στο +1 (89-88) δύο λεπτά πριν τη λήξη, με 13 συνεχόμενους πόντους, θα είχε υποκύψει πολύ πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό 94-89.

MVP της σειράς βέβαια ο Jokic. Ο πρώτος center εδώ και 21 χρόνια (το τελευταίο «5άρι» που είχε πάρει το βραβείο του Πολυτιμότερου Παίκτη των τελικών ήταν ο Shaquille O’Neal το 2002 για 3η συνεχή χρονιά), ο παίκτης που έχει επιλεγεί στο draft πιο χαμηλά (νούμερο 41 το 2016) από κάθε άλλον MVP των τελικών, ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του NBA που ολοκλήρωσε τα playoffs ως πρώτος σε πόντους (30.0), ριμπάουντ (13.5) και ασίστ (9.5), ο πιο επιδραστικός για την ομάδα του παίκτης του πρωταθλήματος και ένας από τους πιο ολοκληρωμένους όλων των εποχών αν όχι ο πιο ολοκληρωμένος αν αναλογιστούμε την θέση που αγωνίζεται.

Ο Σέρβος φέτος έγινε ο center με τον μεγαλύτερο μέσο όρο σε ασίστ σε μία σεζόν φτάνοντας τις 9.8 και ο center με τα περισσότερα triple-double στην ιστορία του NBA, καθώς πλέον μετράει 105 κάτι που τον έκανε μόλις τον 6ο παίκτη που ξεπερνάει τα 100 μετά τους Russell Westbrook (198), Oscar Robertson (181), Magic Johnson (138), Jason Kidd (107) και LeBron James (107). Ηγήθηκε του πρωταθλήματος στην κανονική περίοδο με 29 triple-double και συνέχισε κάνοντας ρεκόρ στην ιστορία των playoffs με τα 10 που πρόσθεσε στην postseason για να φτάσει τα 16 στην καριέρα του και να βρεθεί τρίτος στην σχετικά λίστα όπου μπροστά του είναι ο Magic με 30 και ο LeBron με 28.

Στα παιχνίδια που πέτυχε triple-double οι Nuggets σημείωσαν 27 νίκες στην κανονική περίοδο και εννιά στα playoffs, ενώ στα 37 της κανονικής περιόδου που μοίρασε πάνω από 10 ασίστ είχαν ρεκόρ 33-4 και στα αντίστοιχα 11 των playoffs 9-2. Η απόδοση του αποτέλεσε τον λόγο που δεν απειλήθηκαν ποτέ και από κανέναν. Σε μια Δύση όπου φέτος έδωσαν μάχη για την είσοδο τους στα playoffs 13 από τις 15 ομάδες της περιφέρειας και οι διαφορές μεταξύ τους ήταν απειροελάχιστες οι Nuggets ήταν πρώτοι από την αρχή έως το τέλος παίζοντας στο ρελαντί στο δεύτερο μισό της σεζόν. Εάν το επιδίωκαν αντί για 53 θα είχαν κάνει άνετα πάνω από 60 νίκες αλλά δεν υπήρχε λόγος. Οι Memphis Grizzlies που ήταν δεύτεροι είχαν 51 και δεν βρέθηκαν ούτε για μια στιγμή σε θέση προσπέρασης.

Γι’ αυτό ο Jokic (24.5 πόντοι, 11.8 ριμπάουντ) αγωνίστηκε μόνο σε 69 παιχνίδια και ο Murray με τον Porter που είχαν χάσει όλη την περυσινή σεζόν (σ.σ. για την ακρίβεια ο δεύτερος έπαιξε σε 9 αγώνες) είχαν την ευκαιρία να βρουν σταδιακά τα πατήματα τους ώστε να είναι έτοιμοι στα playoffs και ήταν. Ειδικά ο Καναδός που ανέβηκε από τους 20 πόντους ανά αγώνα στους 26.1 πραγματοποιώντας εκπληκτικές εμφανίσεις. Η δική του απουσία ειδικότερα ήταν αυτή που είχε στερήσει από τους Nuggets την δυνατότητα να κάνουν το παραπάνω βήμα στην postseason τόσο πέρυσι όσο και το 2021, αλλά τώρα που έφτασαν στην κορυφή δεν έχουν σκοπό να την αποχωριστούν.

Το είπε ο δημιουργός τους και πραγματικός ηγέτης τους που δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο που κάθεται στον πάγκο τους. Ο Malone υποσχέθηκε, με το τρόπαιο του πρωταθλητή στην αγκαλιά του, στους φιλάθλους των Nuggets πως ο ίδιος και οι παίκτες του δεν θα σταματήσουν στον ένα τίτλο. Δεν πρόκειται για λόγια του αέρα. Ο 51χρονος τεχνικός δεν διστάζει να μιλήσει και πάντα ξέρει καλά τι λέει. Καθοδηγεί επί εφτά χρόνια αυτή την ομάδα, ανέδειξε έναν προς έναν όλους τους πρωταγωνιστές αυτής της πορείας και αποτελεί την «καρδιά» αυτού του συνόλου. Βγαίνει μπροστά για να υπερασπιστεί τους παίκτες του και να τους αποθεώσει όταν πρέπει βάζοντας τα με όποιον τους επικρίνει άδικα ή δεν τους δίνει την προσοχή που τους αναλογεί.

Πρόσφατο και τρανό παράδειγμα η σειρά των τελικών της Δύσης με τους Los Angeles Lakers όταν έβαλε χέρι στους δημοσιογράφους λέγοντας τους πως ακόμα και όταν η ομάδα του κερδίζει αυτοί μιλάνε για τον αντίπαλο και όχι για το δικό της κατόρθωμα. Είχε δίκιο 100%. Το 4-1 επί των Minnesota Timberwolves στον πρώτο γύρο των playoffs θεωρήθηκε αναμενόμενο, στο 4-2 επί των Phoenix Suns στον δεύτερο όλοι ασχολούνταν με τον Kevin Durant και τον Devin Booker και στο 4-0 επί των Lakers όλοι μιλούσαν για το τι θα κάνει η ομάδα του Los Angeles το καλοκαίρι. Τώρα θέλοντας και μη όλοι θα μιλάνε για τους πρωταθλητές Denver Nuggets.