Στην κορυφαία σεζόν της καριέρας του από ατομικής πλευράς ο Michael Jordan δεν θα μπορούσε να μην πρωταγωνιστήσει στο All-Star Game που γινόταν μέσα στο «σπίτι» του.
Πίσω στο 1988 ο 25χρονος τότε Jordan έκανε το NBA να «παραμιλάει» με κατορθώματα του και ολοκληρώνοντας την χρονιά με μέσο όρο 35 πόντους, 5.5 ριμπάουντ, 5.9 ασίστ και 3.2 κλεψίματα (πρώτος στο NBA) αναδείχτηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του MVP της κανονικής περιόδου και πήρε επίσης το βραβείο του αμυντικού της χρονιάς (σ.σ. είναι ο μόνος παίκτης στην ιστορία του NBA που έχει πάρει και τα δύο βραβεία την ίδια χρονιά). Μάλιστα βοήθησε τους Chicago Bulls να κάνουν 10 νίκες παραπάνω σε σχέση με την περασμένη σεζόν και να τερματίσουν στην 3η θέση της Ανατολής με ρεκόρ 50-32 πίσω από τους Boston Celtics (57-25) και τους Detroit Pistons (54-28) που ήταν οι κυρίαρχοι της περιφέρειας.
Με το All-Star Game να φιλοξενείται στο γήπεδο της ομάδας του ήξερε πως έπρεπε να δώσει ένα αξέχαστο σόου και το έκανε τόσο στον διαγωνισμό καρφωμάτων όσο και στην αναμέτρηση των αστέρων της Ανατολής με αυτούς της Δύσης. Βλέπετε το 1987 στο Seattle είχε κερδίσει τα καρφώματα με μια μοναδική παράσταση που συγκαταλέγεται στις κορυφαίες στην ιστορία του διαγωνισμού, αφού μεταξύ άλλων είχε καρφώσει για πρώτη φορά πατώντας για να απογειωθεί από την γραμμή των βολών, οπότε οι φίλαθλοι των Bulls περίμεναν αναλόγου ποιότητας θέαμα.
Για καλή τους τύχη στον διαγωνισμό συμμετείχε και ο Dominique Wilkins και έτσι παρακολούθησαν μία από τις καλύτερες μονομαχίες όλων των εποχών και μάλιστα έπαιξαν ρόλο στην έκβαση της. Τα δύο πρώτα καρφώματα του Wilkins στον τελικό βαθμολογούνται με 50 (σ.σ. και οι πέντε κριτές του έβαλαν 10) όπως και το πρώτο του Jordan. Στο δεύτερο η κριτική επιτροπή του βάζει 47 και το κοινό αποδοκιμάζει με αποτέλεσμα το τρίτο και τελευταίο κάρφωμα του Wilkins να βαθμολογηθεί μόλις με 45. Ο Jordan για να κερδίσει χρειαζόταν 49 και αποφάσισε για δεύτερη φορά να καρφώσει πατώντας από τις βολές (σ.σ. το είχε κάνει και στον προηγούμενο γύρο). Τα καταφέρνει, οι φίλαθλοι των Bulls παραληρούν, παίρνει 50, επικρατεί και αμέσως μετά παραδέχεται πως αν το All-Star Game δεν γινόταν στο Chicago ο νικητής μάλλον θα ήταν ο Wilkins.
Την Κυριακή 7 Φεβρουαρίου όμως κανένας δεν μπορούσε να αμφισβητήσει πως ήταν ο καλύτερος παίκτης στο παιχνίδι των αστέρων. Σκόραρε 16 πόντους στα τελευταία πέντε λεπτά του αγώνα και οδήγησε την Ανατολή στη νίκη (138-133) ολοκληρώνοντας την αναμέτρηση με 40 πόντους, 8 ριμπάουντ, 4 κλεψίματα και 4 κοψίματα και πλησίασε το τότε ρεκόρ πόντων στο All-Star Game, το οποίο κατείχε ο Wilt Chamberlain με 42 από το 1962. Φυσικά αναδείχτηκε MVP, καθώς με την εμφάνιση του έκλεψε την παράσταση ακόμα και από τον Kareem Abdul-Jabbar ο οποίος με τους 10 πόντους που σημείωσε έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του All-Star Game φτάνοντας τους 247. Πλέον τα συγκεκριμένα ρεκόρ ανήκουν σε άλλα χέρια. Ο LeBron James με 362 πόντους είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών και ο Anthony Davis με τους 51 που πέτυχε το 2017 είναι αυτός που έχει βάλει τους περισσότερους πόντους σε ένα All-Star Game.
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Jordan ήταν πρώτος στην ψηφοφορία του κοινού για το All-Star Game με 1.121.285 ψήφους και μαζί με τους Larry Bird (Boston Celtics), Dominique Wilkins (Atlanta Hawks), Isiah Thomas (Detroit Pistons) και Moses Malone (Washington Bullets) αποτελούσαν την βασική πεντάδα της Ανατολής. Οι Danny Ainge (Boston Celtics), Patrick Ewing (New York Knicks), Doc Rivers (Atlanta Hawks), Brad Daugherty (Cleveland Cavaliers), Charles Barkley (Philadelphia 76ers), Kevin McHale (Boston Celtics) και Maurice Cheeks (Philadelphia 76ers) συμπλήρωσαν την 12άδα και προπονητής ήταν ο Mike Fratello που τότε καθόταν στον πάγκο των Hawks.
Από τη Δύση πρώτευσε σε ψήφους ο Magic Johnson (Los Angeles Lakers) με 1.022.122 και μαζί του στην βασική πεντάδα είχε τους Hakeem Olajuwon (Houston Rockets), Alex English (Denver Nuggets), Karl Malone (Utah Jazz) και Fat Lever (Denver Nuggets). Οι υπόλοιποι εφτά ήταν οι Clyde Drexler (Portland Trail Blazers), Kareem Abdul-Jabbar (Los Angeles Lakers), James Worthy (Los Angeles Lakers), Xavier McDaniel (Seattle SuperSonics), Mark Aguirre (Dallas Mavericks), Alvin Robertson (San Antonio Spurs) και ο James Donaldson (Dallas Mavericks) που είχε αντικαταστήσει τον τραυματία Steve Johnson (Portland Trail Blazers), ενώ προπονητής ήταν ο Pat Riley των Lakers.
Όσο για τον διαγωνισμό τριπόντων, ο Larry Bird έδωσε το δικό του σόου και κέρδισε για 3η συνεχόμενη χρονιά επικρατώντας στον τελικό του Dale Ellis (Seattle SuperSonics) 17-15. Η τελευταία δίχρωμη μπάλα ήταν αυτή που του έδωσε τη νίκη την οποία πανηγύρισε πριν καν φτάσει το σου του στο καλάθι.
Αφήστε μια απάντηση