Στο NBA ένας συνηθισμένος καλός rookie δείχνει τις δυνατότητες του και αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον. Στην περίπτωση του Ben Simmons όμως, εκτός από αυτό, είδαμε πράγματα που είχαν να συμβούν πάρα πολλά χρόνια κάτι που, από ότι φάνηκε, έκανε την διαφορά υπέρ του στην μάχη με τον Donovan Mitchell των Utah Jazz για το βραβείο του rookie της χρονιάς.

Στο ξεκίνημα της σεζόν δεν είχε αντίπαλο πάντως. Με τους 18 πόντους, τα 10 ριμπάουντ και τις 8 ασίστ που κατέγραψε η στατιστική του στην ήττα των Philadelphia 76ers από τους Toronto Raptors με 128-94 στις 21 Οκτωβρίου, έγινε ο πρώτος rookie μετά τον Oscar Robertson το 1960 με τουλάχιστον 10 πόντους, 10 ριμπάουντ και 5 ασίστ στα τρία πρώτα παιχνίδια της καριέρας του. Στην αμέσως επόμενη αναμέτρηση πέτυχε το πρώτο του triple-double (21 πόντοι, 12 ριμπάουντ, 10 ασίστ) και οδήγησε την ομάδα του στην πρώτη της νίκη βοηθώντας την να επικρατήσει των Detroit Pistons με 97-86. Έτσι αποτέλεσε τον τρίτο rookie μετά τον Robertson και τον Art Williams (1967) που κάνει τόσο γρήγορα triple-double.

Με 170 πόντους, 100 ριμπάουντ και 80 ασίστ στους 10 πρώτους αγώνες του έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του NBA που ξεκινάει μία σεζόν με τέτοια νούμερα. Κάπως έτσι μετά την ολοκλήρωση του πρώτου μήνα της κανονικής περιόδου έκανε τους πάντες να πιστεύουν πως ήταν ο μοναδικός υποψήφιος για το βραβείο του rookie της χρονιάς, αλλά από τα τέλη Νοεμβρίου προέκυψε ισχυρός ανταγωνιστής, αφού ο Mitchell άρχισε να φορτώνει ασταμάτητα με πόντους τα αντίπαλα καλάθια. Παρόλα αυτά ο Simmons συνέχισε στο ίδιο μοτίβο δείχνοντας ταυτόχρονα πως μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω στην επίθεση, καθώς τις δύο φορές που ξεπέρασε τους 30 πόντους οι Sixers κέρδισαν τους Washington Wizards 118-113 (είχε 31 πόντους, 18 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα και 2 κοψίματα) και τους Chicago Bulls 116-115 (είχε 32 πόντους, 11 ασίστ και 7 ριμπάουντ).

Τα δύο συνεχόμενα triple-double του κόντρα σε Indiana Pacers (10 πόντοι, 13 ριμπάουντ, 10 ασίστ) και New York Knicks (13 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 12 ασίστ) μέσα στον Μάρτιο τον έκαναν τον τρίτο rookie μετά τον Robertson και τον Magic Johnson (1980) με 1.000 πόντους, 500 ριμπάουντ και 500 ασίστ. Συνολικά ολοκλήρωσε την σεζόν με 12 triple-double που είναι τα περισσότερα για rookie μετά τα 26 του Robertson. Το τελευταίο μάλιστα ήταν στη νίκη επί των Cleveland Cavaliers με 132-130 όπου είχε 27 πόντους, 15 ριμπάουντ, 13 ασίστ και 4 κλεψίματα. Κατά άλλα έσπασε το ρεκόρ του Allen Iverson για τις περισσότερες ασίστ (567) από rookie των Sixers φτάνοντας τις 661 και συνέβαλε τα μέγιστα για να τελειώσουν την κανονική περίοδο με 16 συνεχόμενες νίκες (το μεγαλύτερο νικηφόρο σερί της ιστορίας τους) ώστε να τερματίσουν τρίτοι στην Ανατολή με ρεκόρ 52-30.

Αφού λοιπόν μετά από 81 παιχνίδια είχε μέσο όρο 15.8 πόντους, 8.1 ριμπάουντ, 8.2 ασίστ, 1.7 κλεψίματα και σχεδόν ένα κόψιμο μπήκε φουριόζος στα playoffs. Στο ντεμπούτο του στην postseason σκόραρε 17 πόντους, μοίρασε 14 ασίστ, πήρε 7 ριμπάουντ  και έκανε 2 κλεψίματα με την Philadelphia να κερδίζει 130-103 τους Miami Heat. Στον τέταρτο αγώνα της σειράς έγινε ο πρώτος rookie μετά τον Johnson που κάνει triple-double (είχε 17 πόντους, 13 ριμπάουντ και 10 ασίστ) στα playoffs και συνολικά ο πέμπτος στην ιστορία του NBA, αφού εκτός από τον Magic είχαν προηγηθεί ο Tom Gola (1956), ο Jerry Lucas (1964) και ο Kareem Abdul-Jabbar (1970).

Κάποια στιγμή ο Mitchell ξεκίνησε μια καμπάνια, που βασιζόταν στο γεγονός πως αυτή ήταν η δεύτερη χρονιά του Simmons στο NBA (έχασε ολόκληρη της πρώτη λόγω τραυματισμού) υποστηρίζοντας πως δεν ήταν κανονικός rookie, προκειμένου να ισχυροποιήσει την δική του υποψηφιότητα για το βραβείο. Αν και θα μπορούσαν να το μοιραστούν όπως είχε γίνει παλιότερα σε τρεις περιπτώσεις, εν μέρει είχε δίκιο, αφού ο Αυστραλός ήταν ένας rookie διαφορετικός από τους άλλους.