Banchero: Η επιστροφή του κλασικού Power Forward (vids)

Ύψος 2.08 μέτρα, βάρος 113 κιλά, παιχνίδι με πλάτη, σουτ από μέση απόσταση, έφεση στο ριμπάουντ, ιδανικό pick and roll και σκρίν που όταν ο αντίπαλος πέφτει επάνω του νομίζει πως συγκρούστηκε με τοίχο. Τι περιγράφουν όλα αυτά; Το παλιό καλό «4άρι» το οποίο στο σύγχρονο μπάσκετ ενσαρκώνει ο Paolo Banchero.

Πριν πούμε οτιδήποτε άλλο να ξεκαθαρίσουμε πως ο 19χρονος Power Forward που επελέγη από τους Orlando Magic στο νούμερο ένα του φετινού draft του NBA είναι γέννημα θρέμμα Αμερικανός με ιδιαίτερη πατρίδα το Seattle, αλλά στις διεθνείς διοργανώσεις εκπροσωπεί την Ιταλία από όπου κρατάει η οικογένεια του πατέρα του. Για την ακρίβεια ο προπάππους του ήταν αυτός που μετανάστευσε στις ΗΠΑ για να δουλέψει ως ανθρακωρύχος. Από τον πατέρα του, Mario Banchero, ο οποίος ως φοιτητής έπαιζε αμερικανικό ποδόσφαιρο κληρονόμησε το θηριώδες παρουσιαστικό του που παραπέμπει σε παίκτη NFL και από την μητέρα του Rhonda Smith, η οποία αποφοίτησε από το κολέγιο της Washington (περιοχή του Seattle) ως η πρώτη σκόρερ στην ιστορία της ομάδας (το ρεκόρ ανήκει πλέον στην Kelsey Plum που είναι η πρώτη σκόρερ στην ιστορία του γυναικείου μπάσκετ στο NCAA), προήλθαν τα μπασκετικά του γονίδια.

Ο νεαρός Paolo λοιπόν, αν και όλοι πίστευαν πως θα συνέχιζε την οικογενειακή παράδοση και θα έπαιζε στο κολέγιο της Washington, κατέφθασε πέρυσι το καλοκαίρι στο Duke ως ένας εκ των καλύτερων παικτών των αμερικανικών λυκείων. Η προοπτική να συνεργαστεί με τον Mike Krzyzewski και να τον βοηθήσει να κατακτήσει το πρωτάθλημα στην τελευταία του χρονιά στους πάγκους ήταν κάτι που τον εξιτάριζε. Εκτός αυτού είχε ως κίνητρο να βρεθεί σε ένα περιβάλλον με υψηλές απαιτήσεις και να δείξει πως μπορεί να ανταποκριθεί απόλυτα σε αυτές. Αυτό μάλιστα ήταν και το στοιχείο του χαρακτήρα του που τον έφερε στο νούμερο ένα του draft όπως θα δούμε παρακάτω.

Από τις πρώτες κιόλας εμφανίσεις του ο Bachero αποτέλεσε σοβαρό πρόβλημα για κάθε αντίπαλο του Duke μέσα στην ρακέτα. Όχι μόνο λόγω της δύναμης και της εκρηκτικότητας του, αλλά επειδή επέδειξε ένα πληρέστατο επιθετικό ρεπερτόριο. Αν έπαιρνε τη μπάλα με πλάτη στο καλάθι μπορούσε να νικήσει όποιον τον μάρκαρε με την ακαταμάχητη reverse ντρίμπλα του που εξελίχτηκε σε σήμα κατατεθέν του ή με την παραλλαγή αυτής της κίνησης που κατέληγε σε fade away σουτ. Όταν πάλι έπαιζε με πρόσωπο έβαζε τη μπάλα στο παρκέ μετά από συνεχείς προσποιήσεις και δημιουργούσε τον χώρο που χρειαζόταν για να εκτελέσει από μέση απόσταση.

Περί συνεργασιών είτε ρόλαρε προς τα μέσα είτε προς τα έξω ήταν μόνιμη απειλή για το αντίπαλο καλάθι, ειδικά από τη στιγμή που αποδείχτηκε αξιόπιστος σουτέρ τριών πόντων. Ο έξοχος χειρισμός της μπάλας για τα «κυβικά» του (υπήρχαν στιγμές που χόρευε τον προσωπικό του αντίπαλο με ποικιλία από ντρίπλες στο ένας εναντίον ενός) και το καλό του σουτ τον έκαναν τον πιο ολοκληρωμένο την δεδομένη στιγμή από τους τρεις παίκτες που ήταν υποψήφιοι για πρώτη επιλογή στο draft του NBA (ο Chet Holmgren του Gonzaga και ο Jabari Smith του Auburn ήταν οι άλλοι δύο). Εκτός αυτού είχε τα καλύτερα νούμερα, ενώ οδήγησε την ομάδα του στο Final 4 του March Madness.

Ήταν ο πρώτος σκόρερ του Duke με 17.2 πόντους ανά αγώνα, ο πρώτος του ριμπάουντερ με 7.8, σούταρε με 47.8% (33.8% στα τρίποντα) και φανέρωσε και τις δημιουργικές ικανότητες του όντας δεύτερος σε ασίστ ανάμεσα στους συμπαίκτες του με 124 (3.2 μέσο όρο). Όσο για την άμυνα, «βράχος». Δεν μπορούσε να τον σπρώξει κανείς και όταν επιτιθόταν στην μπάλα για να κλέψει (1.1 κλεψίματα) έμοιαζε με οδοστρωτήρα γιατί ισοπέδωνε τους πάντες στον διάβα του προκειμένου να την αρπάξει και να ξεχυθεί για κάρφωμα στον αιφνιδιασμό. Κάπως έτσι γινόταν επικίνδυνος και όταν δεν σκόραρε με αποκορύφωμα τη νίκη (88-79) επί του Syracuse στις 10 Μαρτίου όταν η στατιστική του είχε καταγράψει 10 πόντους, 10 ριμπάουντ, 7 ασίστ και 5 κλεψίματα.

Δυο βδομάδες νωρίτερα δε και συγκεκριμένα στις 26 Φεβρουαρίου ο Banchero είχε σκοράρει 21 πόντους με 4/7 τρίποντα και είχε μοιράσει 9 ασίστ προκειμένου η ομάδα του να κερδίσει το Syracuse 97-72. Σε άλλες γεμάτες εμφανίσεις του είχε 12 πόντους, 7 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 3 κλεψίματα στο 103-62 επί του South Carlonia στις 14 Δεκεμβρίου και 28 πόντους, 8 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 2 κλεψίματα στο 107-81 επί του Citadel στις 22 Νοεμβρίου. Στον δρόμο για το Final 4 μέτρησε κατά μέσο όρο 18.5 πόντους, 7 ριμπάουντ, 3.8 ασίστ, 1.3 κλεψίματα και 1 κόψιμο και στον ημιτελικό ήταν ο κορυφαίος παίκτης του Duke στην ήττα από το North Carolina έχοντας 20 πόντους, 10 ριμπάουντ και 2 κοψίματα.

Μετά την ολοκλήρωση της σεζόν οι προβλέψεις για το draft τον ήθελαν στο νούμερο τρία ως επιλογή των Houston Rockets. Οι Magic όταν έμαθαν πως θα διαλέξουν πρώτοι προσανατολίζονταν στο να πάρουν τον Holmgren ή τον Smith και είχαν καταλήξει στον δεύτερο μέχρι και λίγες μέρες πριν από την διαδικασία. Βλέπετε όσο περνούσε ο καιρός καταλάβαιναν όλο και περισσότερο πως όσο ταλαντούχοι και αν είναι αυτοί οι δύο δεν θα ήταν σε θέση να τους βοηθήσουν άμεσα. Αντίθετα ο Banchero είχε αποδείξει τόσο με την παρουσία του στο NCAA όσο και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις που είχε με τους ανθρώπους τους πως είναι έτοιμος για το NBA.

Με έναν πάρα πολύ νεανικό κορμό που περιλαμβάνει τους Cole Anthony (22 ετών, νούμερο 15 στο draft του 2020), Jalen Suggs (21 ετών, νούμερο πέντε στο draft του 2021), Franz Wagner (20 ετών, νούμερο οκτώ στο draft του 2021), Wendell Carter (23 ετών, νούμερο εφτά στο draft του 2018), Jonathan Isaac (24 ετών, νούμερο έξι στο draft του 2017), Mo Bamba (24 ετών, νούμερο έξι στο draft του 2018) και Markelle Fultz (24 ετών, νούμερο ένα στο draft του 2017) το Orlando κατέληξε στο συμπέρασμα πως θα ήταν καλύτερα να πάρει έναν παίκτη που δεν θα χρειαζόταν πολύ χρόνο ώστε να αναπτύξει τις ικανότητες του. Ο Banchero όχι μόνο πληρούσε τις προϋποθέσεις, αλλά τους έπεισε πως είναι ο άνθρωπος τους με τα λεγόμενα του.

Η έντονη επιθυμία του να επωμιστεί τις προσδοκίες που επιφέρει η επιλογή στο νούμερο ένα του draft του NBA και η θέληση του να τις δικαιώσει με το που πατήσει στο παρκέ έκαναν τους Magic να αλλάξουν τα πλάνα τους την τελευταία στιγμή πιστεύοντας πως βρήκαν το κομμάτι που παζλ με το οποίο θα ταιριάξουν τα υπόλοιπα που έχουν στην κατοχή τους. Με άλλα λόγια ο Banchero ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να τους επιτρέψει να κάνουν πιο γοργά βήματα προόδου και να επιταχύνουν το rebuilding που ξεκίνησαν την τελευταία διετία.