Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Atlanta το 1996 συντελέστηκε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του ποδοσφαίρου, καθώς η Νιγηρία οδηγούμενη από την κορυφαία γενιά παικτών που έχει βγάλει ποτέ έφτασε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου κερδίζοντας στον ημιτελικό την Βραζιλία και στον τελικό την Αργεντινή που είχαν παραταχτεί με μερικά από τα μεγαλύτερα αστέρια τους.
Το ποδόσφαιρο βρίσκεται στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων από το 1900 και επίσημα από το 1908 (σ.σ. το 1900 στο Παρίσι και το 1904 στο St. Louis η ΔΟΕ το είχε συμπεριλάβει δοκιμαστικά και δεν είχε απονείμει μετάλλια), αλλά η ποδοσφαιρική Ολυμπιάδα δεν είχε ποτέ ανάλογη σημασία για τις εθνικές ομάδες με τις άλλες διεθνείς διοργανώσεις. Το 1996 όμως οι Αμερικανοί που δύο χρόνια πριν είχαν διοργανώσει ένα αλησμόνητο World Cup (το μόνο που έχει γίνει στις ΗΠΑ) ήθελαν να συνεχιστεί η εξάπλωση του αθλήματος στην χώρα τους και με την βοήθεια της FIFA θέλησαν να αναβαθμίσουν το Ολυμπιακό τουρνουά του ποδοσφαίρου.
Η συμμετοχή της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Βραζιλίας και της Αργεντινής αποτελούσε ούτως ή άλλως πόλο έλξης και από την στιγμή που στα ρόστερ τους υπήρχαν αρκετά γνωστά ονόματα της εποχής το κοινό αναμενόταν να παρακολουθήσει σπουδαίο θέαμα. Οι Βραζιλιάνοι μεταξύ άλλων είχαν πάρει μαζί τους στην Atlanta τον Ronaldo που εκείνο το καλοκαίρι μεταπήδησε από την PSV Eindhoven στην Barcelona, τον Roberto Carlos που είχε πάει από την Inter στην Real Madrid, τον Rivaldo που μετακόμισε από την Palmeiras στην Deportivo La Coruna παρέα με τον Flavio Conceicao, τον Savio που έναν χρόνο μετά έκανε μεταγραφή στην Real Madrid, τον Ze Elias που μόλις είχε αποκτηθεί από την Leverkusen, τον Juninho Paulista που ήδη αγωνιζόταν στην Premier League με την φανέλα της Middlesbrough, τον Aldair (Roma) που ήταν ο καλύτερος αμυντικός τους στο World Cup του 1994 και τον Bebeto (Deportivo de La Coruna) που τότε αποτελούσε τον σπουδαιότερο παίκτη τους μετά τον Romario.
Οι Αργεντινοί παρέταξαν κι αυτοί τη νέα γενιά τους συνοδευόμενη από μερικά εξέχοντα μέλη της βασικής τους ομάδας. Ο Diego Simeone (Atletico Madrid) με τον Roberto Sensini (Parma) είχαν δίπλα τους τον Javier Zanetti που μόλις είχε ολοκληρώσει την πρώτη του σεζόν στην Inter, τον Hernan Crespo που είχε πάρει μεταγραφή από την River Plate (κατέκτησε το Copa Libertadores το 1996) στην Parma, τον Ariel Ortega που επίσης είχε αφήσει την River αλλά με προορισμό την Valencia για να συναντήσει εκεί τον Claudio Lopez που είχε καταφθάσει από την Racing Club, τον Roberto Ayala που έφυγε από την River έναν χρόνο πριν για να αγωνιστεί στη Napoli, τον Matias Almeyda που ήταν ένας ακόμα παίκτης της River που πήγε στην Ευρώπη για να παίξει στην Sevilla, ενώ στην σύνθεση τους υπήρχαν ακόμα ονόματα όπως ο Marcelo Gallardo (River Plate) και ο Jose Chamot (Lazio) που ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας των ανδρών (σ.σ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες συμμετέχουν οι εθνικές ομάδες Under-23 έχοντας το δικαίωμα να προσθέσουν στο ρόστερ τους τρεις παίκτες μεγαλύτερης ηλικίας).
Έτσι όλα έδειχναν πως οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι θα κονταροχτυπηθούν στον τελικό για το χρυσό μετάλλιο προς τέρψιν του κοινού, όμως προέκυψε η Νιγηρία. Οι Σούπερ Αετοί όπως είναι το παρατσούκλι των Νιγηριανών διένυαν την καλύτερη περίοδο της ιστορίας τους. Το 1994 στην πρώτη τους συμμετοχή στην διοργάνωση είχαν αποτελέσει μία από τις εκπλήξεις του World Cup φτάνοντας ως την φάση των «16», νωρίτερα μέσα στην χρονιά είχαν κατακτήσει το Copa Africa, το 1993 είχαν πάρει το World Cup Under-17 (σ.σ. η Νιγηρία είναι η πολυνίκης του θεσμού με πέντε κατακτήσεις) και το ’96 έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κέρδισαν 1-0 την Ουγγαρία, 2-0 την Ιαπωνία με αυτογκόλ στο 83′ και πέναλτι στο 90′ και παρά την ήττα από την Βραζιλία με 1-0 πέρασαν στα προημιτελικά.
Από εκεί και πέρα παρουσίασαν ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο οδηγούμενοι από τον πρωταθλητή Ευρώπης με τον Ajax το 1995 Nwankwo Kanu (επιθετικός) που αμέσως μετά φόρεσε την φανέλα της Inter, τον κορυφαίο Αφρικανό ποδοσφαιριστή για το 1994 Emmanuel Amunike (μεσοεπιθετικός) ο οποίος πήρε μεταγραφή από την Sporting Lisbon για την Barcelona, τον Daniel Amokachi (επιθετικός) που ύστερα από το World Cup του ’94 μεταπήδησε από την Brugge στην Everton και τους πρωταγωνιστές της πορείας έως την φάση των «16» στο World Cup του 1998. Τον Taribo West (κεντρικός αμυντικός) που προερχόταν από double στην Γαλλία με την Auxerre και έναν χρόνο μετά πήγε στην Inter, τον 17χρονο τότε Celestine Babayaro (αριστερός μπακ) που το καλοκαίρι του ’97 άφησε την Anderlecht για την Chelsea, τον Tijani Babangida (μεσοεπιθετικός) που ότι είχε αποκτηθεί από τον Ajax, τον αρχηγό της παγκόσμιας πρωταθλήτριας του 1993 και πρώτο σκόρερ του World Cup Under-17 Wilson Oruma (μέσος) και μια σπουδαία τριάδα.
Την συνέθεταν ο Sunday Oliseh (μέσος) που μετά την Κολωνία αγωνίστηκε κατά σειρά σε Ajax, Juventus και Dortmund, ο Jay-Jay Okocha (επιτελικός μέσος) που από την Eintracht Frankfurt βρέθηκε στην Fenerbahce και από εκεί στην Paris Saint-Germain και ο Victor Ikpeba (επιθετικός) που το 1997 βοήθησε την Monaco να φτάσει στην κατάκτηση του Γαλλικού Πρωταθλήματος και αναδείχτηκε κορυφαίος Αφρικανός για να παίξει και αυτός αργότερα στην Dortmund. Οι τρεις τους είχαν συμπεριληφθεί στην αποστολή στο World Cup του 1994 και μάλιστα ο Oliseh ήταν βασικός σε όλα τα παιχνίδια, ενώ ο Okocha έκανε δύο εμφανίσεις ως αλλαγή. Ο Amunike με τον Amokachi ήταν εκ των μεγάλων πρωταγωνιστών στις ΗΠΑ όπως και ο Uche Okechukwu (κεντρικός αμυντικός) που ήταν ο τρίτος παίκτης της Νιγηρίας πάνω από 23 ετών στην Atlanta και εκτός από τον Oruma την Under-17 του ’93 εκπροσωπούσαν ακόμα ο Kanu και ο Babayaro.
Συνδυάζοντας λοιπόν πρόσωπα από τις καλύτερες ομάδες που είχε ποτέ η Νιγηρία στους νοκ άουτ αγώνες άρχισε να κάνει την μία έκπληξη πίσω από την άλλη. Στους «8» απέκλεισε 2-0 το Μεξικό χάρη στα τέρματα του Okocha και του Babayaro που σφράγισε την πρόκριση έξι λεπτά πριν τη λήξη και στα ημιτελικά πέτυχε μια απίστευτη ανατροπή απέναντι στην Βραζιλία. Στην πρώτη κιόλας φάση της αναμέτρησης ο Flavio Conceicao άνοιξε το σκορ με απευθείας κτύπημα φάουλ και παρά το αυτογκόλ του Roberto Carlos οι Βραζιλιάνοι δεν πτοήθηκαν. Ο Bebeto τους έδωσε ξανά το προβάδισμα και στο 38′ o Conceicao σκόραρε πάλι για να κάνει το 3-1. Η Selecao θεωρητικά βρισκόταν ήδη στον τελικό. Με λιγότερα από 15 λεπτά να απομένουν για την ολοκλήρωση του αγώνα το σκορ παρέμενε αναλλοίωτο μέχρι που ο Ikpeba μείωσε σε 3-2 στο 78′. Στο 90′ όμως ο Kanu κατάφερε να ισοφαρίσει και να στείλει το παιχνίδι στην παράταση για να εξελιχτεί στον απόλυτο πρωταγωνιστή του.
Βλέπετε ήταν αυτός που στο 94′ έβαλε το «χρυσό» γκολ (σ.σ. με τους τότε κανονισμούς η πρώτη ομάδα που σκόραρε στην παράταση κέρδιζε το παιχνίδι) και έδωσε τη νίκη στη Νιγηρία με 4-3. Ακόμα και έτσι στον τελικό το φαβορί ήταν η Αργεντινή που είχε αποκλείσει κατά σειρά Ισπανία (4-0) και Πορτογαλία (2-0) και χρειάστηκε μόλις τρία λεπτά αγώνα για να βρεθεί μπροστά από το γκολ του Claudio Lopez. Η Νιγηρία ισοφάρισε στο 28′ με την κεφαλιά του Babayaro, αλλά βρέθηκε ξανά πίσω από το εύστοχο κτύπημα πέναλτι του Crespo στο 50′. Από εκεί και πέρα ανέλαβαν δράση οι μουντιαλικοί της άσοι. Ο Amokachi έκανε το 2-2 στο 74′ και ο Amunike στο 90′ την ανέβασε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Όλη η άμυνα των Αργεντινών τραβήχτηκε για να τον βγάλει offside, όμως από την στιγμή που ο επόπτης δεν σήκωσε το σημαιάκι του βρέθηκε μόνος του με τον τερματοφύλακα και δεν του χαρίστηκε διαμορφώνοντας το τελικό 3-2.
Λόγω των σπουδαίων κατορθωμάτων της αυτή η ομάδα της Νιγηρίας ονομάστηκε Dream Team, αφού τότε το συγκεκριμένο προσωνύμιο ήταν της μόδας και έχει καθιερωθεί από την εθνική ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 όταν οι Αμερικανοί παρατάχθηκαν για πρώτή φορά με παίκτες από το NBA έχοντας ορισμένα από τα μεγαλύτερα ονόματα όλων των εποχών. Η Νιγηρία μπορεί να μην εκμηδένισε τον ανταγωνισμό όπως έκανε η αυθεντική Dream Team στο μπάσκετ, όμως θριάμβευσε στο πιο ισχυρό ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό τουρνουά που έχει γίνει ποτέ, αποτελεί την μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία της διοργάνωσης και είναι ίσως η μόνη χρυσή ολυμπιονίκης που μνημονεύεται όταν γίνεται κουβέντα για τις εθνικές ομάδες που σημάδεψαν το ποδόσφαιρο.
Αφήστε μια απάντηση