Το 1995 όλοι οι σταρ του NBA υποκλίθηκαν στον Olajuwon (vids)

Σε μια ανέλπιστη αλλά συνάμα πέρα για πέρα εντυπωσιακή πορεία που έμεινε στην ιστορία ο Hakeem Olajuwon το 1995 κατατρόπωσε κατά σειρά στα playoffs Karl Malone, Charles Barkley, David Robinson και Shaquille O’Neal για να οδηγήσει τους Houston Rockets στην κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου πρωταθλήματος τους.

Η προσωρινή αποχώρηση του Michael Jordan από την ενεργό δράση μετά το πρώτο three-peat των Chicago Bulls το 1993 άλλαξε άρδην το σκηνικό στο NBA. Οι ψηλοί έγιναν οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού και μέσα στην επόμενη διετία ολοένα και περισσότερες ομάδες απέκτησαν βλέψεις για τίτλο. Οι New York Knicks του Patrick Ewing και οι Phoenix Suns του Barkley (MVP της κανονικής περιόδου το ’93), που ήταν οι ομάδες με τα καλύτερα ρεκόρ σε Ανατολή και Δύση την προηγούμενη χρονιά και είχαν ηττηθεί από τους Bulls στους τελικούς της Ανατολής και στους τελικούς του NBA αντίστοιχα, ήταν τα φαβορί για το πρωτάθλημα το 1994. Παρόλα αυτά η τρομερή σεζόν που έκανε ο Olajuwon, ο οποίος με μέσο όρο 27.3 πόντους, 11.9 ριμπάουντ και 3.7 κοψίματα αναδείχτηκε MVP της κανονικής περιόδου και αμυντικός της χρόνιας (σ.σ. είχε πάρει το βραβείο και το 1993), έφερε στην κορυφή τους Rockets.

Με τον center του να είναι ακόμα καλύτερος στα playoffs, όπου είχε 29.8 πόντους, 11.9 ριμπάουντ, 4.6 ασίστ και 4.1 κοψίματα, το Houston απέκλεισε τους Suns με 4-3 στον δεύτερο γύρο παρότι έχασε τα δύο πρώτα παιχνίδια στο γήπεδο του και στους τελικούς επικράτησε επίσης με 4-3 των Knicks χάρη σε 26.9 πόντους, 9.1 ριμπάουντ και 3.9 κοψίματα από τον Olajuwon που ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης της σειράς. Το 1995 όμως ο ανταγωνισμός αυξήθηκε κατακόρυφα και στην κανονική περίοδο οι Rockets δεν έδειχναν ικανοί να υπερασπιστούν τον τίτλο του πρωταθλητή, καθώς τερμάτισαν έκτοι στην Δύση πίσω από τους San Antonio Spurs (62-20) του Robinson, τους Utah Jazz (60-22) του Malone, τους Suns (59-23), τους Seattle SuperSonics (57-25) και τους Los Angeles Lakers (48-34) με ρεκόρ 47-35 κάνοντας 11 νίκες λιγότερες σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν.

Κι όμως κατάφεραν να γίνουν η μόνη ομάδα στην ιστορία του NBA που παίρνει το πρωτάθλημα έχοντας μειονέκτημα έδρας σε όλες τις φάσεις της postseason. Για να γίνει αυτό ο Olajuwon έπρεπε να επικρατήσει στην προσωπική του μονομαχία με τους κυρίους που αναφέραμε στον πρόλογο, αφού όλοι βρέθηκαν στον δρόμο του Houston και μιλάμε για μία χρονιά που ο Robinson ήταν ο MVP της κανονικής περιόδου, οι O’Neal (29.3 πόντοι), Olajuwon (27.8 πόντοι), Robinson (27.6 πόντοι) και Malone (26.7 πόντοι) αποτελούσαν τους τέσσερις πρώτους σκόρερ του NBA, ενώ ο Shaq με τον τον «ταχυδρόμο» ακολούθησαν τον «Ναύαρχο» στην ψηφοφορία για το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη. Οι αναμετρήσεις που έγιναν λοιπόν ήταν επικές και οι Rockets χρειάστηκε να κάνουν ουκ ολίγα μικρά θαύματα, αφού βρέθηκαν αρκετές φορές με την πλάτη στον τοίχο.

Από τον πρώτο κιόλας γύρο απέναντι στους Jazz τα προγνωστικά δεν τους έδιναν καμία τύχη. Αν και κέρδισαν τον δεύτερο αγώνα της σειράς με το εμφατικό 140-126 για να ισοφαρίσουν σε 1-1 (είχαν χάσει τον πρώτο 102-100 παρά τους 45 πόντους του Olajuwon), ηττήθηκαν 95-82 στο γήπεδο τους στον τρίτο δεχόμενοι 32 πόντους από τον Malone που είχε ακόμα 19 ριμπάουντ και 5 ασίστ. Με άλλη μία ήττα θα πήγαιναν διακοπές και έτσι ο Olajuwon (40 πόντοι) μαζί με τον Clyde Drexler (41 πόντοι, 9 ριμπάουντ, 6 ασίστ) φρόντισαν να γίνει το 2-2 με σκορ 123-106. Στον πρώτο γύρο τότε η πρόκριση κρινόταν στις τρεις νίκες, οπότε το 5ο παιχνίδι στην Utah θα ήταν και το τελευταίο. Ο Malone έβαλε 35 πόντους, όμως ο Olajuwon (33 πόντοι, 10 ριμπάουντ) είδε πάλι τον Drexler (31 πόντοι, 10 ριμπάουντ) να στέκεται επάξια στο πλευρό του και το Houston επικράτησε 95-91.

Η πρώτη έκπληξη ήταν γεγονός. Οι Suns όμως περίμεναν τους Rockets στον δεύτερο γύρο με άγριες διαθέσεις θέλοντας να πάρουν ρεβάνς για τον αποκλεισμό της προηγούμενης χρονιάς κάτι που φάνηκε στις δύο πρώτες αναμετρήσεις της σειράς. Κέρδισαν 130-108 και 118-94 και έκαναν τους πάντες να αναρτιούνται πως θα μπορέσει το Houston να αντισταθεί από εκεί και πέρα. Η απάντηση ήρθε με το 118-85 στον τρίτο αγώνα και τους 36 πόντους του Olajuwon, αλλά η παρέα του Barkley επέστρεψε στο Phoenix έχοντας προβάδισμα 3-1. Βλέπετε αν και δέχτηκε 38 πόντους από τον Olajuwon χάρη στους 43 του Kevin Johnson επικράτησε 114-110 στην 4η αναμέτρηση. Έτσι οι Suns ετοιμάζονταν να πάρουν πανηγυρικά το αίμα τους πίσω, κάτι που όμως δεν συνέβη ποτέ.

Με 31 πόντους και 16 ριμπάουντ από τον Olajuwon οι Rockets κέρδισαν τον 5ο αγώνα 103-97 στην παράταση και γύρισαν στο Τέξας για να κάνουν το 3-3. Αν και ο Barkley (34 πόντοι, 14 ριμπάουντ) τον κόντραρε στα ίσα οι 30 πόντοι, οι 10 ασίστ και τα 5 κοψίματα του αρκούσαν για να επικρατήσουν 116-103 και να πάνε ξανά στην Αριζόνα για έναν ακόμα τελικό. Αυτό ακριβώς ήταν ο 7ος αγώνας. Ο Johnson έβαλε 43 πόντους και ο «Sir Charles» μάζεψε 23 ριμπάουντ, όμως το Houston έμεινε και πάλι όρθιο. Ο Olajuwon με τον Drexler σημείωσαν από 29 πόντους και ο Mario Elie με το τρίποντο που έμεινε στην ιστορία με την ονομασία «The Kiss of Death», έδωσε στους Suns την χαριστική βολή κάνοντας το 115-112 (τελικό σκορ 115-114) 7.1 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη.

Η συνάντηση του Olajuwon με τον Robinson στους τελικούς της Δύσης ήταν η κόντρα της χρονιάς για το 1995. Η αναμέτρηση ανάμεσα στους MVP των δύο τελευταίων ετών ήταν φαντασμαγορική, είχε αναπάντεχη εξέλιξη καθότι η σειρά έπρεπε να φτάσει στο έκτο παιχνίδι για να κερδίσει μία από τις δύο ομάδες στην έδρα της και πάνω απ’ όλα ανέδειξε το μεγαλείο του Olajuwon. Οι Rockets πήραν τους δύο πρώτους αγώνες στο San Antonio με 94-93 και 106-96 και ο center τους, αφού έδειξε την ποιότητα του στον πρώτο (27 πόντοι, 8 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 5 κοψίματα), στον δεύτερο πέρασε σε άλλο επίπεδο. Ο Robinson (32 πόντοι, 12 ριμπάουντ) έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να τον σταματήσει, αλλά όπως παραδέχτηκε ήταν αδύνατον. Ο Olajuwon σκόραρε 41 πόντους, μάζεψε 16 ριμπάουντ, έκανε 3 κλεψίματα και 2 κοψίματα στην αναμέτρηση που ο «Ναύαρχος» παρέλαβε το βραβείο του MVP και τον φιλοδώρησε με το απόλυτο «Dream Shake».

Συνέχισε με 43 πόντους, 11 ριμπάουντ και 5 κοψίματα, όμως οι Spurs επικράτησαν 107-102 και πήραν και το δεύτερο παιχνίδι στο Houston με 103-81 για να ισοφαρίσουν 2-2. Η αντίδραση του Olajuwon ήταν το κάτι άλλο. Η στατιστική του κατέγραψε 42 πόντους, 9 ριμπάουντ, 8 ασίστ και 5 κοψίματα και οι Rockets κέρδισαν πάλι στο Alamodome (το τότε γήπεδο των Spurs) κάνοντας το 3-2 με σκορ 111-90. Με μία νίκη να τους χωρίζει από την επιστροφή στους τελικούς ο Olajuwon τελείωσε την δουλειά με ακόμα μία μεγαλοπρεή εμφάνιση. Έβαλε 39 πόντους, πήρε 17 ριμπάουντ, μοίρασε 5 τάπες και εξαφάνισε τον Robinson (19 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 4 κλεψίματα) δίνοντας τους την πρόκριση με 100-95.

Στην μάχη για την κατάκτηση του πρωταθλήματος αυτή την φορά αντίπαλοι τους ήταν οι Orlando Magic. Οδηγούμενοι από τον 23χρονο τότε Shaquille O’Neal είχαν το καλύτερο ρεκόρ (57-25) στην Ανατολή, ήταν η πιο θεαματική ομάδα του NBA και παρά το νεαρό της ηλικίας τους (κανένας από τους βασικούς τους δεν είχε τριανταρίσει ακόμα) έμοιαζαν έτοιμοι για την κορυφή. Στο παρκέ πάλι αποδείχτηκε πως δεν ήταν. Στον πρώτο αγώνα της σειράς ο Shaq (26 πόντοι, 16 ριμπάουντ, 9 ασίστ, 3 κοψίματα) ήταν κυρίαρχος, αλλά ο Nick Anderson αστόχησε σε τέσσερις συνεχόμενες βολές και η αναμέτρηση οδηγήθηκε στην παράταση, όπου ο Olajuwon (31 πόντοι, 7 ασίστ, 6 ριμπάουντ, 4 κοψίματα, 2 κλεψίματα) πέτυχε το νικητήριο καλάθι 0.3 δευτερόλεπτα πριν από την λήξη. Οι Rockets κέρδισαν 120-118 και στην συνέχεια «σκούπισαν» τους Magic.

Με 34 πόντους, 11 ριμπάουντ και 4 κοψίματα από τον Olajuwon έφτασαν στο 2-0 επικρατώντας 117-106 παρά τους 33 πόντους, τα 12 ριμπάουντ και τις 7 ασίστ του O’Neal που αντιστάθηκε και στον τρίτο αγώνα. Σκόραρε 28 πόντους, πήρε 10 ριμπάουντ, έδωσε 6 ασίστ και έκανε 3 κοψίματα, αλλά το Houston κέρδισε 106-103 με 31 πόντους, 14 ριμπάουντ και 7 ασίστ του Olajuwon. Το 4ο παιχνίδι αποτελούσε πλέον τυπική διαδικασία. Χάρη σε 35 πόντους, 15 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 3 κλεψίματα από τα χέρια του οι Rockets επικράτησαν 113-101 και πήραν το πρωτάθλημα με 4-0 με τον προπονητή τους Rudy Tomjanovich να σφραγίζει αυτή την απίθανη σεζόν με την ατάκα: «Don’t ever underestimate the heart of a Champion».

Αυτό βέβαια δεν ίσχυε μόνο για τον Olajuwon που αναδείχτηκε MVP των τελικών, αλλά και για τους συμπαίκτες του. Εκτός από τον Drexler που ήταν σταρ και είχε αποκτηθεί στα μέσα της σεζόν από τους Portland Trail Blazers ανεβάζοντας κι άλλο το επίπεδο τους, εκείνοι οι Rockets ήταν μια ομάδα με πολλές ποιοτικές λύσεις και παίκτες που πραγματοποίησαν μεγάλες εμφανίσεις στα playoffs αποδίδοντας σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με το πρωτάθλημα του ’94. Ο Kenny Smith σημείωσε 32 πόντους με 7/8 τρίποντα και μοίρασε 9 ασίστ στη νίκη επί των Jazz στον δεύτερο αγώνα του πρώτου γύρου και στο πρώτο παιχνίδι με τους Magic έκανε ρεκόρ για τότε στους τελικούς με 7/8 τρίποντα, βάζοντας και αυτό που οδήγησε το παιχνίδι στην παράταση. Στην ίδια αναμέτρηση ο Elie είχε συνεισφέρει με 18 πόντους και στον 4ο αγώνα της σειράς σταμάτησε στους 22 έχοντας και 4 κλεψίματα.

Ο Sam Cassell ερχόμενος από τον πάγκο είχε 30 πόντους, 12 ασίστ και 3 κλεψίματα στον 5ο αγώνα με τους Spurs και 31 με 4/6 τρίποντα στον δεύτερο με τους Magic, ενώ ο Robert Horry που στην κανονική περίοδο είχε μέσο όρο 10.2 πόντους βελτιώθηκε θεαματικά. Είχε 21 πόντους με 3/6 τρίποντα στο δεύτερο παιχνίδι με την Utah, 21 με 5/9 στο δεύτερο με το San Antonio, 22 με 6/11 στο έκτο και στους τελικούς τα έδωσε όλα. Στον πρώτο αγώνα φόρτωσε το καλάθι του Orlando με 19 πόντους, ενώ έκανε ακόμα 5 κοψίματα και 3 κλεψίματα, στον 3ο είχε 20 πόντους, 9 ριμπάουντ και 2 τάπες και στον 4ο έκανε φινάλε με 21 πόντους, 4/9 τρίποντα, 13 ριμπάουντ και 5 ασίστ.

Το 1995 λοιπόν όλοι οι σταρ του NBA υποκλίθηκαν στον Olajuwon και ταυτόχρονα οι ομάδες τους σε ένα αξιοθαύμαστο σύνολο που πορεία σαν την δική του δεν έχουμε ξαναδεί.