Όταν η Milan ψάχνει γκολτζή (vids)

Κάθε φορά που η Milan επιχειρεί να επανέλθει στο προσκήνιο αναγάγει σε προτεραιότητα της την ανεύρεση του παίκτη που θα κάνει άμεσα την διαφορά με τα γκολ του και για τη νέα σεζόν θα αναθέσει αυτή την αποστολή στον Gonzalo Higuain. Το όνομα του Αργεντινού είναι το πιο πρόσφατο σε μια μεγάλη λίστα επιθετικών, που αποκτήθηκαν γι’ αυτόν το σκοπό, η οποία περιλαμβάνει από ακριβές μεταγραφές μέχρι λύσεις ανάγκης.

Marco Van Basten

Με την Milan να τερματίζει 5η στην Serie A το 1987 και να σημειώνει μόλις 31 τέρματα σε 30 αγώνες ο Silvio Berlusconi, που μόλις είχε ολοκληρώσει την πρώτη του σεζόν ως ιδιοκτήτης των «rossoneri», έσπευσε να αποκτήσει τον πιο φορμαρισμένο επιθετικό των ευρωπαϊκών γηπέδων. Ο Ολλανδός ήταν ο πρώτος σκόρερ της Eredivisie επί τέσσερα συνεχόμενα χρόνια (1984, 1985, 1986, 1987), ενώ το 1986 είχε πάρει το χρυσό παπούτσι χάρη στα 37 τέρματα του και έφυγε από τον Ajax έχοντας σκοράρει 128 φορές σε 133 εμφανίσεις (συνολικά σε όλες τις διοργανώσεις είχε 152 γκολ σε 172 αγώνες).

Στα πέντε χρόνια που έπαιξε στη Milan πέτυχε 90 γκολ στο ιταλικό πρωτάθλημα του οποίου ήταν πρώτος σκόρερ το 1990 (19 γκολ) και το 1992 (25 γκολ), παραβίασε συνολικά 125 φορές την αντίπαλη εστία σε όλες τις διοργανώσεις, κέρδισε τρεις φορές την χρυσή μπάλα (1988, 1989, 1992) και ήταν ο πρώτος σκόρερ του Champions League  το 1989 (τότε λεγόταν ακόμα Κύπελλο Πρωταθλητριών) με 10 γκολ. Από πλευράς τίτλων την οδήγησε στην κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων (1988, 1992, 1993), δύο Champions League (1989, 1990), ενός UEFA Super Cup (1989) και δύο FIFA Club World Cup (1989, 1990) ή αλλιώς το τότε Intercontinental Cup.

Jean-Pierre Papin

Ο Berlusconi ήθελε να δημιουργήσει το απόλυτο επιθετικό δίδυμο και έτσι το καλοκαίρι του 1992 δαπάνησε το ποσό ρεκόρ για την εποχή των 22 εκατομμυρίων ευρώ σε σημερινή αξία για να αποκτήσει τον Papin από την Marseille. Όπως ο Van Basten έτσι και ο Γάλλος πριν μετακομίσει στο Μιλάνο ταλαιπωρούσε επί χρόνια τις αντίπαλες άμυνες στο πρωτάθλημα της χώρας του, όπου ήταν ο πρώτος σκόρερ από το 1988 μέχρι το 1992 σκοράροντας κατά σειρά 19, 22, 30, 23 και 27 φορές. Στη Milan όμως δεν έπιασε. Στις δύο σεζόν που έμεινε στην ομάδα σημείωσε μόνο 18 τέρματα στο ιταλικό πρωτάθλημα και συνολικά 31 σε όλες τις διοργανώσεις. Παρόλα αυτά συνέβαλε στην κατάκτηση του τίτλου το 1993 (πήρε το πρωτάθλημα και την επόμενη χρονιά) με 13 γκολ, αλλά και σε αυτήν του Champions League το 1994 με έξι.

George Weah-Roberto Baggio

Από πρωταθλήτρια το 1994 η Milan το 1995, παρότι έφτασε μέχρι τον τελικό στο Champions League, υποχώρησε στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας πίσω από Juventus, Lazio και Parma. Προκειμένου λοιπόν η ομάδα του να επιστρέψει στην κορυφή ο Berlusconi απευθύνθηκε στους δύο από τους τρεις τελευταίους κατόχους της χρυσής μπάλας. Τον Weah που από το 1995 αποτελεί τον μοναδικό Αφρικανό που έχει κερδίσει το συγκεκριμένο βραβείο και τον Baggio που την είχε πάρει το 1993.

Ο σημερινός πολιτικός ηγέτης της Λιβερίας ήταν ο πρώτος σκόρερ του Champions League το 1995 πετυχαίνοντας εφτά γκολ με την φανέλα της Paris Saint-Germain την οποία είχε αποκλείσει η Milan στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Στα περίπου πέντε χρόνια που αγωνίστηκε στους «rossoneri» ήταν ο κορυφαίος σκόρερ τους στις τρεις πρώτες σεζόν του στην ομάδα και σημειώνοντας 46 τέρματα (58 σε όλες τις διοργανώσεις) τους βοήθησε να πάρουν το πρωτάθλημα το 1996 και το 1999.

Ο Baggio πάλι προερχόταν από μία σεζόν κατά την οποία είχε αγωνιστεί μόνο σε 17 παιχνίδια στην Serie A λόγω τραυματισμού. Η Juventus τον ενημέρωσε πως δεν θα του έδινε καινούργιο συμβόλαιο εάν δεν δεχόταν σημαντική μείωση των οικονομικών αποδοχών του και από τη στιγμή που δεν συμφώνησε στην πρόταση της τον παραχώρησε στην Milan έναντι οκτώ εκατομμυρίων ευρώ σε σημερινά χρήματα. Αν και στο San Siro δεν έδειξε ποτέ τον παλιό καλό εαυτό του σε σταθερή βάση οι λίγες φορές που το έκανε ήταν αρκετές ώστε οι «rosonneri» να πάρουν το πρωτάθλημα. Σκόραρε 12 φορές σε δύο χρόνια και σε όλες τις διοργανώσεις πέτυχε συνολικά 19 τέρματα.

Patrick Kluivert

Από την κορυφή, απευθείας στον πάτο. Το 1997 η Milan τερμάτισε 11η στην Serie A και κόντεψε να υποβιβαστεί οπότε ο Berlusconi άρχισε να κάνει την μία μεταγραφή πίσω από την άλλη. Για την επίθεση διάλεξε τον παίκτη που είχε “πληγώσει” την ομάδα του πετυχαίνοντας το μοναδικό γκολ στον τελικό του Champions League το 1995. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Patrick Kluivert που μόλις είχε γίνει 21 ετών και εφόσον δεν τα βρήκε με τον Ajax για την επέκταση του συμβολαίου του πουλήθηκε σε φιλική τιμή στους «rossoneri».

Το κλίμα στην Ιταλία όμως δεν τον σήκωνε. Δεν έμοιαζε σε τίποτα με το παιδί θαύμα του ολλανδικού ποδοσφαίρου που λίγο πριν κλείσει τα 19 του είχε ολοκληρώσει την πρώτη του σεζόν στην Eredivisie πετυχαίνοντας 18 γκολ. Στην πρώτη και μοναδική σεζόν του στα ιταλικά γήπεδα βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα μόλις έξι φορές (εννιά σε όλες τις διοργανώσεις) και αμέσως μετά παραχωρήθηκε στην Barcelona.

Oliver Bierhoff

Αφού δεν είδε προκοπή με τον Kluivert, ο Berlusconi απέκτησε τον πρώτο σκόρερ του Campionato. Ο Γερμανός το 1998 είχε σκοράρει 27 φορές για λογαριασμό της Udinese την ίδια στιγμή που η Milan τερμάτιζε στην 10η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Χάρη στα 19 τέρματα του όμως το 1999 στέφτηκε ξανά πρωταθλήτρια. Βέβαια δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικός και τα επόμενα χρόνια, αφού στις τρεις σεζόν που έμεινε στο Μιλάνο σημείωσε 36 τέρματα στην Serie A και συνολικά 44 σε όλες τις διοργανώσεις.

Andriy Shevchenko

Όλες οι προηγούμενες λύσεις είχαν αποδειχτεί προσωρινές και έτσι το καλοκαίρι του 1999 ο Berlusconi αποφάσισε να δώσει 32 εκατομμύρια ευρώ σε σημερινά χρήματα (ποσό ρεκόρ για την εποχή) και να αποκτήσει τον Ουκρανό από την Dynamo Kyiv για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Άλλωστε μόλις τον είχε δει να οδηγεί την ομάδα του μέχρι τα ημιτελικά του Champions League αποκλείοντας στα προημιτελικά την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Real Madrid και να αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με οκτώ γκολ μαζί με τον Dwight York της Manchester United.

Ο Shevchenko (είναι ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία της Milan με 175 γκολ) τον δικαίωσε από την πρώτη κιόλας σεζόν του στη Milan, αφού ήταν ο πρώτος σκόρερ της Serie A το 2000 με 24 γκολ, ενώ την επόμενη χρονιά πέτυχε άλλα τόσα. Στα 24 σταμάτησε και το 2004 όταν ήταν και πάλι ο πρώτος σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος. Η πρώτη του θητεία στην ομάδα κράτησε μία εφταετία κατά την διάρκεια της οποίας σκόραρε 127 φορές και συνολικά 173 σε όλες τις διοργανώσεις (ήταν ο πρώτος σκόρερ του Champions League το 2006 με εννιά τέρματα). Τα γκολ του απέφεραν στους «rossoneri» ένα πρωτάθλημα (2004), ένα Champions League (2003 χρονιά που ο ίδιος κέρδισε την χρυσή μπάλα), ένα Coppa Italia (2003) και ένα UEFA Super Cup (2003).

Filippo Inzaghi

Για να έρθουν φυσικά νέες επιτυχίες για την Milan ο Shevchenko χρειαζόταν βοήθεια. Γι’ αυτό δύο χρόνια μετά την δική του άφιξη στο San Siro αποκτήθηκε ο «Pippo» από την Juventus έναντι 35 εκατομμυρίων ευρώ. Μετά από τέσσερα χρόνια και 89 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις στο Τορίνο ο Ιταλός έγραψε την δική του ξεχωριστή ιστορία στο Μιλάνο. Έμεινε στην ομάδα 11 χρόνια και παρότι σκόραρε μόνο 73 φορές στην Serie A κατάφερε να γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Milan στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις φτάνοντας τα 41 τέρματα. Συνολικά πέτυχε 126 γκολ με την φανέλα της και φυσικά τα δύο σημαντικότερα ήταν αυτά στο 2-1 επί της Liverpool στον τελικό του Champions League στην Αθήνα το 2007. Κατά τα άλλα πανηγύρισε ένα ακόμα Champions League (2003), δύο πρωταθλήματα (2003, 2011), ένα Coppa Italia (2003), δύο UEFA Super Cup (2003, 2007) και ένα FIFA Club World Cup (2007).

Alberto Gilardino

Εφόσον η απόδοση του Inzaghi δεν βρισκόταν σταθερά σε υψηλό επίπεδο η Milan αποφάσισε να ενισχύσει περαιτέρω την επιθετική της γραμμή το 2005 και έτσι έδωσε στην Parma 25 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσει τον παίκτη της χρονιάς για την Serie A. Ο Ιταλός επιθετικός επί δύο συνεχόμενες σεζόν είχε σταματήσει στα 23 τέρματα και έκανε πολύ καλή πρώτη χρονιά στους «rossoneri» σκοράροντας 17 φορές στο πρωτάθλημα. Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη, αφού στις τρεις σεζόν κατά τις οποίες φόρεσε την φανέλα τους σημείωσε συνολικά 44 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις.

Ricardo Oliveira-Ronaldo

Η πώληση του Shevchenko στην Chelsea το καλοκαίρι του 2006 ανάγκασε τη Milan να βγει στη γύρα για επιθετικό και επέλεξε ως αντικαταστάτη του τον Ricardo Oliveira. Για χάρη του έδωσε στην Betis 18 εκατομμύρια ευρώ και της παραχώρησε τον Ελβετό μέσο, Johann Vogel. Ο Βραζιλιάνος επιθετικός προ διετίας είχε κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του σημειώνοντας 22 γκολ στην La Liga, αλλά προτού πάει στο Μιλάνο είχε υποστεί τραυματισμό που τον ανάγκασε να χάσει σχεδόν όλη την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο. Στην Serie A τα βρήκε σκούρα και σκόραρε μόλις τρεις φορές σε 26 εμφανίσεις με αποτέλεσμα στο τέλος της σεζόν να γυρίσει στον Ισπανία για να παίξει στην Zaragoza.

Αφού ο Berlusconi είδε πως αυτή η κίνηση δεν του βγήκε τον Ιανουάριο του 2007 απέκτησε τον Ronaldo από την Real Madrid για μόλις οκτώ εκατομμύρια ευρώ. Αν και δεν ήταν στα καλύτερα του, το «φαινόμενο» έβαλε εφτά γκολ σε 14 αγώνες, αλλά ο τραυματισμός του στο γόνατο την επόμενη χρονιά του επέτρεψε να δώσει το “παρών” μόλις σε έξι παιχνίδια και να πετύχει δύο τέρματα.

Alexandre Pato

Στο πρόσωπο του η Milan έβλεπε το επόμενο μεγάλο αστέρι της και γι’ αυτό το 2007 είχε ξοδέψει 25 εκατομμύρια ευρώ για να τον πάρει από την Internacional όταν ήταν ακόμα 17 ετών. Το καλύτερο που μπόρεσε να κάνει ήταν μερικές “συμπαθητικές” σεζόν. Στα πέντε χρόνια που έμεινε στο Μιλάνο έβαλε 51 γκολ (τα 15 του 2009 ήταν η καλύτερη επίδοση) συνέβαλε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος με 14 τέρματα το 2011 και συνολικά σκόραρε 63 φορές σε όλες τις διοργανώσεις.

Marco Borriello-Klaas-Jan Huntelaar

Ψάχνοντας για μια σίγουρη λύση στην επίθεση η Milan το 2008 αγόρασε για περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ τον Borriello που μόλις είχε πετύχει 19 γκολ με την φανέλα της Genoa. Παρότι την πρώτη του χρονιά αγωνίστηκε ελάχιστα, το 2010 ήταν ο πρώτος σκόρερ των «rossoneri» στην Serie A με 14 τέρματα. Η έλευση του Zlatan Ibrahimovic και του Robinho όμως οδήγησε στην παραχώρηση του στην Roma. Το ίδιο συνέβη και με τον Huntelaar που αποκτήθηκε από την Real Madrid το 2009 έναντι 18 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά μετά από μόλις εφτά γκολ στην πρώτη του χρονιά στα ιταλικά γήπεδα πουλήθηκε στην Schalke.

Zlatan Ibrahimovic

Αφού είδε και απόειδε με τις προηγούμενες επιλογές του, ο Berlusconi το 2010 στράφηκε σε ένα σίγουρο «χαρτί» και έφερε στη Milan τον Σουηδό που ήθελε να φύγει από την Barcelona η οποία εισέπραξε 25 εκατομμύρια ευρώ για την παραχώρηση του. Τα 14 τέρματα του ήταν αρκετά για να την οδηγήσουν στην κορυφή του ιταλικού πρωταθλήματος το 2011, ενώ το 2012 ήταν ο πρώτος σκόρερ της Serie A με 28 γκολ. Τα οικονομικά της Milan όμως πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο και έτσι το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς έπρεπε να τον αποχωριστεί. Στα δύο χρόνια που φόρεσε την φανέλα της πάντως πρόλαβε να σκοράρει 56 φορές σε όλες τις διοργανώσεις.

Robinho

Το 2010 εκεί που ο Βραζιλιάνος είχε πάρει τα πάνω του στην Premier League και προερχόταν από μια αρκετά καλή χρονιά για τα δεδομένα του στην Manchester City προέκυψε η μετακίνηση του στην Milan έναντι περίπου 20 εκατομμυρίων ευρώ. Στην πρώτη του σεζόν ήταν άψογος και συνέβαλε στην κατάκτηση του τίτλου με 14 γκολ, αλλά από εκεί και πέρα έχασε την επαφή του με τα αντίπαλα δίχτυα. Έμεινε στο Μιλάνο μέχρι το 2014 και το «κοντέρ» του σταμάτησε στα 25 τέρματα στην Serie A και συνολικά στα 32 σε όλες τις διοργανώσεις.

Giampaolo Pazzini

Ο Ιταλός αποκτήθηκε από την Inter έναντι 15 εκατομμυρίων ευρώ και με αντάλλαγμα τον Antonio Cassano το 2012 για να αντικαταστήσει τον Ibrahimovic. Για τα στάνταρ του δεν τα πήγε άσχημα. Τουλάχιστον την πρώτη χρονιά που σημείωσε 15 τέρματα γιατί τις άλλες δύο έβαλε συνολικά οκτώ σε όλες τις διοργανώσεις.

Mario Balotelli

Αυτός ήταν ο πραγματικός αντικαταστάτης του Ibra. Αποκτήθηκε τον Ιανουάριο του 2013 από την Manchester City με την μεταγραφή του να κοστίζει 25 εκατομμύρια ευρώ και ξεκίνησε να κάνει άμεσα απόσβεση σκοράροντας 12 φορές στα 13 παιχνίδια που πρόλαβε να αγωνιστεί. To 2014 έμεινε στα 14 τέρματα στο πρωτάθλημα και τελικά πουλήθηκε στην Liverpool για περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ φεύγοντας από το Μιλάνο με 30 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Βέβαια μετά από έναν χρόνο επέστρεψε ως δανεικός, αλλά βρήκε τον δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα μόνο μία φορά.

Fernando Torres

Ούτε ο ίδιος δεν πρέπει να θυμάται το πέρασμα του από την Milan. Μετά από μία τετραετία με ελάχιστα γκολ στην Chelsea το 2014 ο Ισπανός παραχωρήθηκε με την μορφή δανεισμού στην ιταλική ομάδα, αλλά φόρεσε μόνο σε 10 αγώνες την φανέλα της. Στα μέσα της σεζόν μετακόμισε στην Atletico Madrid και έφυγε από το Μιλάνο έχοντας σκοράρει μόνο μία φορά.

Luiz Adriano

Ο Βραζιλιάνος αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2015 από την Shakhtar Donetsk με την φανέλα της οποίας είχε πετύχει 128 τέρματα σε όλες της διοργανώσεις για 15 εκατομμύρια ευρώ. Στη Milan βρήκε τον δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα μόλις τέσσερις φορές στην Serie A και συνολικά έξι σε όλες τις διοργανώσεις στην πρώτη του χρονιά και στα μέσα της επόμενης παραχωρήθηκε στην Spartak Moscow αποχωρώντας χωρίς ούτε ένα τέρμα.

Carlos Bacca

Αυτό που μπορούσε το έκανε ο Κολομβιανός. Μετά από μια εξαιρετική χρονιά με 20 γκολ για λογαριασμό της Sevilla στην La Liga πουλήθηκε το 2015 στη Milan έναντι 30 εκατομμυρίων ευρώ και σκόραρε 18 φορές στην Serie A το 2016. Έβαλε άλλα 13 γκολ το 2017 και παραχωρήθηκε δανεικός στην Villarreal φεύγοντας από το San Siro με 34 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις.

Andre Silva

Το 2017 ο 22χρονος Πορτογάλος ηγήθηκε της επίθεσης της Porto με 16 γκολ και η Milan μετά την αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της έριξε χρήμα στην αγορά και έσπευσε να τον αποκτήσει έναντι 40 εκατομμυρίων ευρώ. Την πρώτη του σεζόν στο Μιλάνο την έβγαλε ως αναπληρωματικός και σκόραρε μόνο δύο φορές στο πρωτάθλημα, ενώ συνολικά σημείωσε 10 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις.

Nikola Kalinic

Η Torino πέρυσι δεν έδωσε την συγκατάθεση της για την μετακίνηση του Andrea Belotti στο San Siro και έτσι η Milan πήρε τον Κροάτη που ήταν σαφώς μια πιο φθηνή λύση. Πλήρωσε 25 εκατομμύρια ευρώ στην Fiorentina με την οποία είχε σκοράρει 15 φορές στην Serie A την προηγούμενη σεζόν, αλλά τον είδε τον πετυχαίνει μόνο έξι τέρματα (όλα στο πρωτάθλημα).

Gonzalo Higuain

Ο Αργεντινός είναι ο νέος κάτοχος της φανέλας με το νούμερο «9» στη Milan. Μπορεί να προέρχεται από την χειρότερη χρονιά του στην Serie A κατά την οποία σκόραρε 16 φορές, αλλά κουβαλάει μαζί του 111 γκολ με Napoli και Juventus. Πρόκειται για τον παίκτη που κατέχει το ρεκόρ σκοραρίσματος (πέτυχε 36 τέρματα με τη Napoli πριν από δύο χρόνια) για μία σεζόν στο ιταλικό πρωτάθλημα και πριν από την απόκτηση του Cristiano Ronaldo αποτελούσε την ακριβότερη μεταγραφή ιταλικής ομάδας, αφού η «vecchia signora» το 2016 είχε ξοδέψει για χάρη του 90 εκατομμύρια ευρώ. Σε δύο σεζόν με τα χρώματα της έβαλε 55 γκολ (τα 24 στο Campionato το 2017) σε όλες τις διοργανώσεις και από εδώ και πέρα αναλαμβάνει την δύσκολη αποστολή να επαναφέρει την Milan (έδωσε 36 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσει) στο προσκήνιο με τα τέρματα του.