Το NBA είναι πλέον επίσημα πιο international από ποτέ (vids)

MVP από την Ελλάδα, Rookie of the Year από την Σλοβενία, αμυντικός της χρονιάς από την Γαλλία, πιο βελτιωμένος παίκτης από το Καμερούν και πρωταθλητής από τον Καναδά. Το NBA είναι αποδεδειγμένα το πρωτάθλημα όλου του κόσμου, το american dream για κάθε παίκτη που πια ξέρει πως μπορεί να πρωταγωνιστήσει στις ΗΠΑ από όποια γωνιά του πλανήτη και αν προέρχεται.

Λίγες μέρες αφότου οι Toronto Raptors έγιναν η πρώτη ομάδα εκτός Ηνωμένων Πολιτειών που κατακτά τον τίτλο στο NBA, οι «ξένοι» του πρωταθλήματος σάρωσαν τις ατομικές διακρίσεις. Για πρώτη φορά τα τέσσερα από τα πέντε ετήσια βραβεία του NBA κατέληξαν σε χέρια international παικτών με τον Lou Williams (καλύτερος έκτος παίκτης) να είναι ο μόνος Αμερικανός που βραβεύτηκε φέτος.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έγινε μόλις ο δεύτερος Ευρωπαίος μετά τον Dirk Nowitzki (2007) που αναδεικνύεται πολυτιμότερος παίκτης της κανονικής περιόδου και πρόσθεσε το όνομα του δίπλα σε αυτό του Γερμανού και των Hakeem Olajuwon (Νιγηρία – MVP το 1994) και Steve Nash (Καναδάς – MVP το 2005 και το 2006) στην λίστα με τους παίκτες που έχουν πάρει το βραβείο του MVP και δεν είναι Αμερικανοί. Επίσης αποτελεί μόλις τον δεύτερο παίκτη των Milwaukee Bucks μετά τον Kareem Abdul-Jabbar (1971, 1972, 1974) που αναδεικνύεται MVP, ενώ μαζί με τον Nash είναι οι δύο MVP που έχουν επιλεγεί χαμηλότερα στο draft (στο νούμερο 15 το 1996 και το 2013 αντίστοιχα) από κάθε άλλον παίκτη που έχει πάρει το βραβείο.

Η ιστορία του μοναδική. Παιδί μεταναστών από τη Νιγηρία που αναγκάστηκε να δουλέψει στα φανάρια της Αθήνας, πήγε στο NBA σε ηλικία 19 ετών προερχόμενος από την Α2 χωρίς καμία προσδοκία και στα 24 του μετά από έξι σεζόν στο NBA είναι τρεις φορές All Star (2017, 2018, 2019), πιο βελτιωμένος παίκτης για το 2017, μέλος της καλύτερης πεντάδας του πρωταθλήματος και της κορυφαίας αμυντικής πεντάδας για το 2019 και MVP γιατί φέτος βοήθησε την ομάδα του να τερματίσει πρώτη στην Ανατολή κάνοντας 60 νίκες για πρώτη φορά μετά το 1981.

Ο Luka Doncic είναι μόλις ο δεύτερος Ευρωπαίος που παίρνει το βραβείο του Rookie της χρονιάς. Ο πρώτος ήταν ο Pau Gasol το 2002, ενώ μαζί με τον Andrew Wiggins (Καναδάς – Rookie of the Year το 2015) και τον Ben Simmons (Αυστραλία – Rookie of the Year το 2018) αποτελούν τους τέσσερις παίκτες που έχουν αναδειχτεί κορυφαίοι rookies χωρίς να προέρχονται από τις ΗΠΑ. Εκτός αυτού ο Σλοβένος είναι και ο δεύτερος παίκτης των Mavericks που παίρνει το βραβείο μετά τον Jason Kidd που το 1995 το είχε μοιραστεί με τον Grant Hill των Pistons.

Η δική του ιστορία είναι σαφώς πιο φανταχτερή. Το παιδί θαύμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ που στα 18 του ήταν πρωταθλητής Ευρώπης με την Σλοβενία και μέλος της καλύτερης πεντάδας του Eurobasket 2017 και έναν χρόνο μετά οδήγησε την Real Madrid στην κατάκτηση της EuroLeague και του Ισπανικού Πρωταθλήματος παίρνοντας το βραβείο του MVP και στις δύο διοργανώσεις. Επελέγη στο νούμερο τρία στο περυσινό draft και στην πρώτη του σεζόν στο NBA δικαίωσε απόλυτα τις προσδοκίες τρελαίνοντας τους Αμερικανούς με τα κατορθώματα του.

Το βραβείο του αμυντικού της χρονιάς είναι αυτό που έχει κερδηθεί περισσότερες φορές από κάθε άλλο από παίκτες εκτός ΗΠΑ. Ο Rudy Gobert είναι από πέρυσι ο τρίτος Ευρωπαίος που το παίρνει μετά τον Marc Gasol (Ισπανία – Αμυντικός της χρονιάς το 2013) και τον Joakim Noah (Γαλλία – Αμυντικός της χρονιάς το 2014) και φέτος έγινε ο πρώτος που το κερδίζει δύο και μάλιστα συνεχόμενες. Στην κατοχή τους το έχουν επίσης ο Hakeem Olajuwon (1993, 1994) και ο Dikembe Mutombo (Κονγκό – Αμυντικός της χρονιάς το 1995, το 1997, το 1998 και το 2001) που μαζί με τον Ben Wallace είναι οι παίκτες που το έχουν πάρει τις περισσότερες φορές. Ο Γάλλος center μάλιστα μαζί με τον Mark Eaton (1985, 1989) αποτελούν τους μοναδικούς παίκτες των Jazz που έχουν κερδίσει τον τίτλο του κορυφαίου αμυντικού του NBA.

Ο Gobert είναι ένας ακόμα international παίκτης που έφτασε χωρίς «τυμπανοκρουσίες» στις ΗΠΑ και εξελίχτηκε σε πρωταγωνιστή. Είχε επιλεγεί από τους Nuggets στο νούμερο 27 στο draft του 2013 χωρίς να έχει ξεχωρίσει ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της θητείας του στο πρωτάθλημα της χώρας του με την Cholet και την ίδια βραδιά είχε παραχωρηθεί μέσω ανταλλαγής στην Utah. Στα 26 του μετά από έξι σεζόν αποτελεί φόβητρο για κάθε αντίπαλο. Διαπρέπει στην άμυνα (είναι μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας την τελευταία τριετία), κυριαρχεί κάτω από τα καλάθια και πλέον συμβάλει σημαντικά και στην επίθεση. Με άλλα λόγια αποτελεί έναν από τους καλύτερους center του NBA.

Ο Pascal Siakam πάλι, κανονικά θα έπρεπε να είναι ιερέας αλλά τελικά τον κέρδισε το μπάσκετ. Είναι ο πρώτος Αφρικανός που κερδίζει το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη στο NBA και ο 6ος «ξένος» μετά τους Gheorghe Muresan (Ρουμανία – Πιο βελτιωμένος παίκτης το 1996), Boris Diaw (Γαλλία – Πιο βελτιωμένος παίκτης το 2006), Hidayet Turkoglu (Τουρκία – Πιο βελτιωμένος παίκτης το 2008), Goran Dragic (Σλοβενία – Πιο βελτιωμένος παίκτης το 2014) και Γιάννη Αντετοκούνμπο (2017).

Μέχρι τα 15 του δεν έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το σπορ, αλλά από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε στις ΗΠΑ για να αγωνιστεί στο God’s Academy του Lewisville και στην συνέχεια μεταπήδησε στο NCAA για χάρη του New Mexico State. Ο διοικητικός ηγέτης των Raptors, Masai Ujiri, τον είχε ανακαλύψει σε ένα camp του NBA στην Αφρική και παρακολουθούσε από τότε την πορεία του, πίστεψε στις δυνατότητες του, τον επέλεξε στο νούμερο 27 στο draft του 2016 και μετά από τρία χρόνια τον είδε να γίνεται βασικός σε ηλικία 25 ετών και να πρωταγωνιστεί στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Το μήνυμα λοιπόν είναι ξεκάθαρο. Στο NBA υπάρχει μια θέση για όλους. Δεν έχει σημασία από που προέρχεσαι και ποιες περγαμηνές σε συνοδεύουν. Εάν πιστεύεις πως μπορείς να σταθείς στο κορυφαίο επίπεδο του κόσμου, στο NBA θα έχεις την ευκαιρία να το αποδείξεις και να ξεχωρίσεις.