Σερβία: Μισή αλλά ασυναγώνιστη σε τακτική και περηφάνια (vids)

Με δύο βαρβάτες αποτυχίες στην πλάτη της κατά την προηγούμενη διετία και ένα σωρό σημαντικές απουσίες ελάχιστοι ίσως περίμεναν πως η Σερβία θα διακρινόταν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Παρόλα αυτά, τα προβλήματα της έφεραν στην επιφάνεια τα κυριότερα στοιχεία που την διακατέχουν ως κορυφαία μπασκετική σχολή της Ευρώπης και με όπλα της το άριστο διάβασμα του αντιπάλου και την άρνηση της να το βάλει κάτω παρά τις αντίξοες συνθήκες θα διεκδικήσει το χρυσό μετάλλιο.

Παραδόξως την τελευταία δεκαετία οι Σέρβοι φτάνουν σε επιτυχίες μόνο κόντρα στα προγνωστικά, ενώ όταν βρίσκονται ανάμεσα στα φαβορί κάνουν μια τρύπα στο νερό. Στο προηγούμενο Mundobasket το 2019 στόχευαν στην κορυφή όμως έχασαν από την Αργεντινή στα προημιτελικά, δύο χρόνια αργότερα αποκλείστηκαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο με ήττα από την Ιταλία μέσα στο Βελιγράδι στον τελικό του Προολυμπιακού Τουρνουά και πέρυσι την πάτησαν πάλι από τους Azzurri που τους πέταξαν έξω στους «8» του EuroBasket με μια επική ανατροπή. Αντίθετα στο Παγκόσμιο του 2014, τους Ολυμπιακούς του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016 και στο EuroBasket του 2017 που κανείς δεν περίμενε να τους δει στο βάθρο βρέθηκαν όπως και τώρα στον τελικό.

Τελικά αποδεικνύεται πως αυτό είναι το «κλειδί» για την Σερβία. Η περηφάνια των παικτών της όταν τους υποτιμούν που όμοια της δεν υπάρχει. Χωρίς τον Nikola Jokic, τον Vasilije Micic και μερικές ακόμα μονάδες πρώτης γραμμής το σκεπτικό των Σέρβων ήταν να πάνε μέχρι την οκτάδα και από εκεί και πέρα να δουν ποιες είναι οι πιθανότητες διάκρισης τους. Η νέα ήττα από τους Ιταλούς, που τους έκλεισε ραντεβού με τις ΗΠΑ στα προημιτελικά, κανονικά θα τις περιόριζε αρκετά αλλά η ήττα των Αμερικανών από την Λιθουανία άλλαξε τα δεδομένα. Τους έστειλε έναν σαφώς πιο βατό αντίπαλο και επιπλέον «μεθυσμένο» από μια τεράστια νίκη που στην πραγματικότητα ήταν ανούσια.

Οι Λιθουανοί μάλλον παρασύρθηκαν από το μομέντουμ που είχαν, αφού έχοντας διαλύσει με την επίθεση τους (σκόραραν κατά μέσο όρο 96.4 πόντους) όποια ομάδα βρέθηκε απέναντι τους, θεώρησαν πως εφόσον έβαλαν 110 πόντους στους αστέρες του NBA δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα και ξέχασαν πως η Σερβία πάντα αποτελεί την ομάδα που δεν θέλει κανένας να βρει στον δρόμο του σε νοκ άουτ αγώνα. Βάσει της έως τότε εικόνας και των δύο πάντως η Λιθουανία ήταν το φαβορί. Στο παρκέ πάλι κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, καθώς οι Σέρβοι ήταν ως συνήθως καλά διαβασμένοι και εξέθεσαν τις αδυναμίες της και αποκλείοντας την άνετα με 87-68.

Τα πιο τρωτά σημεία της ήταν οι περιορισμένες λύσεις που διέθετε, η εξάρτηση της από το τρίποντο και η έλλειψη μεγέθους. Τα δύο πρώτα ειδικά συσχετίζονταν άμεσα. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων οι περισσότεροι Λιθουανοί προκειμένου να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο παιχνίδι έπρεπε να είναι εύστοχοι πίσω από τα 6.75 μέτρα κι αυτό δεν έγινε διότι σε αντίθεση με τους προηγούμενους αγώνες, όπου σούταραν πολλές φορές ανενόχλητοι προκαλώντας σοβαρή ζημιά, αυτή τη φορά έβρισκαν κάποιον συνέχεια μπροστά τους. Η Σερβία κυνήγησε ανελέητα τους Λιθουανούς στην περιφέρεια και δεν τους άφησε τον παραμικρό χώρο ελεύθερο για να εκτελέσουν με καλές συνθήκες κατεβάζοντας τους στα 9/28 τρίποντα ενώ προέρχονταν από 14/25 κόντρα στις ΗΠΑ και 15/24 απέναντι στην Ελλάδα όντας η πιο εύστοχη ομάδα της διοργάνωσης έως τότε.

Έτσι λοιπόν η Λιθουανία πήρε ελάχιστη βοήθεια από τον πάγκο της την ώρα που οι Σέρβοι διέπρεψαν σε αυτό τον τομέα με τους πόντους από τους αναπληρωματικούς να είναι συντριπτικά υπέρ τους 38-11. Επίσης η πίεση που άσκησαν στην περίμετρο οδήγησε σε εννιά κλεψίματα και σε πολλά λάθη τα οποία εκμεταλλεύτηκαν μετατρέποντας τα 15 που έκαναν οι Λιθουανοί σε 21 πόντους, ενώ τα οκτώ δικά τους απέφεραν στους αντιπάλους τους μόλις οκτώ πόντους. Μ’ αυτά και μ’ αυτά εφόσον το τρίποντο «εκπυρσοκρότησε» η Λιθουανία δεν είχε άλλον τρόπο να σκοράρει. Βλέπετε ακουμπούσε την μπάλα κοντά στο καλάθι σπάνια γιατί μόνο ο Jonas Valanciunas με τον Donatas Motiejunas μπορούσαν να παίξουν με πλάτη και από την άλλη με διείσδυση ως εκεί δεν ήταν ικανός να φτάσει κανείς πλην του Rokas Jokubaitis και του Ignas Brazdeikis.

Από την πλευρά της η Σερβία το ζωγραφιστό το τίμησε δεόντως και όχι μόνο μέσω των ψηλών της. Ο Nikola Milutinov (2.13 μέτρα) και ο Filip Petrusev (2.11 μέτρα) είναι οι μόνοι από τους 10 παίκτες που χρησιμοποιεί ο προπονητής της, Svetislav Pesic, που είναι πάνω από 2.10 μέτρα, αλλά από τους υπόλοιπους ακόμα και αυτοί που δεν είναι δίμετροι είναι ψηλοί για την θέση που παίζουν με τον Aleksa Avramovic (1.92 μέτρα) να είναι ο κοντότερος, τους Bogdan Bogdanovic και Marko Guduric να φτάνουν τα 1.96 μέτρα και τον Stefan Jovic με τον Vanja Marinkovic να είναι 1.98 μέτρα συνθέτοντας μαζί με τον Ognjen Dobric (2.00 μέτρα) μια ιδιαίτερα ψηλή περιφερειακή γραμμή.

Οπότε με τον Petrusev (17 πόντοι) να χτυπάει και από μακριά (3/3 τρίποντα) τραβώντας έξω τον Valanciunas οι διάδρομοι προς την ρακέτα της Λιθουανίας ήταν διάπλατα ανοιχτοί για τους κυρίους που αναφέραμε παραπάνω και ειδικά τον Bogdanovic (21 πόντοι) που σημείωσε 14 πόντους μέσα από το ζωγραφιστό ακολουθούμενος από τον προαναφερθέντα και τον Milutinov (9 πόντοι) που είχαν από οκτώ. Προσθέστε ακόμα τους έξι του Avramovic (8 πόντοι, 4 κλεψίματα), τους τέσσερις του Guduric (9 πόντοι, 6 ασίστ), τους τέσσερις του 20χρονου με ύψος 2.08 μέτρα Nikola Jovic (8 πόντοι), τους δύο του Stefan Jovic (11 πόντοι, 3/5 τρίποντα, 5 ασίστ) και τους δύο του Dejan Davidovac (2.03 μέτρα) και η σούμα μας κάνει 48 για την Σερβία που στην απέναντι πλευρά του γηπέδου δέχτηκε μόλις τους μισούς (24) από αυτό το σημείο.

Το μέγεθος των Σέρβων έκανε διαφορά και στον ημιτελικό με τον Καναδά. Άλλη μία αναμέτρηση δηλαδή στην οποία ήταν αουτσάιντερ, καθώς οι Καναδοί λόγω της τρομερής πίεσης που ασκούσαν στην άμυνα οι, διακεκριμένοι σε αυτό τον τομέα στο NBA, guard τους και των εντυπωσιακών επιδόσεων του Shai Gilgeous-Alexander στην επίθεση έμοιαζαν ικανοί να βρεθούν στην κορυφή του κόσμου. Παρέα με τον Dillon Brooks και τον Luguentz Dort συνέθεταν μια τριάδα που μέχρι πρότινος «στραγγάλιζε» τους αντίπαλους περιφερειακούς επιτρέποντας στην ομάδα τους να ξεφεύγει στο σκορ από την μια στιγμή στην άλλη, όμως με την Σερβία βρήκαν τον μπελά τους.

Ο Καναδάς όταν «έσφιγγε τα λουριά» στην άμυνα χανόταν η μπάλα. Κυριολεκτικά, καθώς οι άλλες ομάδες δεν μπορούσαν να την κρατήσουν στα χέρια τους. Όχι μόνο έκλεβε πολλές μπάλες αλλά ανάγκαζε την αντίπαλη επίθεση να κάνει πολλά λάθη τα οποία μετουσίωνε σε πολύ χρήσιμους πόντους. Σε διαφορετική περίπτωση το αποτέλεσμα ήταν κατά κύριο λόγο άστοχο τρίποντο, αφού η περιφερειακή του τριπλέτα δεν άφηνε κανέναν να περάσει την γραμμή των 6.75 μέτρων. Κανείς όμως δεν είχε δοκιμάσει να μπει από την κερκόπορτα που υπήρχε από πίσω. Gilgeous-Alexander, Brooks και Dort δύσκολα νικιούνται στο ένας εναντίον ενός όμως οι Καναδοί όπως φάνηκε δεν έχουν μάθει ακόμα να αμύνονται ομαδικά.

Οι περιστροφές τους ήταν κάκιστες και οι Σέρβοι που είναι ατσίδες στο να διαβάζουν το παιχνίδι τους έκαναν να τρέχουν άσκοπα γύρω γύρω. Η μπάλα δεν κολλούσε στα χέρια κανενός για να κλαπεί ή για να προλάβει ο Καναδάς να πιέσει αυτόν που την έχει και ως ικανότατοι χειριστές και πασέρ όλοι την άλλαζαν μέχρι να βρουν κάποιον να περιμένει ελεύθερος κάτω από το καλάθι, αμαρκάριστος στο τρίποντο ή με ορθάνοικτο διάδρομο μπροστά του για να τελειώσει την φάση. Κάπως έτσι ο Dobric (2/4 τρίποντα) σκόραρε γρήγορα τους περισσότερους από τους 16 πόντους του, ο Guduric (3/5 τρίποντα) έβαλε 12 σε ισάριθμα λεπτά συμμετοχής, ο Milutinov (10 ριμπάουντ) έφτασε άνετα τους 16, ο Avramovic τους 10 και ο Nikola Jovic συνεισέφερε άλλους οκτώ με απόλυτη ευστοχία.

Στα μετόπισθεν η Σερβία δεν αναλώθηκε στο να προσπαθήσει να σταματήσει τον Gilgeous-Alexander. Προτίμησε να του πάρει την μπάλα από τα χέρια και πέτυχε διάνα. Κάθε φορά που ο 25χρονος point guard επιχειρούσε ένα από τα αγαπημένα του μπασίματα τον περίμενε μεταξύ low και high post ένα τείχος τριών παικτών που του έκοβε τον δρόμο και τον ανάγκαζε να πασάρει. Με αυτό τον τρόπο οι 25 και οι 30 πόντοι που τους είχε για πρωινό έγιναν 15 με μόλις οκτώ σουτ διότι αφότου η μπάλα έφευγε από τα χέρια του οι Σέρβοι φρόντιζαν να μην την ξαναπάρει απομονώνοντας τον σε σημεία που ήταν ακίνδυνος. Όλο αυτό οδήγησε τον Καναδά σε 13 λάθη που έγιναν 18 πόντοι και σε αργές επιστροφές που απέφεραν στην Σερβία 14 πόντους από αιφνιδιασμούς.

Στατιστικές κατηγορίες στις οποίες οι Καναδοί κυριαρχούσαν στην διοργάνωση. Ειδικά στους πόντους από τα λάθη των αντιπάλων που ήταν ένα από τα δυνατότερα ατού τους. Παρόλα αυτά ηττήθηκαν 18-13 και 14-13 αντίστοιχα. Άλλος ένας τομέας στον οποίο ήταν δυνατοί ήταν οι πόντοι από επιθετικά ριμπάουντ. Gilgeous-Alexander (1.98 μέτρα), Brooks (1.98 μέτρα), Dort (1.94 μέτρα) καθώς και ο Nickeil Alexander-Walker (1.96 μέτρα) των Timberwolves, που συμπλήρωνε την περιφέρεια τους, είναι τέσσερα πολύ ψηλά και αθλητικά guard που ανανέωναν πολλές επιθέσεις κάνοντας την ομάδα τους πρώτη σε επιθετικά ριμπάουντ ανάμεσα σε αυτές που βρέθηκαν στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.

Η Σερβία διαθέτοντας εξίσου ψηλούς περιφερειακούς και μάλιστα περισσότερους «αφόπλισε» και εκεί τον Καναδά που της πήρε μόνο εφτά επιθετικά ριμπάουντ και τα μετέτρεψε μόλις σε έξι πόντους. Εκείνη πάλι από τα 10 που μάζεψε πήρε 12 πόντους κερδίζοντας και αυτή τη μάχη. Φυσικά οι Καναδοί ηττήθηκαν και εκεί που ούτως ή άλλως χώλαιναν. Στις επιπλέον λύσεις και στους ψηλούς, αφού έπαιζαν κατά κύριο λόγο με εφτά παίκτες σε όλο το τουρνουά και front line δύο ατόμων την οποία απάρτιζαν ο Dwight Powell (2.12 μέτρα) και ο Kelly Olynyk (2.11 μέτρα) που δρούσε πιο πολύ περιφερειακά. Μοιραία οι πόντοι από τον πάγκο ήταν 30-18 υπέρ των Σέρβων όπως και αυτοί μέσα από την ρακέτα (46-32).

Όσο για τους 23 πόντους του R.J. Barrett, οι Σέρβοι δεν τους «ένιωσαν» καν. Είχαν να αντιπαρατάξουν άλλους τόσους από τον Bogdanovic (3/4 τρίποντα, 3 κλεψίματα) που είχε πάρει προσωπικά την υπόθεση. Πέρασε ένα χέρι όλη την περιφέρεια του Καναδά βάζοντας τρία τρίποντα με παίκτη κρεμασμένο επάνω του και πανηγύριζε χαρακτηριστικά κάθε φορά ενσαρκώνοντας την σέρβικη περηφάνεια την οποία περιέγραψε με μια δήλωση αμέσως μετά το τελικό 95-86 ο Avramovic: «Ο Καναδάς έχει παίκτες που είναι σταρ στο NBA αλλά εμείς είμαστε η Σερβία». Με άλλα λόγια ο guard της Partizan είπε πως άπαντες θα πρέπει να σέβονται τους Σέρβους λόγω της παράδοσης που έχουν στο μπάσκετ και να μην τους ξεγράφουν όποιος και αν βρίσκεται απέναντι τους.

Άλλωστε οι αναποδιές τους συσπειρώνουν και τους δίνουν επιπλέον κίνητρο. Έμπνευση των κατορθωμάτων τους στις Φιλιππίνες ο συμπαίκτης τους Borisa Simanic. Ο 25χρονος power forward δέχτηκε ένα χτύπημα στα πλευρά στον αγώνα με το Νότιο Σουδάν και κατέληξε να χάσει ένα νεφρό. Αντιμετώπισε μάλιστα κάποιες επιπλοκές αιματολογικού τύπου που ανησύχησαν σημαντικά όλη την ομάδα μέχρι που πριν από τον προημιτελικό με την Λιθουανία έστειλε μήνυμα νίκης από το νοσοκομείο ενημερώνοντας πως είναι καλά. Εννοείται πως οι Σέρβοι του αφιέρωσαν την πρόκριση όπως και αυτήν επί του Καναδά, καθώς πάλι είχε επικοινωνήσει μαζί τους πριν από το τζάμπολ ζητώντας τους να μην σκέφτονται την δική του κατάσταση παρά μόνο το πως θα κερδίσουν.