Απ’ ότι φαίνεται το 5ο παιχνίδι της σειράς με τους Bucks για τον δεύτερο γύρο των playoffs του NBA μάλλον ήταν το τελευταίο του Kyrie Irving με την φανέλα των Celtics. Τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμεναν οι δύο πλευρές και ο τρόπος με τον οποίο αποκλείστηκαν από την παρέα του Γιάννη Αντετοκούνμπο έδειξε πως τα «χνώτα» τους δεν ταιριάζουν.
Πέρυσι χωρίς τον τραυματία Irving οι Celtics έφτασαν μέχρι τους τελικούς της Ανατολής και ήταν μία ομάδα που χαιρόσουν να την βλέπεις. Σε κάθε παιχνίδι προέκυπτε διαφορετικός πρωταγωνιστής μέσα από το σύνολο και η εικόνα που παρουσίαζαν στο παρκέ ήταν εξαιρετική. Φέτος με την επιστροφή του βασικού τους point guard και του επίσης τραυματία Gordon Hayward, που είχε χάσει όλη τη σεζόν, η Βοστώνη αναμενόταν ότι θα κυριαρχούσε στην Ανατολή και θα διεκδικούσε στα ίσα το πρωτάθλημα από τους Warriors.
Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε ποτέ, αφού δεν βρήκε την «χημεία» που την έκανε πέρυσι να ξεχωρίσει στην postseason. Ο Brad Stevens θέλησε να εντάξει τον Irving στο υπόλοιπο σύνολο, αλλά δεν τα κατάφερε. Η αλήθεια είναι πως αν και «κλότσησε», ο 27χρονος point guard προσπάθησε να ακολουθήσει την φιλοσοφία του προπονητή του, αλλά δεν την ενστερνίστηκε πλήρως. Μπορεί φέτος να έδινε περισσότερες ασίστ (6.9) από ποτέ, όμως ήθελε να έχει συνεχώς την μπάλα στα χέρια του για να σκοράρει παίζοντας ένας εναντίον ενός.
Με άλλα λόγια έβαλε τον εαυτό του πάνω από την ομάδα με αποτέλεσμα να μοιάζει αποκομμένος από τους συμπαίκτες του, οι οποίοι πολλές φορές κοιτούσαν αμέτοχοι στην επίθεση. Χωρίς τον Irving οι Celtics είχαν μάθει να μοιράζονται τη μπάλα και να συμμετέχουν όλοι στο σκοράρισμα, κάτι που δεν είδαμε φέτος. Υπό αυτές τις συνθήκες στην κανονική περίοδο περίμεναν από τον ίδιο να βγάλει το φίδι από την τρύπα και το έκανε σε αρκετά παιχνίδια, όμως εφόσον δεν μπορούσαν να βρουν τις ισορροπίες τους πέτυχαν μόλις 49 νίκες (έξι λιγότερες σε σχέση με την περασμένη σεζόν) και τερμάτισαν 4οι με το ζόρι στην Ανατολή.
Το εύκολο 4-0 επί των Pacers στον πρώτο γύρο και η νίκη στον πρώτο αγώνα της σειράς με τους Bucks, δημιούργησαν προσδοκίες πως έχουν αρχίσει να κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση, αλλά μάταια. Ο Irving αποφάσισε πως τα 18.8 σουτ που επιχειρούσε ανά αγώνα στον πρώτο γύρο ήταν λίγα και έτσι άρχισε να παίρνει ακόμα περισσότερες επιθετικές προσπάθειες. Στο πρώτο παιχνίδι με το Milwaukee έβαλε 26 πόντους με 12/21 σουτ, μοίρασε 11 ασίστ και μάζεψε 7 ριμπάουντ, οπότε οι Celtics κέρδισαν 112-90. Στα υπόλοιπα τέσσερα όμως, σούταρε μόλις με 30.1%, είχε μέσο όρο 19 πόντους επιχειρώντας 20.8 σουτ ανά αγώνα και έτσι γνώρισαν ισάριθμες ήττες.
Συνολικά στην σειρά με τους Bucks ο Irving επιχείρησε περισσότερα από 20 σουτ σε τέσσερις αγώνες και όπως είπε, κανονικά θα έπρεπε να παίρνει 30. Πέρυσι σε σύνολο 19 αναμετρήσεων στα playoffs μόλις δύο παίκτες των Celtics πήραν παραπάνω από 20 σουτ σε ένα παιχνίδι, ο Jaylen Brown (τρεις φορές) και ο Marcus Morris. Φέτος σε κάθε αγώνα μετά βίας υπήρχαν άλλοι δύο εκτός από τον Irving που σούταραν 15 φορές. Ο Brown για παράδειγμα πέρυσι έπαιρνε κατά μέσο όρο 14.8 προσπάθειες και σκόραρε 18 πόντους ανά αγώνα, ενώ φέτος περιορίστηκε στις 9.7 πέφτοντας στους 13.9 κι αυτό επειδή απέναντι στο Milwaukee είχε μέσο όρο 16.2 πόντους με 11.6 σουτ ανά αγώνα.
Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους περιφερειακούς των Celtics. Ο Jayson Tatum από τους 18.5 πόντους με 13.7 προσπάθειες έπεσε στους 15.2 με 12.4 σουτ και κόντρα στο Milwaukee είχε μέσο όρο 12 πόντους παίρνοντας 11 σουτ ανά αγώνα. Μάλιστα ήταν ο παίκτης που επλήγη πιο πολύ από τον τρόπο που έπαιζε ο Irving, καθώς και το δικό του παιχνίδι βασίζεται στο ένας εναντίον ενός.
Ο Terry Rozier πάλι ήταν αυτός που θυσιάστηκε περισσότερο από κάθε άλλον για χάρη του Irving. Αναγκαστικά επέστρεψε στον πάγκο και όπως ήταν φυσιολογικό ως αναπληρωματικός δεν μπορούσε να έχει την ίδια συνεισφορά με πέρυσι. Εκτός αυτού δεν ήταν καν αποτελεσματικός ως έκτος παίκτης, αφού και αυτός την προηγούμενη σεζόν είχε αποδείξει πως μπορεί να πρωταγωνιστήσει. Ως βασικός είχε 16.5 πόντους με 14 σουτ κάνοντας ορισμένες πολύ μεγάλες εμφανίσεις και φέτος περιορίστηκε στους 6.4 πόντους σουτάροντας μόλις 6.6 φορές ανά αγώνα.
Οι ψηλοί των Celtics είναι μια άλλη ιστορία. Ο Morris φέτος έπαιξε καλύτερα παίρνοντας πιο λίγα σουτ, ενώ ο Al Horford ήταν λιγότερο παραγωγικός παρότι επιχειρούσε πιο πολλά σουτ σε σχέση με πέρυσι. Την προηγούμενη σεζόν στα playoffs ο πρώτος είχε μέσο όρο 12.4 πόντους με 11.7 σουτ και φέτος 13.7 με μόνο 8.8 προσπάθειες ανά αγώνα. Όσο για τον δεύτερο, πέρυσι σκόραρε 15.7 πόντους με 10.7 σουτ και φέτος παρότι έπαιρνε 12.2 προσπάθειες ανά αγώνα έπεσε στους 13.9.
Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Ο Irving μένει ελεύθερος και έμμεσα όλη τη χρονιά έλεγε πως είναι αποφασισμένος να φύγει. Από την άλλη οι Celtics υποστηρίζουν πως θέλουν να τον κρατήσουν με κάθε κόστος. Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο και καταφέρουν να τον πείσουν να ανανεώσει το συμβόλαιο του είναι πλέον ξεκάθαρο πως θα πρέπει να αλλάξουν την λογική του παιχνιδιού τους και να προσαρμοστούν αυτοί στον τρόπο που παίζει.
Αν πάλι δεν θέλει με τίποτα να μείνει στην Βοστώνη είναι καλυμμένοι. Ο Rozier είναι restricted free agent κάτι που σημαίνει πως μπορούν να ισοφαρίσουν οποιαδήποτε πρόταση δεχτεί από άλλη ομάδα και να τον κρατήσουν. Αυτό το σενάριο ενδεχομένως να αποτελεί πιο καλή κίνηση από το να δώσουν νέο και μάλιστα super maximum συμβόλαιο στον Irving. Όπως αποδείχτηκε άλλωστε δεν «κολλάει» μαζί τους. Σε περίπτωση που θέλουν οι ίδιοι να «κολλήσουν» μαζί του ντε και καλά ίσως να αλλάξουν όλη την υπόλοιπη ομάδα, αλλά αυτό είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα.
Αφήστε μια απάντηση