Στα έξι χρόνια που η Manchester City έχει στον πάγκο της τον Pep Guardiola έχει στεφτεί τέσσερις φορές (2018, 2019, 2021, 2022) πρωταθλήτρια Αγγλίας και έχει θέσει τόσο υψηλά στάνταρ που κάνει την κατάκτηση του τίτλου από κάποια άλλη ομάδα να μοιάζει αδύνατη.
Η Liverpool είναι η μόνη που την κοντράρει και φέτος έχασε το πρωτάθλημα για δεύτερη φορά με έναν βαθμό διαφορά συγκεντρώνοντας 92, ενώ όταν της το πήρε το 2020 χρειάστηκε να μαζέψει 99 βαθμούς γιατί το 2019 οι 97 δεν ήταν αρκετοί. Το 2018 η Manchester City έκανε ρεκόρ βαθμών στην ιστορία της Premier League φτάνοντας τους 100, άφησε πίσω της 25 βαθμούς την ομάδα του Jurgen Klopp που ήταν 4η, οι 19 που απείχε από την Manchester United συνιστούν την μεγαλύτερη διαφορά που έχει υπάρξει ποτέ ανάμεσα στον πρώτο και στον δεύτερο, ενώ σημείωσε τις κορυφαίες επιδόσεις όλων των εποχών τόσο με τα 106 γκολ της όσο και με τις 32 νίκες της. Την επόμενη χρονιά σταμάτησε στους 98, πέρυσι τις αρκούσαν οι 86 εφόσον η United έμεινε στους 74 και η Liverpool στους 69 και φέτος ανέβηκε στους 93.
Σε περίπτωση που δεν το έχετε συνειδητοποιήσει ακόμα πρόκειται για κάτι εξωφρενικό. Προ τριετίας η Liverpool κατείχε την τότε 3η κορυφαία συγκομιδή βαθμών στην ιστορία της Premier League κι όμως είδε το πρωτάθλημα να καταλήγει στα χέρια του Pep Guardiola και των παικτών του. Προκειμένου να τους το πάρει πρόπερσι αντιμετώπισε κάθε παιχνίδι σαν τελικό γνωρίζοντας πως δεν έχει περιθώριο να χάσει ούτε βαθμό και το συνειδητοποίησε και φέτος. Η City μπορεί να έκανε μια ήττα περισσότερη (3-2), αλλά η μία παραπάνω νίκη της (29-28) και ειδικά οι δύο λιγότερες ισοπαλίες της (6-8) την έφεραν σε θέση ισχύος από καιρό.
Η Liverpool έκανε τις νίκες που έπρεπε περιμένοντας το στραβοπάτημα που θα την ωφελήσει, αλλά δεν κυνήγησε καν να καλύψει την διαφορά τερμάτων για την περίπτωση της ισοβαθμίας, αφού όπως παραδέχτηκε και ο Klopp δεν πίστευε πως η City θα απωλέσει την ευκαιρία να καθαρίσει το πρωτάθλημα και έτσι προτίμησε να προφυλάξει παίκτες εν όψει του τελικού του Champions League. Ακόμα και όταν δημιουργήθηκαν οι συνθήκες την τελευταία αγωνιστική το προσπέρασμα πριν τον τερματισμό δεν ήρθε ποτέ. Όσο η City έχανε 2-0 στην έδρα της από την Aston Villa η Liverpool ήταν στο 1-1 με τους Wolves και όταν προηγήθηκε η ομάδα του Guardiola είχε ανατρέψει ήδη το σκορ με τρία γκολ μέσα πέντε λεπτά, οπότε δεν βρέθηκε πίσω στην βαθμολογία ούτε για μια στιγμή.
Με το 3-2 στο Etihad και το 3-1 στο Anfield ολοκληρώθηκε άλλη μία συναρπαστική κούρσα ανάμεσα στις δύο ομάδες με την City να επιβεβαιώνει όπως και τα προηγούμενα χρόνια πως έχει ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να την κερδίσει. Τον άνθρωπο που είναι ικανός να φτιάξει και να διαχειριστεί στην εντέλεια το μεγάλο ρόστερ της καλύπτοντας εκ των έσω τα κενά του ή τις απώλειες που προκύπτουν λόγω τραυματισμών. Ο Guardiola με τους παίκτες που έχει κάνει θαύματα. Τους επιλέγει για συγκεκριμένες δουλειές, όσο δουλεύει μαζί τους τους εξελίσσει, ανάλογα με την περίσταση τους μεταμορφώνει σε κάτι άλλο προς όφελος όλης της ομάδας και πολλές φορές είναι ακόμα πιο αποδοτικοί στους νέους ρόλους τους.
Τα παραδείγματα σε κάθε περίπτωση πολλά. Στην χρονιά των 100 βαθμών η City δεν είχε στα 21 από τα 38 παιχνίδια του πρωταθλήματος τον αρχηγό και κορυφαίο αμυντικό της Vincent Kompany και σε 20 τον παρτενέρ του στο κέντρο της άμυνας John Stones, όμως δέχτηκε τα λιγότερα γκολ στην Premier League. Ταυτόχρονα δε έκανε ρεκόρ τερμάτων με τον Sergio Aguero να σκοράρει μεν 21 φορές, αλλά να παίζει μόνο σε 25 αγώνες. Κανένα πρόβλημα, αφού ο αναπληρωματικός της σέντερ φορ Gabriel Jesus συνεισέφερε 13 γκολ και ο Raheem Sterling από εκεί που τις δύο προηγούμενες χρονιές είχε παραβιάσει συνολικά την αντίπαλη εστία 13 φορές πέτυχε 18 τέρματα.
Το 2019 ο Kompany έπαιξε πάλι μόλις σε 17 παιχνίδια, ο Stones έλειψε από 14 κι όμως η City είχε την δεύτερη καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος επειδή δέχτηκε ένα γκολ παραπάνω από την Liverpool. Επιπλέον ισοφάρισε το δικό της ρεκόρ από το 2018 για τις περισσότερες νίκες σε μία σεζόν στην ιστορία της Premier League με τον καλύτερο της παίκτη να χάνει τα μισά παιχνίδια, καθώς ο Kevin De Bruyne μπόρεσε να δώσει το «παρών» μόνο σε 19 αγώνες. Μάλιστα παρά την απουσία του μετρ των ασίστ δεν αντιμετώπισε δημιουργικό πρόβλημα και είχε πάλι την κορυφαία επίθεση φτάνοντας τα 95 γκολ.
Πέρυσι που άρχισε να παρατάσσει ενδεκάδα χωρίς κλασικό σέντερ φορ ο Guardiola μετέτρεψε τον Ilkay Gundogan από μέσο σε ψεύτικο «9άρι» και τον είδε να πετυχαίνει περισσότερα τέρματα από ποτέ. Με τα 13 γκολ που έβαλε ήταν ο πρώτος σκόρερ της City και την βοήθησε να κάνει 15 συνεχόμενες νίκες με τις οποίες καπάρωσε τον τίτλο. Παρότι μόνο τέσσερις παίκτες της έκαναν παραπάνω από 30 εμφανίσεις είχε άνετα τόσο την καλύτερη επίθεση όσο και την καλύτερη άμυνα με τον Ruben Dias στην πρώτη του σεζόν στην Αγγλία να ανακηρύσσεται παίκτης της χρονιάς. Αντίθετα η Liverpool που δεν είχε φροντίσει να ενισχύσει τον πάγκο της όταν προέκυψαν τραυματισμοί κατέρρευσε και από φαινομενικά σίγουρη πρωταθλήτρια κατέληξε 3η με 17 βαθμούς λιγότερους.
Όσο για φέτος από την στιγμή που το καλοκαίρι δεν πήρε τον Harry Kane από την Tottenham ο Guardiola έδωσε άλλη λύση στο επιθετικό ζήτημα. Ο De Bruyne από δημιουργός έγινε εκτελεστής και πρώτευσε ανάμεσα στους συμπαίκτες του με 15 γκολ για να πραγματοποιήσει την πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του από πλευράς σκοραρίσματος και να αναδειχτεί παίκτης της χρονιάς στην Premier League. Ο Rodri που ως αμυντικός χαφ δεν συνήθιζε να παίρνει τόσες επιθετικές πρωτοβουλίες έβαλε δύο γκολ παραπάνω από ότι τις δύο προηγούμενες χρονιές μαζί φτάνοντας τα 7 και ο Bernardo Silva που πριν πέντε χρόνια είχε πάει στο Manchester για να παίξει στα άκρα της επίθεσης και έγινε μέσος δίπλα στον De Buyne επίσης έκανε την καλύτερη του σεζόν με 8 τέρματα.
Ο Guardiola επίσης έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο στον 21χρονο Phil Foden από τον οποίο πήρε άλλα 9 γκολ και μετέτρεψε στον Joao Cancelo που είναι πλάγιος μπακ σε αμυντικό χαφ, καθώς με τον De Bruyne να κινείται στο κενό που υπήρχε στην «καρδιά» της επιθετικής τριάδας και τον Rodri να προωθείται με κάθε ευκαιρία ο Πορτογάλος ήταν αυτός που έκανε παιχνίδι στην μεσαία γραμμή. Ενώ λοιπόν η επιθετική τριπλέτα της Liverpool σημείωσε τα 55 από τα 94 τέρματα της με τον Mohamed Salah (πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος) να έχει 23, τον Sadio Mane 17 και τον Diogo Jota 15 η City ήταν αυτή που είχε την καλύτερη επίθεση στην Premier League με 99 και ας πήρε μόνο 32 γκολ από τους καθαρόαιμους επιθετικούς της (Sterling 13, Riyad Mahrez 11, Jesus 8).
Στα μετόπισθεν πάλι ο Stones μετά την εξαιρετική σεζόν που έκανε πέρυσι ταλαιπωρήθηκε ξανά από τραυματισμούς. Έπαιξε μόνο σε 14 παιχνίδια, αλλά εφόσον υπήρχε ο Aymeric Laporte που τον κάλυψε επάξια όπως είχε κάνει με τον Kompany πριν τρία χρόνια η City δέχτηκε μόνο 26 γκολ και είχε μαζί την Liverpool την κορυφαία άμυνα του πρωταθλήματος με τους τερματοφύλακες τους να μοιράζονται το χρυσό γάντι κρατώντας από 20 φορές ανέπαφη την εστία τους. Αυτή είναι η πολυτέλεια που της προσφέρει το μεγάλο πορτοφόλι των Αράβων ιδιοκτητών της. Ο Guardiola έχει την δυνατότητα να διαθέτει ως εναλλακτική λύση έναν κεντρικό αμυντικό ισάξιο των βασικών του και να σηκώνει από τον πάγκο σαν μπαλαντέρ στα χαρτιά τον περυσινό του ήρωα για να του δώσει το πρωτάθλημα.
Ο Gundogan δεν έκανε τις εντυπωσιακές εμφανίσεις της προηγούμενης σεζόν, όμως απέναντι στην Aston Villa μπήκε αλλαγή στο 68′, στο 76′ ξεκίνησε την ανατροπή και στο 81′ την ολοκλήρωσε (ενδιάμεσα είχε ισοφαρίσει ο Rodri στο 78′). Ο Laporte από την άλλη πέρυσι έκανε μόλις 16 εμφανίσεις, το 2020 είχε παίξει σε 15 αγώνες και φέτος αγωνίστηκε σε 33 αναμετρήσεις σκοράροντας τέσσερις φορές και το 2019 αντίστοιχα χρειάστηκε να παραστεί σε 35 παιχνίδια κατά τα οποία σημείωσε 3 γκολ. Όσα χρήματα και να μπορεί να ξοδέψει η City λοιπόν την διαφορά δεν την κάνουν ακριβοπληρωμένοι αστέρες, αλλά ρολίστες έτοιμοι να προσφέρουν όπου και όποτε τους ζητηθεί.
Με αυτούς παίρνει τα πρωταθλήματα ο Guardiola και δεν είναι καθόλου εύκολο. Όποια γνώμη και αν έχετε για τους συγκριμένους παίκτες αναρωτηθείτε πρώτα για παράδειγμα ποιος φίλαθλος της Manchester United θα ήθελε να έχει η ομάδα του στο κέντρο της τον Gundogan και τον Bernanrdo Silva αντί για τον Bruno Fernandez και τον Paul Pogba ή ποιος φίλος της Liverpool θα προτιμούσε τον Mahrez και τον Sterling από τον Salah και τον Mane. Σε αυτή την εξαετία που ο Ισπανός βρίσκεται στον πάγκο της η City έχει ξοδέψει 990 εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές και η United στο ίδιο διάστημα 925 με τα αποτελέσματα τους αγωνιστικά να είναι η μέρα με τη νύχτα, ενώ η Liverpool με την σφιχτή οικονομική πολιτική της τελευταίας τριετίας έχει μείνει στα 615 και υστερεί σε επιπλέον λύσεις.
Τα περισσότερα από τα μισά δαπανήθηκαν κατά την πρώτη τριετία γιατί ο Guardiola είχε βρει στην ομάδα ένα σύνολο που πλην ελαχίστων εξαιρέσεων είχε κάνει τον κύκλο του και χρειαζόταν πλήρη ανανέωση. Όταν έφτιαξε τον κορμό που ήθελε αρκέστηκε στο να κάνει κάθε καλοκαίρι τις απαραίτητες προσθήκες σε θέσεις που υπήρχε ανάγκη. Δεν έφερε όμως ποτέ πρωτοκλασάτα ονόματα. Πήρε τον Gundogan, τον Stones, τον Jesus, τον Leroy Sane, τον Bernardo Silva, τον Ederson, τον Kyle Walker, τον Laporte, τον Benjamin Mendy, τον Danilo, τον Mahrez, τον Rodri, τον Cancelo, τον Ferran Torres, τον Dias και τον Nathan Ake. Όλοι τους κάτω των 25 ετών και όσοι είναι πλέον ανάμεσα στους κορυφαίους παγκοσμίως έγιναν στα χέρια του.
Όσα χρήματα και αν μπορείς να διαθέσεις ομάδα που να εξαλείφει παντελώς τον ανταγωνισμό χρόνο παρά χρόνο και να παραμένει στην κορυφή όταν παρουσιάζεται αντίπαλος που μπορεί να την ακολουθήσει στα δυσθεώρητα ύψη που έχει βάλει τον πήχη με αυτά τα «υλικά» είναι δύσκολο να φτιάξεις. Η City πέρυσι το καλοκαίρι είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει όλο το μεταγραφικό της μπάτζετ για χάρη του Kane χτυπώντας για πρώτη φορά την πόρτα ενός σταρ. Αφού η Tottenham είπε «όχι» στα 150 εκατομμύρια ευρώ που της πρόσφερε έδωσε περίπου 120 στην Aston Villa για τον Jack Grealish από τον οποίο δεν πήρε τίποτα φέτος κι όμως κατάφερε να βάλει από κάτω μια Liverpool που θα μπορούσε να έχει κατακτήσει και τους τέσσερις τίτλους που διεκδίκησε.
Πριν καν στεφτεί πρωταθλήτρια για 8η φορά στην ιστορία της είχε ήδη ανακοινώσει την απόκτηση του Erling Haaland που πέρυσι κόστιζε όσο ο Grealish (κανείς δεν κατάλαβε γιατί αποκτήθηκε ειδικά με ένα τέτοιο ποσό αλλά και κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο Guardiola μπορεί να βρει τρόπο να τον κάνει πρωταγωνιστή) με τα μισά λεφτά δείχνοντας πως πλέον έχει τον τρόπο να πάρει μεγάλα ονόματα χωρίς να της στοιχίσει ο κούκος αηδόνι κι αυτή είναι μόνο η αρχή. Ο Guardiola έχει προαναγγείλει ενίσχυση στο κέντρο, στο αριστερό άκρο της άμυνας (δεν του βγήκε ο Mendy και παρόλα αυτά έχει πάρει τέσσερα πρωταθλήματα με παίκτες που καλύπτουν κατά συνθήκη την θέση όπως ο Oleksandr Zinchenko) και ενδεχομένως στα άκρα της επίθεσης.
Θέλει παίκτες πεινασμένους για τίτλους με σκοπό την πολυπόθητη κατάκτηση του Champions League και μοιραία γενάτε το εξής ερώτημα: Εάν έως τώρα έχει καταστίσει με την δουλειά του ανέφικτη την κατάκτηση της Premier League για τις άλλες ομάδες τι θα γίνει από εδώ και πέρα που θα έχει στην διάθεση του έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς στον κόσμο και σκοπεύει να βελτιώσει κι άλλο την ομάδα του;.
Αφήστε μια απάντηση