Ο νεαρός Vince Carter κρατούσε «ζωντανό» το ενδιαφέρον (vids)

Σε μια περίοδο που το NBA έμοιαζε να έχει ξεμείνει από θέαμα και λαμπερούς αστέρες η εμφάνιση του Vince Carter είχε έρθει σαν «μάννα εξ ουρανού» για να «αναζωπυρώσει» το ενδιαφέρον των φιλάθλων ανά τον πλανήτη.

Η ολοκλήρωση της σεζόν 1997/1998 είχε σηματοδοτήσει το τέλος μιας σπουδαίας εποχής για το NBA. Η αποχώρηση του Michael Jordan και η διάλυση της μεγάλης ομάδας των Bulls στέρησαν από το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει κατά την διάρκεια των 90’s. Ο «Air» και το Chicago με τα κατορθώματα τους είχαν κάνει γνωστό το NBA σε όλη την υφήλιο και με το lockout να κοντοζυγώνει και τελικά να εφαρμόζεται για περίπου εφτά μήνες, κανείς δεν ήξερε τι θα επακολουθούσε.

Με την γενιά του Jordan (Hakeem Olajuwon, Charles Barkley, Patrick Ewing, Karl Malone, Scottie Pippen, David Robinson) να βρίσκεται προς απόσυρση και να μην πρωταγωνιστεί πλέον με εξαίρεση τον Malone (MVP της κανονικής περιόδου το 1999) και αυτή του Kobe Bryant (Allen Iverson, Kevin Garnett, Ray Allen, Steve Nash, Tim Duncan, Tracy McGrady, Stephon Marbury) να μην έχει εδραιωθεί ακόμα, το NBA φαινόταν πως πια δεν είχε να προσφέρει ένα δυνατό «πακέτο» στους fans του. Για καλή του τύχη όμως στο draft του 1998 συμμετείχε ο παίκτης που όλοι θα ήθελαν να βλέπουν κατά την επόμενη τριετία.

Όσοι παρακολουθούσαν το NCAA εκείνα τα χρόνια και ειδικά τους αγώνες του North Carolina ήξεραν πως το όνομα του Vince Carter ήταν συνώνυμο του θεάματος. Για όσους δεν το είχαν πάρει χαμπάρι το τελευταίο επεισόδιο της εκπομπής «NBA Action» για το 1998 τους έδωσε κάτι να περιμένουν για την επόμενη σεζόν δείχνοντας μερικά από τα απίστευτα καρφώματα του. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση λοιπόν βρέθηκε ένα σημείο αναφοράς. Το draft απέκτησε επιπλέον ενδιαφέρον, αφού ο κόσμος ήθελε να μάθει με την φανέλα ποιας ομάδας θα καρφώνει ο Carter στο NBA (σ.σ. τον επέλεξαν οι Golden State Warriors στο νούμερο 5 και τον αντάλλαξαν κατευθείαν με τον συμπαίκτη του στο κολέγιο Antawn Jamison τον οποίο είχαν πάρει στο 4 οι Toronto Raptors) και όταν επιτέλους ξεκίνησε η νέα αγωνιστική περίοδος όλοι αδημονούσαν για τις απίθανες πτήσεις του.

Με την κανονική περίοδο να περιλαμβάνει μόνο 50 αγώνες, αφού το πρωτάθλημα ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1999 και χωρίς τους Bulls και τον Jordan τριγύρω να κλέβουν την παράσταση, ουδείς είχε ασχοληθεί με την αγωνιστική δράση εκείνη τη χρονιά. Αυτό που ήθελε ο περισσότερος κόσμος ήταν να θαυμάσει τον Carter μέσω του Top 10 του «NBA Action» από το οποίο δεν έλειπε ποτέ. Τα καρφώματα του και τα «μαγικά» κόλπα του Jason Williams των Sacramento Kings ήταν το κλου της σεζόν. Μάλιστα το τρομερό ανάποδο κάρφωμα που είχε κάνει κόντρα στους Indiana Pacers είχε αναδειχτεί ως η καλύτερη φάση του 1999. Κατά τα άλλα οι 18.3 πόντοι, τα 5.7 ριμπάουντ, οι 3 ασίστ, τα 1.1 κλεψίματα και τα 1.5 κοψίματα που είχε ανά αγώνα, του έδωσαν παμψηφεί το βραβείο του rookie της χρονιάς. Από τις 118 ψήφους ο Carter είχε πάρει 113, ο Williams τρεις και ο Paul Pierce των Boston Celtics δύο.

Το 2000 η δημοτικότητα του εκτινάχτηκε για τα καλά. Ο Carter δεν ήταν απλά ο θεαματικότερος παίκτης του NBA, αλλά και ένας από τους κορυφαίους του πρωταθλήματος. Με μέσο όρο 25.7 πόντους (σ.σ. ήταν ο τέταρτος σκόρερ του NBA εκείνη τη χρονιά), 5.8 ριμπάουντ, 3.9 ασίστ, 1.3 κλεψίματα και 1.1 μπλοκ οδήγησε τους Raptors (45-37) για πρώτη φορά στα playoffs. Το Toronto αγωνίζεται στο NBA από τη σεζόν 1995/1996 και για τα δεδομένα της εποχής το γεγονός πως κατάφερε να βρεθεί στην postseason μέσα σε πέντε χρόνια ήταν σπουδαίο κατόρθωμα. Ο «Air Canada» (σ.σ. το παρατσούκλι που είχε αποκτήσει ο Carter λόγω των αλτικών ικανοτήτων του) βέβαια είχε «υπογράψει» πολλές από τις νίκες του με τρομερές εμφανίσεις.

Στο 103-102 επί των Phoenix Suns είχε 51 πόντους (ρεκόρ καριέρας), 9 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα, στην επικράτηση απέναντι στους Milwaukee Bucks με 115-110 είχε σταματήσει στους 47 πόντους, στο 98-92 απέναντι στους San Antonio Spurs είχε σκοράρει 39 και στο 100-98 με τους Houston Rockets είχε πετύχει 37 και μαζί το νικητήριο καλάθι. Με δικό του εύστοχο σουτ στην εκπνοή οι Raptors είχαν κερδίσει επίσης τους Celtics 96-94 (είχε πετύχει 28 πόντους) και τους Los Angeles Clippers 95-94 (είχε 23 πόντους, 5 ριμπάουντ και 5 ασίστ). Όσο για τα καρφώματα του, έγιναν ακόμα καλύτερα. Το ρεπερτόριο του περιείχε τα πάντα και δεν ήταν λίγες οι εβδομάδες που είχε βρεθεί δυο και τρεις φορές στο Top 10 του «NBA Action».

Το εκπληκτικό θέαμα που προσέφερε ήταν η ιδανική ευκαιρία για το NBA να επαναφέρει τον διαγωνισμό καρφωμάτων στο πρόγραμμα του All-Star Weekend. Άλλωστε η επιστροφή του λόγω του Carter ήταν λαϊκή απαίτηση. Πριν την εμφάνιση του «Air Canada» ο διαγωνισμός είχε χάσει το ενδιαφέρον του και το 1998 αποφασίστηκε να μην ξαναγίνει μέχρι νεοτέρας. Ο ενθουσιασμός ήταν τόσο μεγάλος που ακόμα και οι σούπερ σταρ του NBA είχαν πάρει θέση στην πρώτη σειρά της εξέδρας στην Oakland Arena (σ.σ. έδρα των Warriors) με βιντεοκάμερες στο χέρι για να αποθανατίσουν το αλησμόνητο σόου του. Ο Carter με τα καρφώματα που έκανε ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες και σε κάθε προσπάθεια του το αποτέλεσμα προκαλούσε ντελίριο.

Μέχρι και η κριτική επιτροπή τον αποθέωνε. Ο Isiah Thomas μάλιστα κάποια στιγμή έφυγε από το τραπέζι των κριτών για να τον συγχαρεί και να υποκλιθεί στο μεγαλείο του. Οι άλλοι συμμετέχοντες όσο οξύμωρο και αν ακούγεται πανηγύριζαν κι αυτοί ύστερα από κάθε κάρφωμα του. Ο Tracy McGrady (συμπαίκτης τότε του Carter στους Raptors) και ο Steve Francis των Rockets (rookie της χρονιάς μαζί με τον Elton Brand των Bulls το 2000) έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και θα κέρδιζαν (ο ένας από τους δύο εννοείται) άνετα τον διαγωνισμό αν δεν είχε πάρει μέρος ο Carter. Όπως παραδέχτηκε ο T-Mac αυτό ήταν το λιγότερο που μπορούσαν να κάνουν προκειμένου να υπάρχει έστω και τυπικά ανταγωνισμός, καθώς από την αρχή ήξεραν όλοι ποιος θα ήταν ο νικητής.

Φυσικά ο Carter έγινε για πρώτη φορά στην καριέρα του All-Star και ήταν πρώτος στην ψηφοφορία του κοινού για την ανάδειξη των βασικών πεντάδων Ανατολής και Δύσης λαμβάνοντας 1.911.973 ψήφους. Το ίδιο συνέβη τόσο το 2001, όσο και το 2002. Το ’01 αποτελεί την κορυφαία χρονιά της καριέρας του. Έφτασε να σκοράρει 27.6 πόντους ανά αγώνα (5ος σκόρερ στο NBA) και έχοντας ακόμα 5.5 ριμπάουντ, 3.9 ασίστ, 1.5 κλεψίματα και 1.1 κοψίματα βοήθησε την ομάδα του να βελτιωθεί κι άλλο. Με ρεκόρ 47-35 οι Raptors από έκτοι στην Ανατολή ανέβηκαν στην 5η θέση και στα playoffs πήραν ρεβάνς από τους New York Knicks για το 3-0 της περασμένης σεζόν στον πρώτο γύρο.

Τα καρφώματα δεν έλειψαν, αλλά το θέαμα πέρασε σε δεύτερο πλάνο. Αυτό που μετρούσε πλέον περισσότερο για τον Carter ήταν η ουσία. Είχε βελτιώσει κατά πολύ το σουτ του (ακόμα και από μακρινή απόσταση) και άρχισε να βασίζεται περισσότερο στις τεχνικές του ικανότητες παρά στις αλτικές. Κατά την διάρκεια της σεζόν είχε φορτώσει το καλάθι των Bucks με 48 πόντους (είχε επίσης 10 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα και 2 κοψίματα) ώστε το Toronto να κερδίσει 111-102, είχε βάλει 45 στο 99-98 επί των Pacers, 40 με 6/10 τρίποντα στη νίκη απέναντι στους Charlotte Hornets με 107-99, 39 με 5/9 τρίποντα και ακόμα 10 ριμπάουντ, 8 ασίστ και 3 κλεψίματα στην επικράτηση κόντρα στους Philadelphia 76ers με 110-106 στην παράταση, 34 με 5/8 τρίποντα στο 98-92 επί των Washington Wizards και 33 με 6/11 τρίποντα στο 100-88 επί των Bulls.

Στα playoffs οι Knicks είχαν καταφέρει να τον κατεβάσουν στους 22.8 πόντους ανά αγώνα, όμως το Toronto τους είχε αποκλείσει με 3-2. Στον δεύτερο γύρο ο Carter με τον MVP της κανονικής περιόδου Allen Iverson έδωσαν μια αξέχαστη μονομαχία που το NBA την είχε ανάγκη. Με 35 πόντους και 7 ασίστ από τον Carter οι Raptors κέρδισαν (96-93) το πρώτο παιχνίδι στην έδρα των Sixers, οι οποίοι απάντησαν παίρνοντας το δεύτερο με 97-92 χάρη σε 54 πόντους από τον Iverson. Η αντίδραση του Carter ήταν να βάλει 50 στον τρίτο αγώνα ισοφαρίζοντας το τότε ρεκόρ τριπόντων στην ιστορία των playoffs με 9/13.

Το Toronto είχε επικρατήσει 102-78, όμως η Philadelphia έκανε το 2-2 (84-79) και απέκτησε προβάδισμα για πρώτη φορά νικώντας στην 5η αναμέτρηση 121-88 ύστερα από 52 πόντους (8/14 τρίποντα) του Iverson. Ο Carter επανήλθε με 39 πόντους, 5 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 4 κλεψίματα ώστε οι Raptors να κερδίσουν 101-89 και να φέρουν την σειρά στα ίσα, αλλά στο έβδομο παιχνίδι αστόχησε στο μηδέν σε σουτ που θα τους έδινε την πρόκριση (έχασαν 88-87). Μετά από όλα αυτά το μέλλον προβλεπόταν λαμπρό και γι’ αυτό μετά το τέλος της σεζόν του έδωσαν εξαετή επέκταση συμβολαίου αξίας 95 εκατομμυρίων δολαρίων. Κανείς όμως δεν περίμενε πως ήδη είχε παίξει το καλύτερο του μπάσκετ.

Οι Raptors δεν μπόρεσαν να πλαισιώσουν τον Carter όπως θα έπρεπε και με τον σοβαρό τραυματισμό του στο γόνατο τον Μάρτιο του 2002 τα σχέδια τους για μόνιμο πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ανατολή «ναυάγησαν». Ο Carter έχασε το υπόλοιπο της σεζόν και μαζί τα playoffs, ενώ την επόμενη χρονιά κατάφερε να παίξει μόνο σε 43 αγώνες. Η απόφαση της διοίκησης τους να προχωρήσει σε rebuilding μετά το τέλος της σεζόν 2003/2004 τον οδήγησε στο να ζητήσει ανταλλαγή. Το αίτημα του ικανοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2004 όταν παραχωρήθηκε στους τότε New Jersey Nets όπου ξαναβρήκε τον εαυτό του.

Η καριέρα του (όχι πως ήταν κακή) δεν είχε την εξέλιξη που φαινόταν πως θα έχει μετά την πρώτη τριετία, αλλά ακόμα και έτσι ο Carter έπαιξε τον δικό του ξεχωριστό και πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία του NBA. Σε μια εποχή που το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη έπρεπε να χαράξει νέα πορεία και δεν ήξερε από που να πιαστεί, η μανία που προκάλεσε με τα καρφώματα του ο Carter (ονομάστηκε «Vinsanity») κρατούσε «ζωντανό» το ενδιαφέρον εκατομμυρίων φιλάθλων ανά τον κόσμο.