Οι Suns του Charles Barkley ήταν ωραίοι αλλά και αφελείς (vids)

Όποιος έχει ασχοληθεί με το NBA της δεκαετίας του ’90 δεν υπάρχει περίπτωση να μην τους έχει θαυμάσει. Το μπάσκετ που έπαιζαν οι Phoenix Suns την εποχή που ο Charles Barkley φορούσε την φανέλα τους ήταν συναρπαστικό, όμως οι τρόποι με τους οποίους έχαναν στα playoffs δεν είχαν προηγούμενο.

Ας πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή. Το 1989 ο Cotton Fitzsimmons αναλαμβάνει μία ομάδα που την προηγούμενη σεζόν είχε πετύχει μόνο 28 νίκες στην κανονική περίοδο, την αλλάζει ολοκληρωτικά και παίρνει το βραβείο του προπονητή της χρονιάς. Της δίνει «ταυτότητα» που την ακολουθεί μέχρι και σήμερα (σ.σ. αποτελεί τον αναμορφωτή των Suns και τον προπονητή που τους έβαλε για τα καλά στον χάρτη του NBA), την μετατρέπει στην κορυφαία επίθεση του NBA και μετά από τριετή απουσία από τα playoffs την οδηγεί μέχρι τους τελικούς της Δύσης. Υπό τις οδηγίες του οι Suns σκοράρουν 118.6 πόντους ανά αγώνα, πετυχαίνουν 55 νίκες και στην postseason λυγίζουν μόνο απέναντι στους back to back (1987, 1988) πρωταθλητές Los Angeles Lakers.

Παίζουν γρήγορο και θεαματικό μπάσκετ βασιζόμενοι σε κοντά σχήματα με πρωταγωνιστές τον 22χρονο τότε Kevin Johnson (20.4 πόντοι, 12.2 ασίστ) που έδειξε πως ήταν ένας από τους πλέον ανερχόμενους point guard του πρωταθλήματος, τον γνωστό από το πέρασμα του από τον Ολυμπιακό το 1995 Eddie Johnson (21.5 πόντοι) που αναδείχτηκε καλύτερος έκτος παίκτης, το μετέπειτα alter ego του John Stockton στην περιφέρεια των Utah Jazz Jeff Hornacek (13.5 πόντοι, 6 ασίστ) και ηγέτη τον power forward και μοναδικό All-Star τους εκείνη τη χρονιά Tom Chambers (25.7 πόντοι, 8.4 ριμπάουντ). Μαζί τους ο Armen Gilliam (15.9 πόντοι, 7.3 ριμπάουντ) που συμπλήρωνε τον Chambers στις θέσεις των ψηλών, ο rookie Dan Majerle που εξελίχτηκε στον βασικό τους shooting guard και σε έναν από τους κορυφαίους σουτέρ της εποχής και ο μετέπειτα βασικός τους center Mark West που ειδικευόταν στην άμυνα.

Το Phoenix λοιπόν απέκλεισε 3-0 τους Denver Nuggets και 4-0 τους Golden State Warriors, αλλά παρότι «σκουπίστηκε» από τους Lakers είχε σκοπό να αμφισβητήσει την κυριαρχία τους στην Δύση. Έτσι το 1990 παρουσιάστηκε ακόμα καλύτερο. Ο Chambers (27.2 πόντοι) πραγματοποίησε την κορυφαία χρονιά της καριέρας του, ο Kevin Johnson (22.5 πόντοι, 11.4 ασίστ) το ίδιο, ο Hornacek ανέβηκε στους 17.6 πόντους ανά αγώνα και στην postseason οι Suns πέταξαν έξω 3-2 τους Jazz με μειονέκτημα έδρας, πήραν «εκκωφαντική» ρεβάνς (4-1) από τους Lakers και η πορεία τους ολοκληρώθηκε ξανά στους τελικούς της Δύσης όπου ηττήθηκαν με 4-2 από τους Portland Trail Blazers.

Το 1991 έκαναν ένα βήμα προς τα πίσω, καθώς αποκλείστηκαν με 3-1 στον πρώτο γύρο από τους Jazz παρότι είχαν το πλεονέκτημα της έδρας, αλλά την επόμενη σεζόν επέστρεψαν δριμύτεροι. Αν και φαινομενικά αποδυναμωμένοι (ο Eddie Johnson έπαιζε πια στους Seattle SuperSonics, η απόδοση του Chambers μειώθηκε κατακόρυφα και έτσι έδωσαν περισσότερα πράγματα ο Hornacek με 20.1 πόντους, 5 ριμπάουντ και 5.1 ασίστ και ο Majerle 17.3 πόντους) το 1992 απέκλεισαν με 3-0 τους San Antonio Spurs και στον δεύτερο γύρο έχασαν μεν 4-1 από τους Blazers, όμως πρόσφεραν στο κοινό μια σειρά με συγκλονιστικά παιχνίδια όπως το 4ο στο οποίο ηττήθηκαν 153-151 μετά από δύο παρατάσεις.

Πλέον ήταν φανερό πως η ομάδα χρειαζόταν αλλαγές για να προχωρήσει και η διοίκηση της πίστευε πως με την προσθήκη ενός σούπερ σταρ θα μπορούσε να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Ο Fitzsimmons από προπονητής γίνεται αντιπρόεδρος των Suns και χρίζει διάδοχο του τον βοηθό του και παλιά δόξα τους ως παίκτη, Paul Westphal. Αμέσως μετά μαζί με τον σημερινό διοικητικό ηγέτη της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ Jerry Colangelo που κατείχε το ίδιο πόστο τότε στους Suns φέρνουν στο Phoenix τον Charles Barkley. Ο Sir Charles μετά από οκτώ χρόνια στους Philadelphia 76ers και δύο απανωτούς αποκλεισμούς (1990, 1991) από τους Chicago Bulls του Michael Jordan στον δεύτερο γύρο των playoffs είδε την ομάδα του να μένει εκτός postseason το 1992 και ζήτησε να αλλάξει περιβάλλον.

Ως ο καλύτερος power forward του NBA είχε βλέψεις πρωταθλητισμού και ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για τους Suns. Τον πήραν και τσάμπα θα μπορούσε να πει κανείς, αφού για χάρη του έστειλαν στην Philadelphia τον Hornacek, τον Andrew Lang και τον Tim Perry. Ο «πεινασμένος» Barkley το 1993 αναδείχτηκε MVP της κανονικής περιόδου έχοντας μέσο όρο 25.6 πόντους, 12.2 ριμπάουντ και 5.1 ασίστ με τους Suns να μετατρέπουν τις εμφανίσεις του στην κορυφαία σεζόν της ιστορίας τους, καθώς είχαν το καλύτερο ρεκόρ (62-20) στο NBA. Κι όλα αυτά παρότι ο Kevin Johnson (16.1 πόντοι, 7.8 ασίστ) έχασε σχεδόν την μισή σεζόν λόγω τραυματισμού. Η απουσία του καλύφθηκε και με το παραπάνω όμως, αφού το Phoenix διέθετε ένα ισχυρό supporting cast.

Πέραν του Majerle (16.9 πόντοι) υπήρχαν ακόμα ο Richard Dumas (15.8 πόντοι) που όταν δεν είχε εξωγηπεδικά θέματα φαινόταν πως μπορεί να κάνει καλή καριέρα, ο Cedric Ceballos (12.8 πόντοι) που για πρώτη φορά έδειξε πως έχει τις δυνατότητες να γίνει παίκτης All-Star επιπέδου όπως και έγινε στην πορεία, ο Chambers (12.2 πόντοι) που στα 33 του ήταν ό,τι έπρεπε για να έρχεται από τον πάγκο και ο Danny Ainge (11.8 πόντοι) που με την εμπειρία του από τα δύο πρωταθλήματα (1984, 1986) που είχε πάρει ως βασικός shooting guard των Boston Celtics ήταν υπερπολύτιμη προσθήκη ειδικά για αναπληρωματικός. Επιπλέον ο West με τον rookie Oliver Miller (ξεχώριζε για τα «κυβικά» του και το 2000 πέρασε για λίγο από την Ελλάδα φορώντας την φανέλα του Ηρακλείου στην Α1) κάλυπταν επαρκώς την θέση του center, ενώ ο Negele Knight αναπλήρωσε σε ικανοποιητικό βαθμό τον Johnson όσο έλειπε.

Κι όμως αυτό το υπερπλήρες σύνολο έχασε τα δύο πρώτα παιχνίδια των playoffs στην έδρα του από τους 8ους στην Δύση Lakers που είχαν αρνητικό ρεκόρ (39-43). Μετά την προ διετίας απόσυρση του Magic Johnson λόγω HIV η ομάδα του Los Angeles βρισκόταν σε κάθετη πτώση και έμπαινε μετά βίας στα playoffs, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να κάνει δύο νίκες στο Phoenix με σκορ 107-103 χάρη στους 35 πόντους του Sedale Threatt και με 86-81 υποχρεώνοντας την καλύτερη επίθεση του NBA να πέσει 32 πόντους κάτω από τον μέσο όρο της (113.4) στην κανονική περίοδο. Από το 1984 όταν και καθιερώθηκε το σύστημα της διεξαγωγής των playoffs που ισχύει μέχρι και σήμερα αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της postseason που ο 8ος μιας περιφέρειας κερδίζει τα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς στο γήπεδο του πρώτου.

Ευτυχώς για τους Suns ο Barkley φρόντισε να αποφύγουν την τεραστίων διαστάσεων έκπληξη. Με 27 πόντους, 11 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 3 κλεψίματα τους οδήγησε σε νίκη 107-102 στον 3ο αγώνα, χάρη στους 28 πόντους, τα 11 ριμπάουντ, τα 3 κοψίματα και τα 3 κλεψίματα του κέρδισαν 101-86 τον 4ο και προκρίθηκαν με 3-2 επικρατώντας 112-104 στον 5ο με τον Sir Charles να έχει 31 πόντους, 14 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 2 κοψίματα και συμπαραστάτες τους Johnson (24 πόντοι, 13 ασίστ, 4 κλεψίματα) και Miller ο οποίος είχε 17 πόντους, 14 ριμπάουντ και 7 κοψίματα ερχόμενος από τον πάγκο. Από εκεί και πέρα τα πράγματα κύλισαν πιο ομαλά. Ο Barkley καθάρισε στο 2ο (35 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 7 κλεψίματα, 3 κοψίματα) και στο 5ο (36 πόντοι, 12 ριμπάουντ) παιχνίδι με τους San Antonio Spurs στον δεύτερο γύρο και σφράγισε την πρόκριση (4-2) με 28 πόντους, 21 ριμπάουντ, 4 κλεψίματα, 2 κοψίματα και το νικητήριο καλάθι.

Στους τελικούς της Δύσης οι Sonics πήραν τον 2ο αγώνα στο Phoenix με 103-99, αλλά οι Suns απάντησαν αμέσως με νίκη 104-97 στο Seattle και από εκεί και πέρα ανέλαβε πάλι ο Barkley. Με 43 πόντους, 15 ριμπάουντ, 10 ασίστ, 2 κλεψίματα και 2 κοψίματα από τα χέρια του συν τους 34 πόντους με 8/10 τρίποντα (ρεκόρ για τότε στην ιστορία των playoffs) του Majerle οι Suns κέρδισαν τον 5ο αγώνα 120-114 και στον 7ο Sir Charles φρόντισε ώστε να πάνε στους τελικούς του NBA για πρώτη φορά μετά το 1976. Σκόραρε 44 πόντους, μάζεψε 24 ριμπάουντ και με 22 πόντους, 9 ασίστ, 4 κλεψίματα και 2 κοψίματα από τον Johnson έφτασαν στο 4-3 με σκορ 123-110. Απέναντι τους βρέθηκαν οι επί δύο συνεχόμενες χρονιές (1991, 1992) πρωταθλητές Bulls που όμως προέρχονταν από δύσκολη σεζόν και στην θεωρία τουλάχιστον δεν ήταν το φαβορί.

Στην πράξη αποδείχτηκε το αντίθετο. Η παρέα του Jordan μπορεί να μην ήταν καν πρώτη στην Ανατολή στην κανονική περίοδο (σ.σ. οι Bulls είχαν τερματίσει δεύτεροι πίσω από τους New York Knicks το 1993), αλλά στα playoffs φορμαρίστηκε για τα καλά και έφυγε από το Phoenix προηγούμενη 2-0. Το Chicago πήρε το πρώτο παιχνίδι της σειράς 100-92 κρατώντας τον Barkley στα 9/25 σουτ και παρότι στο δεύτερο τον είδε να βάζει 42 πόντους απάντησε με άλλους τόσους από τον Jordan (12 ριμπάουντ, 9 ασίστ), με 24 από τον Horace Grant και με triple-double (15 πόντοι, 12 ριμπάουντ, 12 ασίστ) από τον Scottie Pippen για να επικρατήσει 111-108. Οι Suns έγιναν η πρώτη ομάδα στην ιστορία των τελικών που χάνει τα δύο πρώτα παιχνίδια στην έδρα της, όμως κατάφεραν να ξαναμπούν στο κόλπο.

Ύστερα από τρεις παρατάσεις κέρδισαν το 3ο παιχνίδι 129-121 με την τριπλέτα Barkley (24 πόντοι, 19 ριμπάουντ)-Johnson (25 πόντοι, 9 ασίστ, 7 ριμπάουντ)-Majerle (28 πόντοι, 6/8 τρίποντα) να τα δίνει όλα (σ.σ. ο Barkley έπαιζε τραυματίας) και παρότι ηττήθηκαν στην επόμενη αναμέτρηση 111-105 από τους 55 πόντους του Jordan κατάφεραν να μειώσουν σε 3-2. Οι 25 πόντοι του Dumas σε συνδυασμό με τους 24 του Barkley και τους 25 του Johnson τους έδωσαν την δυνατότητα να κερδίσουν 108-98 και να επιστρέψουν στο γήπεδο τους για να ψάξουν την ισοφάριση που όμως δεν ήρθε ποτέ. Μετά από μια σκληρή μάχη βρέθηκαν να προηγούνται 98-94 έχοντας επιτρέψει έως τότε στους Bulls να πετύχουν μόλις 7 πόντους στην 4η περίοδο, αλλά στην κρισιμότερη φάση τα έκαναν θάλασσα.

Ο Jordan μείωσε 98-96 και στην επόμενη επίθεση του Chicago ο Westphal έδωσε εντολή να μην γίνει double-team ούτε καν στον Air. Ο Ainge όμως πήγε να κλέψει από τον Grant ο οποίος πάσαρε στον John Paxson που ήταν ελεύθερος και έβαλε το νικητήριο τρίποντο. Με το σκορ πλέον στο 99-98 ο Grant έκοψε στην τελευταία φάση του αγώνα τον Johnson και οι Bulls έφτασαν στο πρώτο three-peat τους. Οι Suns πάλι έγιναν η δεύτερη ομάδα στην ιστορία των τελικών που χάνει τρία παιχνίδια στο γήπεδο της παρότι έχει το πλεονέκτημα έδρας και κατά τα επόμενα χρόνια της έγινε συνήθεια να μην μπορεί να υπερασπιστεί το σπίτι της στα playoffs γνωρίζοντας δύο απανωτούς οδυνηρούς αποκλεισμούς στον δεύτερο γύρο.

Με τον Jordan να αποσύρεται προσωρινά από την ενεργό δράση το Phoenix μαζί τους Knicks ήταν τα μεγάλα φαβορί για το πρωτάθλημα το 1994. Ενισχύθηκε με την απόκτηση του A.C. Green (14.7 πόντοι, 9.2 ριμπάουντ) από τους Lakers, είδε την απόδοση του Ceballos (19.1 πόντοι) να ανεβαίνει κατακόρυφα και με ρεκόρ 56-26 βρέθηκε 3ο στην Δύση πίσω από Sonics (63-19) και Houston Rockets (58-24). Στον πρώτο γύρο των playoffs ξεπάστρεψε 3-0 τους Golden State Warriors με τον Barkley να οργιάζει στο 3ο παιχνίδι και να κάνει την κορυφαία εμφάνιση της καριέρας του με 56 πόντους, 14 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα ώστε η ομάδα του να κερδίσει 140-133 και να προκριθεί. Το ξεκίνημα στον δεύτερο δε ήταν πέρα για πέρα εντυπωσιακό με δύο νίκες μέσα στο Houston 91-87 και 124-117 αντίστοιχα.

Οι Suns ήταν με το ένα πόδι στους τελικούς της Δύσης δείχνοντας στον δεύτερο αγώνα της σειράς πως η τριάδα των Barkley (34 πόντοι, 15 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 3 κλεψίματα, 2 κοψίματα), Johnson (27 πόντοι, 6 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 3 κλεψίματα) και Majerle (22 πόντοι, 5/9 τρίποντα, 4 κλεψίματα) είναι ασυναγώνιστη, όμως τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν όπως τα περίμεναν. Οι Rockets κράτησαν τον Sir Charles στους 18 πόντους με 9/22 σουτ και παρότι δέχτηκαν 38 από τον Johnson (12 ασίστ) πήραν το 3ο παιχνίδι 118-102 με πρωταγωνιστές τον Hakeem Olajuwon (26 πόντοι, 15 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 6 κοψίματα) και τον Vernon Maxwell (34 πόντοι, 4/7 τρίποντα). Ίδια εικόνα και στον 4ο αγώνα. Ο Barkley έμεινε στους 19 πόντους με 7/21 σουτ, ο Johnson έβαλε 38 πόντους και μοίρασε πάλι 12 ασίστ, αλλά το Houston έκανε το 2-2 επικρατώντας 107-96 με προεξέχοντες τον Olajuwon (28 πόντοι, 12 ριμπάουντ, 8 ασίστ, 5 κοψίματα) και τον Kenny Smith (21 πόντοι), ενώ άλλοι τέσσερις παίκτες του είχαν διψήφιο αριθμό πόντων.

Από τους Suns δεν υπήρξε κανένας και αυτή ήταν η αρχή της κατηφόρας, αφού στην 5η αναμέτρηση γνώρισαν συντριβή 109-86. Ισοφάρισαν 3-3 (103-89), όμως δεν μπόρεσαν να κερδίσουν για 3η φορά εκτός έδρας. Οι Rockets με 37 πόντους, 17 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 3 κοψίματα από τον Olajuwon και τον Sam Cassell να προσθέτει 22 πόντους και 7 ασίστ ερχόμενος από τον πάγκο πήραν το 7ο παιχνίδι 104-94, προκρίθηκαν 4-3 και αφού απέκλεισαν και τους Jazz έφτασαν στη κατάκτηση του τίτλου επικρατώντας στους τελικούς των Knicks με 4-3. Το Phoenix έγινε η δεύτερη ομάδα στην ιστορία των playoffs που ενώ έχει κερδίσει τα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς εκτός έδρας δεν έχει καταφέρει να προκριθεί όπως έκαναν και οι Warriros κόντρα στους Lakers το 1969 και το 1995 μπήκε στην λίστα με τις ομάδες που αποκλείστηκαν ενώ ήταν μπροστά 3-1.

Πρόσθεσε στο ρόστερ του τον Danny Manning (17.9 πόντοι) αντί του Ceballos που πήγε στους Lakers, πέτυχε διάνα με την επιλογή του Wesley Person (10.4 πόντοι, 43.6% στα τρίποντα) στο draft και πήρε στην θέση του center τον Wayman Tisdale, καθώς ο West και ο Miller άλλαξαν φανέλα. Το 59-23 της κανονικής περιόδου το έφεραν ξανά 3ο στην Δύση πίσω από τους Spurs (62-20) και τους Jazz (60-22) και το πρώτο εμπόδιο στα playoffs ήταν οι Blazers. Ξεπεράστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και ο Barkley έδωσε πάλι ρεσιτάλ στον 3ο αγώνα με 47 πόντους και 12 ριμπάουντ. Στον δεύτερο γύρο οι Suns έπεσαν πάνω στους Rockets που παρότι ήταν πρωταθλητές είχαν βρεθεί εκτός τετράδας και είχαν πετάξει έξω 3-2 τους Jazz.

Η ευκαιρία για ρεβάνς ήταν μοναδική. Αυτή τη φορά είχαν το πλεονέκτημα έδρας και έδειξαν αποφασισμένοι να το αξιοποιήσουν στο έπακρο κερδίζοντας τα δύο πρώτα παιχνίδια 130-108 και 118-94 αντίστοιχα. Το Houston απάντησε παίρνοντας τον 3ο αγώνα 118-85, αλλά ο Johnson με τον Barkley βάλθηκαν να κάνουν το 3-1 πάση θυσία και τα κατάφεραν. Δεν βγήκαν δευτερόλεπτο από το παρκέ, ο πρώτος είχε 43 πόντους, 9 ασίστ και 3 κλεψίματα, ο Sir Charles πρόσθεσε 26 πόντους και το Phoenix κέρδισε 114-110. Η πρόκριση του θεωρούταν δεομένη, όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Στο 5ο παιχνίδι ο Barkley παρά τα 20 ριμπάουντ που πήρε έμεινε στους 17 πόντους με 8/22 σουτ, o Olajuwon (31 πόντοι, 16 ριμπάουντ) έστειλε την αναμέτρηση στην παράταση και οι Rockets επικράτησαν 103-97.

Στην συνέχεια έκαναν το 3-3 με σκορ 116-103 και επέστρεψαν στο Phoenix για τον 7ο και τελευταίο αγώνα της σειράς. Ο Johnson έκανε το παιχνίδι της ζωής του με 46 πόντους και 10 ασίστ, ο Ainge στην τελευταία εμφάνιση της καριέρας του είχε 19 πόντους με 4/6 τρίποντα από τον πάγκο, όμως ο Barkley (18 πόντοι, 23 ριμπάουντ, 5 ασίστ) υστέρησε επιθετικά και οι Suns την πάτησαν πάλι στο τέλος. Το τρίποντο του Mario Elie που έμεινε στην ιστορία με την ονομασία «The Kiss of Death» λόγω του φιλιού που έστειλε στην εξέδρα ο forward των Rockets όταν ευστόχησε έβαλε το Houston μπροστά 115-112 με 7.1 δευτερόλεπτα να απομένουν για τη λήξη και τελικά του έδωσε την πρόκριση (τελικό σκορ 115-114) για να συνεχίσει και να πάρει ξανά το πρωτάθλημα.

Το Phoenix (η 5η έως τότε ομάδα που αποκλείστηκε παρότι ήταν μπροστά 3-1 και πρώτη μετά από 14 χρόνια) δεν ανέκαμψε ύστερα από όλα αυτά. Αυτή η ομάδα είχε κάνει τον κύκλο της και χρειαζόταν νέο ξεκίνημα. Το 1996 μπήκε με τα χίλια ζόρια στα playoffs πέφτοντας στο 41-41 και αποκλείστηκε 3-1 στον πρώτο γύρο από τους Spurs. Ο Majerle είχε παραχωρηθεί με ανταλλαγή στους Cleveland Cavaliers, ο Westphal απολύθηκε μετά από 33 αγώνες, ο Johnson δεν ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος παίκτης και έχασε τη μισή σεζόν σχεδόν από τραυματισμούς και ο Barkley που γκρίνιαζε συνεχώς ζήτησε και πήρε ανταλλαγή μετά το τέλος της. Με την παραχώρηση του στους Rockets ολοκληρώθηκε η ιστορία μιας ομάδας που άρεσε πολύ στον κόσμο όμως λόγω της αφέλειας που την διακατείχε δεν μπορούσε να διαχειριστεί καταστάσεις στα playoffs χάνοντας σειρές ολόκληρες μέσα από τα χέρια της.