Κατά την προηγούμενη τετραετία κάθε σεζόν για τους Charlotte Hornets ήταν ακριβώς η ίδια. Βλέπαμε μια συμπαθητική ομάδα που έφτανε στο κατώφλι των playoffs αλλά δεν το περνούσε γιατί είχε πάντα αρνητικό ρεκόρ και έμοιαζε να είναι ευχαριστημένη από την πορεία της. Ευτυχώς εμφανίστηκε ο LaMelo Ball για να σπάσει αυτή την ατέρμονη μονοτονία και να της δώσει πνοή.
Το 2016 ήταν μια ανέλπιστα καλή χρονιά για τους Hornets. Ξεπέρασαν τις προσδοκίες, μπήκαν στα playoffs και παρότι τερμάτισαν έκτοι στην Ανατολή είχαν το ίδιο ρεκόρ (48-34) με τους τρίτους Miami Heat. Αυτή ήταν η καλύτερη τους σεζόν τα τελευταία 20 χρόνια. Από εκεί και πέρα όμως κόλλησε η βελόνα. Το 36-46 του 2017 παρέμεινε αναλλοίωτο το 2018 και το 2019 έγινε 39-43. Παρόλα αυτά στην Charlotte δεν άλλαζε τίποτα. Δεν έγινε καν σοβαρή προσπάθεια παραμονής του Kemba Walker, δεν υπήρξαν συζητήσεις με καλούς free agents που θα μπορούσαν να ανεβάσουν επίπεδο της ομάδα, ενώ με τόσες νίκες κάθε χρόνο βρίσκονταν οριακά έξω από την πρώτη δεκάδα του draft επιλέγοντας χρήσιμους παίκτες που όμως δεν ήταν σε θέση να κάνουν την διαφορά.
Το περυσινό 23-42 μάλλον λειτούργησε σαν ξυπνητήρι. Απέφερε στους Hornets το νούμερο τρία στο draft δίνοντας τους την δυνατότητα να πάρουν έναν μελλοντικό σταρ και ο ιδιοκτήτης τους, Michael Jordan, αποφάσισε να δαπανήσει ένα αξιοσέβαστο ποσό για την ενίσχυση τους από την ελεύθερη αγορά. Η επιλογή του LaMelo Ball και η απόκτηση του Gordon Hayward με τετραετές συμβόλαιο αξίας 120 εκατομμυρίων δολαρίων αντιμετωπίστηκαν με επιφυλακτικότητα, αφού κανείς δεν ήξερε τι να περιμένει. Τόσο τον ένα όσο και τον άλλο τους ακολουθούσε η φήμη του υπερεκτιμημένου. Τον Ball επειδή ήταν πολυδιαφημισμένος χωρίς να τον έχει δει κανείς να παίζει μπάσκετ στις ΗΠΑ πριν το NBA και τον Gordon γιατί στα 30 του πήρε το μεγαλύτερο συμβόλαιο της καριέρας του, ενώ προερχόταν από μια τριετία γεμάτη σοβαρούς τραυματισμούς.
Ο δεύτερος από την πρώτη στιγμή έδειξε πως αξίζει τα λεφτά του παρουσιάζοντας τον παλιό καλό εαυτό του, αλλά ο 19χρονος point guard ήταν αυτός που άλλαξε εντελώς την εικόνα των Hornets. Ύστερα από ένα μουδιασμένο ξεκίνημα ο Ball, που έμεινε απόντος στο ντεμπούτο του, άρχισε να ξεχωρίζει έστω και αν ερχόταν από τον πάγκο. Στην 4η του εμφάνιση βοήθησε την Charlotte να πετύχει την δεύτερη της νίκη συνεισφέροντας στο 118-99 επί των Dallas Mavericks με 22 πόντους (4/5 τρίποντα), 8 ριμπάουντ και 5 ασίστ και σύντομα έφτασε να μετράει 15.6 πόντους, 7.4 ριμπάουντ και 7.1 ασίστ ανά αγώνα. Όσο ανέβαινε η απόδοση του αυξάνονταν και οι νίκες. Από τις 6 έως τις 11 Ιανουαρίου οι Hornets έτρεξαν ένα αήττητο σερί τεσσάρων αγώνων και στον τρίτο ο Ball έγινε ο νεαρότερος παίκτης στην ιστορία του NBA που κάνει triple-double έχοντας 22 πόντους, 12 ριμπάουντ και 11 ασίστ στην επικράτηση επί των Atlanta Hawks με 102-94.
Κάπου εκεί ο προπονητής του, James Borrego, του έβαλε φρένο και δήλωσε δημόσια πως για να παίζει περισσότερο και να γίνει βασικός θα πρέπει να είναι εξίσου αποδοτικός και στην άμυνα. Για περίπου δύο εβδομάδες ο Ball εξαφανίστηκε από το προσκήνιο και οι Hornets ηττήθηκαν στα έξι από τα επόμενα εφτά παιχνίδια τους. Το μήνυμα ελήφθη και από τις δύο πλευρές. Ο Ball παραδέχτηκε πως ο προπονητής του έχει δίκιο και ακολούθησε την συμβουλή του, ενώ ο Borrego κατάλαβε πως η ομάδα του δεν είναι η ίδια χωρίς τον 19χρονο rookie στο παρκέ. Τρανότερη απόδειξη από το 126-114 επί των Milwaukee Bucks στις 30 Ιανουαρίου, όπου είχε 27 πόντους, 9 ασίστ, 5 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα, δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Στην αμέσως επόμενη αναμέτρηση ξεκίνησε για πρώτη φορά βασικός, οι Hornets συμπλήρωσαν τρεις συνεχόμενες νίκες και από τότε δεν ξαναβγήκε από την αρχική πεντάδα τους.
Με βασικό τον Ball η Charlotte έκανε 11 νίκες σε 21 αγώνες και σταθεροποιήθηκε μέσα στην πρώτη οκτάδα της Ανατολής. Όσο ερχόταν από τον πάγκο ο απολογισμός νικών-ηττών ήταν 9-11 και το πρόσημο άλλαξε χάρη στους 19.5 πόντους, τις 6.2 ασίστ, τα 5.8 ριμπάουντ, τα 1.7 κλεψίματα του και το 42.6% με το οποίο σούταρε πίσω από την γραμμή του τριπόντου. Από τις κορυφαίες εμφανίσεις του αυτές που συνοδεύτηκαν από νίκες ήταν το 119-94 επί των Houston Rockets (24 πόντοι, 7/12 τρίποντα, 10 ασίστ, 7 ριμπάουντ) στις 8 Φεβρουαρίου, το 120-114 επί των Minnesota Timberwolves (20 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα) στις 12/2, το 124-121 επί των Phoenix Suns (20 πόντοι, 8 ασίστ) στις 24/2, το 127-126 επί των Sacramento Kings (24 πόντοι, 12 ασίστ) στις 28/2 και το 114-104 επί των Toronto Raptors (23 πόντοι, 6/9 τρίποντα, 9 ριμπάουντ, 6 ασίστ) στις 13 Μαρτίου.
Ξέχωρα από τα στατιστικά ο Ball εξελίχτηκε στον κινητήριο μοχλό ολόκληρης της ομάδας. Γύρω του όλοι βρήκαν τον ρόλο τους. Ο τρόπος που αγωνίζεται απελευθέρωσε τον Terry Rozier (20.2 πόντοι) από τα οργανωτικά καθήκοντα που δεν είναι και το φόρτε του άλλωστε και του έδωσε την δυνατότητα να επικεντρωθεί στο σκοράρισμα. Ταυτόχρονα επέτρεψε στον Hayward (20.4 πόντοι) να κάνει «αθόρυβα» την δουλειά του και τον απάλλαξε από το να πρέπει κάθε βράδυ να είναι άψογος επιθετικά προκειμένου να κερδίζουν οι Hornets. Είναι αυτός που μπορεί να αξιοποιήσει τις αλτικές ικανότητες του Miles Bridges δίνοντας του έτοιμα καλάθια, αφού τον βρίσκει στον αέρα με κλειστά ματιά, κάνει πιο εύκολη την ζωή όλων των συμπαικτών του με τις πάσες του και η προώθηση του στην βασική πεντάδα δημιούργησε ένα πολύ αξιόπιστο περιφερειακό δίδυμο που έρχεται από τον πάγκο και αποτελείται από τους Devonte’ Graham και Malik Monk οι οποίοι έχουν διψήφιο μέσο όρο πόντων.
Φυσικά με κάθε ευκαιρία μετατρέπει το παιχνίδι σε προσωπικό σόου. Απίθανες ασίστ, περίτεχνες ενέργειες, τρίποντα από το σπίτι του και διάφορα άλλα κόλπα έχουν κάνει τους Hornets μια από τις πιο διασκεδαστικές ομάδες του NBA. Προς το παρόν βέβαια έχει ρίξει αυλαία. Στην ήττα από τους Los Angeles Clippers με 125-98 στις 20 Μαρτίου έσπασε τον δεξιό του καρπό και ενώ αρχικά λεγόταν πως θα χάσει την υπόλοιπη σεζόν μετά την εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε ανακοινώθηκε πως η κατάσταση του θα επανεκτιμηθεί σε ένα μήνα. Ακόμα και αν δεν μπορέσει να επιστρέψει λογικά θα πάρει το βραβείο του rookie της χρονιάς. Είναι πρώτος ανάμεσα στους rookies σε ασίστ (251), ριμπάουντ (240) και κλεψίματα (65), δεύτερος σε πόντους (652) και στα 41 παιχνίδια που έδωσε το «παρών» η στατιστική του κατέγραψε 15.9 πόντους, 6.1 ασίστ, 5.9 ριμπάουντ και 1.6 κλεψίματα.
Πάντως η επιρροή και μόνο που έχει στο παιχνίδι της ομάδας του κανονικά πρέπει να είναι αρκετή για να του δώσει το βραβείο. Κανένας άλλος rookie δεν έχει επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό την εικόνα της ομάδας του κάτι που δεν αποκλείεται να φανεί και εν τη απουσία του. Ο Ball είναι η «κόλλα» που κρατάει ενωμένα τα σκόρπια κομμάτια των Hornets και όσο δεν θα βρίσκεται στο παρκέ οι συνέπειες της απουσίας του στην απόδοση τους θα είναι εμφανείς.
Αφήστε μια απάντηση