Στην πρώτη της συμμετοχή σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα η Λετονία παρά τις σημαντικές απουσίες της εξελίχτηκε στην έκπληξη της διοργάνωσης και κατάφερε να περάσει στα προημιτελικά, όπου θα αντιμετωπίσει την Γερμανία, εντυπωσιάζοντας τους πάντες με το μπάσκετ που παίζει.
Όταν η κλήρωση τους έφερε στον ίδιο όμιλο με τον Καναδά και την Γαλλία οι Λετονοί ήξεραν πως ούτως ή άλλως θα είχαν δύσκολο έργο. Τα προγνωστικά τους έδιναν κάποιες πιθανότητες πρόκρισης λόγω της συμμετοχής του Kristaps Porzingis, όμως η είδηση της απουσίας του από το Mundobasket λόγω τραυματισμού μερικές μέρες πριν από το πρώτο τζάμπολ τις εκμηδένισε. Τουλάχιστον στα χαρτιά, αφού στο παρκέ αποδείχτηκε πως ο προ τετραετίας προπονητής της ΑΕΚ και νυν ομοσπονδιακός τεχνικός της Λετονίας, Luca Banchi, είχε προετοιμάσει τόσο καλά την ομάδα του που το υπέροχο σε εκτέλεση αγωνιστικό του πλάνο μπορούσε να λειτουργήσει και χωρίς τον παίκτη που θα την ανέβαζε επίπεδο.
Ο Ιταλός γνώριζε πως η αθλητικότητα και το μακρινό σουτ αποτελούν τα προτερήματα των Λετονών και δούλεψε με σκοπό να τους προσδώσει συνοχή, «συστατικό» που τους έλειπε μετά την εξαιρετική πορεία στο EuroBasket του 2017. Τότε πολλοί είχαν πει και όχι άδικα πως η αναμέτρηση τους με την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, Σλοβενία, στα προημιτελικά θα έπρεπε να ήταν κανονικά ο τελικός της διοργάνωσης αφού οι δύο ομάδες έπαιζαν το καλύτερο μπάσκετ, μόνο που εκείνη η πορεία για την Λετονία δεν είχε συνέχεια. Βλέπετε ακολούθησε ο αποκλεισμός της από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2019 και αυτός από το EuroBasket του 2023 με αποτέλεσμα η φετινή προσπάθεια της να αποτελέσει ένα νέο ξεκίνημα.
Παρά τις αναποδιές (εκτός από τον Porzingis λείπει λόγω σοβαρού τραυματισμού ο Janis Strelnieks και στο δεύτερο παιχνίδι τέθηκε εκτός μάχης ο αρχηγός Dairis Bertans) λοιπόν η Λετονία κατάφερε να πετάξει έξω τους Γάλλους και στην δεύτερη φάση να κάνει το ίδιο και με την Ισπανία, έχοντας επίσης συντρίψει Ιράν και Βραζιλία, βασιζόμενη στο συνεχές μοίρασμα της μπάλας μεταξύ των παικτών της, την ευστοχία της πίσω από την γραμμή του τριπόντου και την αστείρευτη ενέργεια της που της επιτρέπει να έχει τρομερά rotation στην άμυνα και ασταμάτητη κίνηση στην επίθεση. Όλα αυτά τα στοιχεία συνθέτουν μια εικόνα που έχει συναρπάσει τους φιλάθλους και φυσικά περισσότερο από όλους τους Λετονούς που είναι το επικρατέστερο από πλευράς φωνής κοινό στην εξέδρα και το πολυπληθέστερο στην διοργάνωση μετά από αυτό των χωρών που την φιλοξενούν.
Πριν μπούμε σε λεπτομέρειες και αριθμούς το άλφα και το ωμέγα στον τρόπο που αγωνίζεται η Λετονία είναι η πάσα. Η μπάλα αλλάζει κάτοχο με ιλιγγιώδη ταχύτητα και περνάει από όλα τα χέρια μέχρι να βρεθεί σε αυτά του παίκτη που είναι στην κατάλληλη θέση για να την βάλει στο καλάθι. Οι Λετονοί πασάροντας ξανά και ξανά έχουν βγάλει ουκ ολίγες θεαματικές φάσεις και είναι μια ομάδα που χτυπάει αλύπητα τους αντιπάλους της μέσα από το ζωγραφιστό χωρίς να έχει στο ρόστερ της κάποιον ψηλό που να κυριαρχεί. Για παράδειγμα παρότι η Γαλλία είχε τον Rudy Gobert (2.16 μέτρα) και τον Moustapha Fall (2.18 μέτρα) να προστατεύουν το καλάθι της ηττήθηκε 36-18 σε πόντους μέσα από την ρακέτα όπως και οι Ισπανοί (36-26) που διέθεταν έξι παίκτες πάνω από τα 2.05 μέτρα.
Την ίδια ώρα οι μισοί από τους 10 (ο ύψους 2.16 μέτρων Anzejs Pasecniks δεν έπαιξε ούτε δευτερόλεπτο απέναντι σε Καναδά, Ισπανία και Βραζιλία) που χρησιμοποιεί ο Banchi είναι κάτω από 2 μέτρα και από τους υπόλοιπους κανένας δεν ξεπερνά τα 2.08, με τον έναν (Davis Bertans) από τους δύο που τα φτάνουν να σουτάρει μόνο τρίποντα (διά του λόγου το αληθές ο forward των Oklahoma City Thunder έχει επιχειρήσει μόλις πέντε δίποντα) και τον άλλο (Klavs Cavars) να αγωνίζεται ελάχιστα. Οι 36 πόντοι μέσα στο ζωγραφιστό λογικά είναι στοχευμένο νούμερο, αφού η Λετονία έχει πετύχει τόσους επίσης κόντρα σε Ιράν και Βραζιλία, ενώ στην αναμέτρηση με τους Καναδούς σταμάτησε στους 34.
Το πιάνει κατά κύριο λόγω χάρη στους Rolands Smits (2.07 μέτρα), Rodions Kurucs (2.06 μέτρα) και Andrejs Grazulis (2.02 μέτρα). Τρία εξαιρετικά ευκίνητα και αθλητικά «4άρια» (ειδικά οι δύο πρώτοι) που αλλάζουν συνεχώς θέση και γίνονται πότε δημιουργοί και πότε εκτελεστές. Ο Smits είναι ο πρώτος σκόρερ της Λετονίας με μέσο όρο 13.4 πόντους (έβαλε 20 στο 88-86 επί της Γαλλίας), ο Kurucs ο καλύτερος πασέρ αυτής της τριάδας και ένα πραγματικό πολυεργαλείο όπως έδειξε στο 74-69 κόντρα στην Ισπανία με 13 πόντους, 8 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα και ο Grazulis (13.4 πόντοι) ο παίκτης αποκάλυψη. Ο 30χρονος forward της Trento πραγματοποίησε την κορυφαία εμφάνιση της καριέρας του στο 104-84 επί της Βραζιλίας, το οποίο σφράγισε το «εισιτήριο» για την οκτάδα, με 24 πόντους και 5 ασίστ δίνοντας σεμινάριο για το πως αντιμετωπίζεται η άμυνα ζώνης.
Επιπλέον απειλούν και οι τρεις από μακριά κάτι που σε συνδυασμό με την συνεχόμενη κίνηση τους ανοίγει διαδρόμους προς το καλάθι για τους κοντούς με πρώτο και καλύτερο τον Arturs Zagars (1.90 μέτρα). Ο 23χρονος point guard κάνει κι αυτός τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του με 12.2 πόντους και 5.6 ασίστ ανά αγώνα κατατροπώνοντας τους Γάλλους με 22 πόντους και 5 ασίστ και συνεισφέροντας 17 πόντους απέναντι στην Βραζιλία χωρίς να διστάζει να ορμίσει στο αντίπαλο καλάθι με κάθε ευκαιρία. Από κοντά και η αποκάλυψη νούμερο δύο που ακούει στο όνομα Kristers Zoriks (1.93 μέτρα) με τον 25χρονο guard της τουρκικής Petkim Spor να μετράει 10.4 πόντους και 4.2 ασίστ βάζοντας 13 πόντους στους Γάλλους και 11 στους Ισπανούς.
Ο μόνος που δεν πάει προς τα μέσα όπως είπαμε είναι ο Davis Bertans (12.4 πόντοι, 37.5% στα τρίποντα) γιατί αυτό ξέρει να κάνει. Το να γυρνάει γύρω γύρω στην περιφέρεια για να πάρει τη μπάλα και να εκτελέσει ακαριαία είναι η ειδικότητα του και μία από τις αιτίες που ο Banchi εφαρμόζει τον συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Επίσης αποτελεί τον κύριο λόγο που η Λετονία είναι η ομάδα με τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα στην διοργάνωση. Ηγήθηκε του «βομβαρδισμού» του καλαθιού της Βραζιλίας πίσω από τα 6.75 μέτρα με 4/9 τρίποντα (πέτυχε 14 πόντους) ακολουθούμενος από τον Arturs Kurucs (12 πόντοι) που είχε 4/4 και τον Zagars (3/5) με την ομάδα τους να έχει συνολικά 16/33.
Στο 109-70 επί του Λιβάνου τον πρώτο λόγο είχε ο αδερφός του, Dairis (20 πόντοι) με 6/7, ο ίδιος είχε 3/7, ο Zoriks (11 πόντοι, 6 ασίστ) 3/4 και συνολικά το κοντέρ έγραψε για την Λετονία 18/35 τρίποντα με τον Zagars να δημιουργεί τα περισσότερα από αυτά με τις 11 ασίστ του. Οι Γάλλοι δεν πήραν το μήνυμα και είδαν τους Λετονούς να έχουν απέναντι τους 14/35 τρίποντα με τον Davis Bertans (15 πόντοι) να βάζει 4/10, τον Zoriks 3/7 και τον Zagars 3/5. «Ομπρέλα» κρατούσαν οι Καναδοί που είναι η μοναδική ομάδα που έχει κερδίσει έως τώρα την Λετονία και μάλιστα εύκολα με 101-75, αφού δέχτηκαν μόνο 10 τρίποντα, ενώ οι Ισπανοί τα πήγαν ακόμα καλύτερα κατεβάζοντας την στα οκτώ παρά τα 3/7 του Bertans (16 πόντοι).
Αυτό στο οποίο δεν έδωσαν σημασία και την πάτησαν ήταν οι αστείρευτες δυνάμεις της. Όταν στο τέλος της 3ης περιόδου ξέφυγαν στο σκορ 58-47 θεώρησαν πως είχαν κάμψει την αντίσταση της ή ήταν έστω στα πρόθυρα να το πετύχουν. Έλα όμως που οι Λετονοί αντί να κουραστούν από την σκληρή μάχη που είχαν δώσει ήδη μέχρι αυτό το σημείο είχαν γεμάτες «μπαταρίες» στην τελευταία περίοδο όπως συνέβη και απέναντι στους Γάλλους. Από την ομάδα του Vincent Collet έχαναν στο ίδιο σημείο 74-62 αλλά η 4η περίοδος τελείωσε με επιμέρους σκορ υπέρ τους 26-12 και το αντίστοιχο σκορ στην αναμέτρηση με αυτήν του Sergio Scariolo ήταν 27-11.
Η Λετονία πίεσε ασφυκτικά και δεν άφησε προσπάθεια για προσπάθεια αμαρκάριστη υποχρεώνοντας και τους δύο σε 3/13 σουτ. Ακόμα τους ανάγκασε να υποπέσουν σε αρκετά λάθη τα οποία και εκμεταλλεύτηκε. Ειδικά οι Γάλλοι έμοιαζαν να μην μπορούν να κρατήσουν την μπάλα στα χέρια τους και υπέπεσαν σε έξι. Από τα 20 που έκαναν συνολικά δέχτηκαν 26 πόντους τομέας (πόντοι από λάθη αντιπάλου) στον οποίο οι Λετονοί (έκαναν 13 κλεψίματα) επικράτησαν 26-19 όπως έκαναν και κόντρα σε Βραζιλιάνους (18-7) και Λιβανέζους (25-6), ενώ με την Ισπανία ήρθαν ισόπαλοι 13-13.
Στην επίθεση πάλι ήταν απόλυτα προσηλωμένοι στο πλάνο τους. Πάσα μέχρι να βρεθεί το καλύτερο σουτ το οποίο δεν έχει σημασία ποιος θα το πάρει. Ο Bertans έβαλε τα τρίποντα, ο Zagars σκόραρε 10 πόντους στην 4η περίοδο με την Γαλλία, ο Zoriks έκανε το ίδιο με την Ισπανία και ο Smits με τον Rodions Kurucs και τον Grazulis (πέτυχε 11 πόντους στην αναμέτρηση με την Ισπανία) αξιοποίησαν τις δικές τους ευκαιρίες διότι όλοι πασάρουν, όλοι σουτάρουν και όλοι κινούνται μέχρι να μπει η μπάλα στο καλάθι. Όπως όλοι τρέχουν για να καλύψουν κάθε κενό που μπορεί να δημιουργηθεί αμυντικά κλείνοντας διαδρόμους και εμποδίζοντας κάθε αντίπαλο να σουτάρει υπό καλές προϋποθέσεις.
Το μυστικό της άψογης λειτουργίας και στις δύο πλευρές του παρκέ όμως μάλλον δεν είναι ούτε η πάσα, ούτε το τρίποντο, ούτε η ευελιξία και η αθλητικότητα των Λετονών που τους επιτρέπει να εφαρμόσουν στην πράξη αυτό τον τρόπο παιχνιδιού. Η ουσία όλων αυτών κρύβεται στην λέξη ομοιογένεια. Εκεί ακριβώς στόχευε ο Banchi για να δουλέψουν τα υπόλοιπα και δεν είναι πρωτίστως θέμα προπόνησης αλλά κλίματος. Η Λετονία πήγε στο πρώτο της Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ως μία μεγάλη οικογένεια που ήθελε να βιώσει όλη μαζί την εμπειρία της παρθενικής συμμετοχής στην διοργάνωση και αυτό φαίνεται από αυτούς που δεν μπορούν να αγωνιστούν.
Ο Porzingis και ο Strelnieks είναι εκεί ως ενεργά μέλη της αποστολής και ζουν από την πρώτη σειρά της εξέδρας κάθε παιχνίδι όπως θα το ζούσαν εάν κάθονταν στον πάγκο σε περίπτωση που ήταν σε θέση να παίξουν και να βοηθήσουν τους συμπαίκτες τους με τους οποίους είναι μαζί σε όλες τις άλλες δραστηριότητες τους. Δίνουν το «παρών» στις προπονήσεις ακολουθώντας το πρόγραμμα της αποθεραπείας τους, είναι μαζί τους στα αποδυτήρια πριν τους αγώνες και βέβαια πανηγυρίζουν παρέα κάθε νίκη.
Αφήστε μια απάντηση