Ο Pau Gasol με τον Juan Carlos Navarro δεν αγωνίζονται πλέον, αλλά η Ισπανία είναι και πάλι πρωταθλήτρια κόσμου! Μάλιστα θα έλεγε κανείς πως έφτασε στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με χαρακτηριστική άνεση, αφού διέθετε το πιο ποιοτικό ρόστερ της διοργάνωσης.
Με ηγέτες τον Gasol και τον Navarro η Ισπανία διένυσε την καλύτερη περίοδο της ιστορίας της, αλλά παρά την αποχώρηση τους από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ο κύκλος των θριάμβων δεν έκλεισε ακόμα. Ο Marc Gasol, ο Ricky Rubio, ο Sergio Llull, ο Rudy Fernandez και η υπόλοιπη παρέα γαλουχήθηκαν μαζί τους στις επιτυχίες και αποδείχτηκαν άξιοι συνεχιστές τους υπό την καθοδήγηση ως συνήθως του Sergio Scariolo.
Αυτό ίσως να ήταν και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των Ισπανών έναντι των υπόλοιπων διεκδικητών του χρυσού μεταλλίου στην Κίνα. Πριν από αυτό το τουρνουά ο Marc Gasol είχε ήδη στην κατοχή του τρία χρυσά μετάλλια από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2006 και τα EuroBasket του 2009 και του 2011, άλλα τόσα ασημένια από το EuroBasket του 2007 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 και του 2012 και δύο χάλκινα από τα EuroBasket του 2013 και του 2017. Ο Rubio ήταν παρόν στην κατάκτηση του EuroBasket το 2009 και το 2011, ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2008 και στο τρίτο στο EuroBasket του 2013 και του 2017 και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016.
Ο Llull είχε τρία χρυσά μετάλλια από τα EuroBasket του 2009, του 2011 και του 2015, ένα ασημένιο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 και δύο χάλκινα από το EuroBasket του 2013 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Η συλλογή του Fernandez περιελάμβανε τέσσερα χρυσά από το Παγκόσμιο του 2006 και τα EuroBasket του 2009, του 2011 και του 2015, τρία ασημένια από το EuroBasket του 2007 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 και του 2012 και δύο χάλκινα από το EuroBasket του 2013 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016.
Ο Victor Claver είχε τρία χρυσά από τα EuroBasket του 2009, του 2011 και του 2015, ένα ασημένιο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 και δύο χάλκινα από το EuroBasket του 2013 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Ο Willy Hernangomez ένα χρυσό από το EuroBasket του 2015 και δύο χάλκινα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 και το EuroBasket του 2017, ο αδερφός του Juan και ο Pierre Oriola ένα χάλκινο από το ίδιο EuroBasket και ο Pau Ribas ένα χρυσό από αυτό του 2015. Όσο για τον Scariolo, μετρούσε τρία χρυσά από EuroBasket (2009, 2011, 2015), ένα ασημένιο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 και δύο χάλκινα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 και το EuroBasket του 2017.
Τόσα πολλά επιτεύγματα σε διεθνές επίπεδο σε αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα δεν είχαν να παρουσιάσουν ούτε οι παίκτες, ούτε ο προπονητής κάποιας άλλης ομάδας. Οι περισσότεροι εκ των εννιά παικτών που προαναφέραμε στους οποίους στηρίχτηκε η Ισπανία για να φτάσει στην κορυφή έχουν παίξει για πολλά χρόνια μαζί έχοντας αμέτρητες επιτυχίες και σχεδόν πάντα με τον ίδιο άνθρωπο στον πάγκο. Τι σημαίνει αυτό; Πως οι Ισπανοί ήξεραν καλύτερα από τον καθένα τι θέλουν μέσα στο γήπεδο και πάνω απ’ όλα πως να το πάρουν.
Κέρδισαν και τα οκτώ παιχνίδια που χρειαζόταν για να πάρουν το χρυσό μετάλλιο ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Το πως έπαιζαν δεν άλλαξε ούτε για λίγο σε κανέναν αγώνα όποιες και αν ήταν οι συνθήκες. Ακόμα και στις ελάχιστες περιπτώσεις που ζορίστηκαν δεν έχασαν καθόλου την ψυχραιμία τους και ας «φλέρταραν» έντονα με τον αποκλεισμό στον ημιτελικό με την Αυστραλία. Όσες κακές επιλογές και αν έκαναν, όσο άστοχοι και αν ήταν, όσα αμυντικά ριμπάουντ και να έχασαν στην συγκεκριμένη αναμέτρηση, εκτέλεσαν το πλάνο τους κατά γράμμα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και στο τέλος βρήκαν την λύση.
Στην φάση των ομίλων είδαν το μαχητικό Πουέρτο Ρίκο να μην το βάζει κάτω παρότι από το -1 (36-35) του ημιχρόνου βρέθηκε στο -12 (57-45) στο τέλος του τρίτου δεκαλέπτου και να μειώνει 69-63 δύο λεπτά πριν την ολοκλήρωση του αγώνα. Απάντησαν με καλάθι από τον Rubio και δυο καλές άμυνες και επικράτησαν 73-63. Στο επόμενο παιχνίδι έχαναν από το Ιράν 53-52 όταν ξεκίνησε η τέταρτη περίοδος και με περίπου ενάμιση λεπτό να απομένει για την λήξη το σκορ ήταν ισόπαλο 65-65. Τρίποντο από τον Llull, που μέχρι τότε είχε 0/4, κλέψιμο από τον Juan Hernangomez, κάρφωμα από τον Claver στον αιφνιδιασμό, καλή άμυνα, τρίποντο από τον Gasol που επίσης είχε 0/4 και τέλος. Νίκη 73-65 με συνοπτικές διαδικασίες.
Στην δεύτερη φάση η Ισπανία ήξερε πως θα βρει μπροστά της σαφώς πιο δύσκολους αντιπάλους και άρχισε να ανεβάζει την απόδοση της στην άμυνα. Η Ιταλία δεν την άφηνε να ξεφύγει με τίποτα στο σκορ και μάλιστα με τέσσερα λεπτά να απομένουν για την ολοκλήρωση της αναμέτρησης την κέρδιζε 56-52. Οι Ισπανοί όμως ανάγκασαν τον Marco Belinelli να σουτάρει μακρινά τρίποντα υπό ασφυκτική πίεση και να χαραμίσει τρεις επιθέσεις, έκλεψαν τρεις φορές τη μπάλα και έτρεξαν ένα σερί 10-0 για να περάσουν μπροστά 62-56 και να κερδίσουν τελικά 67-60.
Απέναντι στην Σερβία πάλι, ήταν άψογοι στην άμυνα από την πρώτη στιγμή. Παρότι διέθετε την καλύτερη επίθεση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με 103.2 πόντους ανά αγώνα την κράτησαν στους 69 αναγκάζοντας την να σουτάρει με μόλις 15.8% στα τρίποντα και να ευστοχήσει στα τρία από τα 19 που επιχείρησε, ενώ μέχρι τότε έβαζε πάνω από 10 ανά αγώνα έχοντας ποσοστό ευστοχίας 47.3% (η πιο εύστοχη ομάδα έως τότε στην διοργάνωση). Η Ισπανία επίσης έκανε 11 κλεψίματα, πήρε 13 επιθετικά ριμπάουντ και επέβαλε πλήρως τον ρυθμό της κερδίζοντας με 12 πόντους διαφορά (81-69) χωρίς να χρειαστεί να φορτσάρει ιδιαίτερα στην επίθεση.
Αναλογικά το 90-78 επί της Πολωνίας στα προημιτελικά ήταν εξίσου εύκολο με το 101-62 της πρεμιέρας κόντρα στην Τυνησία. Το μοναδικό παιχνίδι στο οποίο πραγματικά κινδύνευσε η Ισπανία ήταν όπως είπαμε αυτό με την Αυστραλία στα ημιτελικά. Οι Αυστραλοί έπαιζαν εξίσου γρήγορα και ήταν κι αυτοί επιθετικοί στην άμυνα με σκοπό να κλέψουν μπάλες και να αναγκάσουν τον αντίπαλο τους να κάνει λάθη. Απέναντι τους οι Ισπανοί είχαν 29.7% στα τρίποντα (11/37) ποσοστό που ήταν αρκετά πιο χαμηλό στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης και τους είδαν να τους παίρνουν 20 επιθετικά ριμπάουντ, οπότε πέντε λεπτά πριν ολοκληρωθεί η κανονική διάρκεια του αγώνα ήταν πίσω στο σκορ 65-58.
Έκλεψαν τη μπάλα και μείωσαν 65-60, έχασαν το αμυντικό ριμπάουντ και βρέθηκαν πάλι στο -7 (67-60), αλλά μια καλή άμυνα αρκούσε για να κάνουν το σκορ 67-65 και να αναγκάσουν την Αυστραλία να καλέσει τάιμ άουτ. Επιστρέφοντας στο παρκέ έκαναν φάουλ στον Patty Mills σε προσπάθεια για τρίποντο. Για καλή τους τύχη τουλάχιστον έχασε τη μία από τις τρεις βολές και παρότι στην επόμενη επίθεση έκαναν λάθος, σκόραραν για το 70-67 επειδή ακολούθησε λάθος από τον Matthew Dellavedova. Στην συνέχεια ο Aron Baynes έκανε επιθετικό φάουλ και έτσι ο Gasol έφερε το παιχνίδι στον πόντο (70-69).
Την ώρα που ο Llull έχανε το ένα σουτ πίσω από το άλλο η Αυστραλία συνέχισε να παίρνει το ένα επιθετικό ριμπάουντ μετά το άλλο, αλλά δεν μπόρεσε να σκοράρει με τον Mills να κάνει λάθος στα 28 δευτερόλεπτα και να δίνει την μπάλα στην Ισπανία. Με δύο εύστοχες βολές από τον Gasol πέρασε μπροστά 71-70 και παρότι ο Mills θα μπορούσε να τελειώσει το παιχνίδι στα τέσσερα δευτερόλεπτα που απέμεναν, έχασε την μία από τις δύο βολές που κέρδισε και έστειλε την αναμέτρηση στην πρώτη παράταση.
Το έξτρα πεντάλεπτο ξεκίνησε με επιθετικό φάουλ από τον Claver και λάθος πάσα από τον Joe Ingles (έκλεψε τη μπάλα ο Fernandez) και έτσι οι Ισπανοί μετά από τρίποντο του Gasol ξέφυγαν 76-71. Ο Mills απάντησε αμέσως με τον ίδιο τρόπο μειώνοντας 76-74 και ο Nick Kay ισοφάρισε μετά από επιθετικό ριμπάουντ. Ο Rubio πέρασε μια υπέροχη πάσα στον Claver για το 78-76, αλλά η Αυστραλία μετά από επιθετικό ριμπάουντ του Mills κέρδισε φάουλ και ο Ingles με δύο βολές ισοφάρισε ξανά. Άστοχο τρίποντο από τον Llull, λάθος από τον Mills, επιθετικό φάουλ από τον Rubio, κι άλλο επιθετικό ριμπάουντ από τον Kay, νέο κλέψιμο από τον Fernandez, άστοχο τρίποντο από τον Gasol, επιθετικό ριμπάουντ από τον Andrew Bogut, φάουλ στον Mills, δύο εύστοχες βολές και μπροστά η Αυστραλία 80-78 με 14 δευτερόλεπτα να μένουν ακόμα.
Με άλλες δύο βολές ο Gasol έκανε το σκορ 80-80 και έτσι είχαμε και δεύτερη παράταση με την ίδια δουλειά να συνεχίζεται. Επιθετικό ριμπάουντ και καλάθι από τον Bogut για να περάσουν μπροστά οι Αυστραλοί 82-80. Ο Llull έβαλε επιτέλους ένα τρίποντο και κάπου εκεί άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα. Η Ισπανία προηγήθηκε 85-82 και παρά το λάθος του Rubio έβγαλε συνεχόμενες καλές άμυνες για να έρθει ο Llull με νέο τρίποντο να κάνει το σκορ 90-82. Ο Baynes μείωσε αμέσως μετά από τάιμ άουτ επίσης με σουτ τριών πόντων σε 90-85, αλλά από εκεί και πέρα τον λόγο είχε η άμυνα. Με απανωτά κλεψίματα από τον Claver και τον Fernandez και μία τάπα του Gasol στον Chris Goulding, η Ισπανία κέρδισε αυτή την σπουδαία μονομαχία με 95-88.
Στον τελικό βρήκε απέναντι της την έκπληξη της διοργάνωσης, όμως ήταν απόλυτα προετοιμασμένη όχι απλά για να την αντιμετωπίσει, αλλά για να την εκμηδενίσει. Η Αργεντινή απέκλεισε διαδοχικά Σερβία και Γαλλία αιφνιδιάζοντας τις με την σκληρή άμυνα της και τον ξέφρενο ρυθμό της στην επίθεση. Με την Ισπανία το σενάριο αντιστράφηκε. Οι Αργεντινοί ήταν αυτοί που δεν ήξεραν από που τους ήρθε, καθώς βρέθηκαν να χάνουν 14-2. Παρότι συνήλθαν και έπαιξαν για λίγο το παιχνίδι τους μειώνοντας 14-12, οι Ισπανοί δεν τους άφησαν κανένα περιθώριο αντίδρασης και τους κέρδισαν 95-75 χωρίς καν να ανεβάσουν ρυθμό.
Αντιμετώπισαν ιδανικά τον Luis Scola (8 πόντοι) και τον Facundo Campazzo (11 πόντοι) που είχαν μαζί 3/21 σουτ, δεν επέτρεψαν στον Nicolas Brussino (8 πόντοι όλοι στα πρώτα λεπτά με απόλυτη ευστοχία) να πιστέψει πως μπορεί να τους κάνει ζημιά, εξαφάνισαν τους υπόλοιπους ρολίστες της Αργεντινής (Luca Vildoza, Patricio Garino και Marcos Delia είχαν όλοι μαζί μόνο 4 πόντους) και άφησαν τον Gabriel Deck (24 πόντοι) και τον Nicolas Laprovittola (17 πόντοι) να παλεύουν μόνοι τους. Με τον δεύτερο μάλιστα να έχει 4/15 σουτ δεν υπήρχε περίπτωση καν να θορυβηθούν.
Πάμε τώρα και στους πρωταγωνιστές της κατάκτησης του δεύτερου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στην ιστορία της Ισπανίας ξεκινώντας από τον MVP της διοργάνωσης Ricky Rubio. Στα 28 του διανύει την καλύτερη περίοδο της καριέρας του, καθώς η δουλειά που έκανε με τους Utah Jazz (σ.σ. από το καλοκαίρι ανήκει στους Phoenix Suns) την τελευταία διετία στο NBA τον ανέβασε επίπεδο. Εν τη απουσία του Sergio Rodriguez, στην Κίνα κλήθηκε να κουμαντάρει μόνος του για πρώτη φορά την εθνική του ομάδα και τα πήγε περίφημα.
Σταθερός στην απόδοση του από το πρώτο μέχρι το τελευταίο παιχνίδι με μοναδική εξαίρεση την αναμέτρηση με το Ιράν όπου έμεινε στους 5 πόντους. Ολοκλήρωσε το τουρνουά με μέσο όρο 16.4 πόντους και 6 ασίστ και ήταν άψογος στους νοκ άουτ αγώνες. Στα προημιτελικά απέναντι στην Πολωνία η στατιστική του κατέγραψε 19 πόντους, 9 ασίστ, 5 ριμπάουντ και 3/4 τρίποντα, κόντρα στην Αυστραλία στα ημιτελικά είχε 19 πόντους, 12 ασίστ, 7 ριμπάουντ και 4 κλεψίματα και για τον τελικό κρατούσε την καλύτερη του εμφάνιση από πλευράς σκοραρίσματος με 20 πόντους.
Για τον Marc Gasol πάλι, αυτή πρέπει να ήταν η καλύτερη χρονιά στην καριέρα του. Όχι τόσο από πλευράς ατομικής απόδοσης, αλλά επειδή μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο NBA με τους Toronto Raptors στέφτηκε και πρωταθλητής κόσμου. Στα 34 του και μετά από μια κουραστική σεζόν είχε την θέληση να ενισχύσει την Ισπανία και όποτε υπήρξε ανάγκη έκανε την διαφορά.
Στην αναμέτρηση με το Πούερτο Ρίκο για παράδειγμα σκόραρε 19 πόντους με 2/3 τρίποντα, μάζεψε 7 ριμπάουντ, έκανε 2 κοψίματα και 2 κλεψίματα και ανάλογα με την περίσταση έπαιζε όσο χρειαζόταν. Μέχρι οι Ισπανοί να συναντηθούν με τους Αυστραλούς δεν ήταν απαραίτητο να κυριαρχήσει επιθετικά για να κερδίσουν. Προκειμένου όμως να ξεπεράσουν το πιο δύσκολο «εμπόδιο» που βρέθηκε στον δρόμο τους πραγματοποίησε την σπουδαιότερη εμφάνιση της καριέρας του σημειώνοντας 33 πόντους και στον τελικό έκανε λίγο απ’ όλα (14 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 7 ασίστ, 3 κοψίματα) με αποτέλεσμα να ψηφιστεί στην καλύτερη πεντάδα του τουρνουά έχοντας 14.4 πόντους, 5.5 ριμπάουντ και 4.1 ασίστ ανά αγώνα.
Ο ταλαιπωρημένος από τραυματισμούς τα τελευταία χρόνια Sergio Llull αν και δεν προερχόταν από ιδιαίτερα καλή σεζόν με την Real Madrid ατομικά, στα 31 του είναι ακόμα πολύ μικρός για να θεωρηθεί πως δεν είναι σε θέση να προσφέρει. Ερχόταν από τον πάγκο για να δώσει λύσεις στο σκοράρισμα και ακόμα και όταν δεν ήταν εύστοχος έβαζε τα σουτ που έπρεπε. Ξεκίνησε καλά πετυχαίνοντας 16 πόντους με 4/6 τρίποντα στην πρεμιέρα με την Τυνησία και πρωταγωνίστησε τόσο στον ημιτελικό με την Αυστραλία με 17 πόντους, 6 ασίστ και 4/10 τρίποντα ευστοχώντας στα δύο κρισιμότερα στην δεύτερη παράταση όσο και στον τελικό με την Αργεντινή έχοντας 15 πόντους.
Από την άλλη ο Rudy Fernandez στα 34 του έγινε αμυντικός εξολοθρευτής. Ο αρχηγός της Ισπανίας σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο έπαιξε καλύτερα από ποτέ στην άμυνα κάνοντας 4 κλεψίματα στην αναμέτρηση με την Σερβία και 3 αλλά πολύ σημαντικά σε αυτή με τους Αυστραλούς. Επιθετικά οι Πολωνοί έκαναν το λάθος να τον αψηφήσουν και τους τιμώρησε με 16 πόντους και 5/5 τρίποντα, ενώ στον τελικό έβαλε 11 πόντους στους Αργεντινούς και πρωταγωνίστησε ξανά στην απέναντι πλευρά του παρκέ μαζεύοντας 10 ριμπάουντ. Γενικότερα με τέτοια αυταπάρνηση και θέληση στην άμυνα δεν τον έχουμε ξαναδεί να αγωνίζεται.
Ακόμα ένας Ισπανός που έκλεψε την παράσταση με την αμυντική του απόδοση ήταν ο Victor Claver. Στα 31 του πλέον ο power forward της Barcelona έκανε κι αυτός μπόλικη «βρόμικη» δουλειά με κορυφαία εμφάνιση του αυτή κόντρα στην Σερβία με 14 πόντους, 7 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα και 2 κοψίματα, ενώ σημαντική ήταν και η βοήθεια του στον ημιτελικό με την Αυστραλία όπου μέτρησε 9 πόντους, 5 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα.
Αντίθετα ο 24χρονος Juan Hernagomez αποτέλεσε την πλέον αξιόπιστη λύση στο σκοράρισμα. Ο forward των Denver Nuggets είχε μέσο όρο 10.5 πόντους σουτάροντας με 44% πίσω από την γραμμή του τριπόντου και ήταν αυτός που πάντα ξεκινούσε με μαζεμένους γρήγορους πόντους τα περισσότερα παιχνίδια. Κορυφαίες εμφανίσεις του αυτή απέναντι στην Πολωνία με 14 πόντους και 3/6 τρίποντα, αυτή κόντρα στην Ιταλία με 16 πόντους και η αναμέτρηση με το Ιράν όπου μέτρησε 11 πόντους και 10 ριμπάουντ. Ο αδερφός του, Willy ήταν αυτός που είχε αναλάβει να ξεκουράζει τον Gasol. Ο 25χρονος center των Charlotte Hornets έκανε εξαιρετικό παιχνίδι στα προημιτελικά φορτώνοντας το καλάθι της Πολωνίας με 18 πόντους, ενώ στον τελικό με την Αργεντινή συνεισέφερε με 11 πόντους και 3 κοψίματα.
Όσο για τον Pau Ribas (32 ετών) και τον Pierre Oriola (27 ετών) της Barcelona, έπαιξαν και αυτοί εξαιρετικά τον ρόλο τους. Ο Sergio Scariolo στα κάτι παραπάνω από 15 λεπτά που τους χρησιμοποιούσε τους ζητούσε να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα στο παρκέ και τους έβλεπε να φέρνουν πάντα εις πέρας την αποστολή τους. Ο Ribas καλούταν να δώσει λύσεις με το μακρινό του σουτ στο σκοράρισμα από την περιφέρεια (πέτυχε 7 «πολύτιμους» πόντους στον ημιτελικό με την Αυστραλία) και ο Oriola να παλέψει κάτω από τα καλάθια με τους αντίπαλους ψηλούς βάζοντας και 2-3 καλάθια σε κάθε αγώνα. Γι’ αυτό άλλωστε ξεκίνησε στην βασική πεντάδα στον τελικό με την Αργεντινή και ανέλαβε το μαρκάρισμα του Scola απέναντι στον οποίο είχε 6 πόντους και 7 ριμπάουντ κρατώντας τον στους 8 με 1/10 σουτ.
Ο Quino Colom (30 ετών) της Valencia (επέστρεψε το καλοκαίρι στην Ισπανία μετά από τρία χρόνια στην Ρωσία με την UNICS Kazan και μία σεζόν στην Τουρκία με την Bahcesehir), ο Xavi Rabaseda (30 ετών) της Gran Canaria και ο Javier Beiran (32 ετών), που μέσα στο καλοκαίρι μετακόμισε από την Tenerife στην Gran Canaria, ήταν οι τρεις παίκτες που συμπλήρωσαν το ρόστερ της νέας Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας καλύπτοντας ουσιαστικά τις θέσεις που άφησε κενές η απουσία των Sergio Rodriguez, Nicola Mirotic και Alex Abrines. Παρά τον ελάχιστο χρόνο συμμετοχής που είχαν ανταμείφθηκαν πέρα για πέρα για την σημαντική βοήθεια που παρείχαν στην Ισπανία στα προκριματικά της διοργάνωσης.
Κάπως έτσι λοιπόν οι Ισπανοί βρέθηκαν ξανά στην κορυφή του κόσμου μετά από 13 χρόνια (σ.σ. η Ισπανία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα έχει μόνο δύο μετάλλια αλλά είναι χρυσά). Μετά την αποχώρηση των δύο καλύτερων παικτών που είχαν ποτέ (Gasol, Navarro) ίσως πολλοί να τους θεωρούσαν τελειωμένους αλλά απέδειξαν πως είχαν κι άλλη «βενζίνη» στο ντεπόζιτο τους, οπότε προς το παρόν η δυναστεία τους συνεχίζεται!!!
Αφήστε μια απάντηση