Αποκλεισμός χωρίς δράμα για την Ολλανδία δεν γίνεται (vids)

Αυτή την ομάδα το δράμα την ακολουθεί σε κάθε διοργάνωση και όποτε δεν συναντιούνται οι δρόμοι τους φροντίζει να το δημιουργεί η ίδια. Γι’ αυτό τον λόγο οι αποκλεισμοί που έχει γνωρίσει η Ολλανδία σε Euro και World Cup δεν μοιάζουν με καμιάς άλλης εθνικής ομάδας.

Αν εξαιρέσουμε την συμμετοχή της στο World Cup του 1934 και σε αυτό του 1938 η Ολλανδία εμφανίστηκε στα διεθνή ποδοσφαιρικά δρόμενα την δεκαετία του ’70 λόγω της ύπαρξης του Johan Cruyff, του εμπνευστή του λεγόμενου «Total Football» Rinus Michels και της μεγάλης ομάδας του Ajax που κυριάρχησε στην Ευρώπη κατακτώντας τρεις συνεχόμενες χρονιές (1971, 1972, 1973) το Champions League. Από τότε έχει πάρει μέρος σε οκτώ World Cup όπου μετράει τρεις χαμένους τελικούς (1974, 1978, 2010), σε 10 Euro το οποίο αποτελεί τον μοναδικό τίτλο που έχει κατακτήσει (1988), έχει παρουσιάσει πολύ μεγάλους παίκτες, έχει παίξει θεαματικό ποδόσφαιρο και έχει γνωρίσει ουκ ολίγους δραματικούς αποκλεισμούς.

Δεν γίνεται να μην χάσει ένα σημαντικό παιχνίδι χωρίς να πέσει θύμα έκπληξης ή χωρίς να προκύψει κάποιο απρόσμενο γεγονός που θα ανακόψει την πορεία της. Ενίοτε θα βγάλει και η ίδια από μόνη της τα μάτια της όπως καλή ώρα έγινε στην φάση των «16» του φετινού Euro απέναντι στην Τσεχία. Μέχρι να πάρει την πρόκριση για την διοργάνωση η Ολλανδία βίωνε μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της ιστορίας της, καθώς δεν είχε καταφέρει να πάρει μέρος στο Euro του 2016 και στο World Cup του 2018 κάτι που της είχε συμβεί ξανά πριν από 30 χρόνια όταν απουσίασε από τα World Cup του 1982 και του 1986 και ενδιάμεσα από το Euro του 1984. Με τον Ronald Koeman στον πάγκο της κατάφερε να ορθοποδήσει και προτού μας προκύψει ο κορονοϊός, που ανέβαλε αναγκαστικά κατά έναν χρόνο το Euro 2020, είχε φτάσει σε σημείο να συγκαταλέγεται ανάμεσα στα φαβορί για την κατάκτηση του.

Στο μεσοδιάστημα όμως προέκυψαν πολλά. Μεταξύ άλλων ο Koeman έλυσε το συμβόλαιο του για να αναλάβει την Barcelona, ο αρχηγός της Ολλανδίας Virgil Van Dijk υπέστη σοβαρό τραυματισμό που τον άφησε εκτός Euro, ο Frank De Boer ανέλαβε το πόστο του νέου ομοσπονδιακού τεχνικού και όλα ξεκίνησαν από την αρχή. Πριν από την διοργάνωση υπήρχε δυσπιστία γιατί η Ολλανδία του De Boer δεν έμοιαζε με αυτήν του Koeman και τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά, αλλά ο 51χρονος τεχνικός και παλιός αρχηγός των Oranje βρήκε τις απαιτούμενες λύσεις και παρουσίασε μια ωραία ομάδα. Η Ολλανδία στην φάση των ομίλων κέρδισε 3-2 την Ουκρανία, 2-0 την Αυστρία και 3-0 την Βόρεια Μακεδονία και έτσι όπως διαμορφώθηκαν τα σταυρώματα στα νοκ άουτ παιχνίδια βάσει της εικόνας που είχε παρουσιάσει έπειθε πως μπορεί να φτάσει ακόμα και στον τελικό.

Οι Ολλανδοί τα είχαν καταφέρει. Είχαν αφήσει τα δράματα εκτός γηπέδου και απολάμβαναν ένα από τα καλύτερα τουρνουά που έχουν κάνει μέχρι που αποφάσισαν να το χαλάσουν από μόνοι τους. Μετά το 0-0 του πρώτου ημιχρόνου με την Τσεχία ο Donyell Malen είχε μια μοναδική ευκαιρία να ανοίξει το σκορ, αφού βρέθηκε ολομόναχος με τον αντίπαλο τερματοφύλακα και είχε όλο τον χώρο που χρειαζόταν για να τον περάσει και να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα. Ο Martin Dubravka όμως του πήρε την μπουκιά μέσα από το στόμα με όλη την άνεση του κόσμου και από εκεί ξεκίνησε το «Βατερλό» της Ολλανδίας. Στην αμέσως επόμενη φάση ο Matthijs De Ligt δεν υπολόγισε καλά την πορεία της μπάλας, παραπάτησε και βλέποντας τον Patrick Schick να επωφελείται σταμάτησε την φάση διώχνοντας με το χέρι του ενώ έπεφτε στο χορτάρι.

Ο διαιτητής του έδειξε κίτρινη κάρτα, όμως το VAR την έκανε κόκκινη γιατί ο Schick θα βρισκόταν σε προφανή θέση για γκολ εάν έπαιρνε τη μπάλα και έτσι η πονηριά του De Ligt άφησε την Ολλανδία με 10 παίκτες. Ύστερα από την αποβολή του κατέρρευσε ολοσχερώς και χάνοντας 2-0 πρόσθεσε ένα ακόμα κεφάλαιο στους δραματικούς αποκλεισμούς της οι οποίοι ως επί το πλείστον έχουν προκύψει σε Euro. Η ιστορία ξεκινάει από την πρώτη κιόλας παρουσία της στην διοργάνωση το 1976. Δύο χρόνια μετά την ήττα της στον τελικό του World Cup με 2-1 από την Γερμανία η οποία αποτελεί την αρχή του δράματος, καθώς οι Ολλανδοί ήταν το φαβορί και είχαν προηγηθεί κερδίζοντας πέναλτι στο δεύτερο λεπτό χωρίς οι Γερμανοί να έχουν ακουμπήσει ακόμα τη μπάλα, αλλά έχασαν παρότι είχαν την υπεροχή αμφισβητώντας μάλιστα έντονα το πέναλτι με το οποίο ισοφαρίστηκαν.

Πήγαν λοιπόν πάνοπλοι στην τότε ενωμένη Γιουγκοσλαβία που φιλοξενούσε την τελική φάση του Euro, στην οποία συμμετείχαν τέσσερις ομάδες, ως το φαβορί μαζί την Γερμανία για την κατάκτηση του τροπαίου. Στον ημιτελικό όμως αποτέλεσαν το πρώτο θύμα της πρωταθλήτριας Ευρώπης Τσεχοσλοβακίας. Έχαναν 1-0 από το 19′ και χάρη σε ένα αυτογκόλ έστειλαν την αναμέτρηση στην παράταση όπου ηττήθηκαν 3-1 δεχόμενοι δύο γκολ στα τελευταία έξι λεπτά. Οι Γερμανοί απέκλεισαν την Γιουγκοσλαβία με 4-2 στην παράταση και πέρασαν στον τελικό για να υπερασπιστούν τον τίτλο που είχαν πάρει το 1972, αλλά μετά το 2-2 σε κανονική διάρκεια και παράταση έχασαν από τους Τσεχοσλοβάκους 5-3 στα πέναλτι.

Τέσσερα χρόνια αργότερα στα γήπεδα της Ιταλίας οι ομάδες είχαν γίνει οκτώ και χωρίζονταν σε δύο ομίλους των τεσσάρων με την πρώτη από κάθε γκρουπ να προκρίνεται στον τελικό. Η Ολλανδία βρέθηκε στον πρώτο όμιλο μαζί με την Γερμανία, την Τσεχοσλοβακία και την Ελλάδα την οποία κέρδισε με το ζόρι 1-0 στην πρεμιέρα χάρη σε ένα πέναλτι. Οι Γερμανοί πήραν ρεβάνς από τους Τσεχοσλοβάκους επικρατώντας 1-0 και το ποιος θα βρεθεί στον τελικό αναμενόταν να κριθεί στην αναμέτρηση της δεύτερης αγωνιστικής με τους Oranje. Η Ολλανδία χρειάστηκε 79′ λεπτά για να μπει στο παιχνίδι και μέχρι τότε το πουλάκι είχε πετάξει. Το σκορ ήταν 3-0 και το μόνο που κατάφερε ήταν να περιορίσει την έκταση της ήττας της μειώνοντας σε 3-2. Για την ιστορία η Γερμανία ήταν η πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1980 κερδίζοντας μετά το 0-0 με την Ελλάδα 2-1 το Βέλγιο στον τελικό.

Η επιστροφή των Ολλανδών πάντως ήταν εντυπωσιακή. Το 1988 επί γερμανικού εδάφους με πρωταγωνιστές τους Marco Van Basten, Ruud Gullit, Frank Rijkaard και Ronald Koeman η Ολλανδία έχοντας τον Michels στον πάγκο της κατέκτησε το Euro και πήγε ως φαβορί το 1992 στην Σουηδία για να υπερασπιστεί τον τίτλο της. Το ότι θα βρισκόταν στον τελικό με την Γερμανία, που εν τω μεταξύ το 1990 είχε πάρει το World Cup, θεωρούταν δεδομένο από όλους, καθώς ήταν με πολύ μεγάλη διαφορά οι πιο ισχυρές ομάδες της διοργάνωσης. Ήταν μάλιστα στον ίδιο όμιλο με τους Ολλανδούς να επικρατούν 3-1 την τελευταία αγωνιστική και να παίρνουν την πρώτη θέση η οποία τους έφερε αντιμέτωπους με την Δανία στα ημιτελικά.

Βρέθηκαν πίσω στο σκορ από το 5ο κιόλας λεπτό και αφού ισοφάρισαν δέχτηκαν και δεύτερο γκολ 10 λεπτά αργότερα. Τελικά κατάφεραν να στείλουν το παιχνίδι στην παράταση με το τέρμα του Rijkaard στο 86′. Το 2-2 παρέμεινε μετά και το πέρας του επιπλέον ημίωρου και έτσι η αναμέτρηση οδηγήθηκε στα πέναλτι όπου εκτυλίχτηκε το νέο δράμα της Ολλανδίας. Έχασε 5-4 και ο μόνος παίκτης της που δεν ευστόχησε στην εκτέλεση του ήταν ο Van Basten που παρότι εκείνη την εποχή θεωρούταν εκτός από κορυφαίος επιθετικός στον πλανήτη ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο (σ.σ. πήρε για 3η φορά την Χρυσή Μπάλα το 1992) δεν έβαλε ούτε ένα γκολ στην διοργάνωση όπως και ο Gullit. Όσο για τους Δανούς έκαναν έκπληξη και στον τελικό κερδίζοντας 2-0 την Γερμανία.

Το 1996 στην Αγγλία ο Guus Hiddink ανέλαβε να καθοδηγήσει τη νέα εξαιρετικά ταλαντούχα γενιά της Ολλανδίας που απαρτιζόταν κυρίως από τους παίκτες του Ajax ο οποίος το 1995 είχε πάρει το Champions League συναρπάζοντας όλη την Ευρώπη με το ποδόσφαιρο που είχε παίξει. Αυτή η επιτυχία είχε δημιουργήσει πολλές βεντέτες, ο Hiddink δεν είχε σκοπό να αφήσει τα πιτσιρίκια του Ajax να κάνουν κουμάντο στην εθνική και έτσι τα αποδυτήρια «έβραζαν». Οι Ολλανδοί κατά την διάρκεια του τουρνουά τρώγονταν μεταξύ τους για το πως και το πόσο παίζει ο καθένας και όταν ο Hiddink άφησε στον πάγκο τον Edgar Davids μετά το 0-0 του αγώνα με την Σκωτία ήρθε η «έκρηξη».

Παρότι η Ολλανδία κέρδισε 2-0 την Ελβετία ο 23χρονος τότε μέσος, που μπήκε αλλαγή στο 80′, δεν δίστασε να πει στον προπονητή του πως αφήνει τον αρχηγό της εθνικής και του Ajax, Danny Blind, να αποφασίσει ποιος θα είναι βασικός και ποιος όχι και τον έκανε έξαλλο με αποτέλεσμα να τον διώξει από την ομάδα. Ύστερα από το επεισόδιο οι Ολλανδοί γνώρισαν συντριβή 4-1 από την Αγγλία, αλλά παρόλα αυτά προκρίθηκαν στα προημιτελικά όπου μετά το 0-0 σε 120 λεπτά αγώνα αποκλείστηκαν 5-4 στα πέναλτι παρότι ήταν το φαβορί απέναντι στην Γαλλία.

Το 2000 πάλι έλαβε χώρα ένα από τα μεγαλύτερα ολλανδικά δράματα. Η Ολλανδία συνδιοργάνωσε το Euro με το Βέλγιο και μαζί με την παγκόσμια πρωταθλήτρια του 1998 Γαλλία ήταν τα απόλυτα φαβορί. Το ρόστερ που διέθετε ήταν απίθανο. Edwin Van Der Sar, Michael Reiziger, Jaap Stam, Frank De Boer, Clarence Seedorf, Phillip Cocu, Edgar Davids, Patrick Kluivert, Dennis Bergkamp, Marc Overmars, όλοι τους ένας κι ένας. Κέρδισε 1-0 την Τσεχία με πέναλτι του De Boer στο 89′, 3-0 την Δανία και την τελευταία αγωνιστική επικράτησε με 3-2 της Γαλλίας για να τερματίσει πρώτη στον όμιλο και να συντρίψει στα προημιτελικά στο Ρότερνταμ με 6-1 την Γιουγκοσλαβία.

Στον ημιτελικό του Άμστερνταμ με την Ιταλία το γήπεδο γέρνει από το πρώτο λεπτό. Η Ολλανδία έχει δοκάρι και είναι συνεχώς στην επίθεση, ενώ οι Ιταλοί καταφεύγουν στο σκληρό παιχνίδι και στο 34′ μένουν με 10 παίκτες λόγω αποβολής του Gianluca Zambrotta. Λίγο αργότερα οι Ολλανδοί κερδίζουν πέναλτι με τον Francesco Toldo όμως να νικάει τον De Boer και να κρατάει το 0-0. Η Ιταλία μάχεται με νύχια και με δόντια και στο δεύτερο ημίχρονο κάνει κι άλλο πέναλτι. Ο Kluivert αναλαμβάνει την εκτέλεση και σημαδεύει το δοκάρι οπότε το παιχνίδι οδηγείται στην παράταση και στην συνέχεια στην διαδικασία των πέναλτι χωρίς γκολ. Ο Toldo αποκρούει πάλι το πέναλτι του De Boer, ο Stam στέλνει τη μπάλα σε τροχιά γύρω από τη Γη με μια κάκιστη εκτέλεση, ο Ιταλός τερματοφύλακας πιάνει και το πέναλτι του Paul Bosvelt και η Ολλανδία αποκλείεται 3-1 με τρόπο που όμοιος του δεν έχει υπάρξει ξανά.

Το σοκ που προκλήθηκε ήταν τέτοιο που οι Ολλανδοί δεν κατάφεραν να προκριθούν στο World Cup του 2002 και επανήλθαν στα διεθνή δρόμενα στο Euro του 2004 με μία ομάδα που βρισκόταν σε μεταβατικό στάδιο. Παρόλα αυτά έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά όπου ηττήθηκαν χωρίς δράματα και ιστορίες από την Πορτογαλία χάρη στο εκπληκτικό γκολ του Maniche. Στο επόμενο Euro όμως πήγαν με βλέψεις για τίτλο. Ο Van Basten από την θέση του προπονητή πλέον είχε στην διάθεση του ένα ρόστερ με απύθμενο επιθετικό ταλέντο και παίκτες όπως οι Robin Van Persie, Ruud Van Nistelrooy, Wesley Sneijder, Arjen Robben, Dirk Kuyt, Klaas-Jan Huntelaar, Ibrahim Afellay και Rafael Van Der Vaart, αλλά δεν γινόταν να τους χωρέσει όλους στην ίδια ενδεκάδα.

Παρά τις γκρίνιες, τις κόντρες και τα παράπονα που υπήρξαν η Ολλανδία διέπρεψε στον πιο δύσκολο όμιλο του Euro 2008 κερδίζοντας κατά σειρά 3-0 την Ιταλία, 4-1 την Γαλλία και 2-0 την Ρουμανία. Μετά από τόσο εντυπωσιακές εμφανίσεις της αποδόθηκε ο τίτλος του μεγάλου φαβορί της διοργάνωσης, αλλά στα προημιτελικά γνώρισε οδυνειρό αποκλεισμό από την Ρωσία του παλιού της προπονητή Guus Hiddink. Παρά τα πολύ θετικά αποτελέσματα ο Van Basten είχε γίνει μαλλιά κουβάρια με τους παίκτες τους όπως και πολλοί από αυτούς μεταξύ τους, οπότε η Ολλανδία που εμφανίστηκε στον προημιτελικό δεν είχε καμία σχέση με αυτή των ομίλων. Έχανε 1-0 και έστειλε την αναμέτρηση στην παράταση με το γκολ του Van Nistelrooy στο 86′, αλλά οι Ρώσοι που είχαν περισσότερες αντοχές την χτύπησαν αλύπητα στην αντεπίθεση και την έστειλαν σπίτι της επικρατώντας 3-1.

Μετά την δεύτερη θέση στο World Cup του 2010 και το άλλο πολύ μεγάλο δράμα της ήττας στον τελικό με 1-0 στην παράταση από την Ισπανία, ενώ ο Robben στο 0-0 είχε αστοχήσει σε δύο τετ-α-τετ με τον Iker Casillas, ο τότε ομοσπονδιακός τεχνικός Bert Van Marwijk πίστευε πως επιτέλους έχει επιφέρει ισορροπία ανάμεσα στα τόσα μεγάλα ονόματα που είχε να διαχειριστεί. Έτσι οι Ολλανδοί είχαν βλέψεις ανάλογης πορείας και στο Euro του 2012. Για κακή τους τύχη η κλήρωση τους έφερε στον ίδιο όμιλο με την Γερμανία και την Πορτογαλία και σαν να μην έφτανε αυτό παρουσιάστηκαν τελείως ανέτοιμοι. Η Ολλανδία ηττήθηκε 1-0 στο πρώτο παιχνίδι από την Δανία η οποία σκόραρε στο 24′ και δεν απειλήθηκε καθόλου στα 66 λεπτά αγώνα που απέμεναν, ενώ στο ίδιο σημείο δέχτηκε και το πρώτο γκολ από τους Γερμανούς που σε διάστημα 14 λεπτών είχαν κάνει δύο τα τέρματα τους και επικράτησαν άνετα με 2-1.

Ακόμα και έτσι πάντως οι Ολλανδοί διατηρούσαν πιθανότητες πρόκρισης και θα περνούσαν εάν κέρδιζαν την Πορτογαλία. Προηγήθηκαν 1-0 , όμως τα δύο γκολ του Cristiano Ronaldo έστειλαν τους Πορτογάλους στα προημιτελικά με σκορ 2-1. Μετά την αναλαμπή και την πορεία έως τα ημιτελικά στο World Cup του 2014 η Ολλανδία διαλύθηκε και πάνω που επέστρεψε με αξιώσεις για κάτι καλό προδόθηκε από την παλιά κακή συνήθεια της, κάτι που αναμένεται να οδηγήσει στην αντικατάσταση του De Boer.